به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) حجت الاسلام والمسلمین سید عیسی حسینی مزاری همزمان با اولین سالگرد حمله تروریستی به دفاتر مرکزی خبرگزاری صدای افغان(آوا) و مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان طی بیانیه ای 7 جدی را همانند ششم جدی، برای مردم افغانستان تلخ و متأثر کننده دانست.
ایشان در این بیانیه ضمن اینکه گفت حادثه 7 جدی نقطه عطف دیگری در تاریخ خونبار افغانستان گردید، تصریح کرد: مردم افغانستان به ویژه در تاریخ 18 ساله اخیر، بدترین فاجعه را تجربه کردند که طی آن بهترین و برترین نیروهای فکری، فرهنگی آموزشی و رسانه ای را از دست دادند.
متن کامل بیانیه حجت الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در پیوند به اولین سالگرد حمله تروریستی به مرکز تبیان و خبرگزاری آوا
بسم الله الرحمن الرحیم
سال گذشته در ساعات اولیه چنین روزی خبر از حادثه تأسفباری دریافت کردم؛ حمله انتحاری، آن هم علیه نشستی که به مناسبت سالروز تجاوز ارتش سرخ شوروی وقت علیه افغانستان برگزار گردیده بود. قرار بر این بود که در این نشست هفتگی علتها و پیامدهای این تجاوز مورد بررسی قرار بگیرد. حاضران نشست متشکل از مسؤلین، کادرها و جمعی از اعضای مرکز تبیان و خبرنگاران خبرگزاری صدای افغان(آوا) و برخی رسانه های دیگر به ویژه خبرگزاری وزین جمهور و تعدادی مهمانان از نقاط مختلف کابل بودند.
هر لحظه که از انفجار می گذشت به تعداد شهدا و زخمی ها افزوده می شد تا اینکه منابع امنیتی و بیمارستانی دولت، تعداد شهدارا 52 و تعداد زخمی ها را بیش از 90 نفر اعلام کردند.
آری! 7 جدی چون ششم آن، برای مردم افغانستان تلخ و متأثرکننده شد و اگرچه تجاوز یک ارتش تا به دندان مسلح بیگانه آن هم با همدستی مزدوران داخلی ی چون خلقی ها و پرچمی ها پایه و اساس بسیاری از مصیبتها و بدبختی های دهه های گذشته تاکنون بوده است و حتی حادثه وحشتناک و خونینی چون عملیات انتحاری علیه دفاتر مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) در کابل از پیامدهای جبران ناپذیر آن است اما حادثه 7 جدی نقطه عطف دیگری در تاریخ خونبار افغانستان گردید، روزی که مردم افغانستان به ویژه در تاریخ 18 ساله اخیر، بدترین فاجعه را تجربه کردند که طی آن بهترین و برترین نیروهای فکری، فرهنگی آموزشی و رسانه ای را از دست دادند، نیروهایی که هوای هدایت همنوعان خود را با به کار گرفتن یک کار وسیع و گسترده فکری فرهنگی به سرداشتند و در این راه نهایت تلاش خویش را به کار بستند و عزم ساختن افغانستان را جزم می پنداشتند و در این راه سر از پا نمیشناختند و شب و روز و گرمی و سردی برای شان تفاوتی در رفتن راه ایجاد نمی نمود.
اگرچه دشمن این عملیات را از آن رو به زعم خود حساب شده و دقیق روی دست گرفته و اجرا کرد که گویا می تواند در مسیر آگاهی و بیداری ملت قرار گرفته، شمع فروزانی از فعالیتهای فکری فرهنگی و رسانه ای را خاموش نماید اما اینک با وصف آن که بهترین نیروهای فکری و اجرایی را از دست دادیم، مسؤلین، کادرها و طلاب و روحانیتی که از 9 تا 30 سال در کنار اینجانب بودند و بیشترین کار تربیتی و آموزشی را گذرانده و سپس به اجرا گذارده بودند، ولی پس از یکسال از حادثه، مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) به مراتب قدرتمند تر و گسترده تر از همیشه در صحنه حضور داشته، در راستای به پیش بردن برنامه های فکری فرهنگی و رسانه ای خویش، مصمم تر و جدی تر از قبل به نظر می رسند.
در این فرصت و با استفاده از شرایط فرارسیدن سالروز این فاجعه هولناک علیه تشکیلات ولایی مرکزتبیان و سازمان رسانه ای خبرگزاری"آوا" به چند نکته اشاره می کنم:
عوامل پشت پرده و دست های اجرایی حادثه 7 جدی و تاکید برمجازات آنها
1- با آنکه یکسال از حادثه خونبار 7 جدی می گذرد و با وجود پیگیری های مجدانه دفاتر مرکزی مرکز تبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل، اما همچنان عاملان این حادثه شناسایی نگردیده، با آنکه نهادهای مختلف حکومت از جمله امنیتی، وعده جدی سپردند تا به هر شکل ممکن سرنخ ماجرا را دریافته و مسببین را به پنجه قانون بسپارند اما جای تاسف و تاثر است که حاکمیت با این طول و عرض و امکانات دست داشته و حامیان به ظاهر بین المللی نتوانسته کمترین کاری را در این زمینه به فرجام برساند. اینجانب یکبار دیگر از مراجع ذیربط حکومت مجدانه تقاضای پیگیری داشته، خواهان روی دست گرفتن تحقیقات میدانی و شناسایی عوامل پشت پرده و دست های اجرایی این حادثه و دستگیری و به مجازات رساندن شان هستم.
خانواده شهدای 7 جدی و لزوم به رسمیت شناختن آنها
2- در حادثه تروریستی 7 جدی بیش از 50 نفر از بهترین عزیزان مردم افغانستان به فیض عظمای شهادت نایل آمدند و اگرچه دولت به پرداخت مبالغ ناچیزی به خانواده شهدا اقدام کرد اما در ادامه برای ثبت رسمی و تحت پوشش قراردادن خانواده های شهدا کار شایسته و بایسته ای انجام نداده است. ازین رو از مقامات ذیربط حکومت می خواهم هرچه عاجلتر به پرونده خانواده شهدا رسیدگی نموده، با تحت پوشش قراردادن رسمی آنان به مسئولیت انسانی و قانونی خود عمل کنند.
زخمیهای حادثه تروریستی 7 جدی و ضرورت کمک جدی به آنها
3- در روز 7 جدی بیش از 90 تن از حاضران نشست گفتمان هفتگی مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل زخمی شدند که حدود بیش از 30 تن آنان از وضعیت وخیمی برخوردار بودند. در مراحل اولیه، مجموع زخمی ها در شفاخانه های کابل به خصوص استقلال، جمهوریت و... تحت مداوا قرار گرفتند اما با وصف کارشکنی معاونت دوم ریاست جمهوری جناب آقای دانش، از 43 مجروح این حادثه با برخی همراهان شان، به تعداد 26 تن آنان با همکاری سفارت جمهوری اسلامی ایران جهت مداوا به مشهد مقدس منتقل گردیدند اما چه برای آنهایی که از اعزام باز ماندند و چه آنهایی که پس از مداوا از ایران به کشور برگشتند، خدمات مناسبی ارائه نگردید و برخی این عزیزان تاهنوز نیز از یکسو از درد و رنج ناشی از زخم های به جا مانده و از سوی دیگر به خاطر نداری و ضعف اقتصاد و عدم رسیدگی به ادامه درمان، با مشکلات عدیده ای روبرو هستند و در این میان اگرچه دولت و نیز کمیته مصئونیت خبرنگاران مبالغی برای زخمی های فکری فرهنگی و نیز رسانه ای در نظر گرفته و پرداختند اما به هیچ وجه کافی نبوده، نیاز به توجه جدی به نظر می رسد.
به همین لحاظ خواست ما از حکومت محترم وحدت ملی این است که با در پیش گرفتن تمهیداتی توجهی به وضعیت حادثه دیدگان نموده، در این موقعیت حساس از کمک های مادی و معنوی خویش به مجروحان دریغ ننماید.
حکومت وحدت ملی و حمایت جدی از مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا"
4- مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری موفق و وزین صدای افغان(آوا) دو نهاد مبارک و شدیدا تأثیرگذار در راستای فراهم کردن رشد و تعالی مردم کشور و ساختن افغانستان در حوزه های گوناگون عمل کرده و به دلیل داشتن همین جایگاه بوده است که از سوی دشمنان دین و میهن آماج حمله خونبار قرار گرفت، بنابراین لازم به نظر می رسید که حاکمیت به سراغ مسئولان و دست اندرکاران این تشکیلات رفته، با درپیش گرفتن برنامه ای، دست آنان راگرفته، حد اقل جهت جبران خسارت مادی، از هیچگونه همکاری دریغ نمی ورزید اما با آنکه یکسال از این فاجعه خونبار می گذرد و با وجود اینکه تماسهایی با نهادهای ذیصلاح حکومت برقرارگردیده، از جمله وزارت محترم اطلاعات و فرهنگ و با وجود اینکه معین محترم نشراتی این وزارت جناب آقای فاضل سانچارکی با کمال لطف و مهربانی اقداماتی را روی دست گرفته و درخواستهای مرکزتبیان و خبرگزاری آوا را به مراجع مربوطه از جمله ریاست جمهوری ارجاع داده و نیز پیگیر بوده است اما تاهنوز هیچگونه اقدامات عملی مشاهده نگردیده و این دو نهاد همچنان با خسارات به جا مانده حادثه 7 جدی به ویژه خسارات مادی دست و پنجه نرم می نماید.
خواست جدی ما از ریاست محترم جمهوری و وزارت اطلاعات و فرهنگ و سایر نهادهای ذیصلاح فرهنگی و رسانه ای این است که در جهت جبران خسارات گسترده مادی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) و به ویژه دفاتر منهدم و امکانات متلاشی شده آن اقدامات جدی را روی دست بگیرند.
تامین امنیت مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا" و مسئولیت همه جانبه حکومت
5- مهمترین بحث کنونی، تأمین امنیت دفاتر مرکز تبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل و سایر ولایات کشور است و اگرچه بخش امنیتی خود این دو نهاد بیش از گذشته در راستای تامین امنیت دفاتر و مسؤلین و پرسنل خویش کوشا بوده و سعی دارد جلو هرگونه اقدامات دشمنانه را بگیرد، اما بخشهای امنیتی حکومت تاکنون کمترین توجهی را از نگاه در اختیار گذاشتن ابزار و ادوات امنیتی و آموزش محافظان مؤظف، اقداماتی به عمل نیاورده اند. بنابراین خواسته دیگر ما این است که نهادهای ذیربط امنیتی قبل ازینکه دیر شود، به فکر تأمین امنیت تمام نهادهای فرهنگی و رسانه ای به ویژه دفاتر، مسؤلین، پرسنل و خبرنگاران مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) شوند و هرچه عاجلتر به این مسئولیت خطیر بپردازند.
عذرخواهی از خانواده شهدا و زخمی های حادثه 7 جدی
در پایان از محضر خانواده های مکرم شهدای عزیز حادثه 7 جدی از بابت اینکه کوچکترین رسیدگی و توجه صورت نگرفت، آن هم نه عمدا بلکه از سر ضعف و ناچاری اقتصادی، عذر خواهی میکنم. از مجروحان حادثه چه آنهایی که قادر به اعزام شان نشدیم و در داخل کشور ماندند و درد و رنج جراحت را بعضا تا حالا تحمل می کنند و چه آنهایی را که به خارج اعزام کردیم اما پس از درمان و برگشت به کشور، با مشکلات مختلف ناشی از جراحت قبلی دست و پنجه نرم می کنند، نیز پوزش می طلبیم که اگرچه در این عرصه تلاشهای جدی مبذول گردید و در جهت درمان شان اقداماتی روی دست گرفته انجام دادیم و مصارف گزافی به ویژه از سوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و سایر نهادهای مربوطه درمانی صرف شد که در کشور به ویژه در طی 18 سال اخیر کاملا بی سابقه است، اما کافی به نظر نمی رسد، به خصوص برای آن عده عزیزانی که ظاهر زیبا و دست و صورتهای مقبول خود را از دست داده اند و به هیچ وجه نه تنها به حالت اولیه برنمی گردند که چه بسا ظاهر دیگر نیز پیدا کردند.
سپاس و امتنان از شخصیتهای حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی
از تمام کسانی که بعد از حادثه در صحنه حضور یافتند و به ابراز همدردی و همکاری پرداختند و یا پیامهای تسلیت صادر نمودند، یا به خانواده های شهدا و زخمی ها از ناحیه دولت کمک نقدی صورت گرفت و یا جمهوری اسلامی ایران که در راستای انتقال مجروحان و تداوی آنها نهایت تلاش را مبذول داشت و یا آنانی که از مهاجرین در جمهوری اسلامی ایران و کشور آلمان با پرداخت پول نقد به درمان برخی مجروحان کمک نمودند و تمام شخصیتهای حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی که به هر نحوی ابراز همدردی و همکاری نمودند کمال تقدیر و امتنان را نثار آنان می کنم و از خدای متعال می خواهم که به این عزیزان جزای خیر داده، برای شهدا علو مقام در نظر گرفته، جراحت معنوی و مادی مجروحان را هرچه عاجلتر شفا عنایت نموده و تمام مسئولان، دست اندرکاران، اعضا و فعالان مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) را که بعد از حادثه تاحالا جانانه در راستای اجرای اوامر الهی ایستادگی نموده، در عرصه خدمت رسانی فکری، فرهنگی و رسانه ای جانفشانی می کنند و نیز تمام مجاهدان و خدمت گذاران راه دین و میهن و امت اسلامی را با طول عمر و سلامتی و توفیق مزید، به پناه عزت و حرمت خویش در امان نگهدارد.
سیدعیسی حسینی مزاری
7 جدی سال 1397 شمسی
برابر با 20 ربیع الثانی 1440 هجری قمری
متن کامل بیانیه حجت الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در پیوند به اولین سالگرد حمله تروریستی به مرکز تبیان و خبرگزاری آوا
بسم الله الرحمن الرحیم
سال گذشته در ساعات اولیه چنین روزی خبر از حادثه تأسفباری دریافت کردم؛ حمله انتحاری، آن هم علیه نشستی که به مناسبت سالروز تجاوز ارتش سرخ شوروی وقت علیه افغانستان برگزار گردیده بود. قرار بر این بود که در این نشست هفتگی علتها و پیامدهای این تجاوز مورد بررسی قرار بگیرد. حاضران نشست متشکل از مسؤلین، کادرها و جمعی از اعضای مرکز تبیان و خبرنگاران خبرگزاری صدای افغان(آوا) و برخی رسانه های دیگر به ویژه خبرگزاری وزین جمهور و تعدادی مهمانان از نقاط مختلف کابل بودند.
هر لحظه که از انفجار می گذشت به تعداد شهدا و زخمی ها افزوده می شد تا اینکه منابع امنیتی و بیمارستانی دولت، تعداد شهدارا 52 و تعداد زخمی ها را بیش از 90 نفر اعلام کردند.
آری! 7 جدی چون ششم آن، برای مردم افغانستان تلخ و متأثرکننده شد و اگرچه تجاوز یک ارتش تا به دندان مسلح بیگانه آن هم با همدستی مزدوران داخلی ی چون خلقی ها و پرچمی ها پایه و اساس بسیاری از مصیبتها و بدبختی های دهه های گذشته تاکنون بوده است و حتی حادثه وحشتناک و خونینی چون عملیات انتحاری علیه دفاتر مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) در کابل از پیامدهای جبران ناپذیر آن است اما حادثه 7 جدی نقطه عطف دیگری در تاریخ خونبار افغانستان گردید، روزی که مردم افغانستان به ویژه در تاریخ 18 ساله اخیر، بدترین فاجعه را تجربه کردند که طی آن بهترین و برترین نیروهای فکری، فرهنگی آموزشی و رسانه ای را از دست دادند، نیروهایی که هوای هدایت همنوعان خود را با به کار گرفتن یک کار وسیع و گسترده فکری فرهنگی به سرداشتند و در این راه نهایت تلاش خویش را به کار بستند و عزم ساختن افغانستان را جزم می پنداشتند و در این راه سر از پا نمیشناختند و شب و روز و گرمی و سردی برای شان تفاوتی در رفتن راه ایجاد نمی نمود.
اگرچه دشمن این عملیات را از آن رو به زعم خود حساب شده و دقیق روی دست گرفته و اجرا کرد که گویا می تواند در مسیر آگاهی و بیداری ملت قرار گرفته، شمع فروزانی از فعالیتهای فکری فرهنگی و رسانه ای را خاموش نماید اما اینک با وصف آن که بهترین نیروهای فکری و اجرایی را از دست دادیم، مسؤلین، کادرها و طلاب و روحانیتی که از 9 تا 30 سال در کنار اینجانب بودند و بیشترین کار تربیتی و آموزشی را گذرانده و سپس به اجرا گذارده بودند، ولی پس از یکسال از حادثه، مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) به مراتب قدرتمند تر و گسترده تر از همیشه در صحنه حضور داشته، در راستای به پیش بردن برنامه های فکری فرهنگی و رسانه ای خویش، مصمم تر و جدی تر از قبل به نظر می رسند.
در این فرصت و با استفاده از شرایط فرارسیدن سالروز این فاجعه هولناک علیه تشکیلات ولایی مرکزتبیان و سازمان رسانه ای خبرگزاری"آوا" به چند نکته اشاره می کنم:
عوامل پشت پرده و دست های اجرایی حادثه 7 جدی و تاکید برمجازات آنها
1- با آنکه یکسال از حادثه خونبار 7 جدی می گذرد و با وجود پیگیری های مجدانه دفاتر مرکزی مرکز تبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل، اما همچنان عاملان این حادثه شناسایی نگردیده، با آنکه نهادهای مختلف حکومت از جمله امنیتی، وعده جدی سپردند تا به هر شکل ممکن سرنخ ماجرا را دریافته و مسببین را به پنجه قانون بسپارند اما جای تاسف و تاثر است که حاکمیت با این طول و عرض و امکانات دست داشته و حامیان به ظاهر بین المللی نتوانسته کمترین کاری را در این زمینه به فرجام برساند. اینجانب یکبار دیگر از مراجع ذیربط حکومت مجدانه تقاضای پیگیری داشته، خواهان روی دست گرفتن تحقیقات میدانی و شناسایی عوامل پشت پرده و دست های اجرایی این حادثه و دستگیری و به مجازات رساندن شان هستم.
خانواده شهدای 7 جدی و لزوم به رسمیت شناختن آنها
2- در حادثه تروریستی 7 جدی بیش از 50 نفر از بهترین عزیزان مردم افغانستان به فیض عظمای شهادت نایل آمدند و اگرچه دولت به پرداخت مبالغ ناچیزی به خانواده شهدا اقدام کرد اما در ادامه برای ثبت رسمی و تحت پوشش قراردادن خانواده های شهدا کار شایسته و بایسته ای انجام نداده است. ازین رو از مقامات ذیربط حکومت می خواهم هرچه عاجلتر به پرونده خانواده شهدا رسیدگی نموده، با تحت پوشش قراردادن رسمی آنان به مسئولیت انسانی و قانونی خود عمل کنند.
زخمیهای حادثه تروریستی 7 جدی و ضرورت کمک جدی به آنها
3- در روز 7 جدی بیش از 90 تن از حاضران نشست گفتمان هفتگی مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل زخمی شدند که حدود بیش از 30 تن آنان از وضعیت وخیمی برخوردار بودند. در مراحل اولیه، مجموع زخمی ها در شفاخانه های کابل به خصوص استقلال، جمهوریت و... تحت مداوا قرار گرفتند اما با وصف کارشکنی معاونت دوم ریاست جمهوری جناب آقای دانش، از 43 مجروح این حادثه با برخی همراهان شان، به تعداد 26 تن آنان با همکاری سفارت جمهوری اسلامی ایران جهت مداوا به مشهد مقدس منتقل گردیدند اما چه برای آنهایی که از اعزام باز ماندند و چه آنهایی که پس از مداوا از ایران به کشور برگشتند، خدمات مناسبی ارائه نگردید و برخی این عزیزان تاهنوز نیز از یکسو از درد و رنج ناشی از زخم های به جا مانده و از سوی دیگر به خاطر نداری و ضعف اقتصاد و عدم رسیدگی به ادامه درمان، با مشکلات عدیده ای روبرو هستند و در این میان اگرچه دولت و نیز کمیته مصئونیت خبرنگاران مبالغی برای زخمی های فکری فرهنگی و نیز رسانه ای در نظر گرفته و پرداختند اما به هیچ وجه کافی نبوده، نیاز به توجه جدی به نظر می رسد.
به همین لحاظ خواست ما از حکومت محترم وحدت ملی این است که با در پیش گرفتن تمهیداتی توجهی به وضعیت حادثه دیدگان نموده، در این موقعیت حساس از کمک های مادی و معنوی خویش به مجروحان دریغ ننماید.
حکومت وحدت ملی و حمایت جدی از مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا"
4- مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری موفق و وزین صدای افغان(آوا) دو نهاد مبارک و شدیدا تأثیرگذار در راستای فراهم کردن رشد و تعالی مردم کشور و ساختن افغانستان در حوزه های گوناگون عمل کرده و به دلیل داشتن همین جایگاه بوده است که از سوی دشمنان دین و میهن آماج حمله خونبار قرار گرفت، بنابراین لازم به نظر می رسید که حاکمیت به سراغ مسئولان و دست اندرکاران این تشکیلات رفته، با درپیش گرفتن برنامه ای، دست آنان راگرفته، حد اقل جهت جبران خسارت مادی، از هیچگونه همکاری دریغ نمی ورزید اما با آنکه یکسال از این فاجعه خونبار می گذرد و با وجود اینکه تماسهایی با نهادهای ذیصلاح حکومت برقرارگردیده، از جمله وزارت محترم اطلاعات و فرهنگ و با وجود اینکه معین محترم نشراتی این وزارت جناب آقای فاضل سانچارکی با کمال لطف و مهربانی اقداماتی را روی دست گرفته و درخواستهای مرکزتبیان و خبرگزاری آوا را به مراجع مربوطه از جمله ریاست جمهوری ارجاع داده و نیز پیگیر بوده است اما تاهنوز هیچگونه اقدامات عملی مشاهده نگردیده و این دو نهاد همچنان با خسارات به جا مانده حادثه 7 جدی به ویژه خسارات مادی دست و پنجه نرم می نماید.
خواست جدی ما از ریاست محترم جمهوری و وزارت اطلاعات و فرهنگ و سایر نهادهای ذیصلاح فرهنگی و رسانه ای این است که در جهت جبران خسارات گسترده مادی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) و به ویژه دفاتر منهدم و امکانات متلاشی شده آن اقدامات جدی را روی دست بگیرند.
تامین امنیت مرکزتبیان و خبرگزاری"آوا" و مسئولیت همه جانبه حکومت
5- مهمترین بحث کنونی، تأمین امنیت دفاتر مرکز تبیان و خبرگزاری"آوا" در کابل و سایر ولایات کشور است و اگرچه بخش امنیتی خود این دو نهاد بیش از گذشته در راستای تامین امنیت دفاتر و مسؤلین و پرسنل خویش کوشا بوده و سعی دارد جلو هرگونه اقدامات دشمنانه را بگیرد، اما بخشهای امنیتی حکومت تاکنون کمترین توجهی را از نگاه در اختیار گذاشتن ابزار و ادوات امنیتی و آموزش محافظان مؤظف، اقداماتی به عمل نیاورده اند. بنابراین خواسته دیگر ما این است که نهادهای ذیربط امنیتی قبل ازینکه دیر شود، به فکر تأمین امنیت تمام نهادهای فرهنگی و رسانه ای به ویژه دفاتر، مسؤلین، پرسنل و خبرنگاران مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) شوند و هرچه عاجلتر به این مسئولیت خطیر بپردازند.
عذرخواهی از خانواده شهدا و زخمی های حادثه 7 جدی
در پایان از محضر خانواده های مکرم شهدای عزیز حادثه 7 جدی از بابت اینکه کوچکترین رسیدگی و توجه صورت نگرفت، آن هم نه عمدا بلکه از سر ضعف و ناچاری اقتصادی، عذر خواهی میکنم. از مجروحان حادثه چه آنهایی که قادر به اعزام شان نشدیم و در داخل کشور ماندند و درد و رنج جراحت را بعضا تا حالا تحمل می کنند و چه آنهایی را که به خارج اعزام کردیم اما پس از درمان و برگشت به کشور، با مشکلات مختلف ناشی از جراحت قبلی دست و پنجه نرم می کنند، نیز پوزش می طلبیم که اگرچه در این عرصه تلاشهای جدی مبذول گردید و در جهت درمان شان اقداماتی روی دست گرفته انجام دادیم و مصارف گزافی به ویژه از سوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و سایر نهادهای مربوطه درمانی صرف شد که در کشور به ویژه در طی 18 سال اخیر کاملا بی سابقه است، اما کافی به نظر نمی رسد، به خصوص برای آن عده عزیزانی که ظاهر زیبا و دست و صورتهای مقبول خود را از دست داده اند و به هیچ وجه نه تنها به حالت اولیه برنمی گردند که چه بسا ظاهر دیگر نیز پیدا کردند.
سپاس و امتنان از شخصیتهای حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی
از تمام کسانی که بعد از حادثه در صحنه حضور یافتند و به ابراز همدردی و همکاری پرداختند و یا پیامهای تسلیت صادر نمودند، یا به خانواده های شهدا و زخمی ها از ناحیه دولت کمک نقدی صورت گرفت و یا جمهوری اسلامی ایران که در راستای انتقال مجروحان و تداوی آنها نهایت تلاش را مبذول داشت و یا آنانی که از مهاجرین در جمهوری اسلامی ایران و کشور آلمان با پرداخت پول نقد به درمان برخی مجروحان کمک نمودند و تمام شخصیتهای حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی که به هر نحوی ابراز همدردی و همکاری نمودند کمال تقدیر و امتنان را نثار آنان می کنم و از خدای متعال می خواهم که به این عزیزان جزای خیر داده، برای شهدا علو مقام در نظر گرفته، جراحت معنوی و مادی مجروحان را هرچه عاجلتر شفا عنایت نموده و تمام مسئولان، دست اندرکاران، اعضا و فعالان مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) را که بعد از حادثه تاحالا جانانه در راستای اجرای اوامر الهی ایستادگی نموده، در عرصه خدمت رسانی فکری، فرهنگی و رسانه ای جانفشانی می کنند و نیز تمام مجاهدان و خدمت گذاران راه دین و میهن و امت اسلامی را با طول عمر و سلامتی و توفیق مزید، به پناه عزت و حرمت خویش در امان نگهدارد.
سیدعیسی حسینی مزاری
7 جدی سال 1397 شمسی
برابر با 20 ربیع الثانی 1440 هجری قمری
