تاریخ انتشار :شنبه ۱۵ جدی ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۳۳
کد مطلب : 177216
خوشحالی ها و نگرانی ها از بارش اولین برف زمستانی درکابل

شهروندان کابل از اولین بارش برف خوشخال اند، اما این ریزش برف برای خانواده های که در زیر خمیه(چادر) زندگی می کنند مشکلات بسیاری را بوجود آورده است. آنان میگویند که هیچ نوع مواد سوختی برای گرم کردنی خیمه های شان ندارند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، محمد زمان که در منطقه کمپنی شهرکابل زیرچادر زندگی می کند به آوا، گفت برف یک نعمت خداوند برای بندگانش است، اما برای ما مردم که زیر خیمه (چادر) زندگی می کنیم بسیار مشکلات زیادی را به وجود آورده است.
وی افزود که ماهیچ نوع مواد سوخت برای گرم کردن چادرهای خود نداریم، درحالیکه رهبران حکومت دربهترین قصرها زندگی می کنند وهیچ آگاهی از مردم ما ندارند.
این فرد چادرنشین خاطرنشان کردکه سردی هوا باعث گسترش امراض گوناگون دربین اطفال ما مردم شده است، اگر دولت به داد ما نرسید، اطفال زیاد این منطقه از بین خواهد رفت.
موصوف با بیان اینکه همه روزه قیمت مواد سوختی درشهر کابل افزایش می‌یابد ابرازداشت که ما ازهلمند بخاطر جنگ به کابل پناهنده شدیم تا زندگی بهتر داشته باشیم، اما از فقر زیاد، اکنون توان خریدن یک سیرچوب را هم نداریم.
محمدزمان گفت وقتی که درشهرکابل برف می‌بارد، مقامات دولتی از خوشحالی عکس‌های یادگاری می‌گیرند، اما هیچ آگاهی از مشکلات مردمی که در زیرچادر زندگی می کنند، ندارند.
وی خاطرنشان کرد که آب شدن برف ها مشکلات زیادی برای ما مردم به وجود میاورد، چون آب برف در چادرهای ما سرا زیرمی شود.
این چادرنشین علاوه کرد که مقامات دولتی باید به حال ما مردم توجه و رسیدگی کنند، اگر  رسیدگی نکنند بسیاری از زنان و اطفال دراین منطقه از بین خواهد رفت.
محمدزمان دراخیر سخنان خود گفت، حکومت باید هرچه زودتر برای حل مشکل ما مردم چاره به سنجد تا مردم ما از این وضعیت نجات پیدا کنند.
قابل یادآوریست خیمه نشینان در شهر کابل همه روزه افزایش می یابد که باعث مشکلات مردم در نواحی مختلف شهر شده اند. 
درهمین حال احمد ضیا رستمی، باشنده ناحیه ششم شهرکابل به آوا، گفت بیش از دوساعت می شود که منتظر موتر هستم تا به وظیفه خود بروم، اما هیچ موتریافت نمی شود.
موصوف تاکید کرد که تمام جاده شهرکابل یخ زده( لغزنده) می باشد، اما پرسنل شهرداری کابل درخواب اند  وهیچ کاری تاکنون که 9 صبح است انجام نداده اند.
رستمی با ابراز اینکه هر چند باریدن هر دانه برف درشهرکابل به اندازه یک دانه الماس ارزش دارد، گفت باریدن برف مشکلات زیادی را بخاطر کم کاری شهرداری کابل به وجود آورده است.
این باشنده شهرکابل گفت هرچند برف زیادی نباریده است، اما شهرداری کابل یا توان پاک کردن چند تا جاده را ندارد و یاهم کم کاری می کند.
وی خاطرنشان کرد که اگر کدام مریض عاجل پیدا شود، انتقال آن تا شفاخانه بسیار مشکل خواهد بود، چون تمام جاده های شهرکابل یخ زده است.
به گفته رستمی ریزش برف درشهرکابل فایده موقتی دارد، چون در جاده های شهرکابل و دیگر مناطق شهرهیچ نوع چاه جذب برای آب های باران و آب های برف وجود ندارد.
رستمی گفت آب باران و آب برف افغانستان بخصوص شهرکابل همه به کشور پاکستان سرازیر می شود، اما دولت درطول 16 سال هیچ نوع توجه به این مشکل اساسی نکرده است.
شهرکابل با رسیدن زمستان به یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا تبدیل می شود، چون شهروندان کابل بخصوص بلند منزل ها از مواد سوختی ذعال سنگ غیر تصفیه شده استفاده می کنند.
بعضی نهادهای محیط زیستی درکابل به خاطرآلودگی هوا حالت اضطراری اعلام کرده بودند، اما وزارت صحت عامه افغانستان گفته بود که هوای کابل به آن اندازه آلوده نیست که حالت اضطراری اعلام شود.
20 روز قبل یک نهاد هواشناسی در امریکا به نام «Air Visual» شهر کابل را به عنوان آلوده‌ترین شهر جهان معرفی کرد.
براساس جدول رده‌بندی که روی وب‌سایت این نهاد و وب‌سایت جنتری افغانستان یا «Time.af» قرار دارد، کابل با داشتن 353 درجه آلود‌گی هوا، در رده نخست شهرهای آلوده جهان جا گرفته است.
پس از کابل، شهر لاهور پاکستان، آلن‌باتور مغولستان، داکا بنگلدیش، کلکته و دهلی‌نو پایتخت هند، به ترتیب در رده‌های دوم، سوم، چهارم، پنچم و ششم آلوده‌ترین شهرهای جهان قرار دارند.
گفتنی است که هوای شهر کابل در فصل زمستان به خاطر دودهای بخاری ذغالی و دودهای موتر بسیار آلوده می شود که حتی برخی وقت ها در صبح و شام فاصله 30 متری قابل دید، نمی باشد.
اولین ریزش برف باعث شده که آسمان کابل را ببینید، اما دیدن آسمان کابل شاید یک روزه باشد، چون همه روز برف نمی بارد، هوا سردتر می شود، مردم هم برای گرم کردن خانه های شان دست به استفاده مواد سوختی گوناگون بخصوص پلاستیک خواهند زد و مشکلات زیاد تنفسی را به وجود خواهند آورد.
 
 
https://avapress.com/vdcb8zb80rhbz5p.uiur.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما