نوجوانی و جوانی مرحله حساس حیات یک فرد به شمار می رود که با مشکلات و سختی های زیادی رو به رو هستند و این مراحل است که آینده و سرنوشت تمام عمر یک فرد را تعیین می نماید. برای نجات از معضلات سد راه نوجوانان و جوانان باید از راهکارهای خوبی استفاده شود تا فرد موفقانه این مراحل را سپری نماید.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان، گفتمان دانشجویی تحت عنوان "معضلات اجتماعی جوانان و نوجوانان" با حضور کارشناسان، دانشجویان، دانش آموزان و طلاب حوزات علمیه امروز جمعه(26 دلو) در مزارشریف برگزار شد.
کارشناسان این گفتمان هر یک حجت الاسلام سید ابراهیم مرتضوی سید حسن کرامتی بودند که روی سرفصل های(نوجوانی اولین مرحله اجتماعی شدن، نوجوانی و الگوگیری در زندگی و نوجوانی و مقابله با تهدیدات) صحبت کردند.
نخست حجت الاسلام سید ابراهیم مرتضوی آگاه مسائل دینی در رابطه با سرفصل "نوجوانی اولین مرحله اجتماعی شدن"، مراحل زندگی انسانها را به سه دسته تقسیم نمو، و افزود که مرحله اول در کانون خانواده با فامیل می باشد که شخصیت اجتماعی کودک به صورت رسمی شکل می گیرد.
وی مرحله دوم اجتماعی شدن را دوست یابی عنوان کرد که در مکتب و دیگر مراکز غیر از خانواده شکل می دهد.
آقای مرتضوی مرحله اجتماعی شدن یک فرد را مرحله معاشرت و مباشرت و یافتن شغل عنوان کرد و تصریح نمود که این مرحله سوم شکل رسمی اجتماعی شدن به شمار می رود.
این آگاه مسائل دینی با اشاره به سنین نوجوانی به نظریات مختلف اشاره نمود و اولین نظر که سن نوجوانی را تعیین می نماید بین 11 الی 13 عنوان کرد.
وی نظریه دوم که سن نوجوانی را تعیین می نماید بین 13 الی 14 سالگی خواند و نظر سوم درباره نوجوانی را بین 11 الی 20 سالگی تعیین نمود.
آقای مرتضوی سن میان 12 الی 14 سالگی، دوره فاصله گرفتن نام گذاری نمود و افزود که در این زمان یک تمایل طبیعی از بزرگسالان در شخص به میان می آید و گاهی این فاصله گرفتن به شکل انزوا و گوشه گیری در فرد به میان می آید.
وی دوره میان 14 الی 17 سالگی را دوره جدایی و تدارکاتی عنوان نمود و افزود که فرد بیشتر از لحاظ روحی و ارزشی به جدایی رو می آورد و خودمختاری را اختیار می نماید، و زمینه استقلال را برای خودشان به میان آورد.
این آگاه مسائل دینی مرحله میان 18 الی 20 سالگی را دوره مجدد ورود به اجتماع خواند و افزود که در این برهه زمانی فرد به صورت مستقل وارد اجتماع می شود و در تمام مسائل اجتماعی ایده هایی برای خودشان تعیین می نمایند.
آقای مرتضوی خاطرنشان ساخت که فرد بعضی مهارت ها را از جمله ارتباط گیری و فرا گیری نیازهای شان در اجتماع را باید در زمان نوجوانی یاد بگیرد.
سید حسن کرامتی، آگاه اجتماعی فرهنگی با اشاره با سرفصل" نوجوانی و الگوگیری در زندگی و نوجوانی" گفت که اولین الگو برای یک نوجوان و جوان خانواده، دوستان وی و بزرگترها می باشد.
وی تهاجم فرهنگی غرب را زمینه الگوگیری جوانان و نوجوانان یاد کرد و افزود که غرب با زبان نوجوان و جوان حرف می زند و بیشتر جوانان را از این ناحیه فریب داده اند.
آقای کرامتی ضعف بزرگان کشور در زمینه الگودادن جوانان را مشکل بزرگ عنوان نمود و افزود که در کشور ما مربیان، درست نوجوانان را درک ننموده و نتوانستند الگوی خوبی برای جوانان و نوجوانان باشند.
این آگاه مسائل اجتماعی فرهنگی الگوگیری از سوی نوجوانان را اختیاری دانست و افزود که نباید جوانان و نوجوانان را مجبور به انتخاب الگو نمود.
آقای کرامتی در ادامه با اشاره به سرفصل "نوجوانی و مقابله با تهدیدات" از آسیب های زیاد در برابر جوانان یاد نمود و تهاجم فرهنگی، فرار جوانان از کشور، نا امیدی، بیکاری و خوشبین نبودن نسبت به آینده را از مشکلات کنونی جوانان در زمان فعلی عنوان کرد.
وی ابراز داشت که این مشکلات سبب می شود تا جوانان نتوانند در مقابل جامعه ایفای وظیفه نمایند، و این معضلات سد راه پیشرفت جوانان و نوجوانان می گردد.
آقای کرامتی علت فاصله گرفتن جوانان از دین و قرآن را نشناختن زبان جوانان خواند و افزود که اگر با زبان جوانان صحبت شود، جوانان به آن سوی می روند وپیشرفت های نصیب شان می گردد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان، گفتمان دانشجویی تحت عنوان "معضلات اجتماعی جوانان و نوجوانان" با حضور کارشناسان، دانشجویان، دانش آموزان و طلاب حوزات علمیه امروز جمعه(26 دلو) در مزارشریف برگزار شد.
کارشناسان این گفتمان هر یک حجت الاسلام سید ابراهیم مرتضوی سید حسن کرامتی بودند که روی سرفصل های(نوجوانی اولین مرحله اجتماعی شدن، نوجوانی و الگوگیری در زندگی و نوجوانی و مقابله با تهدیدات) صحبت کردند.
نخست حجت الاسلام سید ابراهیم مرتضوی آگاه مسائل دینی در رابطه با سرفصل "نوجوانی اولین مرحله اجتماعی شدن"، مراحل زندگی انسانها را به سه دسته تقسیم نمو، و افزود که مرحله اول در کانون خانواده با فامیل می باشد که شخصیت اجتماعی کودک به صورت رسمی شکل می گیرد.
وی مرحله دوم اجتماعی شدن را دوست یابی عنوان کرد که در مکتب و دیگر مراکز غیر از خانواده شکل می دهد.
آقای مرتضوی مرحله اجتماعی شدن یک فرد را مرحله معاشرت و مباشرت و یافتن شغل عنوان کرد و تصریح نمود که این مرحله سوم شکل رسمی اجتماعی شدن به شمار می رود.
این آگاه مسائل دینی با اشاره به سنین نوجوانی به نظریات مختلف اشاره نمود و اولین نظر که سن نوجوانی را تعیین می نماید بین 11 الی 13 عنوان کرد.
وی نظریه دوم که سن نوجوانی را تعیین می نماید بین 13 الی 14 سالگی خواند و نظر سوم درباره نوجوانی را بین 11 الی 20 سالگی تعیین نمود.
آقای مرتضوی سن میان 12 الی 14 سالگی، دوره فاصله گرفتن نام گذاری نمود و افزود که در این زمان یک تمایل طبیعی از بزرگسالان در شخص به میان می آید و گاهی این فاصله گرفتن به شکل انزوا و گوشه گیری در فرد به میان می آید.
وی دوره میان 14 الی 17 سالگی را دوره جدایی و تدارکاتی عنوان نمود و افزود که فرد بیشتر از لحاظ روحی و ارزشی به جدایی رو می آورد و خودمختاری را اختیار می نماید، و زمینه استقلال را برای خودشان به میان آورد.
این آگاه مسائل دینی مرحله میان 18 الی 20 سالگی را دوره مجدد ورود به اجتماع خواند و افزود که در این برهه زمانی فرد به صورت مستقل وارد اجتماع می شود و در تمام مسائل اجتماعی ایده هایی برای خودشان تعیین می نمایند.
آقای مرتضوی خاطرنشان ساخت که فرد بعضی مهارت ها را از جمله ارتباط گیری و فرا گیری نیازهای شان در اجتماع را باید در زمان نوجوانی یاد بگیرد.
سید حسن کرامتی، آگاه اجتماعی فرهنگی با اشاره با سرفصل" نوجوانی و الگوگیری در زندگی و نوجوانی" گفت که اولین الگو برای یک نوجوان و جوان خانواده، دوستان وی و بزرگترها می باشد.
وی تهاجم فرهنگی غرب را زمینه الگوگیری جوانان و نوجوانان یاد کرد و افزود که غرب با زبان نوجوان و جوان حرف می زند و بیشتر جوانان را از این ناحیه فریب داده اند.
آقای کرامتی ضعف بزرگان کشور در زمینه الگودادن جوانان را مشکل بزرگ عنوان نمود و افزود که در کشور ما مربیان، درست نوجوانان را درک ننموده و نتوانستند الگوی خوبی برای جوانان و نوجوانان باشند.
این آگاه مسائل اجتماعی فرهنگی الگوگیری از سوی نوجوانان را اختیاری دانست و افزود که نباید جوانان و نوجوانان را مجبور به انتخاب الگو نمود.
آقای کرامتی در ادامه با اشاره به سرفصل "نوجوانی و مقابله با تهدیدات" از آسیب های زیاد در برابر جوانان یاد نمود و تهاجم فرهنگی، فرار جوانان از کشور، نا امیدی، بیکاری و خوشبین نبودن نسبت به آینده را از مشکلات کنونی جوانان در زمان فعلی عنوان کرد.
وی ابراز داشت که این مشکلات سبب می شود تا جوانان نتوانند در مقابل جامعه ایفای وظیفه نمایند، و این معضلات سد راه پیشرفت جوانان و نوجوانان می گردد.
آقای کرامتی علت فاصله گرفتن جوانان از دین و قرآن را نشناختن زبان جوانان خواند و افزود که اگر با زبان جوانان صحبت شود، جوانان به آن سوی می روند وپیشرفت های نصیب شان می گردد.
