نوجوان هفدهساله که تاکنون یک عدد کوادکوپتر ساخته اظهار میدارد که ضعف اقتصادی سبب گردیده تا نتواند بیشتر کار کند. این نوجوان مخترع میگوید که اگر حکومت در بخش اقتصادی به وی کمک کند میتواند طیارات بزرگتری بسازد.
بسمالله رحیمی، نوجوان سازندهی یک کوادکوپتر، در مصاحبه با خبرگزاری آوا میگوید که وی با بودجهی شخصی خودش توانسته یک کوادکوپتری بسازد که میتواند یک کیلومتر پرواز کند و توسط ریموت کنترول شود.
وی میافزاید که در این وسیله از چهار موتور، یک ریموت و چند قطعه کار گرفته شده است. ساخت این کوادکوپتر برای وی سه هزار افغانی هزینه داشته است.
رحیمی خاطرنشان ساخت که فعلا در حال ساخت طیاره جیتی است که میتواند پنج کیلومتر پرواز کند و چند نفر را انتقال دهد، اما نبود حمایت دولتی و حامیان اقتصادی مشکل بزرگی سد راه این نوجوان مخترع میباشد.
به گفتهی این دانشجو پدرش قبلا ماهیگیر بوده ولی فعلا بیکار است. فامیلش در ولسوالی قرقین جوزجان زندگی میکند و خودش برای ادامه تحصیل به مزارشریف آمده است.
آقای رحیمی صنف دوازده مکتب است و در لیسه باختر در شهر مزارشریف مصروف درس خواندن بوده و ساخت چنین طیاراتی را در لیسه باختر آموخته است، اما در بلخ کسی قادر به ساخت چنین چیزی نشده، وقتی وی دوباره به جوزجان رفته با کوشش و تلاش موفق به ساخت این کوادکوپتر گردیده است.
این دانشجوی مخترع، خواهان ادامه کارش است و از دولت و نهادهای حامی میخواهد که وی را یاری کنند تا مصدر خدمت به جامعه گردد.
این در حالی است که بارها نوجوانان و جوانان در ولایات مختلف افغانستان قادر به ساخت و اختراع وسایط مختلف هستند، اما مشکلات اقتصادی و نبود حمایت دولت، عاملی برای عدم پیشرفت آنان گردیده است.
بسمالله رحیمی، نوجوان سازندهی یک کوادکوپتر، در مصاحبه با خبرگزاری آوا میگوید که وی با بودجهی شخصی خودش توانسته یک کوادکوپتری بسازد که میتواند یک کیلومتر پرواز کند و توسط ریموت کنترول شود.
وی میافزاید که در این وسیله از چهار موتور، یک ریموت و چند قطعه کار گرفته شده است. ساخت این کوادکوپتر برای وی سه هزار افغانی هزینه داشته است.
رحیمی خاطرنشان ساخت که فعلا در حال ساخت طیاره جیتی است که میتواند پنج کیلومتر پرواز کند و چند نفر را انتقال دهد، اما نبود حمایت دولتی و حامیان اقتصادی مشکل بزرگی سد راه این نوجوان مخترع میباشد.
به گفتهی این دانشجو پدرش قبلا ماهیگیر بوده ولی فعلا بیکار است. فامیلش در ولسوالی قرقین جوزجان زندگی میکند و خودش برای ادامه تحصیل به مزارشریف آمده است.
آقای رحیمی صنف دوازده مکتب است و در لیسه باختر در شهر مزارشریف مصروف درس خواندن بوده و ساخت چنین طیاراتی را در لیسه باختر آموخته است، اما در بلخ کسی قادر به ساخت چنین چیزی نشده، وقتی وی دوباره به جوزجان رفته با کوشش و تلاش موفق به ساخت این کوادکوپتر گردیده است.
این دانشجوی مخترع، خواهان ادامه کارش است و از دولت و نهادهای حامی میخواهد که وی را یاری کنند تا مصدر خدمت به جامعه گردد.
این در حالی است که بارها نوجوانان و جوانان در ولایات مختلف افغانستان قادر به ساخت و اختراع وسایط مختلف هستند، اما مشکلات اقتصادی و نبود حمایت دولت، عاملی برای عدم پیشرفت آنان گردیده است.