حادثه خونین عاشورا با قربانی شدن نخبگان جهان اسلام و در راس همه حسین ابن علی(ع) در سال 61 هجری در سرزمینی به نام کربلا اتفاق افتاد و حد اکثر در نیمی از روز تمام غائله ظاهراً به پایان رسید، اما این پدیده ی بی نذیر و تراژدی بی سابقه، هرگز منحصر به زمان و مکان خاص نشد و به سرعت توسعه پیدا کرد و فراگیر شد.
به گزارش خبرگزاري صداي افغان(آوا)، تراژدی غبار کربلا هرچند از مجرای طبیعی صورت گرفت و قانون علیت بر آن حاکم بود و تمام حرکات امام نیز به صورت عادی وبدون پشتوانه و نیروی کرامت و امامت انجام شد، اما باید گفت که در نگاه دیگر یک اتفاق ساده هم نبود، بلکه ریشه آن مرتبط به وحی و قرآن بود و سر انجام به خدا می رسید.
خبر دادن جبرئیل به پیامبر(ص) از شهادت امام حسین(ع) و نشان دادن خاک کربلا به آن حضرت و روایت های دیگری مربوط به این موضوع، همه حاکی از این است که این حادثه، ابعاد فرا طبیعی نیز داشته و گویا مشیت خداوند بر این قرار گرفته بود که برای حفظ اسلام و قرآن و ارزشهای دینی باید بهترین فرزندان آدم به دست شقی ترین انسانهای روی زمین آن هم در مکان مشخص کشته شوند تا حکومت های جهل را که تیشه به ریشه ی دین و ایمان مردم می زنند ساقط کرده و عقلانیت را در جامعه حاکم بسازد.
عاشورای امام حسین(ع) بدان جهت ابعاد فرا زمانی و مکانی پیدا کرد که محتوایش بر عقلانیت و جهل ستیزی استوار بود، خون شهدای کربلا در حقیقت نادانی را سر برید، بصیرت و دانایی را در ابعاد مختلف زندگی انسانها حاکم ساخت، غفلت را زدود، بیداری و حرکت را بوجود آورد که اشعه تابناک این جرقه ی بیداری تا روز قیامت در زندگی بشر پرتو افكنی خواهد کرد، چنانچه پس از حادثه کربلا انقلابها و خیزش های مردمی در سراسر عالم اسلام یکی پس از دیگری بوقوع پیوست و حکومت اموی را از نگاه سیاسی و اجتماعی کاملاً در انزوا قرار داد و خوشی های حکام هوسباز شجره خبیثه را به غم تبدیل کرد.
خط سرخ امام حسین(ع) به این دلیل ماندگار شد که ماهیت آن بر عقلانیت و فطرت پاک خدای استوار بود و معیارهای عمده اش را جهل ستیزی، ظلم ستیزی، عدالت پروری، آزادگی و حریت، صبر و استقامت تشکیل میداد.
هر چند حادثه کربلا مسیر طولانی را در امتداد زمان پیموده است و هزارو چهار صد و اندی سال از آن می گذرد، اما برای نسل امروز و فردا و تا روز رستاخیز پیام های زنده و آموزنده دارد، زیرا این قیام زیر بنای قرآنی دارد، همانگونه كه قرآن کهنه نمی شود نهضت عاشورا نیز برای همیشه زنده و ماندگار است.
امام حسین(ع) ظاهراً در برابر حکومت استبدادی یزید ایستاد و تا پای جان مبارزه کرد تا مردم را از حاکمیت حکومت نا مشروع ظالم نجات دهد، اما در حقیقت خواست تا اصل شایسته سالاری را زنده، حکومت های خاندانی موروثی را تخطئه و به روی قدرت های پوشالی برخواسته از تعصب قومی، نژادی، سمتی و سایر علایق که با دین و ارزشهای انسانی سازگار نیست خط بطلان بکشد.
یکی از پیامهای زنده عاشورا برای نسل امروز این است که حکومتی که بر ظلم و استبداد استوار باشد و در سایه آن ارزشهای دینی و انسانی حقیر شمرده شود دوام نخواهد داشت و سر انجام با شمشیر و یا باخون ساقط خواهد شد.
یزید گمان می کرد که با کشتن حسین بزرگ ترین موانع را از سر راهش برداشته و پس از این آزادانه می تواند به بی بندوباری های خود ادامه دهد، اما بی خبر از اینکه نبود حسین خطر ناکتر از وجود حضرت است، هر چند او بعداً با آن مغز الکلی دانست که حسین شهید قدرت مند تر از حسین زنده است و سخت اشتباه کرده و ای کاش وصیت پدرش معاویه را گفته بود متعرض حسین نشو گوش می کرد.
امام حسین(ع) با ظلم و استبداد و بی پروایی ها مبارزه کرد تا درسی باشد برای بشر امروز که چه آنهایي که دانسته ظلم می کنند مانند قدرت های بزرگ غربی و در راس همه امریکا که همواره تلاش دارد تا ملت ها را به شیوه مختلف به استضعاف بکشد و چه آنهای که از روی جهل و نادانی بر مردم ظلم روا میدارد مانند گروه های افراطی و رادیکال که خون انسانها را به عنوان کار ثواب می ریزند و عدالت را با ظلم اشتباه گرفته اند.
امام حسین(ع) با شعار "هیهات من الذله" می خواهد بگوید که ظلم به هر شکلش هلاک کننده است و حکومت های ظالم در هر حالت محکوم به زوال است و کسیکه که زیر بار ظلم می رود نیز ذلیل خواهد شد.
بنا بر این باید گفت: بشر که امروز در قرن تکنولوژی زندگی می کند و مدارج بالای را در عرصه های مختلف علمی پیموده است، بیشتر از پیش نیاز به پیامهای عاشورا دارد، زیرا در نهضت امام حسین(ع) کمال انسانیت نهفته است که هدف اصلی خلقت بشر را تشکیل می دهد و برای رسیدن به آن هدف عالی باید درسهای انقلاب کربلا را در زندگی به صورت عملی پیاده کرد.
نویسنده: سید هاشم علوی
به گزارش خبرگزاري صداي افغان(آوا)، تراژدی غبار کربلا هرچند از مجرای طبیعی صورت گرفت و قانون علیت بر آن حاکم بود و تمام حرکات امام نیز به صورت عادی وبدون پشتوانه و نیروی کرامت و امامت انجام شد، اما باید گفت که در نگاه دیگر یک اتفاق ساده هم نبود، بلکه ریشه آن مرتبط به وحی و قرآن بود و سر انجام به خدا می رسید.
خبر دادن جبرئیل به پیامبر(ص) از شهادت امام حسین(ع) و نشان دادن خاک کربلا به آن حضرت و روایت های دیگری مربوط به این موضوع، همه حاکی از این است که این حادثه، ابعاد فرا طبیعی نیز داشته و گویا مشیت خداوند بر این قرار گرفته بود که برای حفظ اسلام و قرآن و ارزشهای دینی باید بهترین فرزندان آدم به دست شقی ترین انسانهای روی زمین آن هم در مکان مشخص کشته شوند تا حکومت های جهل را که تیشه به ریشه ی دین و ایمان مردم می زنند ساقط کرده و عقلانیت را در جامعه حاکم بسازد.
عاشورای امام حسین(ع) بدان جهت ابعاد فرا زمانی و مکانی پیدا کرد که محتوایش بر عقلانیت و جهل ستیزی استوار بود، خون شهدای کربلا در حقیقت نادانی را سر برید، بصیرت و دانایی را در ابعاد مختلف زندگی انسانها حاکم ساخت، غفلت را زدود، بیداری و حرکت را بوجود آورد که اشعه تابناک این جرقه ی بیداری تا روز قیامت در زندگی بشر پرتو افكنی خواهد کرد، چنانچه پس از حادثه کربلا انقلابها و خیزش های مردمی در سراسر عالم اسلام یکی پس از دیگری بوقوع پیوست و حکومت اموی را از نگاه سیاسی و اجتماعی کاملاً در انزوا قرار داد و خوشی های حکام هوسباز شجره خبیثه را به غم تبدیل کرد.
خط سرخ امام حسین(ع) به این دلیل ماندگار شد که ماهیت آن بر عقلانیت و فطرت پاک خدای استوار بود و معیارهای عمده اش را جهل ستیزی، ظلم ستیزی، عدالت پروری، آزادگی و حریت، صبر و استقامت تشکیل میداد.
هر چند حادثه کربلا مسیر طولانی را در امتداد زمان پیموده است و هزارو چهار صد و اندی سال از آن می گذرد، اما برای نسل امروز و فردا و تا روز رستاخیز پیام های زنده و آموزنده دارد، زیرا این قیام زیر بنای قرآنی دارد، همانگونه كه قرآن کهنه نمی شود نهضت عاشورا نیز برای همیشه زنده و ماندگار است.
امام حسین(ع) ظاهراً در برابر حکومت استبدادی یزید ایستاد و تا پای جان مبارزه کرد تا مردم را از حاکمیت حکومت نا مشروع ظالم نجات دهد، اما در حقیقت خواست تا اصل شایسته سالاری را زنده، حکومت های خاندانی موروثی را تخطئه و به روی قدرت های پوشالی برخواسته از تعصب قومی، نژادی، سمتی و سایر علایق که با دین و ارزشهای انسانی سازگار نیست خط بطلان بکشد.
یکی از پیامهای زنده عاشورا برای نسل امروز این است که حکومتی که بر ظلم و استبداد استوار باشد و در سایه آن ارزشهای دینی و انسانی حقیر شمرده شود دوام نخواهد داشت و سر انجام با شمشیر و یا باخون ساقط خواهد شد.
یزید گمان می کرد که با کشتن حسین بزرگ ترین موانع را از سر راهش برداشته و پس از این آزادانه می تواند به بی بندوباری های خود ادامه دهد، اما بی خبر از اینکه نبود حسین خطر ناکتر از وجود حضرت است، هر چند او بعداً با آن مغز الکلی دانست که حسین شهید قدرت مند تر از حسین زنده است و سخت اشتباه کرده و ای کاش وصیت پدرش معاویه را گفته بود متعرض حسین نشو گوش می کرد.
امام حسین(ع) با ظلم و استبداد و بی پروایی ها مبارزه کرد تا درسی باشد برای بشر امروز که چه آنهایي که دانسته ظلم می کنند مانند قدرت های بزرگ غربی و در راس همه امریکا که همواره تلاش دارد تا ملت ها را به شیوه مختلف به استضعاف بکشد و چه آنهای که از روی جهل و نادانی بر مردم ظلم روا میدارد مانند گروه های افراطی و رادیکال که خون انسانها را به عنوان کار ثواب می ریزند و عدالت را با ظلم اشتباه گرفته اند.
امام حسین(ع) با شعار "هیهات من الذله" می خواهد بگوید که ظلم به هر شکلش هلاک کننده است و حکومت های ظالم در هر حالت محکوم به زوال است و کسیکه که زیر بار ظلم می رود نیز ذلیل خواهد شد.
بنا بر این باید گفت: بشر که امروز در قرن تکنولوژی زندگی می کند و مدارج بالای را در عرصه های مختلف علمی پیموده است، بیشتر از پیش نیاز به پیامهای عاشورا دارد، زیرا در نهضت امام حسین(ع) کمال انسانیت نهفته است که هدف اصلی خلقت بشر را تشکیل می دهد و برای رسیدن به آن هدف عالی باید درسهای انقلاب کربلا را در زندگی به صورت عملی پیاده کرد.
نویسنده: سید هاشم علوی
