مسئولان ریاست حقوق بشر ولایت دایکندی از وضعیت نابسامان حقوق اطفال در دایکندی بخصوص ولسوالیهای ناامن این ولایت، اظهار نگرانی کرده میگویند: طبق گزارشات ریاست معارف ۲۹ هزار طفل از حق تعلیم و تربیه و سایر حقوق اولیۀ خویش محروماند که طبق ارزیابیها و گزارشاتی که از ولسوالیهای این ولایت میرسد ممکن است این رقم بیش از ۳۰ هزار کودک باشد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ آسیبپذیرترین قشر در یک جامعهای که ساختارهای حمایتی آن فرو ریخته باشد، اطفال هستند که بیشتر از دیگر گروههای اجتماعی در معرض خطر و آسیب قرار میگیرند. افغانستان از جمله کشورهایی است که ساختارهای حمایتی خود را در طول سالهای طولانی و جنگ و ناامنی از دست داده است. این مسائل باعث شده که اطفال در افغانستان شدیدا در معرض خطر قرار گیرند. در این میان، دایکندی نیز از این قاعده مستثنا نبوده و حدود بیش از۳۰ هزار طفل از حق آموزش، تعلیم و تربیه محروم میشوند و به کارهای شاقه و سخت با شرایط صحی نامناسبی مجبور به کار میگردند.
این در حالی است که محمد رضا وکیلی آمر بخش حمایت و انکشاف حقوق اطفال ریاست حقوق بشر ولایت دایکندی به خبرنگار آوا میگوید که متاسفانه وجود فقر، بیکاری، بحران اقتصادی، اعتیاد خانوادهها، خشونتهای فامیلی، خشونتهای مراکز آموزشی و سطح پائین آگاهیِ جامعه از حقوق اطفال در ولایت دایکندی باعث شده که کودکان در این ولایت از حق تعلیم و تربیه و سایر حقوق اولیۀ خود محروم بمانند.
آقای وکیلی علاوه نمود، وضعیت اطفال در ولسوالیهای سنگتخت و بندر، خدیر اشترلی و میرامور چندان مناسبت نیست؛ اما وضعیت اطفال در ولسوالیهای کجران و پاتو که از نا امن ترین ولسوالیها در سطح دایکندی محسبوب میگردند خیلی نامناسب و به شدت شکننده و نگرانکننده است.
وی افزود، این ۳۰ هزار طفل که از حق تعلیم و تربیه محروماند اجبارا یا به کارهای شاقه مشغول بوده و یا تحت فشارهای روحی و روانی مصروف کارهای خانهاند و یا هم به دام اعتیاد افتاده و در کوچه و بازار سرگردانند.
موصوف با اشاره به امنیت نسبی در ولایت دایکندی گفت: در بقیۀ ولایات افغانستان، بیشترِ آسیبپذیری اطفال و کودکان، از ناحیۀ جنگ و انتحار و انفجار و ناامنی است، ولی در دایکندی اطفال بیش از این که از این ناحیه متضرر و از حقوقشان محروم گردند به دلیل عواملی همچون فقر و بیکاری، ناآگاهی از حقوق اطفال و خشونتهای فامیلی باعث محرومیتشان از حق تعلیم و تربیه میگردد.
آمر حمایت و انکشاف حقوق اطفال گفت: هرچند ریاست حقوق بشر ولایت دایکندی اقداماتی مثل نظارت از حقوق اطفال، افزایش آگاهیدهی از حقوق اطفال، دادخواهی از حقوق ضایعشدۀ اطفال و معرفی چندین کودک بیسرپرست انجام داده است که در حد توانِ این ریاست بوده اما امیدواریم حکومت، نهادهای مربوطه، موسسات خیریه، ادارات دولتی و سایر نهادهای داخلی و خارجی در این راستا همکاری نمایند تا شاهد بهبود وضعیت اطفال باشیم.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ آسیبپذیرترین قشر در یک جامعهای که ساختارهای حمایتی آن فرو ریخته باشد، اطفال هستند که بیشتر از دیگر گروههای اجتماعی در معرض خطر و آسیب قرار میگیرند. افغانستان از جمله کشورهایی است که ساختارهای حمایتی خود را در طول سالهای طولانی و جنگ و ناامنی از دست داده است. این مسائل باعث شده که اطفال در افغانستان شدیدا در معرض خطر قرار گیرند. در این میان، دایکندی نیز از این قاعده مستثنا نبوده و حدود بیش از۳۰ هزار طفل از حق آموزش، تعلیم و تربیه محروم میشوند و به کارهای شاقه و سخت با شرایط صحی نامناسبی مجبور به کار میگردند.
این در حالی است که محمد رضا وکیلی آمر بخش حمایت و انکشاف حقوق اطفال ریاست حقوق بشر ولایت دایکندی به خبرنگار آوا میگوید که متاسفانه وجود فقر، بیکاری، بحران اقتصادی، اعتیاد خانوادهها، خشونتهای فامیلی، خشونتهای مراکز آموزشی و سطح پائین آگاهیِ جامعه از حقوق اطفال در ولایت دایکندی باعث شده که کودکان در این ولایت از حق تعلیم و تربیه و سایر حقوق اولیۀ خود محروم بمانند.
آقای وکیلی علاوه نمود، وضعیت اطفال در ولسوالیهای سنگتخت و بندر، خدیر اشترلی و میرامور چندان مناسبت نیست؛ اما وضعیت اطفال در ولسوالیهای کجران و پاتو که از نا امن ترین ولسوالیها در سطح دایکندی محسبوب میگردند خیلی نامناسب و به شدت شکننده و نگرانکننده است.
وی افزود، این ۳۰ هزار طفل که از حق تعلیم و تربیه محروماند اجبارا یا به کارهای شاقه مشغول بوده و یا تحت فشارهای روحی و روانی مصروف کارهای خانهاند و یا هم به دام اعتیاد افتاده و در کوچه و بازار سرگردانند.
موصوف با اشاره به امنیت نسبی در ولایت دایکندی گفت: در بقیۀ ولایات افغانستان، بیشترِ آسیبپذیری اطفال و کودکان، از ناحیۀ جنگ و انتحار و انفجار و ناامنی است، ولی در دایکندی اطفال بیش از این که از این ناحیه متضرر و از حقوقشان محروم گردند به دلیل عواملی همچون فقر و بیکاری، ناآگاهی از حقوق اطفال و خشونتهای فامیلی باعث محرومیتشان از حق تعلیم و تربیه میگردد.
آمر حمایت و انکشاف حقوق اطفال گفت: هرچند ریاست حقوق بشر ولایت دایکندی اقداماتی مثل نظارت از حقوق اطفال، افزایش آگاهیدهی از حقوق اطفال، دادخواهی از حقوق ضایعشدۀ اطفال و معرفی چندین کودک بیسرپرست انجام داده است که در حد توانِ این ریاست بوده اما امیدواریم حکومت، نهادهای مربوطه، موسسات خیریه، ادارات دولتی و سایر نهادهای داخلی و خارجی در این راستا همکاری نمایند تا شاهد بهبود وضعیت اطفال باشیم.