دانشآموزان لیسه خانه نور در مزارشریف امروز طی یک نمایشگاه ساینسی در محل این لیسه، ماشینآلات و ابتکارات دستی خودشان را به نمایش گذاشتند. آنان ربات، ماشینهای لباسشویی و جوجهکشی، دروازههای ریموت کنترول، بادپکهها و شماری از تعاملات کیمیاوی را توسط وسایل و موادی ساده ساختهاند.
این نمایشگاه با اشتراک 80 دانشجو و 15 ماشین برتر برگزار گردیده بود. اما نکته جالب این نمایشگاه، انگیزۀ بالای دانشآموزان این لیسه بود که همهشان قصد ساخت ماشینهای بزرگتر را در آینده دارند و از دولت میخواهند تا زمینۀ این خواسته را برای آنان فراهم سازد.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -بلخ: اکبر، نورالله و حامد دانشجویان صنوف 9 و 10 این لیسه که با همدیگر موفق به ساخت یک ربات شدهاند میگویند که آنان این وسیله را برای حفاظت از پوستههای امنیتی ساختهاند. به گفتۀ آنان همهروزه در افغانستان نیروهای امنیتی شهید و مجروح میدهند و این ربات میتواند به جای سربازان در میدانهای نبرد بجنگد.
این ربات توسط ریموت کنترول میشود و در صورت ضرورت میتواند شلیک کند.
به گفته این دانشآموزان آنان این ربات را طی مدت دو هفته ساختهاند. ربات آنان تا 5 متر قدرت شلیک دارد، توسط برق کار میکند و کار ساخت آن 1500 افغانی هزینه برداشته است.
آنان میگویند؛ اگر دولت زمینه را برای آنان فراهم کند، میتوانند رباتهای بزرگتری بسازند و به نیروهای امنیتی کشور کمک کنند.
راحل، صنف دوم است به گفته خودش "انرژی بی مصرف" ساخته است. راحل یک باتری کوچک، یک چراغ و سولر را که از موترک برادر کوچکش گرفته است، ماهرانه با هم یکجا کرده که میتواند با استفاده از روشنی آفتاب چراغش را شبانه روشن کند.
ماهره، یکی دیگر از دانشآموزانِ این لیسه "مجیک باکس" درست کرده است. او میگوید که این وسیله را با استفاده از آینۀ مقعر و برای سرگرمی ساخته است.
تمکین میرزا زاده، صنف ششم است. گرمی هوای شهر مزارشریف سبب گردیده تا برای حل مشکل خود یک بادپکۀ کوچک که برای پنج دقیقه چارج میشود و یک ساعت کار میکند، بسازد.
بنفشه، یکی دیگر از دانشآموزان که صنف ششم میباشد، جاروی برقی ساخته است که توسط آن زیر تخت و الماری را پاک میتواند. بنفشه میگوید: "جاروبرقیها بسیار بزرگ هستند و زیر تخت و الماری را نمیتوانند پاک کنند. این جارو توسط برق کار میکند که او بوتل، یک پایب، یک موتور و سیم برق ساخته شده و با مصرف 30 افغانی ساخته شده است".
این دانشآموز دوست دارد که در آینده رباتهای بزرگی بسازد که بتواند به جای انسان کار کند.
در این میان دانشآموزی که به فکر حفاظت کودکان از آسیب بادپکههای زمینی است و دلهرۀ مادران را در قسمت افکار شدن دست کودکانشان در پکههای زمینی کاهش داده است.
او رقیه دانشآموز صنف 8 این لیسه است که یک بادپکۀ بدون پره ساخته است. به گفته او اطفال همواره خودشان را با پکههای پرهدار آسیب میزنند ولی باد پکۀ او برای کودکان بیخطر است.
او این باد پکه را از لولههای پیویسی، پکۀ کمپیوتر ساخته که 3 هزار افغانی برای او هزینه داشته است.
رقیه قصد ساختن بادپکههای بزرگتر را در آینده دارد و میگوید که اگر او موفق به این کار گردد با قیمت اندک به هموطنان شان عرضه می دارد.
ماشینهای جوجهکشی یکی از ماشینهای پرکاربرد در افغانستان است که در این اواخر کاربرد زیاد دارد و دانشآموزان این لیسه از مواد خام بسیار ساده یک ماشین جوجهکشی خوب ساخته است که نتیجۀ مطلوب داده و تخممرغ را به جوجه مبدل ساخته است.
او حسیبالله، دانشآموز صنف 9 این لیسه است که یک ماشین جوجهکشی ساخته است. این ماشین طی 20 روز تخممرغ را و در مدت 16 روز تخم بودینه را به جوجۀ آن مبدل میسازد.
ظرفیت این ماشین او 20 تخم مرغ و 63 تخم بودینه است و ساخت این ماشین 1500 افغانی به آنان هزینه داشته است.
حسیبالله قصد دارد در آینده ماشینهای بزرگتر با ظرفیت بیشتر بسازد ولی نبود سامانآلات مورد نیاز ماشین جوجهکشی در مزارشریف او را به چالش کشانده است.
افضل صنف 9 است و یک دروازه حولی اتومات ساخته است. به گفتۀ او در ساخت این دروازه از چند باتری کوچک، سی دی روم، و تخته استفاده کرده که توسط ریموت از جای دور باز و بسته میگردد.
این دانشآموز با اشاره به کارکرد دروازه اتومات ساخت خودش میگوید که در افغانستان باز و بسته کردن دروازهها وقت بسیاری را ضایع میکند ولی مردم با استفاده از این دروازه میتوانند از راه دور بدون سرگردان شدن دروازهشان را باز و بسته کنند.
بلال، 12 ساله از دیگر دانشآموزان این لیسه که یک کولر آبی ساخته است گفت: "سه ماه قبل وقتی هوا بسیار گرم بود من این کولر را ساختم که با برق 100 ولت، باد زیادی تولید میکند و تا 3 متر فاصله مقابل خود را سرد میسازد".
عرفان دانشآموز صنف پنجم لیسۀ خانۀ نور است. او یک ماشین لباسشویی ساخته و به نمایش گذاشته است. عرفان 150 افغانی در ساخت این ماشین مصرف کرده است. او میگوید که ساختِ ماشین لباسشویی را از روی کارکرد ماشین لباسشوییشان در خانه آموخته است و در آینده قصد دارد ماشینهای بزرگتری بسازد.
در اخیر، خالده تلاش آمر دیپارتمنت ساینس لیسه خانه نور، به خبرنگار آوا گفت که نمایشگاه بنام پروژۀ ساینس است و در تمام سال برگزار میگردد و دانشآموزان این لیسه در بخش ساینس اختراعاتی داشتند که در کنار آن تعدادی از تعاملات کمیاوی را انجام داده بودند. او برگزاری این نمایشگاه را برای تحقیق و پژوهش و پیشرفت دانشجویان مفید خواند.
این در حالی است که در افغانستان همواره دانشآموزان و دانشجویان موفق به اختراع و ساخت ماشینآلات مختلف و بینظیر گردیدهاند که شمار زیادی از آنها بنا به نبود بودجه، موفق به ادامۀ کارشان نشدند، تعدادی دیگر بنا به تهدید زورمندان دست از کار برداشته و حتی شماری هم از سوی کشورهای خارج خریداری شدهاند.
این نمایشگاه با اشتراک 80 دانشجو و 15 ماشین برتر برگزار گردیده بود. اما نکته جالب این نمایشگاه، انگیزۀ بالای دانشآموزان این لیسه بود که همهشان قصد ساخت ماشینهای بزرگتر را در آینده دارند و از دولت میخواهند تا زمینۀ این خواسته را برای آنان فراهم سازد.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -بلخ: اکبر، نورالله و حامد دانشجویان صنوف 9 و 10 این لیسه که با همدیگر موفق به ساخت یک ربات شدهاند میگویند که آنان این وسیله را برای حفاظت از پوستههای امنیتی ساختهاند. به گفتۀ آنان همهروزه در افغانستان نیروهای امنیتی شهید و مجروح میدهند و این ربات میتواند به جای سربازان در میدانهای نبرد بجنگد.
این ربات توسط ریموت کنترول میشود و در صورت ضرورت میتواند شلیک کند.
به گفته این دانشآموزان آنان این ربات را طی مدت دو هفته ساختهاند. ربات آنان تا 5 متر قدرت شلیک دارد، توسط برق کار میکند و کار ساخت آن 1500 افغانی هزینه برداشته است.
آنان میگویند؛ اگر دولت زمینه را برای آنان فراهم کند، میتوانند رباتهای بزرگتری بسازند و به نیروهای امنیتی کشور کمک کنند.
راحل، صنف دوم است به گفته خودش "انرژی بی مصرف" ساخته است. راحل یک باتری کوچک، یک چراغ و سولر را که از موترک برادر کوچکش گرفته است، ماهرانه با هم یکجا کرده که میتواند با استفاده از روشنی آفتاب چراغش را شبانه روشن کند.
ماهره، یکی دیگر از دانشآموزانِ این لیسه "مجیک باکس" درست کرده است. او میگوید که این وسیله را با استفاده از آینۀ مقعر و برای سرگرمی ساخته است.
تمکین میرزا زاده، صنف ششم است. گرمی هوای شهر مزارشریف سبب گردیده تا برای حل مشکل خود یک بادپکۀ کوچک که برای پنج دقیقه چارج میشود و یک ساعت کار میکند، بسازد.
بنفشه، یکی دیگر از دانشآموزان که صنف ششم میباشد، جاروی برقی ساخته است که توسط آن زیر تخت و الماری را پاک میتواند. بنفشه میگوید: "جاروبرقیها بسیار بزرگ هستند و زیر تخت و الماری را نمیتوانند پاک کنند. این جارو توسط برق کار میکند که او بوتل، یک پایب، یک موتور و سیم برق ساخته شده و با مصرف 30 افغانی ساخته شده است".
این دانشآموز دوست دارد که در آینده رباتهای بزرگی بسازد که بتواند به جای انسان کار کند.
در این میان دانشآموزی که به فکر حفاظت کودکان از آسیب بادپکههای زمینی است و دلهرۀ مادران را در قسمت افکار شدن دست کودکانشان در پکههای زمینی کاهش داده است.
او رقیه دانشآموز صنف 8 این لیسه است که یک بادپکۀ بدون پره ساخته است. به گفته او اطفال همواره خودشان را با پکههای پرهدار آسیب میزنند ولی باد پکۀ او برای کودکان بیخطر است.
او این باد پکه را از لولههای پیویسی، پکۀ کمپیوتر ساخته که 3 هزار افغانی برای او هزینه داشته است.
رقیه قصد ساختن بادپکههای بزرگتر را در آینده دارد و میگوید که اگر او موفق به این کار گردد با قیمت اندک به هموطنان شان عرضه می دارد.
ماشینهای جوجهکشی یکی از ماشینهای پرکاربرد در افغانستان است که در این اواخر کاربرد زیاد دارد و دانشآموزان این لیسه از مواد خام بسیار ساده یک ماشین جوجهکشی خوب ساخته است که نتیجۀ مطلوب داده و تخممرغ را به جوجه مبدل ساخته است.
او حسیبالله، دانشآموز صنف 9 این لیسه است که یک ماشین جوجهکشی ساخته است. این ماشین طی 20 روز تخممرغ را و در مدت 16 روز تخم بودینه را به جوجۀ آن مبدل میسازد.
ظرفیت این ماشین او 20 تخم مرغ و 63 تخم بودینه است و ساخت این ماشین 1500 افغانی به آنان هزینه داشته است.
حسیبالله قصد دارد در آینده ماشینهای بزرگتر با ظرفیت بیشتر بسازد ولی نبود سامانآلات مورد نیاز ماشین جوجهکشی در مزارشریف او را به چالش کشانده است.
افضل صنف 9 است و یک دروازه حولی اتومات ساخته است. به گفتۀ او در ساخت این دروازه از چند باتری کوچک، سی دی روم، و تخته استفاده کرده که توسط ریموت از جای دور باز و بسته میگردد.
این دانشآموز با اشاره به کارکرد دروازه اتومات ساخت خودش میگوید که در افغانستان باز و بسته کردن دروازهها وقت بسیاری را ضایع میکند ولی مردم با استفاده از این دروازه میتوانند از راه دور بدون سرگردان شدن دروازهشان را باز و بسته کنند.
بلال، 12 ساله از دیگر دانشآموزان این لیسه که یک کولر آبی ساخته است گفت: "سه ماه قبل وقتی هوا بسیار گرم بود من این کولر را ساختم که با برق 100 ولت، باد زیادی تولید میکند و تا 3 متر فاصله مقابل خود را سرد میسازد".
عرفان دانشآموز صنف پنجم لیسۀ خانۀ نور است. او یک ماشین لباسشویی ساخته و به نمایش گذاشته است. عرفان 150 افغانی در ساخت این ماشین مصرف کرده است. او میگوید که ساختِ ماشین لباسشویی را از روی کارکرد ماشین لباسشوییشان در خانه آموخته است و در آینده قصد دارد ماشینهای بزرگتری بسازد.
در اخیر، خالده تلاش آمر دیپارتمنت ساینس لیسه خانه نور، به خبرنگار آوا گفت که نمایشگاه بنام پروژۀ ساینس است و در تمام سال برگزار میگردد و دانشآموزان این لیسه در بخش ساینس اختراعاتی داشتند که در کنار آن تعدادی از تعاملات کمیاوی را انجام داده بودند. او برگزاری این نمایشگاه را برای تحقیق و پژوهش و پیشرفت دانشجویان مفید خواند.
این در حالی است که در افغانستان همواره دانشآموزان و دانشجویان موفق به اختراع و ساخت ماشینآلات مختلف و بینظیر گردیدهاند که شمار زیادی از آنها بنا به نبود بودجه، موفق به ادامۀ کارشان نشدند، تعدادی دیگر بنا به تهدید زورمندان دست از کار برداشته و حتی شماری هم از سوی کشورهای خارج خریداری شدهاند.