بی‌رُخت در چشمه‌ی آیینه خاک است، آب نیست!

خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ تهران: محمد عیدی نجف آبادی در این پیام خود که به خبرگزاری آوا فرستاده، حیدری وجودی را "شهاب ثاقبی" لقب داده که به گشاده‌رویی، قریب هفتاد سال، شمع انجمن آرایِ آن قسم از کوی گَردانانی بود که در پی لمحه‌ای از "اسرار خودی" و رشحه‌ای از"رموز بی خودیِ‌" می فروشانی چون مولوی بلخی، بیدل دهلوی و اقبال لاهوری بودند تا طریقِ عشق‌بازی آموزند و رفیقِ "محبان بادپیما" گردند.
 
رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی و ورزشی کلان شهرهای ایران در این پیام خود ادامه داده است: استاد حیدری وجودی، آخرین و برجسته‌ترین نماینده مکتب ادبی کابل و بقیه السلف نیک نامانی "از واصل کابلی تا آصف باختری"؛ عارف شوریده "گردنِ نفس بسته" و "چنگ هوا شکسته" و "وز کم و بیش رسته" و "از خویش بیرون گشته" و "آن سوی گردون گشته‌ای" بود که "بیرون از قید آب و گِل"، در خلوت و جلوت می‌کوشید تا "نقابِ گُل" برگیرد و "زلفِ سنبل" شانه زند و "حکایتِ باد صبا" برخواند؛ تا پلی باشد بین "شیرین دهنان" پارسی‌گوی دیروز و امروز کشورش. باری، برای دهه‌ها "شور صد صحرا جنون گردِ نمکدان" او بودند و کام می‌گرفتند و دلخوش به میراثی که باغبانیش می‌کرد؛ بودند.
 
وی افزوده است: اینک که "قبای غنچه" سیه پوش داغ فراق اوست؛ بر خود فرض می‌دانم که این مصیبت را نه فقط به ملت شریف افغانستان(به ویژه باشندگان افغانستانیِ اصفهان)؛ بلکه به عموم پارسی زبانان و پارسی گویان تسلیت عرض نمایم. "بی رُخت در چشمه‌ی آیینه خاک است، آب نیست".
 
استاد حیدری وجودی، شاعر برجسته و مولاناشناس مشهور کشور، به تاریخ 21 جوزا(خرداد) در ۸۱ سالگی و به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. درگذشت این شاعر برجسته، با واکنش‌های گسترده‌ای در حوزه کشورهای فارسی‌زبان مواجه شده و در فراق او، غم‌نامه سر داده‌اند.