شهرزاد اکبر رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان همزمان با بحث‌ها در مورد آزادی 400 زندانی گروه طالبان، می‌گوید که آزادی بدون قید و شرط به تقویت فرهنگ معافیت می انجامد.
خانم اکبر روز جمعه 17 اسد همزمان با برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح در فیسبوکش نوشت که "آزادی بدون قید و شرط به تنش ها در محلات سلب آزادی می افزاید، بی توجهی آشکار به مسایل حق العبدی و حقوق قربانیان است و پیش زمینه عفو بدون قید و شرط برای سایر زندانیان مرتبط به منازعه را ایجاد می کند که خطری جدی برای عدالت و فرهنگ حسابدهی ست."
او خطاب به اشتراک کنندگان لویه جرگه خواسته است که در مباحث و گفتگوهای خویش این موضوعات به ویژه حقوق قربانیان را در نظر بگیرند.
رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر همچنین نوشتته که "بی توجهی جامعه جهانی و دولت به جوانب حقوق بشری آزادی زندانیان تاسف‌بار است و می‌تواند عواقب نگران کننده‌ای برای عدالت قربانی محور در روند صلح داشته باشد."
اواخر ماه حوت سال گذشته خورشیدی، ایالات متحده امریکا و گروه طالبان در قطر توافقنامه صلح را امضا کردند که در بخشی از مفاد آن آزادی 5 هزار زندانی طالبان از زندان‌های کشور و یکهزار زندانی حکومت از بندهای گروه طالبان، بود.
خانم اکبر می‌گوید که بعد از امضای موافقتنامه میان امریکا و طالبان و آغاز بحث ها در مورد آزادی زندانیان، کمیسیون مستقل حقوق بشر در نامه‌ای سرگشاده در ۲ مارچ و یادداشتی در ۱۸ جولای پرسش‌ها و ملاحظاتی را مطرح کرد. کمیسیون قبل از آن در روند تبادله انس حقانی نیز با موضع گیری رسمی، مسایل مرتبط به حقوق قربانیان را مطرح کرده بود.
او نوشته که در بحث‌ها در مورد آزادی زندانیان، ما خواستار ارایه پاسخ ها به صورت علنی و برای همه مردم افغانستان، خواستار شفافیت، توجه به حقوق قربانیان و ضمانت ها برای عدم آسیب دوباره زندانیان رها شده به غیرنظامیان شدیم.
رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر تاکید کرده که "هر چند عفو گسترده (به جز در مورد جرایم علیه بشریت و جرایم جنگی) در روندهای صلح معمول است، این معمولا نتیجه گفتگوهاست و در پایان جنگ و خشونت اتفاق می افتد. آزادی زندانیان به عنوان پیش شرط، چنان که امریکا در مورد افغانستان به طالبان تعهد سپرد، معمول نیست."
این ابراز نظر در حالی مطرح می‌شود که اکثر دیپلمات‌های امریکایی و برخی از اروپاییان بر رفع موانع از راه گفتگوهای صلح سخن می‌زنند و تاکید غیر مستقیم بر آزادی زندانیان طالبان دارند.
حکومت 400 زندانی طالبان را به دلیل ارتکاب جرایم ضد حقوق بشری، قاچاق مواد مخدر و قتل آزاد نکرده است. اما طالبان گفته است تا زمانی که تمامی 5 هزار زندانی آزاد نشوند، پای میز گفتگو نخواهد رفت.
خانم اکبر روز جمعه 17 اسد همزمان با برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح در فیسبوکش نوشت که "آزادی بدون قید و شرط به تنش ها در محلات سلب آزادی می افزاید، بی توجهی آشکار به مسایل حق العبدی و حقوق قربانیان است و پیش زمینه عفو بدون قید و شرط برای سایر زندانیان مرتبط به منازعه را ایجاد می کند که خطری جدی برای عدالت و فرهنگ حسابدهی ست."
او خطاب به اشتراک کنندگان لویه جرگه خواسته است که در مباحث و گفتگوهای خویش این موضوعات به ویژه حقوق قربانیان را در نظر بگیرند.
رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر همچنین نوشتته که "بی توجهی جامعه جهانی و دولت به جوانب حقوق بشری آزادی زندانیان تاسف‌بار است و می‌تواند عواقب نگران کننده‌ای برای عدالت قربانی محور در روند صلح داشته باشد."
اواخر ماه حوت سال گذشته خورشیدی، ایالات متحده امریکا و گروه طالبان در قطر توافقنامه صلح را امضا کردند که در بخشی از مفاد آن آزادی 5 هزار زندانی طالبان از زندان‌های کشور و یکهزار زندانی حکومت از بندهای گروه طالبان، بود.
خانم اکبر می‌گوید که بعد از امضای موافقتنامه میان امریکا و طالبان و آغاز بحث ها در مورد آزادی زندانیان، کمیسیون مستقل حقوق بشر در نامه‌ای سرگشاده در ۲ مارچ و یادداشتی در ۱۸ جولای پرسش‌ها و ملاحظاتی را مطرح کرد. کمیسیون قبل از آن در روند تبادله انس حقانی نیز با موضع گیری رسمی، مسایل مرتبط به حقوق قربانیان را مطرح کرده بود.
او نوشته که در بحث‌ها در مورد آزادی زندانیان، ما خواستار ارایه پاسخ ها به صورت علنی و برای همه مردم افغانستان، خواستار شفافیت، توجه به حقوق قربانیان و ضمانت ها برای عدم آسیب دوباره زندانیان رها شده به غیرنظامیان شدیم.
رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر تاکید کرده که "هر چند عفو گسترده (به جز در مورد جرایم علیه بشریت و جرایم جنگی) در روندهای صلح معمول است، این معمولا نتیجه گفتگوهاست و در پایان جنگ و خشونت اتفاق می افتد. آزادی زندانیان به عنوان پیش شرط، چنان که امریکا در مورد افغانستان به طالبان تعهد سپرد، معمول نیست."
این ابراز نظر در حالی مطرح می‌شود که اکثر دیپلمات‌های امریکایی و برخی از اروپاییان بر رفع موانع از راه گفتگوهای صلح سخن می‌زنند و تاکید غیر مستقیم بر آزادی زندانیان طالبان دارند.
حکومت 400 زندانی طالبان را به دلیل ارتکاب جرایم ضد حقوق بشری، قاچاق مواد مخدر و قتل آزاد نکرده است. اما طالبان گفته است تا زمانی که تمامی 5 هزار زندانی آزاد نشوند، پای میز گفتگو نخواهد رفت.
