دلیل عمده ای که صنعت قالین در افغانستان رونق پیدا نمی کند وابستگی به پاکستان در مواد خام و همچنان بازار فروش است.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل: قالین‌بافی همواره یکی از صنعت های مهم و قابل توجه برای بهبود اقتصاد خانواده ها درافغانستان بوده است، اما اکنون به دلایل مختلف این صنعت درحال سقوط است.
این تولید داخلی که در سطح ملی و بین المللی از کیفیت عالی برخوردار بوده و افتخاراتی را نصیب کشور کرده است، متاسفانه در بیرون از مرزهای افغانستان تغییر ماهیت می دهد، به خصوص کشور پاکستان با اندکی پروسس گاهی امتیاز این صنعت ارزشمند را به نام خود مصادره می کند.
خانجان الکوزی؛ عضو هیئت مدیره اتاقهای تجارت و صنایع افغانستان می گوید با اینکه قالین می تواند کمکی خوبی برای بهبود اقتصاد خانواده ها در شرایط سخت و دشوار باشد، اما به دلیل نبود امکانات مانند مواد خام، دستگاه پروسس و... متاسفانه به قیمت ارزان صادرمی شود.
او تاکید می کند که در سال جاری به دلیل شیوع ویروس کرونا، درکنار کاهش صادرات سایر کالاها، صادرات قالین نیز به صورت چشم گیری کاهش پیدا کرد و بر اقتصاد خانواده ها ضربه وارد کرد.
خانواده هایی که مشغول قالین بافی هستند می گویند که پیش از کرونا از هر متر مربع تا 2500 افغانی می گرفتند، اما با شیوع بیماری به 1500 کاهش پیدا کرد است، با این وجود اگر پیش از این هر قالین باف روزانه صد افغانی درآمد داشت، اکنون روزانه تنها 50 افغانی به دست می آورد.
محمد جواد یک تن از شهروندان کابل که شغل قالین بافی دارد می گوید که حتی طفل 7 ساله اش نیز مشغول قالین بافی است، اما نمی تواند مصارف ضروری زندگی را تهیه کند.
او و فرزندانش از صبح تا نا وقت شب زحمت می کشند، اما وقتی محاسبه می کنند چیزی قابل توجه عایید حالش نمی شود تا زحماتش را جبران کند.
درهمین حال جمشید حیدری کارشناس امور اقتصادی در مصاحبه با آوا می گوید چند دلیل عمده درکاهش ارزش قالین های دست باف افغانی وجود دارد، اول اینکه از نظر مجامع بین المللی این کار مخالف حقوق زن و طفل است و درافغانستان اکثر قالین بافان زنان و اطفال هستند از این جهت سرمایه گذاری در این زمینه صورت نمی گیرد.
به گفته او با اینکه صنعت قالین در افغانستان یک افتخار است، اما درعین حال یک آسیب جدی برای قشر خاص محسوب می شود.
به باور او دلیل دیگری که صنعت قالین در افغانستان رونق پیدا نمی کند وابستگی به پاکستان است که ما نتوانستیم بازاریابی درست در سطح ملی و بین المللی داشته باشیم، از جهت کاهش تقاضا نوسان در صادرات به بهانه های مختلف بوجود می آید و یک وقت قیمت ها بلند است بر اساس تقاضا وزمانی که کاملاً افت می کند و ثبات در بازار وجود ندارد، لذا قشر بافنده از این ناحیه آسیب پذیر می شوند.
حیدری افزود دولت و تجار ملی باید برنامه روی دست بگیرد که یک نوع ثبات را در بیرون از افغانستان برای صادرات قالین بوجود بیاورند. ازسوی هم به گفته او نبود امکانات در داخل مانند مواد خام، رنگ و... که وارد می شود در مرحله شستشو و پروسس نیز اکثریت مطلق در داخل صورت نمی گیرد که این هم دوتا مشکل ایجاد می کند اول اینکه به نام افغانستان صادر نمی شود و درضمن مصارف و هزینه ها را بالا می برد.
از طرفی هم به گفته حیدری در بخش طرح و دیزاین یک جمعی وجود ندارد که بالای آن کار کند تا قالین دست باف از نگاه مرغوبیت با وجود قالین های ماشینی در بازار جهانی کشش داشته باشد و رقابت کند، قالین های افغانستان از نگاه دیزاین تقریباً دیزاین سی سال پیش است.
او یکبار دیگر تاکید کرد که حکومت و جمع تجار باید برای بازاریابی قالین افغانستان طرحهای موثر داشته باشند در غیر آن، این صنعت با در نظر داشت پیشرفتها، سقوط خواهد کرد.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل: قالین‌بافی همواره یکی از صنعت های مهم و قابل توجه برای بهبود اقتصاد خانواده ها درافغانستان بوده است، اما اکنون به دلایل مختلف این صنعت درحال سقوط است.
این تولید داخلی که در سطح ملی و بین المللی از کیفیت عالی برخوردار بوده و افتخاراتی را نصیب کشور کرده است، متاسفانه در بیرون از مرزهای افغانستان تغییر ماهیت می دهد، به خصوص کشور پاکستان با اندکی پروسس گاهی امتیاز این صنعت ارزشمند را به نام خود مصادره می کند.
خانجان الکوزی؛ عضو هیئت مدیره اتاقهای تجارت و صنایع افغانستان می گوید با اینکه قالین می تواند کمکی خوبی برای بهبود اقتصاد خانواده ها در شرایط سخت و دشوار باشد، اما به دلیل نبود امکانات مانند مواد خام، دستگاه پروسس و... متاسفانه به قیمت ارزان صادرمی شود.
او تاکید می کند که در سال جاری به دلیل شیوع ویروس کرونا، درکنار کاهش صادرات سایر کالاها، صادرات قالین نیز به صورت چشم گیری کاهش پیدا کرد و بر اقتصاد خانواده ها ضربه وارد کرد.
خانواده هایی که مشغول قالین بافی هستند می گویند که پیش از کرونا از هر متر مربع تا 2500 افغانی می گرفتند، اما با شیوع بیماری به 1500 کاهش پیدا کرد است، با این وجود اگر پیش از این هر قالین باف روزانه صد افغانی درآمد داشت، اکنون روزانه تنها 50 افغانی به دست می آورد.
محمد جواد یک تن از شهروندان کابل که شغل قالین بافی دارد می گوید که حتی طفل 7 ساله اش نیز مشغول قالین بافی است، اما نمی تواند مصارف ضروری زندگی را تهیه کند.
او و فرزندانش از صبح تا نا وقت شب زحمت می کشند، اما وقتی محاسبه می کنند چیزی قابل توجه عایید حالش نمی شود تا زحماتش را جبران کند.
درهمین حال جمشید حیدری کارشناس امور اقتصادی در مصاحبه با آوا می گوید چند دلیل عمده درکاهش ارزش قالین های دست باف افغانی وجود دارد، اول اینکه از نظر مجامع بین المللی این کار مخالف حقوق زن و طفل است و درافغانستان اکثر قالین بافان زنان و اطفال هستند از این جهت سرمایه گذاری در این زمینه صورت نمی گیرد.
به گفته او با اینکه صنعت قالین در افغانستان یک افتخار است، اما درعین حال یک آسیب جدی برای قشر خاص محسوب می شود.
به باور او دلیل دیگری که صنعت قالین در افغانستان رونق پیدا نمی کند وابستگی به پاکستان است که ما نتوانستیم بازاریابی درست در سطح ملی و بین المللی داشته باشیم، از جهت کاهش تقاضا نوسان در صادرات به بهانه های مختلف بوجود می آید و یک وقت قیمت ها بلند است بر اساس تقاضا وزمانی که کاملاً افت می کند و ثبات در بازار وجود ندارد، لذا قشر بافنده از این ناحیه آسیب پذیر می شوند.
حیدری افزود دولت و تجار ملی باید برنامه روی دست بگیرد که یک نوع ثبات را در بیرون از افغانستان برای صادرات قالین بوجود بیاورند. ازسوی هم به گفته او نبود امکانات در داخل مانند مواد خام، رنگ و... که وارد می شود در مرحله شستشو و پروسس نیز اکثریت مطلق در داخل صورت نمی گیرد که این هم دوتا مشکل ایجاد می کند اول اینکه به نام افغانستان صادر نمی شود و درضمن مصارف و هزینه ها را بالا می برد.
از طرفی هم به گفته حیدری در بخش طرح و دیزاین یک جمعی وجود ندارد که بالای آن کار کند تا قالین دست باف از نگاه مرغوبیت با وجود قالین های ماشینی در بازار جهانی کشش داشته باشد و رقابت کند، قالین های افغانستان از نگاه دیزاین تقریباً دیزاین سی سال پیش است.
او یکبار دیگر تاکید کرد که حکومت و جمع تجار باید برای بازاریابی قالین افغانستان طرحهای موثر داشته باشند در غیر آن، این صنعت با در نظر داشت پیشرفتها، سقوط خواهد کرد.
