در حالی که مذاکرات بین الافغانی طولانی، خسته کننده و پیچیده شده است و نیاز به تلاش های بیشتر دارد، در صورت عدم موفقیت این پروسه، افغانستان تبدیل به یک جهنم زنده خواهد شد.
خبرگزاری صدای افغان(آوا): اکسپرس تریبون در مطلبی در مورد وضعیت افغانستان در روند صلح نوشته که حامیان پروسه افغانستان باید سه موضوع را در نظر بگیرند.
اول همه ذینفعان را ترغیب كنند كه این یك بستر سیاسی معتبر است كه در آن می توانند با یكدیگر مذاکره کنند و درمورد موضوعات مختلفی كه كشورشان را تحت الشعاع قرار می دهد، بحث كنند.
دوم؛ به کلیه شرکت کنندگان اطمینان دهند که با سایر ذینفعان به طور یکسان رفتار خواهد شد و شکایت های واقعی آنها با نهایت صداقت مرتفع می شود.
و سوم اینکه همه گروه ها را متقاعد كنند كه تصمیمی كه در طی مذاكرات گرفته می شود، باید به درستی اجرا شود و کشور دوباره به هرج و مرج و خون ریزی آلوده نمی شود.
در هر صورت در مذاکرات باید به چهار موضوع اصلی توجه شود. اول اینکه چه نوع سیستم مدیریتی باید در افغانستان برقرار شود؟ آیا باید یک دولت بسیار متمرکز مانند دولت فعلی رئیس جمهور غنی وجود داشته باشد یا قدرت غیر متمرکز شود؟ چه مقدار اختیار باید به زیرمجموعه ها داده شود؟
در کشوری که تفکیک قومی و فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، شهری و روستایی نامناسبی دارد، حفظ وحدت ملی بدون کنترول اختیار قوم های خودمختار تقریبا غیرممکن خواهد بود.
این نه تنها به ابزار رسمی قانون اساسی احتیاج دارد كه یك سیستم عادلانه تقسیم قدرت را تضمین كند، بلكه نیازمند دستگاه های قدرتمندی است كه بتوانند با بحران های سیاسی كه هر از گاهی اتفاق می افتد، مقابله كنند.
دوم؛ نقش ایدئولوژی در دوره سیاسی اهمیت فوق العاده ای خواهد داشت. طالبان هنوز هم معتقدند که افغانستان باید یک امارت اسلامی باشد که طبق قانون شرع اداره شود.
سوم، حمایت از حقوق بخش های حاشیه ای جامعه مانند زنان، کودکان و اقلیت ها نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. برای ایجاد برابری جنسیتی ابزارهای قانونی قابل اجرا نیاز است.
چهارم، مذاکرات باید بر حذف بازیگران غیردولتی مانند داعش که می تواند، روند بازسازی افغانستان را مختل کند، تاکید داشته باشد.
و اینکه مذاکرات بین الافغانی باید به سرانجام برسد و در صورت عدم موفقیت این روند، فقر، خشونت و بی ثباتی سیاسی در انتظار افغانستان است.
خبرگزاری صدای افغان(آوا): اکسپرس تریبون در مطلبی در مورد وضعیت افغانستان در روند صلح نوشته که حامیان پروسه افغانستان باید سه موضوع را در نظر بگیرند.
اول همه ذینفعان را ترغیب كنند كه این یك بستر سیاسی معتبر است كه در آن می توانند با یكدیگر مذاکره کنند و درمورد موضوعات مختلفی كه كشورشان را تحت الشعاع قرار می دهد، بحث كنند.
دوم؛ به کلیه شرکت کنندگان اطمینان دهند که با سایر ذینفعان به طور یکسان رفتار خواهد شد و شکایت های واقعی آنها با نهایت صداقت مرتفع می شود.
و سوم اینکه همه گروه ها را متقاعد كنند كه تصمیمی كه در طی مذاكرات گرفته می شود، باید به درستی اجرا شود و کشور دوباره به هرج و مرج و خون ریزی آلوده نمی شود.
در هر صورت در مذاکرات باید به چهار موضوع اصلی توجه شود. اول اینکه چه نوع سیستم مدیریتی باید در افغانستان برقرار شود؟ آیا باید یک دولت بسیار متمرکز مانند دولت فعلی رئیس جمهور غنی وجود داشته باشد یا قدرت غیر متمرکز شود؟ چه مقدار اختیار باید به زیرمجموعه ها داده شود؟
در کشوری که تفکیک قومی و فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، شهری و روستایی نامناسبی دارد، حفظ وحدت ملی بدون کنترول اختیار قوم های خودمختار تقریبا غیرممکن خواهد بود.
این نه تنها به ابزار رسمی قانون اساسی احتیاج دارد كه یك سیستم عادلانه تقسیم قدرت را تضمین كند، بلكه نیازمند دستگاه های قدرتمندی است كه بتوانند با بحران های سیاسی كه هر از گاهی اتفاق می افتد، مقابله كنند.
دوم؛ نقش ایدئولوژی در دوره سیاسی اهمیت فوق العاده ای خواهد داشت. طالبان هنوز هم معتقدند که افغانستان باید یک امارت اسلامی باشد که طبق قانون شرع اداره شود.
سوم، حمایت از حقوق بخش های حاشیه ای جامعه مانند زنان، کودکان و اقلیت ها نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. برای ایجاد برابری جنسیتی ابزارهای قانونی قابل اجرا نیاز است.
چهارم، مذاکرات باید بر حذف بازیگران غیردولتی مانند داعش که می تواند، روند بازسازی افغانستان را مختل کند، تاکید داشته باشد.
و اینکه مذاکرات بین الافغانی باید به سرانجام برسد و در صورت عدم موفقیت این روند، فقر، خشونت و بی ثباتی سیاسی در انتظار افغانستان است.
