امشب سکوت غوغا می‌کند...

این شعر به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) سروده شده است.

امشب سکوت غوغا می‌کند...

غروبِ امشب به رنگ نیلی و بنفش و کبود در‌آمده...
ناقوس نیلوفر در بال مشکینِ شب، بر طبل مرگ می‌کوبد!!!

امشب علی گل‌ِ یاس را به دور از نگاه شب‌کورانِ شب‌گرد در دل زمین می‌نهد.

هیجده بهار خزان شد!!!

هیجده زمستانی که با نجواهای شبانه به صبح می‌رساندی تمام شد‌!!!

نهال ولایتی که شکوفه‌ی نوپایش با تبر غصبیِ زندانیانِ خاک به زمین فرو نشست.

فاطمه ندایی از وجود الله بود« انا اعطیناک الکوثر»

امشب در مدینه پایان جسمی بود که لباس سپیدِ وصال با محبوبش را به فقیر می‌داد...

غروب ارغوانیِ مدینه دیگر بوی نان و نمک افطار را از خانه ی آل الله استشمام نمی‌کرد‌...

فلک دیگر رخ دختر نه ساله ای را که دور تا دور تنها امیر‌ زمان می‌گشت و با تمام جانش می‌گفت«‌روحی فِداک» نمی‌دید...

امشب در و دیوار و میخِ خونین شاهد افول ستاره‌ی نیلی بودند...

ستاره‌ای به رنگ جراحت آسمانِ کبود‌‌.‌‌.‌‌.

امشب خاکِ زمین دست‌های سردش را بر بدن یاس کبود وسیلی خورده به نوازش می‌گشاید..‌‌.

از امشب چاه مدینه تنها مونس و نشانی از غربت علی خواهد شد.

فاطمه تنها مادرِ پدری هست که سراسرِ عالم را تلألوی وجودش حصار کرده...

مادر پهلو شکسته دل‌های شکسته را دریاب

اللهم عجل لولیک الفرج