رکود صنعت مسگری در هرات؛ از ۸۰ دکان تنها دو دکان فعال مانده‌است

خبرگزاری صدای افغان(آوا) - هرات: جلیل احمد محمدی، یکی از مسگران هرات می‌گوید که هنر مسگری از پدرش برایش باقی مانده و از سن هفت سالگی مشغول این کار شده و حالا که 32 ساله است دوام این هنر را خوب نمی‌بیند.

 

وی بیان داشت: با گذشت هر روز کار مسگری رو به رکود است و کسی نیست که حمایت کند.

 

این مسگر هراتی افزود: در گذشته حمایت مردم از صنعت مسگری رضایت بخش بود، اما حالا به دلیل واردات ظروف چینی این صنعت روز به روز به فراموشی سپرده شده است.

 

محمدی علاوه کرد: با آن که مس از هر لحاظ برای بدن انسان فایده دارد، اما شهروندان در مورد فایده‌های آن آگاهی ندارند و بیشتر از ظروف چینی استفاده می‌کنند.

 

او در ادامه اضافه کرد: در گذشته مریضی‌ها در میان  مردم کمتر بود چون مردم بیشتر از ظروف مسی استفاده می‌کردند و مثل امروز بیماری‌های خطرناک مانند سرطان وجود نداشت.

 

به گفته وی، حالا پزشکان به این نتیجه رسیده اند و برای مردم توصیه می‌کنند که برای پخت و پز غذا از ظروف مسی استفاده کنند.

 

محمدی در ادامه گفت: قیمت مس نیز بسیار گران شده و خرید هر کیلو مواد خام مس، تا یک هزار و دو صد افغانی رسیده است.

 

از سوی دیگر، نوراحمد، یکی دیگر از مسگران هرات می‌گوید که 65 سال سن دارد، سال‌ها می‌شود که کار مسگری را پیش می‌برد.

 

او اظهار نمود: تا به حال کسی به درستی از صنعت مسگری حمایت نکرده است، به دلیل بازار سرد این صنعت، حتی فرزندانش این شغل را ترک کرده و دیگر او را همراهی نمی‌کنند.

 

این مسگر هراتی تأکید کرد: اگر دولت این صنعت را حمایت نکند این کار را ترک می‌کند و حاضر است که دست فروشی کند.

 

نوراحمد افزود که یک آفتابه مسی با فرزندش ساخته که 80 کیلو وزن آن و 2 متر و 60 سانتی متر بلندای آن می‌باشد؛ اما تاکنون کسی نپرسیده که چطور این آفتابه را ساخته است.

 

در همین حال، مولانا نعیم‌الحق حقانی، رئیس اطلاعات و فرهنگ هرات می‌گوید: هنر مسگری یکی از قدیمی ترین هنرهای دستی این ولایت بوده و امارت اسلامی برای ماندگاری این هنر اصیل افغانی تلاش می‌کند.

 

وی تأکید کرد: حفظ و ماندگاری هنر مسگری وظیفه دولت و ملت است و به هراندازه این هنر دستی رشد کند می‌تواند نظر گردشگران خارجی را جلب کند.

 

این در حالی است ست که در گذشته صنعت مسگری در هرات رونق داشت و مسگرهای زیادی به این شغل مصروف بودند تا جایی که یک کوچه در شهر کهنه هرات به نام کوچه مسگرها شناخته می‌شود.