خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ سرویس بینالملل: زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین ایالات متحده در امور صلح افغانستان صبح امروز چهارشنبه(27 حمل) در صفحه ایکس خود نوشت که نگران انتقال اعضای داعش در پوشش مهاجران اخراج شده به افغانستان توسط پاکستان است.
او نوشته است: «افراد آگاه به من میگویند که نگران این هستند که دولت پاکستان از اخراج پناهجویان افغان به عنوان پوششی برای فرستادن تروریستهای داعش به افغانستان استفاده کند. من در این نگرانی شریک هستم.»
اما سخنگوی امارت اسلامی در یک مصاحبه گفته که هیچ مشکل امنیتی در روند برگشت مهاجرین وجود ندارد، چون آنها پس از شناسایی، ثبت و راجستر می شوند.
...
داعش؛ ابزار فشار یا کنترل بر افغانستان؟
ولی این هشدار به ظاهر ساده و کوتاه، در بطن خود، حامل چندین پیام پیچیده سیاسی، امنیتی و ژئوپلیتیکی است که باید آن را با دقت بیشتری بررسی کرد.
ترجمان افغانستان در تحلیلی در این مورد نوشته است، خلیلزاد بر این باور است که این اقدام صرفاً یک سیاست مهاجرتی نیست، بلکه می تواند بخشی از یک سناریوی امنیتی پیچیده باشد. استفاده از واژه «پوشش» به وضوح به تاکتیک های استخباراتی کلاسیک اشاره دارد که در آن، عملیات ظاهراً مشروع برای مقاصد پنهان به کار گرفته می شود.
در این مطلب آمده است که اگر فرض خلیلزاد درست باشد، انتقال عناصر داعش به افغانستان میتواند با چند هدف صورت گیرد:
1. بی ثبات سازی حاکمیت امارت اسلامی: پاکستان با امارت اسلامی روابط پیچیده ای را برقرار کرده است و در عین همکاری، نارضایتی هایی از استقلال طلبی و سرکشی آن ها نیز دارد. تقویت داعش، می تواند ابزاری برای تضعیف اقتدار امارت اسلامی در برخی مناطق باشد.
2. ایجاد تهدید علیه رقبای منطقه ای: حضور داعش در افغانستان تهدیدی برای منافع چین، ایران، روسیه و حتی آسیای مرکزی محسوب می شود. این می تواند بخشی از بازی چندلایه پاکستان برای مذاکره با قدرت های جهانی باشد.
3. حفظ اهرم چانه زنی با غرب: در شرایطی که روابط اسلامآباد با واشنگتن سرد است، پاکستان ممکن است از تهدید داعش بهعنوان برگ فشار برای جلب مجدد توجه و کمک های بین المللی استفاده کند.
پ
یام به آمریکا و جامعه بین المللی
بر اساس این تحلیل، خلیلزاد در پایان توییت خود از هشتگ USA استفاده می کند، که فراتر از یک هشتگ رسانه ای است. او تلاش دارد تا توجه واشنگتن و شرکای غربی را به خطر احتمالی بازگشت داعش جلب کند. تجربه گذشته نشان داده که نادیده گرفتن تحرکات پنهان در افغانستان، به ویژه از سوی پاکستان، هزینه های سنگینی در پی داشته است.
در نهایت؛ اگرچه هنوز شواهد مستند و رسمی از انتقال داعش به افغانستان در قالب اخراج مهاجران منتشر نشده، اما سابقه تاریخی، ساختار دستگاه های امنیتی منطقه و بازی قدرت های درگیر، فرضیه خلیلزاد را نادیده گرفتنی نمی سازد.
افغانستانِ شکننده، به راحتی می تواند زمین بازی جدیدی برای گروه های نیابتی و افراط گرا شود. در چنین شرایطی، هرگونه تحرک مشکوک باید جدی گرفته شود، نه صرفاً بهعنوان یک هشدار توییتری، بلکه به عنوان بخشی از یک واقعیت تلخ منطقه ای که بار دیگر ممکن است قربانی بازی های قدرت شود.