نهضت امام حسین(ع) الگویی جاودانه برای مقابله با فساد تاریخی؛ از صدر اسلام تا امروز افغانستان

خبرگزاری صدای افغان(آوا)_مشهد مقدس: در پنجمین شب از ماه محرم، آیین عزاداری سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین(علیه السلام)، با حضور گسترده و پرشور مهاجرین افغانستانی از تمامی اقوام و طیف‌ها، در حسینیه شهید مصباح(ره) مشهد برگزار شد؛ این مراسم باشکوه به همت دفتر مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان افغانستان در مشهد مقدس و با محوریت وحدت، همدلی و پرهیز از تفرقه قومی برگزار گردید.

حجت‌الاسلام و المسلمین سید هاشم موسوی در ابتدای سخنان خود ضمن صلوات بر ارواح طیبه شهدا، امام راحل، شهدای افغانستان، دنیای اسلام و همچنین حاضرین در جلسه، از برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان این مراسم معنوی تقدیر کرد و گفت: امام حسین(علیه السلام) در وصیت‌نامه خود تأکید می‌کند که «إنما خرجت لطلب الإصلاح فی امت جدی...»؛ یعنی قیام من فقط برای اصلاح است، نه برای قدرت‌طلبی یا ایجاد فساد.

موسوی با بیان اینکه اصلاح در برابر فساد است، افزود: فساد به معنای انحراف از ساختار سالم و تخریب ارزش‌ها و خاصیت‌های اصلی هر چیز است؛ و اصلاح یعنی بازگرداندن جامعه به مسیر صحیح در ابعاد فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و حکومتی.

وی فاصله میان رحلت پیامبر اسلام(ص) تا قیام امام حسین(علیه السلام) را تنها ۵۰ سال دانست و گفت: چگونه جامعه‌ای که پیامبر آن را به عنوان مدینه فاضله به بالاترین سطح رسانده بود، در چنین مدت کوتاهی به چنان فسادی دچار می‌شود که برای نجات آن، حسین بن علی(علیهمالسلام) باید جان خود و عزیزترین اعضای خانواده‌اش را فدا کند؟!

سید هاشم موسوی با اشاره به نمونه‌هایی از فساد اقتصادی دوران بنی‌امیه، خاطرنشان کرد: تمام بیت‌المال در اختیار طبقه حاکم قرار گرفته بود و مردم عادی از ابتدایی‌ترین نیازهای معیشتی محروم بودند. در حالی‌که در دوران حکومت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)، بیت‌المال به عدالت تقسیم می‌شد و حتی به برادر ایشان، عقیل، بیشتر از سهم عمومی داده نشد! تا جایی که حضرت برای نشان‌دادن شدت عدالت، آهن گداخته را بر دست او گذاشت تا نشان دهد حاضر نیست برای برادرش آتشی از جهنم بخرد.

این عالم دینی با اشاره به فساد سیاسی حاکم بر جامعه آن روز، گفت: تمامی والیان و حاکمان از خاندان اموی منصوب می‌شدند و هیچ‌کس خارج از این خانواده اجازه حکمرانی نداشت. به‌گونه‌ای که حتی وقتی یک حاکم غیر اموی تعیین شد، بزرگان نزد خلیفه رفتند و گفتند مگر در خاندان امویان یک کودک هم نبود که فردی غیر از آنان به حکومت برسد؟! این انحصار قومی و قبیله‌ای در سیاست و حکومت، از مصادیق بارز ظلم و فساد ساختاری بود که امام حسین(علیه السلام) در برابر آن ایستاد.

حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم موسوی تأکید کرد: امام حسین(علیه السلام) خواستار برقراری عدالت اجتماعی در ساختار حکومتی بود؛ عدالتی که نه بر اساس قومیت و قبیله، بلکه بر اساس شایستگی، فهم، دلسوزی و صلاحیت بنا شده باشد. در چنین جامعه‌ای، حتی اگر فرزند خلیفه هم شایستگی نداشته باشد، نباید مسئولیتی به او سپرده شود.

وی در ادامه، با اشاره به نمونه‌ای از نامه‌های امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در نهج‌البلاغه، گفت: حضرت در واکنش به خبر خرید خانه‌ای مجلل توسط یکی از والیانش، او را به شدت مورد توبیخ قرار داد و تأکید کرد که اگر فرزندان خودش نیز چنین می‌کردند، آنان را محاکمه و مجازات می‌نمود.

در پایان، حجت‌الاسلام و المسلمین موسوی با اشاره به عمق فاجعه و مظلومیت امام حسین(علیه السلام)، افزود: امام حاضر شد فرزند شیرخوارش علی‌اصغر به شهادت برسد، اهل‌بیتش به اسارت بروند و خون پاک جوانانش ریخته شود تا امت پیامبر از خواب غفلت بیدار شده و جامعه از ورطه فساد نجات یابد.