آزادی ۳۰ مهاجر افغانستانی از زندان‌های پاکستان و بازگشت آنان از مسیر سپین‌بولدک

 

خبرگزاری صدای افغان (آوا) – کابل:بر اساس خبرنامه‌ای که امروز چهارشنبه (۱۱ سرطان) از سوی این وزارت منتشر شده، این افراد علی‌رغم داشتن اسناد معتبر اقامتی، در مناطق مختلف پاکستان بازداشت شده و بین یک تا چهار روز در زندان به‌سر برده‌اند.

دفتر آمریت انتقالات مهاجرین در سپین‌بولدک می‌گوید که پس از ورود این افراد به کشور، برای‌شان کمک‌های بشری فراهم شده و روند انتقال آنان به ولایت‌های اصلی‌شان نیز آغاز گردیده است.

در هفته‌های اخیر گزارش‌هایی از ادامه بازداشت‌های کوتاه‌مدت مهاجرین افغانستانی در پاکستان منتشر شده است. طبق گزارش نهادهای حقوق بشری، این بازداشت‌ها اغلب بدون بررسی دقیق اسناد اقامت صورت می‌گیرد. با وجود امضای توافق‌نامه‌هایی میان اسلام‌آباد و کابل درباره رعایت حقوق مهاجرین، موارد متعدد نقض حقوق انسانی از سوی نهادهای امنیتی پاکستان گزارش شده است.

از سوی دیگر، وزارت مهاجرین در کابل گفته که تلاش دارد با نهادهای بین‌المللی و دولت پاکستان در خصوص جلوگیری از بازداشت‌های خودسرانه و تسهیل روند بازگشت داوطلبانه مهاجرین افغانستانی مذاکره کند.

در همین حال، نهادهای بین‌المللی به‌ویژه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) و هیئت معاونت سازمان ملل در افغانستان (UNAMA) بارها خواستار حمایت جدی‌تر از روند بازگشت داوطلبانه، اسکان مجدد و فراهم‌سازی زمینه‌های کاریابی برای مهاجرین عودت‌کننده شده‌اند.
 
طبق اطلاعاتی که پیش‌تر از سوی یوناما در نشست مشترک با وزارت مهاجرین منتشر شده بود، از آغاز سال روان میلادی تاکنون، بیش از یک میلیون مهاجر افغانستانی از کشورهای همسایه به کشور بازگشته‌اند. اما نبود زیربناهای لازم و ظرفیت پایین ادارات محلی در پذیرش این جمعیت، نگرانی‌های عمده‌ای را ایجاد کرده است.
 
بازگشت این ۳۰ تن از زندانیان مهاجر، نمادی از فشارهای فزاینده‌ای‌ست که مهاجرین افغانستانی در کشورهای همسایه به‌ویژه پاکستان با آن مواجه‌اند. بازداشت افراد دارای اسناد اقامت، بی‌اعتمادی مهاجرین به نهادهای میزبان را افزایش داده و بر روابط میان دو کشور نیز سایه افکنده است.
 
از سوی دیگر، در شرایطی که بیش از یک میلیون مهاجر طی چند ماه اخیر به کشور بازگشته‌اند، نقش نهادهای بین‌المللی در تسهیل اسکان، فراهم‌سازی زمینه‌های شغلی و بازسازی زندگی عادی برای این خانواده‌ها بیش از پیش اهمیت یافته است.
 
بدون مشارکت مؤثر جامعه جهانی، به‌ویژه سازمان ملل، در حمایت هدفمند از روند عودت و انکشاف متوازن مناطق میزبان، خطر افزایش بیکاری، بی‌سرپناهی و مهاجرت‌های مجدد در کشور بالا خواهد رفت. اکنون زمان آن است که رویکرد حمایتی از مهاجرین، از مرحله‌ی بشردوستانه فراتر رفته و وارد عرصه‌ی پایدارسازی زندگی شود.