فلم ویدیوئی مرگ سه کودک سوری در اثر استنشاق گاز کلر اعضای شورای امنیت سازمان ملل را متاثر کرد.
این فلم حاوی تصاویر تلاش پزشکان برای نجات جان سه کودک یک، دو و سه ساله است که روز ۱۶ مارچ در اثر استنشاق گاز کلر در شهرکی در ولایت ادلب سوریه مصدوم شده بودند. تلاش پزشکان به نتیجه نمی‌رسد و هر سه کودک در برابر دوربین ویدیو، جان خود را از دست می‌دهند.
به گفته پزشک محلی، پدر و مادر و چند تن از خویشان این سه کودک در اثر مسمومیت با گاز کلر کشته شده بودند و این فلم نشان می‌دهد که یکی از کودکان کنار جسد مادر بزرگش، جان می دهد. حاضران در جلسه گفتند که تماشای این فلم همه را به گریه انداخت.
ادلیب مجل درگیری شدید و حملات هوایی سنگین بوده است.
در ماه‌های اخیر برخی منابع، نیروهای داعش را به چند مورد استفاده از گاز کلر در جنگ عراق و سوریه متهم کرده‌اند.
در این تردیدی نیست که نمایش این فلم پیش از آنکه بیان یک حقیقت دردناک در جنگ فاجعه آمیز سوریه باشد، بیشتر به نیت سودجویی های سیاسی و سلطه گرانه قدرت های بزرگ برای درهم شکستن قدرت و سلطه رقیب مقابل خود، انجام می شود.
سوریه سال هاست که با مرگ و میر گسترده کودکان بی گناه، زنان بی پناه و تلاشی و تجزیه و از هم گسیختگی رقت انگیز خانواده ها رو به رو است.
در طول این سال ها، هیچیک از اعضای شورای امنیت، جز آنکه به منافع سلطه گرانه خود اندیشیده اند، تدبیری برای پایان مصایب سوریه، اندیشه نکرده اند.
سوریه، در واقع عینی ترین مثال از قربانی شدن یک کشور و مردم، در پای اهداف امپریالیستی قدرت های سلطه جوی بین المللی است.
هنوز از آن روزگار، زمان زیادی نمی گذرد که سوریه دارای یک دولت مشروع و محبوب در کل خاور میانه، اداره ای باثبات و آرام، مردمان صلح جو و خشونت گریز و ریتم آرام و معمول زندگی روزمره در مهد تمدن ها، میراث گرانسنگ تاریخ تمدن بشری و زیستگاه و زادبوم ادیان و مذاهب مختلف الهی و غیر الهی بود.
از آن سوریه گنجینه دار ارجمندترین و بی بدیل ترین میراث های تاریخ و سرگذشت تاریخی و تمدنی انسان، امروزه جز ویرانه ای هولناک، چیزی باقی نمانده است.
مردمانی که روزی آیینه دار یک تاریخ عطوفت و همزیستی و مهربانی و همگرایی و همدلی انسانی بودند، اینک یا در مقیاس صدها هزار نفری، کشته شده اند و یا در قالب سیلی از آوارگان بی نام و نشان و بی خانواده، در کشورهای اطراف منطقه، متواری گشته اند؛ کشورهایی که خود مسؤول مستقیم مصایب جاری در ویرانه سوریه هستند. کشورهایی که برگماشتگان و مأموران بی مزد و منت امپریالیزم جهانی برای اجرا و اعمال اهداف شوم و شرورانه آن در سرزمین های اسلامی و عربی اند. کشورهایی که خودخواسته و آگاهانه با رژيم کودک کش و اسلام ستیز اسراییل در یک جبهه قرار گرفته اند؛ تا سرزمین های عربی و اسلامی را با دست ها، نیروی انسانی، امکانات، تجهیزات، تسلیحات و پول نفت خود نابود کنند.
بنابراین، اشک تمساح شورای امنیت، هیچ دلی را به درد نمی آورد و فلمی که در نشست آن شورا به نمایش درآمد نیز تنها فاجعه ای از این نوع نیست که در سوریه و عراق جریان دارد و قدرت های عضو شورای امنیت، سازمان دهنده و مروج و مبشر آن هستند.
شورای امنیت، اگر برای سوریه، اشک می ریزد، چرا نسبت به قتل عام های مهیب گروه خون آشام داعش، اشک نمی ریزد؟
چرا جلو نسل کشی و تصفیه قومی و مذهبی داعش و پشتیبانان منطقه ای آن مانند عربستان سعودی و امارات و قطر و ترکیه و اردن و مصر و اسراییل و... را نمی گیرد؟
چرا برای کودکان مظلوم و بی گناه فلسطینی، هیچ اشکی در شورای امنیت، ریخته نشد؟
چرا این روزها، به رغم تماشای اجساد سوخته در بمباران های دژخمیانه رژیم منحط و مرتجع آل سعود و انسان کشی خادم الحرمین در یمن، شورای امنیت، همچنان برای متجاوزان، تسلیحات و اطلاعات جاسوسی فراهم می کند؟
هیچ کس این دروغ ها و سناریوهای فریبکارانه و دغلکارانه را از اعضای شورای امنیت باور نخواهد کرد.
تاریخ، نسل های آینده و نوع انسان، این سکوت و دوگانه رفتاری و دروغ را از سکان داران کشتی سرنوشت بشر امروز، نخواهد پذیرفت.
این فلم حاوی تصاویر تلاش پزشکان برای نجات جان سه کودک یک، دو و سه ساله است که روز ۱۶ مارچ در اثر استنشاق گاز کلر در شهرکی در ولایت ادلب سوریه مصدوم شده بودند. تلاش پزشکان به نتیجه نمی‌رسد و هر سه کودک در برابر دوربین ویدیو، جان خود را از دست می‌دهند.
به گفته پزشک محلی، پدر و مادر و چند تن از خویشان این سه کودک در اثر مسمومیت با گاز کلر کشته شده بودند و این فلم نشان می‌دهد که یکی از کودکان کنار جسد مادر بزرگش، جان می دهد. حاضران در جلسه گفتند که تماشای این فلم همه را به گریه انداخت.
ادلیب مجل درگیری شدید و حملات هوایی سنگین بوده است.
در ماه‌های اخیر برخی منابع، نیروهای داعش را به چند مورد استفاده از گاز کلر در جنگ عراق و سوریه متهم کرده‌اند.
در این تردیدی نیست که نمایش این فلم پیش از آنکه بیان یک حقیقت دردناک در جنگ فاجعه آمیز سوریه باشد، بیشتر به نیت سودجویی های سیاسی و سلطه گرانه قدرت های بزرگ برای درهم شکستن قدرت و سلطه رقیب مقابل خود، انجام می شود.
سوریه سال هاست که با مرگ و میر گسترده کودکان بی گناه، زنان بی پناه و تلاشی و تجزیه و از هم گسیختگی رقت انگیز خانواده ها رو به رو است.
در طول این سال ها، هیچیک از اعضای شورای امنیت، جز آنکه به منافع سلطه گرانه خود اندیشیده اند، تدبیری برای پایان مصایب سوریه، اندیشه نکرده اند.
سوریه، در واقع عینی ترین مثال از قربانی شدن یک کشور و مردم، در پای اهداف امپریالیستی قدرت های سلطه جوی بین المللی است.
هنوز از آن روزگار، زمان زیادی نمی گذرد که سوریه دارای یک دولت مشروع و محبوب در کل خاور میانه، اداره ای باثبات و آرام، مردمان صلح جو و خشونت گریز و ریتم آرام و معمول زندگی روزمره در مهد تمدن ها، میراث گرانسنگ تاریخ تمدن بشری و زیستگاه و زادبوم ادیان و مذاهب مختلف الهی و غیر الهی بود.
از آن سوریه گنجینه دار ارجمندترین و بی بدیل ترین میراث های تاریخ و سرگذشت تاریخی و تمدنی انسان، امروزه جز ویرانه ای هولناک، چیزی باقی نمانده است.
مردمانی که روزی آیینه دار یک تاریخ عطوفت و همزیستی و مهربانی و همگرایی و همدلی انسانی بودند، اینک یا در مقیاس صدها هزار نفری، کشته شده اند و یا در قالب سیلی از آوارگان بی نام و نشان و بی خانواده، در کشورهای اطراف منطقه، متواری گشته اند؛ کشورهایی که خود مسؤول مستقیم مصایب جاری در ویرانه سوریه هستند. کشورهایی که برگماشتگان و مأموران بی مزد و منت امپریالیزم جهانی برای اجرا و اعمال اهداف شوم و شرورانه آن در سرزمین های اسلامی و عربی اند. کشورهایی که خودخواسته و آگاهانه با رژيم کودک کش و اسلام ستیز اسراییل در یک جبهه قرار گرفته اند؛ تا سرزمین های عربی و اسلامی را با دست ها، نیروی انسانی، امکانات، تجهیزات، تسلیحات و پول نفت خود نابود کنند.
بنابراین، اشک تمساح شورای امنیت، هیچ دلی را به درد نمی آورد و فلمی که در نشست آن شورا به نمایش درآمد نیز تنها فاجعه ای از این نوع نیست که در سوریه و عراق جریان دارد و قدرت های عضو شورای امنیت، سازمان دهنده و مروج و مبشر آن هستند.
شورای امنیت، اگر برای سوریه، اشک می ریزد، چرا نسبت به قتل عام های مهیب گروه خون آشام داعش، اشک نمی ریزد؟
چرا جلو نسل کشی و تصفیه قومی و مذهبی داعش و پشتیبانان منطقه ای آن مانند عربستان سعودی و امارات و قطر و ترکیه و اردن و مصر و اسراییل و... را نمی گیرد؟
چرا برای کودکان مظلوم و بی گناه فلسطینی، هیچ اشکی در شورای امنیت، ریخته نشد؟
چرا این روزها، به رغم تماشای اجساد سوخته در بمباران های دژخمیانه رژیم منحط و مرتجع آل سعود و انسان کشی خادم الحرمین در یمن، شورای امنیت، همچنان برای متجاوزان، تسلیحات و اطلاعات جاسوسی فراهم می کند؟
هیچ کس این دروغ ها و سناریوهای فریبکارانه و دغلکارانه را از اعضای شورای امنیت باور نخواهد کرد.
تاریخ، نسل های آینده و نوع انسان، این سکوت و دوگانه رفتاری و دروغ را از سکان داران کشتی سرنوشت بشر امروز، نخواهد پذیرفت.
