جلسه ای به منظور بحث روی طرح احداث سرک حلقه ای کابل در ارگ ریاست جمهوری برگزار شد.
این جلسه تحت ریاست اشرف غنی؛ رئیس جمهور، با اشتراک وزرای شهرسازی، فواید عامه و ترانسپورت، سرپرست شهرداری کابل، امرالله صالح؛ رئیس پیشین امنیت ملی و شماری از مسؤولین دولتی برگزار شد.
وزیر فواید عامه طرح احداث سرک حلقه ای کابل را به این جلسه ارائه کرد و پیشنهاد نمود که برای تطبیق این طرح، گروهی کاری متشکل از وزارت های فواید عامه و شهرسازی، شهرداری کابل و اداره اراضی و آب، موظف شود.
رئیس جمهور گفت که سرک حلقه ای کابل نه تنها یک سرک؛ بلکه یک پروژه همه جانبه انکشاف شهری است.
اشرف غنی سهم گیری مردم، دورنمای امنیتی، تاثیرات اجتماعی و مسایل استملاک، به شمول امور زیربنایی را در ساخت این سرک مهم دانست.
وی احداث این سرک را یک تصمیم مهم اقتصادی خواند و آینده خوب اقتصادی کابل را وابسته به این سرک دانست.
این اما تنها طرح بزرگ اقتصادی دولت اشرف غنی نیست.
او ایده های اقتصادی بزرگتر برای توسعه و پیشرفت کشور در افق های دور و درازمدت دارد.
با این حساب شاید بتوان به اشرف غنی لقب رییس جمهوری با طرح های بزرگ اقتصادی داد.
او که مدعی است زمانی یکی از مهم ترین تئوریسین های فعال در حوزه اقتصاد جهانی بوده و با مؤسسات و سازمان های بزرگ اقتصاد بین المللی نیز همکاری داشته، می گوید برای توسعه اقتصادی افغانستان هم استراتژي های بسیار مدرن، پیشرفته، کارآمد و کاملا منطبق با وضعیت اجتماعی و جغرافیایی کشور، ثروت و منابع ملی، معادن و استعداد و قابلیتی که شرایط خاص اقلیمی و جغرافیایی افغانستان از آن برخوردار است، در نظر دارد.
آقای غنی را از این نظر شاید بتوان با برنامه ترین نامزد ریاست جمهوری افغانستان در هردو انتخابات ریاست جمهوری سال های اخیر، قلمداد کرد.
او بارها گفته است که در نظر دارد افغانستان را به چهارراه اقتصاد و تجارت قاره کهن تبدیل کند.
او همچنین گفته است که معادن افغانستان به اندازه ای غنی و سرشار از منابع دست نخورده زیرزمینی است که می تواند تا ۴۰۰ سال آینده اقتصاد کشور را بیمه کند و افغانستان را به بالاترین قله های پیشرفت و توسعه اقتصادی در منطقه و حتی جهان برساند.
آقای غنی نسبت به موقعیت جغرافیایی کشور و شرایط منحصر به فرد آن در میان کشورهای همسایه و منطقه نیز بی توجه نیست و امید دارد که با استفاده بهینه از این شرایط و موقعیت، بتواند به سرعت جایگاه کشور را در سطح منطقه و کشورهای همسایه، به لحاظ موقعیت استراتژک اقتصادی، ارتقا دهد و سهم شایسته افغانستان از اقتصاد منطقه ای و بین المللی را برای کشور، به ارمغان آورد.
اما مرد ایده های بزرگ اینک در مخمصه ای گرفتار شده است که به نظر می رسد از حل کوچک ترین گرفتاری های اقتصادی و معیشتی مردم اش نیز ناتوان است.
فرار دسته جمعی مردم از کشور، یکی از نشانه های ناکامی غیر قابل کتمان او در عرصه حکومت داری است.
بسیاری از ناظران مسایل اقتصادی می گویند رییس جمهور، فقط با ایده های بزرگ اش زندگی می کند و تصور می کند که می تواند با این ایده ها شرایط واقعی زندگی مردم را نیز دستخوش تغییر کرد.
به باور منتقدان سیاست های اقتصادی رییس جمهور، او به زمینه های عملی اجرای ایده های بی مانندش، کمتر توجه می کند و این پاشنه آشیل برنامه های بلندمدت اقتصادی اوست.
به عقیده آنها، آقای غنی آنقدر در افق های دور آینده سیر می کند و تصویر و تصوری انتزاعی و امیدبخش از آتیه اقتصاد افغانستان برای خود پرورش داده است که ظاهرا نمی تواند به این نزدیکی ها نظر کند.
به همین دلیل است که وقتی کشور روز به روز در منجلاب جنگ و ناامنی و بحران و فقر و بی کاری و بی خانمانی و اختلاف فاحش و وحشت بار طبقاتی فرو می رود، آقای غنی همچنان از تبدیل کشور به چهارراه اقتصادی آسیا سخن می گوید؛ طرحی که در خوش بینانه ترین حالت، بین ۱۵ تا ۲۵ سال زمان نیاز دارد.
کارشناسان مسایل اقتصادی اما می گویند که رییس جمهور البته تقصیری در این زمینه ندارد. او در نهایت یک تئوریسین خوب است؛ کسی که به لحاظ نظری می داند افغانستان در نقشه اقتصادی جهان، در کجا قرار دارد و چه گنج های پنهانی زیر پای ساکنان آن واقع شده است. این درک واقعی و درست اما، او را از دیدن واقعیت های عینی و در دسترس بازمی دارد.
او برای آینده ای ۴۰۰ ساله برنامه می ریزد، در حالی که تا حدود چهار سال دیگر باید قدرت را به دیگری واگذار کند.
این نگاه انتزاعی نمی تواند جایگاه خود را در واقعیت های جاری جامعه و کشور ما، باز کند.
آقای غنی یک تئوریسین اقتصادی خوب است؛ اما شاید مدیریت و اجرای او به اندازه تئوری پردازی اقتصادی اش، خوب نباشد.
بنابراین به عقیده کارشناسان، او نیاز به یک تیم اجرایی باسواد، متعهد، پاک، مسؤول و مدیر برای اجرای ایده ها و نقشه هایش دارد.
او باید تغییر را از هوای خاک آلود کابل و از کوچه های خاکی و خامه لوکس ترین مناطق پایتخت آغاز کند.
او به جای سیر در آفاق اقتصادی هند و چین، از زندگی رقت بار هزاران نفر در پایتخت کوچک افغانستان، خبر بگیرد و برای بازسازی و توسعه اقتصادی و ایجاد زیربناهای پایتخت، در کوتاه مدت فکری بکند.
او مهم تر از همه نیاز دارد که برای اجرای طرح ها و نقشه هایش در زمینه توسعه اقتصادی افغانستان، مردم، افکار عمومی، جامعه، سرمایه گذاران و نیروی کار ارزان و جوان افغانستان را متقاعد کند که آینده ای چنین روشن در انتظار ماست، پس صبر کنید، امید داشته باشید و کمک کنید.
این جلسه تحت ریاست اشرف غنی؛ رئیس جمهور، با اشتراک وزرای شهرسازی، فواید عامه و ترانسپورت، سرپرست شهرداری کابل، امرالله صالح؛ رئیس پیشین امنیت ملی و شماری از مسؤولین دولتی برگزار شد.
وزیر فواید عامه طرح احداث سرک حلقه ای کابل را به این جلسه ارائه کرد و پیشنهاد نمود که برای تطبیق این طرح، گروهی کاری متشکل از وزارت های فواید عامه و شهرسازی، شهرداری کابل و اداره اراضی و آب، موظف شود.
رئیس جمهور گفت که سرک حلقه ای کابل نه تنها یک سرک؛ بلکه یک پروژه همه جانبه انکشاف شهری است.
اشرف غنی سهم گیری مردم، دورنمای امنیتی، تاثیرات اجتماعی و مسایل استملاک، به شمول امور زیربنایی را در ساخت این سرک مهم دانست.
وی احداث این سرک را یک تصمیم مهم اقتصادی خواند و آینده خوب اقتصادی کابل را وابسته به این سرک دانست.
این اما تنها طرح بزرگ اقتصادی دولت اشرف غنی نیست.
او ایده های اقتصادی بزرگتر برای توسعه و پیشرفت کشور در افق های دور و درازمدت دارد.
با این حساب شاید بتوان به اشرف غنی لقب رییس جمهوری با طرح های بزرگ اقتصادی داد.
او که مدعی است زمانی یکی از مهم ترین تئوریسین های فعال در حوزه اقتصاد جهانی بوده و با مؤسسات و سازمان های بزرگ اقتصاد بین المللی نیز همکاری داشته، می گوید برای توسعه اقتصادی افغانستان هم استراتژي های بسیار مدرن، پیشرفته، کارآمد و کاملا منطبق با وضعیت اجتماعی و جغرافیایی کشور، ثروت و منابع ملی، معادن و استعداد و قابلیتی که شرایط خاص اقلیمی و جغرافیایی افغانستان از آن برخوردار است، در نظر دارد.
آقای غنی را از این نظر شاید بتوان با برنامه ترین نامزد ریاست جمهوری افغانستان در هردو انتخابات ریاست جمهوری سال های اخیر، قلمداد کرد.
او بارها گفته است که در نظر دارد افغانستان را به چهارراه اقتصاد و تجارت قاره کهن تبدیل کند.
او همچنین گفته است که معادن افغانستان به اندازه ای غنی و سرشار از منابع دست نخورده زیرزمینی است که می تواند تا ۴۰۰ سال آینده اقتصاد کشور را بیمه کند و افغانستان را به بالاترین قله های پیشرفت و توسعه اقتصادی در منطقه و حتی جهان برساند.
آقای غنی نسبت به موقعیت جغرافیایی کشور و شرایط منحصر به فرد آن در میان کشورهای همسایه و منطقه نیز بی توجه نیست و امید دارد که با استفاده بهینه از این شرایط و موقعیت، بتواند به سرعت جایگاه کشور را در سطح منطقه و کشورهای همسایه، به لحاظ موقعیت استراتژک اقتصادی، ارتقا دهد و سهم شایسته افغانستان از اقتصاد منطقه ای و بین المللی را برای کشور، به ارمغان آورد.
اما مرد ایده های بزرگ اینک در مخمصه ای گرفتار شده است که به نظر می رسد از حل کوچک ترین گرفتاری های اقتصادی و معیشتی مردم اش نیز ناتوان است.
فرار دسته جمعی مردم از کشور، یکی از نشانه های ناکامی غیر قابل کتمان او در عرصه حکومت داری است.
بسیاری از ناظران مسایل اقتصادی می گویند رییس جمهور، فقط با ایده های بزرگ اش زندگی می کند و تصور می کند که می تواند با این ایده ها شرایط واقعی زندگی مردم را نیز دستخوش تغییر کرد.
به باور منتقدان سیاست های اقتصادی رییس جمهور، او به زمینه های عملی اجرای ایده های بی مانندش، کمتر توجه می کند و این پاشنه آشیل برنامه های بلندمدت اقتصادی اوست.
به عقیده آنها، آقای غنی آنقدر در افق های دور آینده سیر می کند و تصویر و تصوری انتزاعی و امیدبخش از آتیه اقتصاد افغانستان برای خود پرورش داده است که ظاهرا نمی تواند به این نزدیکی ها نظر کند.
به همین دلیل است که وقتی کشور روز به روز در منجلاب جنگ و ناامنی و بحران و فقر و بی کاری و بی خانمانی و اختلاف فاحش و وحشت بار طبقاتی فرو می رود، آقای غنی همچنان از تبدیل کشور به چهارراه اقتصادی آسیا سخن می گوید؛ طرحی که در خوش بینانه ترین حالت، بین ۱۵ تا ۲۵ سال زمان نیاز دارد.
کارشناسان مسایل اقتصادی اما می گویند که رییس جمهور البته تقصیری در این زمینه ندارد. او در نهایت یک تئوریسین خوب است؛ کسی که به لحاظ نظری می داند افغانستان در نقشه اقتصادی جهان، در کجا قرار دارد و چه گنج های پنهانی زیر پای ساکنان آن واقع شده است. این درک واقعی و درست اما، او را از دیدن واقعیت های عینی و در دسترس بازمی دارد.
او برای آینده ای ۴۰۰ ساله برنامه می ریزد، در حالی که تا حدود چهار سال دیگر باید قدرت را به دیگری واگذار کند.
این نگاه انتزاعی نمی تواند جایگاه خود را در واقعیت های جاری جامعه و کشور ما، باز کند.
آقای غنی یک تئوریسین اقتصادی خوب است؛ اما شاید مدیریت و اجرای او به اندازه تئوری پردازی اقتصادی اش، خوب نباشد.
بنابراین به عقیده کارشناسان، او نیاز به یک تیم اجرایی باسواد، متعهد، پاک، مسؤول و مدیر برای اجرای ایده ها و نقشه هایش دارد.
او باید تغییر را از هوای خاک آلود کابل و از کوچه های خاکی و خامه لوکس ترین مناطق پایتخت آغاز کند.
او به جای سیر در آفاق اقتصادی هند و چین، از زندگی رقت بار هزاران نفر در پایتخت کوچک افغانستان، خبر بگیرد و برای بازسازی و توسعه اقتصادی و ایجاد زیربناهای پایتخت، در کوتاه مدت فکری بکند.
او مهم تر از همه نیاز دارد که برای اجرای طرح ها و نقشه هایش در زمینه توسعه اقتصادی افغانستان، مردم، افکار عمومی، جامعه، سرمایه گذاران و نیروی کار ارزان و جوان افغانستان را متقاعد کند که آینده ای چنین روشن در انتظار ماست، پس صبر کنید، امید داشته باشید و کمک کنید.
