تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۹ میزان ۱۳۹۶ ساعت ۲۱:۳۸
کد مطلب : 151266
پیامدهای جدایی احتمالی پاکستان از امریکا

وزیر خارجه پاکستان به مقام‌های امریکایی هشدار داده که اسلام‌آباد گزینه نزدیکی روابط سیاسی و نظامی خود با کشورهای رقیب واشنگتن در منطقه و جهان را به بررسی خواهد گرفت.

خواجه آصف گفته است که اگر فشارهای واشنگتن بر اسلام‌آباد حفظ شود، پاکستان دست دوستی به طرف رقبای منطقه ای و جهانی امریکا دراز خواهد کرد.

او افزوده که فشار امریکا بر پاکستان مبنی بر اقدام علیه گروه‌های تروریستی، اسلام‌آباد را مجبور می‌سازد تا روابط خود با روسیه، چین، ترکیه و ایران را گسترش دهد.

وزیر خارجه پاکستان همچنین از مقام‌های امریکایی خواسته تا اگر اسنادی مبنی بر موجودیت پناهگاه‌های تروریستی در خاک پاکستان دارند، افشا و علیه این پناهگاه‌ها اقدام کنند.

جنرال جوزف دانفورد؛ رییس ستاد مشترک ارتش امریکا گفته است واضح است که سازمان استخباراتی پاکستان با گروه‌های تروریستی رابطه دارد.

در همین حال ارتش پاکستان، رابطه استخبارات این کشور با گروه‌های تروریستی را پذیرفته؛ اما تاکید کرده که این رابطه به معنای حمایت از این گروه‌ها نیست.

پاکستان، پیش از این و در نخستین واکنش عملی خود به اعلام استراتژی ترامپ در باره افغانستان و جنوب آسیا، روند دوری از امریکا و نزدیک شدن به محور شرق را آغاز کرده بود؛ زمانی که خواجه آصف؛ وزیر امور خارجه آن کشور، سفر از پیش برنامه ریزی شده خود به امریکا را به تأخیر انداخت، تا به ایران، ترکیه و روسیه سفر کند.

چین نیز که به صورت سنتی، متحد استراتژيک اسلام آباد بوده است، از همان آغاز، همبستگی اش را با پاکستان در مقابله با استراتژي جدید ترامپ، اعلام کرد و ارتباط این کشور با تروریزم را مورد انکار قرار داد.

بر پایه این رویدادها، زمینه های جدایی پاکستان از امریکا اکنون بیش از هر زمان دیگری، مهیا می باشد.

به باور کارشناسان، اگر امریکا بر تقویت حضور هند در افغانستان، اصرار ورزد و از سوی دیگر، فشارها بر پاکستان به منظور قطع روابط این کشور با جریان های تروریستی را افزایش دهد، بی تردید، اسلام آباد، در جدایی راهبردی اش از واشنگتن و نزدیک شدن به محور شرق، لحظه ای درنگ نخواهد کرد.

اکنون پرسش این است که اگر این اتفاق بیافتد، پیامدها و تأثیرات آن روی وضعیت جاری و آینده افغانستان و معادلات صلح و جنگ این کشور چه خواهد بود؟
کارشناسان مختلف در این زمینه به الگوهای متفاوتی اشاره می کنند.

یکی از تحلیل ها این است که روسیه در کنار چین و ترکیه و ایران، به سرعت جای امریکا را در همکاری راهبردی با اسلام آباد خواهند گرفت و با توجه به موقعیت ژئواستراتژیک منحصر به فردی که پاکستان نسبت به اثرگذاری بر قضایای داخلی افغانستان دارد، این یک فرصت بی بدیل و ارزشمند برای قدرت هایی است که در صدد اند به یکجانبه گرایی سلطه جویانه امریکا و ناتو در افغانستان پایان دهند و از منافع مشروع خود در تحولات داخلی کشور، صیانت کنند.

تا اینجای کار، ممکن است مشکلی بزرگ و سنگین برای افغانستان به وجود نیاید و چه بسا، حتی این امر، با آثار و تبعات مثبت برای کشور ما نیز همراه باشد.
در این میان، گروهی دیگر از ناظران نیز هستند که نسبت به بازخوردها و تبعات منفی جدایی احتمالی پاکستان از امریکا روی امنیت و ثبات در افغانستان هشدار می دهند و می گویند که ممکن است این امر، معادلات قدرت در افغانستان را به زیان سلطه همه جانبه امریکا و غرب، دگرگون کند؛ اما تضمینی وجود ندارد که این رویداد، به تمامی به نفع افغانستان، تمام شود؛ زیرا افغانستان پیش از این نیز تجربه ای مشابه را از سر گذرانده و هزینه های سنگین آن را هم متحمل شده است: زمانی که پاکستان به امریکا نزدیک شد تا روسیه شوروی را در افغانستان به زانو درآورد و نتیجه آن، سقوط کشور به دام و دامن جنگ های ویرانگر و پردامنه داخلی و پس از آن، تبدیل افغانستان به جولانگاه امن تروریست های خون آشام بین المللی از چارسوی جهان بود.

این بار نیز روس ها و چینی ها و پاکستانی ها شاید با نزدیک شدن به طالبانی که روزگاری به کمک غرب برای به زانو درآوردن شوروی آمدند، تلاش کنند امریکا را در افغانستان زمینگیر کنند.

با توجه به این برداشت، پیامدهای جدایی احتمالی پاکستان از امریکا و رویکرد این کشور به شرق، هرگز برای امنیت و ثبات افغانستان، امن و خوش‌یمن و مثبت نخواهد بود؛ مگر در شرایطی که دولت کابل با استفاده از یک دیپلماسی قوی، فعال و مستقل از سلطه و نفوذ غرب، قدرت های شرقی را مجاب کند که جز با صلح و سیاست نمی توانند به اهداف استراتژيک و مشروع خود در افغانستان دست پیدا کنند.

https://avapress.com/vdciqzazqt1awr2.cbct.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما