در پی افزایش حملات گروهی طالبان بر مراکز ولسوالی‌ها و شهرها، مجلس سنا پیمان امنیتی با امریکا را بررسی می‌کند.
فضل‌هادی مسلم‌یار؛ رییس مجلس سنا با انتقاد از عدم همکاری نیروهای ناتو از نیروهای امنیتی در جنگ با طالبان، گفت که پیمان امنیتی با امریکا و ناتو را بررسی می‌کند.
آقای مسلم‌یار گفت: "ما مسؤولان امنیتی را در خصوص چگونگی مراحل تطبیق پیمان امنیتی با امریکا و ناتو فرامی‌خوانم؛ آنان باید اعتراف کنند که امریکا و ناتو به مواردی که در پیمان آمده عمل می‌کنند یا خیر؟"
محمد علم ایزدیار؛ معاون اول مجلس سنا نیز گفت که مساله حضور نیروهای ناتو در چارچوب پیمان امنیتی و همکاری آنان با نیروهای امنیتی در جنگ با طالبان باید مورد بازنگری قرار گیرد.
زلمی زابلی؛ دیگر عضو سنا نیز گفت: "ما هنگام تایید پیمان امنیتی با امریکا و ناتو از مجلس سنا، فریب خوردیم و حالا هم اگر این پیمان عملی نمی شود باید لغو شود؛ زیرا گفته می‌شود دولت امریکا می‌خواهد جنگ افغانستان را تا 100 سال دیگر ادامه دهد."
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که رییس و اعضای ارشد مجلس سنا روی نقطه مهمی انگشت گذارده اند؛ زیرا از دید آنها وضعیت حاد و حساس امنیتی افغانستان، این ضرورت را به عنوان یکی از مهم ترین راه های ممکن، پیش می کشد که پیمان های امنیتی افغانستان و امریکا و افغانستان و ناتو یکبار دیگر مورد بازخوانی قرار گرفته و پیامدها، منافع یا اضرار و آسیب های آنها برای امنیت و ثبات و صلح و استقرار دولت مرکزی و مبارزه با تروریزم در کشور، مورد سنجش و ارزیابی همه جانبه و مسؤولانه قرار بگیرند.
در واقعیت امر، این همان کاری است که شورای ملی افغانستان پیش از آنکه سال ها پیش، به صورت چشم بسته و در یک جو احساسی و غیر عقلانی به پیمان امنیتی با امریکا رأی مثبت دهد، باید به آن می پرداخت و کمیسیون هایی متشکل از کارشناسان نخبه و خبره در امور امنیتی و سیاسی و حقوقی و روابط بین المللی و... در خصوص دلالت ها و پیامدهای این پیمان، به درستی مطالعه می کردند و در نهایت، نظرات کارشناسی شده و تخصصی خود را در باره آن، با اعضای شورای ملی و مردم و موکلان خویش در میان می گذاشتند و سپس در قبال رد یا تأیید آن، تصمیم می گرفتند؛ اما چنانچه زلمی زابلی؛ عضو ارشد مجلس سنا اکنون اذعان کرده است آنها «فریب» خوردند؛ فریب اینکه اگر امروز پیمان امنیتی با امریکا تأیید نکنند، فردا تروریزم و حامیان خارجی آن در غیاب امریکا ما را خواهند بلعید! یا شاید فریب دالرهایی را خوردند که در آن زمان، به شورای ملی، تزریق شد تا تأیید کنند و دم برنیاورند!
اما آیا اکنون که پیمان های استراتژيک و امنیتی تأیید و امضا و نهایی شده اند، تروریست ها و حامیان شان ما را نمی بلعند؟ جریان جنگ های شدید و مستقیم و تمام عیار در دست کم ۱۵ ولایت کشور، در شرایطی رخ می دهد که کشور ما اکنون سال هاست «شریک» و «متحد» استراتژیک امریکا و اروپا و ناتو محسوب می شود و سخاوتمندانه از هزاران نیروی نظامی و جاسوس خارجی میزبانی می کند.
با این حساب، نخستین مرجعی که در این شرایط تلخ و دشوار باید مورد مؤاخذه قرار بگیرد، مدافعان و مبلغان و امضاکنندگان پیمان های امنیتی راهبردی و امنیتی با امریکا و اروپا و ناتو هستند؛ مجلس سنا هم بخشی از همین مراجع محسوب می شود و در قبال شرایط و تبعات تلخ و ذلت بار این پیمان ها برای امنیت و حاکمیت ملی و استقلال سیاسی و آرامش و امنیت اجتماعی و اقتدار سیاسی و... این کشور، مسؤول است.
اگرچه بازبینی و بازخوانی دیرهنگام پیمان امنیتی با امریکا و ناتو از سوی مجلس سنا، به تنهایی نمی تواند منجر به تغییر سرنوشت این پیمان و در نتیجه، تغییر معادلات جاری جنگ در کشور ما شود؛ اما این اقدام، به مثابه یک آغاز، می تواند حرکتی امیدبخش برای پاسخگو کردن کسانی به حساب بیاید که به جای پذیرش مسؤولیت های خود در قبال بحران امنیتی فراگیر کشور، همچنان با برداشتن سنگ های بزرگ و طرح اتهام های سنگین علیه کشورهای همسایه و منطقه، سعی می کنند بار مسؤولیت امریکا و ناتو در زمینه دفاع از امنیت افغانستان، مبارزه با تروریزم، کمک به نیروهای امنیتی و استقرار ثبات در کشور را سبک تر سازند و به این ترتیب، همچنان پیمان های بی مصرف و عاری از فایده امنیتی و استراتژيک با قدرت های خارجی را حفظ کنند.
فضل‌هادی مسلم‌یار؛ رییس مجلس سنا با انتقاد از عدم همکاری نیروهای ناتو از نیروهای امنیتی در جنگ با طالبان، گفت که پیمان امنیتی با امریکا و ناتو را بررسی می‌کند.
آقای مسلم‌یار گفت: "ما مسؤولان امنیتی را در خصوص چگونگی مراحل تطبیق پیمان امنیتی با امریکا و ناتو فرامی‌خوانم؛ آنان باید اعتراف کنند که امریکا و ناتو به مواردی که در پیمان آمده عمل می‌کنند یا خیر؟"
محمد علم ایزدیار؛ معاون اول مجلس سنا نیز گفت که مساله حضور نیروهای ناتو در چارچوب پیمان امنیتی و همکاری آنان با نیروهای امنیتی در جنگ با طالبان باید مورد بازنگری قرار گیرد.
زلمی زابلی؛ دیگر عضو سنا نیز گفت: "ما هنگام تایید پیمان امنیتی با امریکا و ناتو از مجلس سنا، فریب خوردیم و حالا هم اگر این پیمان عملی نمی شود باید لغو شود؛ زیرا گفته می‌شود دولت امریکا می‌خواهد جنگ افغانستان را تا 100 سال دیگر ادامه دهد."
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که رییس و اعضای ارشد مجلس سنا روی نقطه مهمی انگشت گذارده اند؛ زیرا از دید آنها وضعیت حاد و حساس امنیتی افغانستان، این ضرورت را به عنوان یکی از مهم ترین راه های ممکن، پیش می کشد که پیمان های امنیتی افغانستان و امریکا و افغانستان و ناتو یکبار دیگر مورد بازخوانی قرار گرفته و پیامدها، منافع یا اضرار و آسیب های آنها برای امنیت و ثبات و صلح و استقرار دولت مرکزی و مبارزه با تروریزم در کشور، مورد سنجش و ارزیابی همه جانبه و مسؤولانه قرار بگیرند.
در واقعیت امر، این همان کاری است که شورای ملی افغانستان پیش از آنکه سال ها پیش، به صورت چشم بسته و در یک جو احساسی و غیر عقلانی به پیمان امنیتی با امریکا رأی مثبت دهد، باید به آن می پرداخت و کمیسیون هایی متشکل از کارشناسان نخبه و خبره در امور امنیتی و سیاسی و حقوقی و روابط بین المللی و... در خصوص دلالت ها و پیامدهای این پیمان، به درستی مطالعه می کردند و در نهایت، نظرات کارشناسی شده و تخصصی خود را در باره آن، با اعضای شورای ملی و مردم و موکلان خویش در میان می گذاشتند و سپس در قبال رد یا تأیید آن، تصمیم می گرفتند؛ اما چنانچه زلمی زابلی؛ عضو ارشد مجلس سنا اکنون اذعان کرده است آنها «فریب» خوردند؛ فریب اینکه اگر امروز پیمان امنیتی با امریکا تأیید نکنند، فردا تروریزم و حامیان خارجی آن در غیاب امریکا ما را خواهند بلعید! یا شاید فریب دالرهایی را خوردند که در آن زمان، به شورای ملی، تزریق شد تا تأیید کنند و دم برنیاورند!
اما آیا اکنون که پیمان های استراتژيک و امنیتی تأیید و امضا و نهایی شده اند، تروریست ها و حامیان شان ما را نمی بلعند؟ جریان جنگ های شدید و مستقیم و تمام عیار در دست کم ۱۵ ولایت کشور، در شرایطی رخ می دهد که کشور ما اکنون سال هاست «شریک» و «متحد» استراتژیک امریکا و اروپا و ناتو محسوب می شود و سخاوتمندانه از هزاران نیروی نظامی و جاسوس خارجی میزبانی می کند.
با این حساب، نخستین مرجعی که در این شرایط تلخ و دشوار باید مورد مؤاخذه قرار بگیرد، مدافعان و مبلغان و امضاکنندگان پیمان های امنیتی راهبردی و امنیتی با امریکا و اروپا و ناتو هستند؛ مجلس سنا هم بخشی از همین مراجع محسوب می شود و در قبال شرایط و تبعات تلخ و ذلت بار این پیمان ها برای امنیت و حاکمیت ملی و استقلال سیاسی و آرامش و امنیت اجتماعی و اقتدار سیاسی و... این کشور، مسؤول است.
اگرچه بازبینی و بازخوانی دیرهنگام پیمان امنیتی با امریکا و ناتو از سوی مجلس سنا، به تنهایی نمی تواند منجر به تغییر سرنوشت این پیمان و در نتیجه، تغییر معادلات جاری جنگ در کشور ما شود؛ اما این اقدام، به مثابه یک آغاز، می تواند حرکتی امیدبخش برای پاسخگو کردن کسانی به حساب بیاید که به جای پذیرش مسؤولیت های خود در قبال بحران امنیتی فراگیر کشور، همچنان با برداشتن سنگ های بزرگ و طرح اتهام های سنگین علیه کشورهای همسایه و منطقه، سعی می کنند بار مسؤولیت امریکا و ناتو در زمینه دفاع از امنیت افغانستان، مبارزه با تروریزم، کمک به نیروهای امنیتی و استقرار ثبات در کشور را سبک تر سازند و به این ترتیب، همچنان پیمان های بی مصرف و عاری از فایده امنیتی و استراتژيک با قدرت های خارجی را حفظ کنند.
