وزارت دفاع امریکا اعلام کرده ۳۰۰ میلیون دالر از کمک‌های نظامی به ارتش پاکستان را قطع کرده و بنا دارد این پول را در جای دیگری که "ضرورت بیشتری" دارد هزینه کند. علت این تصمیم نارضایتی واشنگتن از مبارزه پاکستان با "گروه‌های تروریستی" عنوان شده است.
دونالد ترامپ پیش‌تر در پیام سال نو میلادی خود پاکستان را به اهمال و فریب دادن امریکا متهم کرده و گفته بود اسلام آباد میلیاردها دالر کمک دریافت می‌کند؛ اما به درخواست‌های امریکا توجهی ندارد.
تصمیم به قطع کمک ۳۰۰ میلیون دالری امریکا که باید به تصویب نهایی کنگره امریکا برسد در ادامه آن چیزی است که از ماه جنوری وزارت خارجه امریکا اعلام کرده و گفته بود پاکستان در مبارزه با شبکه‌های تروریستی مستقر در داخل خاک این کشور ناکام مانده است؛ از جمله، مبارزه با شبکه حقانی و طالبان افغانستان.
این در حالی است که چند روز بعد مایک پمپئو؛ وزیر خارجه امریکا با سفر به پاکستان با عمران خان؛ نخست‌وزیر جدید پاکستان دیدار می کند.
قطع ۳۰۰ میلیون دالر دیگر از کمک های مالی امریکا به پاکستان در حالی صورت می گیرد که پاکستان به تازگی شاهد یک خانه تکانی سیاسی بوده است.
عمران خان، شگفتی ساز دو انتخابات پارلمانی سال های اخیر پاکستان، سرانجام توانست با کسب اکثریت کرسی های پارلمان آن کشور، به کرسی نخست وزیری حکومت غیر نظامی اسلام آباد، تکیه بزند.
این سیاستمدار پوپولیست پاکستانی، وعده های انتخاباتی زیادی به مردم پاکستان داده و همزمان از امریکا هم به دلیل نادیده گرفتن حق و سهم پاکستان در معادلات منطقه ای، صریحا انتقاد کرده است.
اگرچه پس از نخست وزیری عمران خان، سیاست خارجی پاکستان در قبال امریکا و افغانستان، شاهد تحولی بزرگ نبوده تا بر اساس آن، بتوان رویکرد دولت جدید اسلام آباد در خصوص یکی از اصلی ترین معضلات دستگاه دیپلماسی آن کشور را مورد سنجش و ارزیابی قرار داد؛ اما دولت به رهبری ترامپ در امریکا همچنان بر فشارهای خود بر اسلام آباد می افزاید تا تحت فشارهای شدید اقتصادی، بتواند دولت عمران خان را به کرنش و تسلیم در برابر خواسته های راهبردی خود در افغانستان و منطقه، وادار کند.
بر همین اساس، قطع ۳۰۰ میلیون دالر از کمک های وزارت دفاع امریکا به پاکستان، در حالی که اسلام آباد به زودی میزبان سفر منطقه ای مایک پمپئو؛ وزیر خارجه ایالات متحده خواهد بود، آشکارا به هدف اعمال فشار بر پاکستان صورت می گیرد تا پمپئو به آسانی بتواند دولت عمران خان را به پذیرش آسان خواسته های خود، مجبور کند.
اینکه دولت جدید پاکستان تا چه حد، زیر بار این فشارها خواهد رفت، موضوعی است که به چگونگی واکنش اسلام آباد در قبال این فشارها بستگی دارد.
اما در این میان، در گرماگرم دوئل دونالد ترامپ و عمران خان؛ دو رهبر عوام گرا و پوپولیست حاکم بر واشنگتن و اسلام آباد، این آینده سیاسی و امنیتی افغانستان است که روز به روز با ابهام های بیشتری رو به رو می شود.
نکته ناامیدکننده این است که کابل در این بازی دیرینه، هیچ نقش و سهمی ندارد؛ زیرا نه واشنگتن قایل به هویتی مستقل برای دستگاه سیاست خارجی افغانستان است و نه اسلام آباد حاضر است کابل را واحد سیاسی مستقل از واشنگتن در نظر آورد.
بنابراین، ظاهرا افغانستان، چاره ای ندارد جز آنکه منتظر نتایج و پیامدهای بازی جاری میان واشنگتن و اسلام آباد بماند؛ اگرچه این انتظار پیش از این، هرگز به سود افغانستان نبوده است؛ زیرا امریکا در تنش با پاکستان، هیچگاه حاضر نبوده تا مرز حذف و نادیده گرفتن کامل آن کشور از بازی های استراتژيک مرتبط با سرنوشت سیاسی و امنیتی افغانستان پیش برود.
پاکستان همواره برای امریکا اولویت داشته است و این اولویت، به اندازه ای پررنگ و بنیادی است که حتی به قیمت قربانی کردن اولویت ها و نگرانی امنیتی و استراتژيک کابل هم تمام شده است.
دونالد ترامپ پیش‌تر در پیام سال نو میلادی خود پاکستان را به اهمال و فریب دادن امریکا متهم کرده و گفته بود اسلام آباد میلیاردها دالر کمک دریافت می‌کند؛ اما به درخواست‌های امریکا توجهی ندارد.
تصمیم به قطع کمک ۳۰۰ میلیون دالری امریکا که باید به تصویب نهایی کنگره امریکا برسد در ادامه آن چیزی است که از ماه جنوری وزارت خارجه امریکا اعلام کرده و گفته بود پاکستان در مبارزه با شبکه‌های تروریستی مستقر در داخل خاک این کشور ناکام مانده است؛ از جمله، مبارزه با شبکه حقانی و طالبان افغانستان.
این در حالی است که چند روز بعد مایک پمپئو؛ وزیر خارجه امریکا با سفر به پاکستان با عمران خان؛ نخست‌وزیر جدید پاکستان دیدار می کند.
قطع ۳۰۰ میلیون دالر دیگر از کمک های مالی امریکا به پاکستان در حالی صورت می گیرد که پاکستان به تازگی شاهد یک خانه تکانی سیاسی بوده است.
عمران خان، شگفتی ساز دو انتخابات پارلمانی سال های اخیر پاکستان، سرانجام توانست با کسب اکثریت کرسی های پارلمان آن کشور، به کرسی نخست وزیری حکومت غیر نظامی اسلام آباد، تکیه بزند.
این سیاستمدار پوپولیست پاکستانی، وعده های انتخاباتی زیادی به مردم پاکستان داده و همزمان از امریکا هم به دلیل نادیده گرفتن حق و سهم پاکستان در معادلات منطقه ای، صریحا انتقاد کرده است.
اگرچه پس از نخست وزیری عمران خان، سیاست خارجی پاکستان در قبال امریکا و افغانستان، شاهد تحولی بزرگ نبوده تا بر اساس آن، بتوان رویکرد دولت جدید اسلام آباد در خصوص یکی از اصلی ترین معضلات دستگاه دیپلماسی آن کشور را مورد سنجش و ارزیابی قرار داد؛ اما دولت به رهبری ترامپ در امریکا همچنان بر فشارهای خود بر اسلام آباد می افزاید تا تحت فشارهای شدید اقتصادی، بتواند دولت عمران خان را به کرنش و تسلیم در برابر خواسته های راهبردی خود در افغانستان و منطقه، وادار کند.
بر همین اساس، قطع ۳۰۰ میلیون دالر از کمک های وزارت دفاع امریکا به پاکستان، در حالی که اسلام آباد به زودی میزبان سفر منطقه ای مایک پمپئو؛ وزیر خارجه ایالات متحده خواهد بود، آشکارا به هدف اعمال فشار بر پاکستان صورت می گیرد تا پمپئو به آسانی بتواند دولت عمران خان را به پذیرش آسان خواسته های خود، مجبور کند.
اینکه دولت جدید پاکستان تا چه حد، زیر بار این فشارها خواهد رفت، موضوعی است که به چگونگی واکنش اسلام آباد در قبال این فشارها بستگی دارد.
اما در این میان، در گرماگرم دوئل دونالد ترامپ و عمران خان؛ دو رهبر عوام گرا و پوپولیست حاکم بر واشنگتن و اسلام آباد، این آینده سیاسی و امنیتی افغانستان است که روز به روز با ابهام های بیشتری رو به رو می شود.
نکته ناامیدکننده این است که کابل در این بازی دیرینه، هیچ نقش و سهمی ندارد؛ زیرا نه واشنگتن قایل به هویتی مستقل برای دستگاه سیاست خارجی افغانستان است و نه اسلام آباد حاضر است کابل را واحد سیاسی مستقل از واشنگتن در نظر آورد.
بنابراین، ظاهرا افغانستان، چاره ای ندارد جز آنکه منتظر نتایج و پیامدهای بازی جاری میان واشنگتن و اسلام آباد بماند؛ اگرچه این انتظار پیش از این، هرگز به سود افغانستان نبوده است؛ زیرا امریکا در تنش با پاکستان، هیچگاه حاضر نبوده تا مرز حذف و نادیده گرفتن کامل آن کشور از بازی های استراتژيک مرتبط با سرنوشت سیاسی و امنیتی افغانستان پیش برود.
پاکستان همواره برای امریکا اولویت داشته است و این اولویت، به اندازه ای پررنگ و بنیادی است که حتی به قیمت قربانی کردن اولویت ها و نگرانی امنیتی و استراتژيک کابل هم تمام شده است.
