تاریخ انتشار :پنجشنبه ۱۹ میزان ۱۳۹۷ ساعت ۰۱:۲۶
کد مطلب : 172358
تور منطقه‌ای خلیلزاد، بن‌بست صلح را می‌شکند؟
زلمی خلیل‌زاد؛ فرستاده وزارت خارجه امریکا برای صلح افغانستان بعد از ملاقات با مقامات پاکستانی در اسلام آباد، عازم عربستان سعودی شده‌است.
 
سفارت امریکا در پاکستان اعلام کرده که آقای خلیل‌زاد در دیدار با مسؤولان پاکستانی گفته که صلح افغانستان برای ثبات منطقه اهمیت دارد. خلیل‌زاد که به تاز‌گی به عنوان نماینده خاص امریکا برای صلح افغانستان منصوب شده، سفری را به چندین کشور منطقه آغاز کرده است.
 
وی تلاش می‌کند در این سفرها روند گفتگوهای صلح افغانستان را تقویت کند و از نفوذ کشورهای منطقه به منظور کشاندن طالبان به میز مذاکرات صلح استفاده کند.
 
قبل از رفتن به اسلام آباد، خلیل‌زاد با اشرف غنی؛ رییس جمهور و رهبران سیاسی و جهادی کشور در کابل ملاقات داشت.
 
خلیل‌زاد پس از دیدار با مقامات سعودی قرار است به امارات متحدۀ عربی و قطر نیز سفر کند و انتظار می‌رود که با نمایندگان گروه طالبان که در دوحه؛ پایتخت قطر، نمایندگی سیاسی دارد نیز ملاقات کند.
 
کارشناسان می گویند که بدون تردید پاکستان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به عنوان رژيم هایی که در زمان قدرت و سلطه رژيم طالبان، آن را به عنوان نماینده مشروع مردم افغانستان در عرصه بین المللی به رسمیت شناخته بودند و با تمام توان و امکانات از آن حمایت می کردند، می توانند نقشی اساسی و محوری در مجاب کردن آن گروه برای حضور به پای میز مذاکره نیز ایفا کنند.
 
درک این مهم بسیار ساده است؛ تنها رژيم هایی می توانند به جنگ پایان دهند و مسیر رسیدن به صلح را تسهیل کنند که از جنگ و ترور و ناامنی و بی ثباتی و کشتار و افراط گرایی و دهشت افکنی، حمایت کرده و همچنان به این رویکرد خود ادامه می دهند. بنابراین، رژيم هایی مانند پاکستان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی، همانگونه که در تولید و پرورش و توسعه تروریزم در افغانستان، نقش داشته اند و هنوز هم دارند، می توانند به پایان دادن به این معضل و مبارزه با این اپیدمی از مسیر صلح و سیاست هم کمک کنند.
 
با این وجود، در مورد صلح و جنگ افغانستان، همه چیز به همین سادگی نیست. گره کور ماجرا اینجاست که همه سه رژيم یادشده به نحوی تحت سلطه و قیمومیت امریکا هستند. این امریکا بود که در زمان اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی پیشین، از مجاری همین رژيم های عربی و همچنین دولت پاکستان، تروریست های چندملیتی بین المللی را بسیج کرد و به منظور «جهاد» با اشغال شوروی، به افغانستان گسیل داشت.
 
دالرهای نفتی و نیروی انسانی اعراب و اردوگاه ها و مدارس مذهبی و مفتی های درباری و تدابیر استخباراتی و مناطق آزاد قبایلی و مرزهای طولانی جغرافیایی پاکستان و ترکیب قومی یگانه ساکنان دو سوی مرز، به امریکا کمک کردند تا این پروژه به آسانی به بار و بر بنشیند و ایالات متحده بتواند به نام «جهاد»، افراط گراهای سراسر منطقه را به افغانستان اعزام کرده و این کشور را به اردوگاه بالقوه افراط گرایی و تروریزم تبدیل کند.
 
بنابراین، آنچه اکنون در افغانستان جریان دارد، ماحصل و برون داد یک پروژه قدیمی امریکایی است که به کمک مزدوران منطقه ای واشنگتن، اجرایی شد و شماری از آن رژيم ها از جمله پاکستان، عربستان سعودی و امارات عربی، در حال حاضر نیز به آن رویکرد ادامه می دهند و از تروریزم و افراط گرایی مذهبی در افغانستان و منطقه، قویا حمایت می کنند.
 
با این حساب، تور منطقه ای خلیلزاد، کاملا آگاهانه و حساب شده صورت می گیرد؛ اما لازمه شکسته شدن بن بست صلح افغانستان، تغییر بنیادی سیاست دیرینه امریکا در قبال رژيم های حامی تروریزم و صادرکنندگان ایدئولوژي افراط، به ویژه همین مثلث شر است؛ چیزی که تصور نمی شود خلیلزاد حامل این تغییر شگرف و اساسی باشد.
 
به همین دلیل، تا زمانی که امریکا به صورت اساسی، نگاه ابزاری خود به تروریزم و افراط گرایی را تغییر نداده و از سوی دیگر، نسبت به مراودات دیرینه و مستحکم خود با رژيم های حامی و مروج این ایدئولوژي، تجدید نظر نکرده است، نمی توان انتظار داشت که تحولی اساسی و مهم در زمینه صلح افغانستان واقع شود.
 
 
https://avapress.com/vdcdkx0fjyt05s6.2a2y.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما