لشکر فاطمیه متشکل از رزمندگان افغانستانی در ائتلاف جنگ علیه داعش در سوریه است. این نیرو نقش مؤثری در پیشبرد دشوارترین مأموریت های جنگ با تروریزم تکفیری در سوریه داشته و هم اکنون نیز هزاران نفر از این نیرو در خطوط مقدم نبرد در سوریه حضور دارند و نقش یک دیوار بازدارنده قدرتمند علیه داعش و دیگر گروه های تکفیری مورد حمایت غرب و اعراب و اسراییل را ایفا می کنند.
این نیروی ضد تروریستی، یک محور اصلی مقاومت اسلامی در خاور میانه را تشکیل می دهد. بنابراین، اهدافی که نیروهای لشکر فاطمیون برای آن می جنگند، هرگز با آنچه دیگر گروه های نظامی و شبه نظامی در دیگر کشورهای درگیر نبرد با تروریزم در دیگر سرزمین های اسلامی، ایفا می کنند، تفاوت ندارد.
یکی از این موارد، افغانستان است. در افغانستان نیز نیروهای رسمی و غیررسمی زیادی در برابر تروریزم به ویژه تروریزم تکفیری به وجود آمده و همین اکنون در حال جنگیدن برای آرمان های مهم و مقدسی هستند که لشکر فاطمیون هم در سوریه آن را دنبال می کنند.
بنابراین، تهدیدانگاری لشکر فاطمیون برای امنیت ملی، حاکمیت و ثبات افغانستان، پیش از آنکه در واقعیت های غیرقابل کتمان و انکار سیاسی و امنیتی، ریشه داشته باشد، ناشی از کینه توزی، ضدیت، دشمنی و خصومت پیدا و پنهان عوامل اشاعه دهنده این تصورات و شایعات برساخته و دروغین با اصل مقاومت اسلامی و مبارزه با تروریزم و تکفیری گری دارد.
فاطمیون هم یکی از اضلاع قدرتمند و مؤثر مقاومت مردمی علیه تروریزم تکفیری است که کشورهای عراق و سوریه، با تکیه بر این الگو، توانستند بر تروریزم و تکفیری گری غلبه کرده و حاکمیت ملی خود را تثبیت و تحکیم نمایند؛ اما در افغانستان، به دلیل سیطره غیرقابل انکار قدرت های حامی تروریزم و دشمنان مقاومت اسلامی و مخالفان قدرت گیری مردم بر علیه تروریزم و تکفیری گری، به گروه هایی مانند لشکر فاطمیون به مثابه یک تهدید نگاه می شود.
از سوی دیگر، لشکر فاطمیون، متشکل از هزاران جوان آگاه و عاقلی است که با انتخاب خود و بر مبنای باورهای مکتبی شان، تصمیم به حضور در صفوف این نیرو گرفته اند. هیچکس آنها را مجبور به پیوستن یا ماندن در این نیرو نکرده است و اگر چنین می بود، این نیرو به سرعت به جریانی ضد مقاومت اسلامی بدل شده و با توجه به زمینه هایی که در جنگ سوریه برای چنین اقدامی فراهم است، آنها به سادگی می توانستند به تروریست ها بپیوندند و علیه اهداف تعیین شده اولیه، عمل کنند.
نکته مهم دیگر این است که هیچ اراده ای برای استفاده از لشکر بزرگ فاطمیون از سوی ایران یا هر کشور دیگری در جنگ افغانستان وجود ندارد.
ایران با افغانستان در چارچوب قواعد رسمی، در عالی ترین سطوح همکاری، رابطه دارد و این رابطه در همه ابعاد سیاسی، امنیتی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... کاملا ضابطه مند و قانونی است و هیچکس نمی تواند از ایران نیز مانند پاکستان، عربستان سعودی، امریکا و... خطری برای امنیت ملی افغانستان بسازد.
در حوزه مبارزه با تروریزم نیز ایران همواره نسبت به در اختیار گذاشتن تجربیات خود، ابراز آمادگی و همکاری با دولت افغانستان کرده و دوطرف، مذاکراتی نیز در این حوزه داشته اند؛ بنابراین، روزی اگر دولت افغانستان، لازم بداند که فاطمیون هم می تواند بخشی از این همکاری باشد، مجوزهای لازم برای استفاده از آن را صادر خواهد کرد و اگر اینگونه نباشد، این اتفاق هرگز به صورت یکجانبه از جانب ایران نخواهد افتاد. در مورد عراق و سوریه نیز ایران بدون دعوت دولت های آن کشورها اقدام به همکاری نظامی و مستشاری نکرده است.
بنابراین، ایران نه پاکستان است، نه عربستان سعودی، نه رژيم اسراییل و نه امریکا و ناتو که با استفاده از زور و با توسل به تجاوز و قدرت نظامی، کشورهای دیگر را اشغال کند، شهرها را ویران سازد، مردمان آن را بکشد و در فرجام با امضای پیمان های امنیتی، از هرگونه پیامد قضایی و کیفری اعمال و جنایات خود نیز فرار کند.
تاکنون هیچ موردی از اقدامات ضد امنیتی کهنه سربازان لشکر فاطمیون در افغانستان، مشاهده نشده و هیچکس نمی تواند آن را تهدیدی علیه امنیت ملی افغانستان به حساب آورد. این در حالی است که تروریست های وابسته به پاکستان و عربستان و امارات و قدرت های غربی، همه روزه در افغانستان، جنایت می کنند، خون می ریزند، آدم می کشند و ولسوالی های امن را ناامن می سازند.
با این حساب، دشمنان روابط دوستانه و دیرینه افغانستان و ایران، اگر انصاف ندارند، دست کم اندکی عقل خود را به کار بیاندازند و بدانند که با سمپاشی و طرح توطئه های مضحک، نمی توانند همکاری های همیشگی دو کشور دوست و برادر را تخریب کنند.
این نیروی ضد تروریستی، یک محور اصلی مقاومت اسلامی در خاور میانه را تشکیل می دهد. بنابراین، اهدافی که نیروهای لشکر فاطمیون برای آن می جنگند، هرگز با آنچه دیگر گروه های نظامی و شبه نظامی در دیگر کشورهای درگیر نبرد با تروریزم در دیگر سرزمین های اسلامی، ایفا می کنند، تفاوت ندارد.
یکی از این موارد، افغانستان است. در افغانستان نیز نیروهای رسمی و غیررسمی زیادی در برابر تروریزم به ویژه تروریزم تکفیری به وجود آمده و همین اکنون در حال جنگیدن برای آرمان های مهم و مقدسی هستند که لشکر فاطمیون هم در سوریه آن را دنبال می کنند.
بنابراین، تهدیدانگاری لشکر فاطمیون برای امنیت ملی، حاکمیت و ثبات افغانستان، پیش از آنکه در واقعیت های غیرقابل کتمان و انکار سیاسی و امنیتی، ریشه داشته باشد، ناشی از کینه توزی، ضدیت، دشمنی و خصومت پیدا و پنهان عوامل اشاعه دهنده این تصورات و شایعات برساخته و دروغین با اصل مقاومت اسلامی و مبارزه با تروریزم و تکفیری گری دارد.
فاطمیون هم یکی از اضلاع قدرتمند و مؤثر مقاومت مردمی علیه تروریزم تکفیری است که کشورهای عراق و سوریه، با تکیه بر این الگو، توانستند بر تروریزم و تکفیری گری غلبه کرده و حاکمیت ملی خود را تثبیت و تحکیم نمایند؛ اما در افغانستان، به دلیل سیطره غیرقابل انکار قدرت های حامی تروریزم و دشمنان مقاومت اسلامی و مخالفان قدرت گیری مردم بر علیه تروریزم و تکفیری گری، به گروه هایی مانند لشکر فاطمیون به مثابه یک تهدید نگاه می شود.
از سوی دیگر، لشکر فاطمیون، متشکل از هزاران جوان آگاه و عاقلی است که با انتخاب خود و بر مبنای باورهای مکتبی شان، تصمیم به حضور در صفوف این نیرو گرفته اند. هیچکس آنها را مجبور به پیوستن یا ماندن در این نیرو نکرده است و اگر چنین می بود، این نیرو به سرعت به جریانی ضد مقاومت اسلامی بدل شده و با توجه به زمینه هایی که در جنگ سوریه برای چنین اقدامی فراهم است، آنها به سادگی می توانستند به تروریست ها بپیوندند و علیه اهداف تعیین شده اولیه، عمل کنند.
نکته مهم دیگر این است که هیچ اراده ای برای استفاده از لشکر بزرگ فاطمیون از سوی ایران یا هر کشور دیگری در جنگ افغانستان وجود ندارد.
ایران با افغانستان در چارچوب قواعد رسمی، در عالی ترین سطوح همکاری، رابطه دارد و این رابطه در همه ابعاد سیاسی، امنیتی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... کاملا ضابطه مند و قانونی است و هیچکس نمی تواند از ایران نیز مانند پاکستان، عربستان سعودی، امریکا و... خطری برای امنیت ملی افغانستان بسازد.
در حوزه مبارزه با تروریزم نیز ایران همواره نسبت به در اختیار گذاشتن تجربیات خود، ابراز آمادگی و همکاری با دولت افغانستان کرده و دوطرف، مذاکراتی نیز در این حوزه داشته اند؛ بنابراین، روزی اگر دولت افغانستان، لازم بداند که فاطمیون هم می تواند بخشی از این همکاری باشد، مجوزهای لازم برای استفاده از آن را صادر خواهد کرد و اگر اینگونه نباشد، این اتفاق هرگز به صورت یکجانبه از جانب ایران نخواهد افتاد. در مورد عراق و سوریه نیز ایران بدون دعوت دولت های آن کشورها اقدام به همکاری نظامی و مستشاری نکرده است.
بنابراین، ایران نه پاکستان است، نه عربستان سعودی، نه رژيم اسراییل و نه امریکا و ناتو که با استفاده از زور و با توسل به تجاوز و قدرت نظامی، کشورهای دیگر را اشغال کند، شهرها را ویران سازد، مردمان آن را بکشد و در فرجام با امضای پیمان های امنیتی، از هرگونه پیامد قضایی و کیفری اعمال و جنایات خود نیز فرار کند.
تاکنون هیچ موردی از اقدامات ضد امنیتی کهنه سربازان لشکر فاطمیون در افغانستان، مشاهده نشده و هیچکس نمی تواند آن را تهدیدی علیه امنیت ملی افغانستان به حساب آورد. این در حالی است که تروریست های وابسته به پاکستان و عربستان و امارات و قدرت های غربی، همه روزه در افغانستان، جنایت می کنند، خون می ریزند، آدم می کشند و ولسوالی های امن را ناامن می سازند.
با این حساب، دشمنان روابط دوستانه و دیرینه افغانستان و ایران، اگر انصاف ندارند، دست کم اندکی عقل خود را به کار بیاندازند و بدانند که با سمپاشی و طرح توطئه های مضحک، نمی توانند همکاری های همیشگی دو کشور دوست و برادر را تخریب کنند.
