ارگ ریاست جمهوری می‌گوید که اشرف غنی؛ رییس جمهور و سلمان بن عبدالعزیز؛ پادشاه سعودی، درباره روند صلح افغانستان تلفنی گفتگو کرده‌اند.
در خبرنامه ارگ آمده که اشرف غنی در این گفتگو، از نقش و حمایت عربستان سعودی از پروسه صلح به رهبری و مالکیت افغان‌ها، قدردانی کرد.
در خبرنامه آمده:"رئیس جمهور غنی نقش کنفرانس سعودی را در راستای تحکیم صلح و ثبات در افغانستان ارزنده خواند و گفت که کنفرانس سعودی یک گام و آغاز خوب برای مراحل بعدی می‌باشد."
خبرنامه افزوده که «خادم الحرمین الشریفین» گفته که عربستان سعودی به پروسه صلح به رهبری و مالکیت افغان‌ها باور دارد و در راستای تحکیم صلح و ثبات در افغانستان، به تلاش‌هایش ادامه خواهند داد.
این گفتگوی تلفنی در حالی صورت می‌گیرد که قرار است تا دو هفته دیگر، نشستی پیرامون صلح افغانستان در شهر جده عربستان برگزار شود.
در این نشست، نمایندگان کشورهای امریکا، افغانستان، عربستان و منطقه و گروه طالبان حضور خواهند داشت.
با این حال، مشخص نیست که آیا طالبان و حامیان آن گروه، این بار در نشست جده، حاضر به گفتگوهای مستقیم صلح با نمایندگان دولت افغانستان خواهند شد یا همانند نشست ابوظبی، هیأت سیاسی افغانستان، پشت دروازه های بسته صلح باقی خواهد ماند؛ اما این نکته، مسلم است که عربستان سعودی، امارات متحده عربی، پاکستان و حتی امریکا نمی خواهند در افغانستان، صلحی برقرار شود که طی آن، مردم بر سرنوشت خویش مسلط شوند و دست سلطه گران خارجی از کشور کوتاه شود.
عربستان سعودی و سایر رژيم های حامی تروریزم اگر نسبت به آنچه شعار می دهند، صادق بودند هیچگاه رژيم طالبان را در زمان سلطه آن گروه بر بیش از ۹۰ درصد خاک افغانستان، به رسمیت نمی شناختند و در طول ۱۸ سال گذشته هم با تمام توان از آن گروه، حمایت نمی کردند.
بر اساس برآورد برخی منابع، یکی از مهم ترین مجاری تغذیه مالی گروه طالبان، کشورهای عربی به ویژه امارات و عربستان سعودی و قطر هستند. این برآوردها نشان می دهند که طالبان در سال های گذشته، سالانه نزدیک به ۴۰۰ میلیون دالر را از تاجران ثروتمند، دولت ها، سازمان های غیر دولتی، مدارس و مراکز مذهبی فعال در این کشورها به دست می آوردند.
اگر این گزارش درست باشد، به معنای آن است که رژیم ها و اتباع عرب همچنان از طالبان به طور همه جانبه حمایت می کنند و ماشین جنگی آن گروه، از این کمک ها تغذیه می نماید.
با این حساب، آیا می توان از حامیان جنگ و تأمین کنندگان تروریزم، چشمداشت صلح داشت؟ آنهم صلحی که باید تحت مدیریت و مالکیت دولت افغانستان باشد و در نهایت به توافقی منجر شود که قانون اساسی کشور، دستاوردهای ۱۸ ساله و... را به رسمیت بشناسد؟
عربستان و امارات و پاکستان و امریکا بی تردید از این قدرت برخوردار اند که به سادگی طالبان را به مذاکرات مستقیم با دولت افغانستان، مجبور کنند؛ اما تاکنون از این اقدام، امتناع کرده اند تنها به این دلیل ساده که پیش از چنین رویدادی می خواهند اطمینان حاصل کنند که روند صلح و نتایجی که از آن به دست خواهد آمد، منافع، اولویت ها و دغدغه های غیر مشروع آنها را در افغانستان، تأمین خواهد کرد.
بنابراین، صلح مورد نظر مردم افغانستان، زمانی تأمین خواهد شد که ابتدا دست حامیان جنگ و تروریزم از افغانستان، کوتاه شود، رژیم های حامی تروریزم، دیگر نتوانند در امور جنگ و صلح افغانستان، دخالت کنند و چه بسا به دلیل حمایت از تروریزم و دست داشتن در جنگ ها، ویرانی ها و خون ریزی های مرگبار چهار دهه اخیر افغانستان، مسؤول شناخته شوند و مورد تنبیه و مجازات قرار بگیرند.
تنها در این صورت است که صلح تحت مالکیت و رهبری افغانستان، شکل خواهد گرفت و نتایج و آثار و پیامدها و توابع آن بر پایه منافع و اولویت های حیاتی و راهبردی مردم افغانستان رقم خواهد خورد.
در خبرنامه ارگ آمده که اشرف غنی در این گفتگو، از نقش و حمایت عربستان سعودی از پروسه صلح به رهبری و مالکیت افغان‌ها، قدردانی کرد.
در خبرنامه آمده:"رئیس جمهور غنی نقش کنفرانس سعودی را در راستای تحکیم صلح و ثبات در افغانستان ارزنده خواند و گفت که کنفرانس سعودی یک گام و آغاز خوب برای مراحل بعدی می‌باشد."
خبرنامه افزوده که «خادم الحرمین الشریفین» گفته که عربستان سعودی به پروسه صلح به رهبری و مالکیت افغان‌ها باور دارد و در راستای تحکیم صلح و ثبات در افغانستان، به تلاش‌هایش ادامه خواهند داد.
این گفتگوی تلفنی در حالی صورت می‌گیرد که قرار است تا دو هفته دیگر، نشستی پیرامون صلح افغانستان در شهر جده عربستان برگزار شود.
در این نشست، نمایندگان کشورهای امریکا، افغانستان، عربستان و منطقه و گروه طالبان حضور خواهند داشت.
با این حال، مشخص نیست که آیا طالبان و حامیان آن گروه، این بار در نشست جده، حاضر به گفتگوهای مستقیم صلح با نمایندگان دولت افغانستان خواهند شد یا همانند نشست ابوظبی، هیأت سیاسی افغانستان، پشت دروازه های بسته صلح باقی خواهد ماند؛ اما این نکته، مسلم است که عربستان سعودی، امارات متحده عربی، پاکستان و حتی امریکا نمی خواهند در افغانستان، صلحی برقرار شود که طی آن، مردم بر سرنوشت خویش مسلط شوند و دست سلطه گران خارجی از کشور کوتاه شود.
عربستان سعودی و سایر رژيم های حامی تروریزم اگر نسبت به آنچه شعار می دهند، صادق بودند هیچگاه رژيم طالبان را در زمان سلطه آن گروه بر بیش از ۹۰ درصد خاک افغانستان، به رسمیت نمی شناختند و در طول ۱۸ سال گذشته هم با تمام توان از آن گروه، حمایت نمی کردند.
بر اساس برآورد برخی منابع، یکی از مهم ترین مجاری تغذیه مالی گروه طالبان، کشورهای عربی به ویژه امارات و عربستان سعودی و قطر هستند. این برآوردها نشان می دهند که طالبان در سال های گذشته، سالانه نزدیک به ۴۰۰ میلیون دالر را از تاجران ثروتمند، دولت ها، سازمان های غیر دولتی، مدارس و مراکز مذهبی فعال در این کشورها به دست می آوردند.
اگر این گزارش درست باشد، به معنای آن است که رژیم ها و اتباع عرب همچنان از طالبان به طور همه جانبه حمایت می کنند و ماشین جنگی آن گروه، از این کمک ها تغذیه می نماید.
با این حساب، آیا می توان از حامیان جنگ و تأمین کنندگان تروریزم، چشمداشت صلح داشت؟ آنهم صلحی که باید تحت مدیریت و مالکیت دولت افغانستان باشد و در نهایت به توافقی منجر شود که قانون اساسی کشور، دستاوردهای ۱۸ ساله و... را به رسمیت بشناسد؟
عربستان و امارات و پاکستان و امریکا بی تردید از این قدرت برخوردار اند که به سادگی طالبان را به مذاکرات مستقیم با دولت افغانستان، مجبور کنند؛ اما تاکنون از این اقدام، امتناع کرده اند تنها به این دلیل ساده که پیش از چنین رویدادی می خواهند اطمینان حاصل کنند که روند صلح و نتایجی که از آن به دست خواهد آمد، منافع، اولویت ها و دغدغه های غیر مشروع آنها را در افغانستان، تأمین خواهد کرد.
بنابراین، صلح مورد نظر مردم افغانستان، زمانی تأمین خواهد شد که ابتدا دست حامیان جنگ و تروریزم از افغانستان، کوتاه شود، رژیم های حامی تروریزم، دیگر نتوانند در امور جنگ و صلح افغانستان، دخالت کنند و چه بسا به دلیل حمایت از تروریزم و دست داشتن در جنگ ها، ویرانی ها و خون ریزی های مرگبار چهار دهه اخیر افغانستان، مسؤول شناخته شوند و مورد تنبیه و مجازات قرار بگیرند.
تنها در این صورت است که صلح تحت مالکیت و رهبری افغانستان، شکل خواهد گرفت و نتایج و آثار و پیامدها و توابع آن بر پایه منافع و اولویت های حیاتی و راهبردی مردم افغانستان رقم خواهد خورد.
