هایکو ماس؛ وزیر خارجه آلمان در سفر به افغانستان، در دوازدهمین روز گفتگوها میان نمایندگان امریکا و طالبان در دوحه پایتخت قطر، این گفتگوها را آغاز تلاش‌ها برای صلح در افغانستان خواند.
 
آقای ماس روز دوشنبه (۲۰ حوت) در دیدار با مقام‌های افغان از جمله رئیس جمهوری، رئیس اجرایی و وزیر خارجه در کابل گفت از این مذاکرات استقبال می‌کند.
 
او گفت که مذاکرات صلح با مالکیت دولت و مردم افغانستان می‌تواند به صلح پایدار منجر شود.
 
او همچنین ابراز امیدواری کرد که دیپلمات‌های امریکایی در نشست دوحه مرتکب اشتباهی نخواهند شد که ارزش‌ها و دستاوردهای ۱۸ سال اخیر افغانستان با خطر روبرو شود.
 
وی گفت: "ابتکار امریکا برای آغاز گفتگوهای صلح حمایت ما را دارد و از آن استقبال می‌کنیم. ما با یک فرصت تاریخی روبه‌رو هستیم... طالبان باید با مردم و دولت افغانستان دور میز مذاکره حاضر شوند این یگانه راه برای تامین صلح پایدار است."
 
اظهارات این دیپلمات ارشد آلمانی درباره روند صلح امریکا و طالبان، از دید صاحب نظران، بازتاب دهنده نگرانی های ضمنی اروپا از این روند است.
 
بربنیاد گزارش ها، کشورهای اروپایی در روند صلح امریکا با طالبان، نقشی ندارند و تنها کشور ناروی و نیز کارشناسانی از سازمان ملل متحد به دوطرف این نشست، مشورت می دهند.
 
از سوی دیگر، به باور کارشناسان، هدف اساسی دولت امریکا از صلح با طالبان، پایان دادن به طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده است که سالانه حدود ۵۰ میلیارد دالر، هزینه دارد. دولت ترامپ می خواهد با پایان دادن به جنگ افغانستان، جلو هزینه های میلیاردی این جنگ فاقد دستاورد و حتی بدون چشم اندازی از پیروزی در آینده را بگیرد و به این ترتیب، پول حاصل از آن را برای توسعه زیرساخت های امریکا هزینه کند.
 
این ایده ترامپ حتی در درون دولت امریکا و در میان فرماندهان نظامی آن کشور، مخالفان جدی و سرسختی دارد و تاکنون این تصمیم و تصمیم های مشابه او درباره جنگ سوریه و... منجر به استعفای چندین مقام ارشد سیاسی و امنیتی امریکا شده است. با این حساب، دور از انتظار نیست که اروپا نیز با این رویکرد ترامپ به شدت مخالف باشد.
 
اروپایی ها تاکنون در قبال روند صلح امریکا با طالبان، رویکردی انفعالی و همراه با سکوت داشته اند. این نشان می دهد که آنها سهمی قابل اعتنا در این روند ندارند و بازیگرانی فعال و مؤثر محسوب نمی شوند.
 
با این حال، از اظهارات وزیر امور خارجه آلمان چنین برمی آید که این قدرت اروپایی و سایر همپیمانان آن در اتحادیه اروپا نسبت به روند مذاکرات صلح امریکا با طالبان، نگاهی توأم با بیم و امید دارند. آنها نگران از دست رفتن دستاوردهای ۱۸ ساله غرب در افغانستان در حوزه حقوق بشر، حقوق زنان، آزادی های مدنی و رسانه ای و... هستند. این در حالی است که برای امریکای به رهبری ترامپ، موارد ذکرشده هیچ اولویت و اهمیتی ندارد و تنها چیزی که مهم است کاهش هزینه های اقتصادی و پایان دادن به طولانی ترین جنگ امریکا در طول تاریخ آن کشور است.
 
از سوی دیگر، تصور می شود اروپا با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان هم مخالف است؛ زیرا برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان، قبلا تأکید کرده اند که همچنان به حضور نظامی خود در افغانستان ادامه می دهند، و این برخلاف روندی است که در قطر جریان دارد و محور اصلی آن را تعیین زمان بندی خروج نظامیان خارجی و امریکایی از افغانستان تشکیل می دهد.
 
اروپایی ها احتمالا نگران تبعات خروج نظامیان غربی از افغانستان برای امنیت بین المللی از یکسو، و آغاز دوباره موج هجوم پناهجویان افغان به سمت اروپا از جانب دیگر هستند؛ اما از نظر ترامپ، این موارد، مسایل داخلی اتحادیه اروپا است و امریکا وظیفه ندارد در قبال آنها احساس مسؤولیت کند.
 
با توجه به این مسایل، تصور می شود اروپا نگران تبعات روند صلح امریکا با طالبان است و از آنچه ممکن است در نهایت رقم بخورد، عمیقا بیمناک می باشد. با این حال، اگر امریکا تصمیم به خروج از افغانستان بگیرد، اروپا چاره ای جز تبعیت ندارد؛ زیرا قدرت های اروپایی عضو ناتو به تنهایی نه قادر به ادامه حضور نظامی در مأموریت های خارجی هستند و نه تمایلی به این کار دارند.