نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان می‌گوید که حملات عمدی بر افراد ملکی نشان دهنده نیتی به منظور گسترش ترس می باشد.
 
سازمان ملل در برابر منازعات مسلحانه شدید جاری در سراسر افغانستان، که در آن شمار زیادی از افراد ملکی کشته می شوند، همچنان نگران است و از همه جوانب درگیر مصرانه تقاضا می کند تا مکلفیت های خویش را در قبال حفاظت از افراد ملکی ادا کنند.
 
هیأت معاونت ملل متحد در افغانستان (یوناما) دریافته است که عناصر مخالف دولت عمدا و آگاهانه در جریان ماه مبارک رمضان افراد ملکی را هدف قرار داده اند. در حملاتی که از سوی عناصر مخالف دولت صورت گرفته عمدتا از مواد انفجاری تعبیه شده استفاده شده که در اثر آن تنها در کابل به ۱۰۰ فرد ملکی تلفات وارد شده است.
 
تادامیچی یاماموتو؛ نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد برای افغانستان گفت: "در قانون بین المللی تمام گروه های درگیر از حملات عمدی بر افراد ملکی منع شده اند و چنین اعمالی جرایم جنگی هستند و ممکن است جنایت علیه بشریت محسوب شود."
 
این در حالی است که به باور ناظران، گروه های مسلح مخالف دولت به ویژه طالبان، طی ماه های اخیر بر شدت حمله خود علیه اهداف دولتی و عمومی افزوده اند؛ حملاتی که هدف از آن، نمایش خشونتی عریان به منظور دستیابی به حداکثر وحشت است تا آن گروه بتواند در میز گفتگوهای صلح، امتیاز کسب کند.
 
طالبان در این رویکرد، به دنبال سه هدف مهم هستند؛ اول اینکه به امریکا این پیام را منتقل کنند که جنگ با آن گروه، موفق نمی شود و ایالات متحده و متحدانش چاره ای جز پذیرش شکست و رویکرد به مذاکره برای دستیابی به توافق صلح ندارند و در این زمینه هم باید به آن گروه، بیشترین امتیاز را بدهند. دوم اینکه به گروه های سیاسی داخلی مخالف دولت، نشان دهند که قدرت اصلی در اختیار آن گروه است و اگر اکنون از مسیر صلح و سیاست، به شرایط طالبان برای تشکیل دولت آینده، تمکین نکنند، قربانی جنگی مرگبار خواهند شد و برای همیشه از صحنه سیاست افغانستان حذف می شوند. هدف سوم آن گروه نیز از تشدید جنگ و کشتار غیرنظامیان به هدف ایجاد حداکثر وحشت، تضعیف روحیه رزمی نیروهای امنیتی و در پی آن، ایجاد اثر منفی روی موضع ارگ ریاست جمهوری و حکومت افغانستان در روند صلح می باشد.
 
با این حساب، طالبان با تشدید بی رویه جنگ و خشونت که به خودی خود به کشتار بیشتر غیر نظامیان منجر می شود، اهداف سیاسی مورد نظر خود را دنبال می کنند.
 
به عنوان نمونه، آنها یک دانشجوی جوان و بی گناه را در غزنی به گلوله می بندند، تنها به این دلیل ساده که تذکره اش به دلیل شرکت او در انتخابات، استیکر خورده بوده است، و یا شماری از دانشجویان شیعه را از موتر پایین می کنند و با خود می برند و یا فعالان کاروان صلح هلمند را می ربایند و... این اقدامات، هیچ انگیزه ای جز ایجاد وحشت و ترس در دل مردم ندارد که هدف از آن، دستیابی به اهداف سه گانه بالا است.
 
بر این اساس، کشتار غیرنظامیان و ارعاب افراد ملکی بی گناه برای دستیابی به اهداف سیاسی خود، نه تنها اقداماتی غیر شرافتمندانه و ضد انسانی است؛ بلکه از نظر دین مبین اسلام نیز محکوم است و از مصادیق بارز ارهاب و افساد محسوب می شود.
 
طالبان که رهبران و نمایندگان سیاسی آنها در نشست های بین المللی برای صلح، آشکارا تلاش می کنند که تعهد خود را به این روند نشان دهند، ابتدا باید پارادوکس تروریزم و صلح را حل کنند. آنها باید نشان دهند که از تروریزم به مثابه ابزاری برای کسب امتیاز در روند صلح، سوء استفاده نمی کنند. آنها باید ثابت کنند که صلح را برای پایان جنگ و استقرار امنیت و ثبات برای مردم افغانستان می خواهند؛ نه به منظور تأمین اهداف قدرت های بیگانه و رژيم های حامی تروریزم در منطقه و فرامنطقه. طالبان باید ثابت کنند که از تروریزم، فاصله گرفته اند و صادقانه برای صلح تلاش می کنند.
 
همه اینها تنها زمانی به اثبات می رسد که کشتار بی رویه و جنایتکارانه غیر نظامیان پایان پیدا کند و مردم، دانشجویان، دانش آموزان، معلمان و... در سراسر کشور، احساس امنیت و مصونیت کنند و به بهانه های واهی تیرباران نشوند و طعمه انفجارهای کور بمب های مرگبار کارگذاری شده در مسیرها نشوند.