تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۲ سرطان ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۰۵
کد مطلب : 187729
مسافر افغانستانی پرواز 655
امروز، دوازدهم سرطان است. 31 سال پیش در چنین روزی، هواپیمای مسافربری ایرباس ایرانی، با شماره پرواز 655 از بندرعباس به مقصد دوبی در حال پرواز بود. آن روز ناوشکن جنگي آمریکایی با نام وينسنس، با موشکی آن را در آسمان خليج فارس، نشانه رفت و با سقوط آن، یکی از بزرگترین جنایت‏‌های بشری را رقم زد.
 
 290 مسافر نیازمند زندگی اعم از مردان، زنان و کودکان، مظلومانه به شهادت رسیدند. ۴۲ نفر از مسافران  این هواپیما خارجی بودند، با ملیت‌های یوگسلاو، پاکستانی، هندی، عربی و افغانستانی.
 
تنها مسافر افغانستانی آن پرواز بی‏‌بازگشت، رجب‏‌علی محمدی نام داشت.
 
نام محمدی در بین اسامی شهدای پرواز 655 به عنوان تبعه افغانستان ذکر نشده است. حالا به هر دلیلی عمدا یا سهوا، حتی به عنوان خارجی نیامده است. این موضوع نه تنها قابل مناقشه نیست، بلکه نشان از یگانگی ما را می‏رساند.
 
شهید رجب‏‌علی محمدی از اقوام دور ما بود. در سرزمین اجدادی ما (قولخویش بهسود) به دنیا آمده بود. در کابل تجربه‏های تحصیل و تجارت را آموخته بود. از خصوصیات اخلاقی او از اوایل دهه شصت آن‌چه به یادم است، بسیار مهربان و پرکار بود.
 
بعد از آن که فضای سیاسی اجتماعی شهر کابل آن سال‏‌ها پر از شور و شر شد، محمدی شهید با خانواده به ایران مهاجرت کرد. سال‏ها بعد فهمیدم که ایشان، ساکن شهر کاشان بوده است. تا زمانی که پسر ایشان محمدکریم مرادی ساکن تهران بود، بارها پیشنهاد گفت‏‌وگویی را دادم، اما هر بار امروز و فردا شد. تا این‌که آقا کریم هم دل به غربت دوباره سپرد و از ایران رفت.
 
آقا کریم تنها چیزی که از خاطرات کودکی خود با پدر به یادگار نگهداشته است، همین پیراهن راه‏راه و تسبیح و عکس کوچکی است.
 
یاد شهید محمدی گرامی باد. اما باید بپذیریم که همیشه ما کوتاهی کردیم و می‌کنیم، اگر چنین اتفاقی بر سر یک هواپیمای مسافربری متعلق به خطوط هوایی آمریکا می‏افتاد، آیا آن‌‏ها سکوت می‏کردند؟ یقینا نه، تا حال ده‏‌ها رمان و فیلم بلند سینمایی می‏ساختند و بر فرق جهان می‏‌کوبیدند.
 
نویسنده: محمد سرور رجایی
 
https://avapress.com/vdcb5zb89rhbwzp.uiur.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما