دور هفتم گفتگوهای صلح بین نمایندگان امریکا و طالبان در قطر همچنان ادامه دارد. دوطرف می گویند پیشرفت هایی حاصل شده و بر روی بسیاری از مسائل توافق به دست آمده است. جزئیات برخی موضوعات هنوز نهایی نشده است و دیشب در حالی که انتظار می رفت گفتگوها پایان یابد، مذاکرات تا دیروقت ادامه پیدا کرد و برای به نتیجه رساندن مسائل باقی‌مانده به امروز موکول شد.
امروز سفیر آلمان در قطر نیز در محل گفتگوها، برای بحث در مورد نشست سوم "بین‌الافغانی" حضور یافت. محمدنبی عمری؛ عضو ارشد هیأت مذاکره‌کننده طالبان گفته است یکی از مواضع اختلاف دوطرف جزئیات مرتبط به جدول زمانی خروج نیروهای خارجی افغانستان است که امروز بر سر آن بحث می کنند.
ذبیح الله مجاهد و سلیم شاهین؛ از سخنگویان طالبان نیز اذعان کرده اند که انتظار دارند این آخرین دور مذاکرات با امریکا باشد و تأکید کرده اند که دوطرف ۸۰ درصد به یک توافق نهایی نزدیک شده اند.
فشردگی کار در پشت درهای بسته در دوحه نشان می دهد که دوطرف در پی آن هستند که این مذاکرات نفسگیر را به سرانجامی قابل قبول برای همه جوانب برسانند.
پیش از این نیز دیپلمات های امریکایی تأکید کرده بودند که به نقطه سرنوشت ساز نزدیک شده اند و این از دید تحلیلگران به معنای آن بود که دور هفتم مذاکرات مستقیم امریکا و طالبان، دوری تعیین کننده خواهد بود.
این در حالی است که دولت افغانستان همچنان پشت دروازه این مذاکرات مانده و نتوانسته به عنوان یک طرف اصلی در گفتگوها پیرامون صلح افغانستان، مطرح باشد.
مردم افغانستان نیز جز کلیات مبهمی که نمایندگان امریکا و طالبان، رسانه ای می کنند، هیچ چیزی درباره آنچه در پشت پرده این مذاکرات، جریان دارد، توافقات احتمالی و چشم انداز آینده سیاست و امنیت کشور شان نمی دانند.
این امر به باور آگاهان، نشان دهنده آن است که تصمیم نهایی را در این باره امریکا می گیرد. این ایالات متحده است که تعیین می کند، تا چه زمانی باید جنگید و چه زمانی صلح کرد.
طالبان هم که تظاهر به «جهاد» علیه «اشغالگران» می کنند، همچنان حاضر به حضور در یک نشست سازنده برای حل مسایل داخلی با دولت نیستند. آنها به این بهانه که دولت، دست نشانده امریکا است و صلاحیت تصمیم گیری ندارد، به جنگ با آن ادامه می دهند و از مذاکره با آن، سر بازمی زنند. این آشکارا برخلاف ادعایی است که از سوی آن گروه مطرح می شود.
آنها خواستار خروج بی قید و شرط نیروهای خارجی از کشور اند و به زعم خود برای آزادی افغانستان، مبارزه می کنند؛ اما همچنان در یک رفتار تناقض آمیز به خارجی ها امکان می دهند که در خصوص مسایل ملی و سرنوشت مردم افغانستان، تصمیم بگیرند. این همان چیزی است که در قطر جریان دارد.
شرکت در نشست های به اصطلاح بین الافغانی که از سوی کشورهای مختلف برگزار می شود، واقعیت مورد اشاره در بالا را تغییر نمی دهد. طالبان اگر متعهد به گفتگوهای سازنده بین الافغانی اند باید تصمیم گیری درباره مسایل داخلی را به گفتگو با طرف های داخلی، موکول کنند، با دولت مستقیما وارد مذاکره شوند و از جنگ با نیروهای امنیتی و کشتار مردم افغانستان، دست بردارند.
قرار است به زودی قطر و آلمان به طور مشترک، یک نشست «بین الافغانی» دیگر را در دوحه میزبانی کنند. طالبان هم گفته اند که در آن شرکت می کنند؛ اما تأکید کرده اند که این نشست، «مشورتی» خواهد بود و در آن تصمیم مهمی گرفته نمی شود.
دولت هم بنا به هر دلیلی در آن حضور نخواهد داشت؛ اما شماری از اعضای دولت و شورای عالی صلح در آن شرکت می کنند.
با این حال، این نشست، تنها به سود آلمان و قطر است که می خواهند در آینده سیاسی افغانستان، نقش داشته باشند. تصمیم های بزرگ و واقعی در مذاکرات امریکا و طالبان گرفته می شود و این هرگز به سود افغانستان نیست.
در صورتی که از مذاکرات امریکا و طالبان، توافقی درباره مسایل داخلی و سرنوشت سیاسی افغانستان، بیرون بیاید، به معنای آن است که طالبان، برخلاف ادعاهایش، گروهی افغانی نیست و نمی تواند از استقلال و حاکمیت ملی افغانستان، سخن بگوید.
امریکا هم اگر به جای مردم و دولت افغانستان، تصمیم بگیرد، رفتاری اشغالگرانه مرتکب شده و با افغانستان به عنوان یک کشور اشغال شده و مستعمره برخورد کرده است.
امروز سفیر آلمان در قطر نیز در محل گفتگوها، برای بحث در مورد نشست سوم "بین‌الافغانی" حضور یافت. محمدنبی عمری؛ عضو ارشد هیأت مذاکره‌کننده طالبان گفته است یکی از مواضع اختلاف دوطرف جزئیات مرتبط به جدول زمانی خروج نیروهای خارجی افغانستان است که امروز بر سر آن بحث می کنند.
ذبیح الله مجاهد و سلیم شاهین؛ از سخنگویان طالبان نیز اذعان کرده اند که انتظار دارند این آخرین دور مذاکرات با امریکا باشد و تأکید کرده اند که دوطرف ۸۰ درصد به یک توافق نهایی نزدیک شده اند.
فشردگی کار در پشت درهای بسته در دوحه نشان می دهد که دوطرف در پی آن هستند که این مذاکرات نفسگیر را به سرانجامی قابل قبول برای همه جوانب برسانند.
پیش از این نیز دیپلمات های امریکایی تأکید کرده بودند که به نقطه سرنوشت ساز نزدیک شده اند و این از دید تحلیلگران به معنای آن بود که دور هفتم مذاکرات مستقیم امریکا و طالبان، دوری تعیین کننده خواهد بود.
این در حالی است که دولت افغانستان همچنان پشت دروازه این مذاکرات مانده و نتوانسته به عنوان یک طرف اصلی در گفتگوها پیرامون صلح افغانستان، مطرح باشد.
مردم افغانستان نیز جز کلیات مبهمی که نمایندگان امریکا و طالبان، رسانه ای می کنند، هیچ چیزی درباره آنچه در پشت پرده این مذاکرات، جریان دارد، توافقات احتمالی و چشم انداز آینده سیاست و امنیت کشور شان نمی دانند.
این امر به باور آگاهان، نشان دهنده آن است که تصمیم نهایی را در این باره امریکا می گیرد. این ایالات متحده است که تعیین می کند، تا چه زمانی باید جنگید و چه زمانی صلح کرد.
طالبان هم که تظاهر به «جهاد» علیه «اشغالگران» می کنند، همچنان حاضر به حضور در یک نشست سازنده برای حل مسایل داخلی با دولت نیستند. آنها به این بهانه که دولت، دست نشانده امریکا است و صلاحیت تصمیم گیری ندارد، به جنگ با آن ادامه می دهند و از مذاکره با آن، سر بازمی زنند. این آشکارا برخلاف ادعایی است که از سوی آن گروه مطرح می شود.
آنها خواستار خروج بی قید و شرط نیروهای خارجی از کشور اند و به زعم خود برای آزادی افغانستان، مبارزه می کنند؛ اما همچنان در یک رفتار تناقض آمیز به خارجی ها امکان می دهند که در خصوص مسایل ملی و سرنوشت مردم افغانستان، تصمیم بگیرند. این همان چیزی است که در قطر جریان دارد.
شرکت در نشست های به اصطلاح بین الافغانی که از سوی کشورهای مختلف برگزار می شود، واقعیت مورد اشاره در بالا را تغییر نمی دهد. طالبان اگر متعهد به گفتگوهای سازنده بین الافغانی اند باید تصمیم گیری درباره مسایل داخلی را به گفتگو با طرف های داخلی، موکول کنند، با دولت مستقیما وارد مذاکره شوند و از جنگ با نیروهای امنیتی و کشتار مردم افغانستان، دست بردارند.
قرار است به زودی قطر و آلمان به طور مشترک، یک نشست «بین الافغانی» دیگر را در دوحه میزبانی کنند. طالبان هم گفته اند که در آن شرکت می کنند؛ اما تأکید کرده اند که این نشست، «مشورتی» خواهد بود و در آن تصمیم مهمی گرفته نمی شود.
دولت هم بنا به هر دلیلی در آن حضور نخواهد داشت؛ اما شماری از اعضای دولت و شورای عالی صلح در آن شرکت می کنند.
با این حال، این نشست، تنها به سود آلمان و قطر است که می خواهند در آینده سیاسی افغانستان، نقش داشته باشند. تصمیم های بزرگ و واقعی در مذاکرات امریکا و طالبان گرفته می شود و این هرگز به سود افغانستان نیست.
در صورتی که از مذاکرات امریکا و طالبان، توافقی درباره مسایل داخلی و سرنوشت سیاسی افغانستان، بیرون بیاید، به معنای آن است که طالبان، برخلاف ادعاهایش، گروهی افغانی نیست و نمی تواند از استقلال و حاکمیت ملی افغانستان، سخن بگوید.
امریکا هم اگر به جای مردم و دولت افغانستان، تصمیم بگیرد، رفتاری اشغالگرانه مرتکب شده و با افغانستان به عنوان یک کشور اشغال شده و مستعمره برخورد کرده است.
