تاریخ انتشار :شنبه ۲ سنبله ۱۳۹۸ ساعت ۲۱:۱۷
کد مطلب : 190482
صلح و انتخابات؛ تعارض اولویت‌های امریکا و افغانستان
سفیر امریکا در کابل می‌گوید که کشورش در افغانستان به روند صلح نسبت به انتخابات اولویت می‌دهد.

جان بس گفته است که برای کشورش تامین صلح در افغانستان اولویت دارد و خواست «مردم افغانستان» نیز همین مساله است.

به گفته او، «اکثر مردم افغانستان» به روند صلح اولویت می‌دهند؛ بنابراین برای امریکا نیز صلح نسبت به انتخابات مهم است.

آقای بس با اشاره به دور نهم مذاکرات امریکا و طالبان گفته است که به زودی نتیجه این مذاکرات مشخص و با مردم افغانستان شریک خواهد شد.

این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که حکومت افغانستان بر برگزاری انتخابات تاکید دارد و این روند را نسبت به روند صلح ترجیح می‌دهد.

پیش از این، اشرف غنی تاکید کرده بود که حکومت وحدت ملی در آخرین روزهای کاری خود قرار دارد و نمی تواند در مورد مساله مهم صلح تصمیم بگیرد.
 
در این شکی نیست که مردم افغانستان خواستار استقرار صلح در سرزمین شان هستند؛ اما نه صلحی که سفیر امریکا می گوید.
 
جان بس با چه صلاحیت و بر اساس چه اطمینانی از زبان «مردم افغانستان» سخن می گوید؟ او با کدام قدرت خارق العاده و ماوراء طبیعی دریافته است که «اکثریت مردم افغانستان» صلح مورد نظر امریکا را می خواهند؟ آیا اساسا آنچه اکنون میان امریکا و طالبان جریان دارد به راستی به منظور پایان دادن به جنگ و مصایب ناشی از آن برای مردم افغانستان است؟ اگر پاسخ مثبت است پس چرا هم امریکا و هم طالبان، جزئیات پشت پرده این تبانی استعماری را در اختیار مردم افغانستان قرار نمی دهند؟ چرا هیچ نماینده با صلاحیت و منتخب و مشروع مردم در این روند حضور نداشته و ندارد؟ چرا حتی به نگرانی ها و درخواست های مکرر دولت افغانستان در این زمینه توجهی نمی شود؟ امریکا اگر با افغانستان به عنوان یک کشور اشغال شده و مستعمره برخورد نمی کند، چرا ۱۹ سال پیش به افغانستان به بهانه مبارزه با تروریزم و استقرار دموکراسی، هجوم نظامی کرد و هزاران نفر را به کشتن داد تا انتخابات باقی بماند، مردم سالاری نمیرد، قانون اساسی، مستقر و پایدار و برقرار باشد و امارت طالبان بازنگردد؟ امروزه چه اتفاقی افتاده است که جان بس به نیابت از همین مردم، مدعی می شود که مردم به جای انتخابات، صلح می خواهند؟
 
در این شکی نیست که مردم صلح می خواهند؛ اما صلحی که مردم افغانستان مد نظر دارند با صلحی که امریکا در صدد تحمیل آن است، فرسنگ ها فاصله دارد.
 
مردم افغانستان می خواهند امریکا به جنگ مرگبار و خونینی که بر آنها تحمیل کرده پایان دهد تا آنها بتوانند در کنار همدیگر استقلال و آزادی و امنیت شان را جشن بگیرند و یک مردم سالاری بومی و خودپرورده را مستقر کنند.
 
این بدون شک با آنچه امریکا می خواهد از بنیاد فرق دارد. دولت افغانستان می خواهد انتخابات برگزار شود؛ اما سفارت یک قدرت خارجی در کابل، اعلام می کند که اولویت اصلی صلح است. هم حکومت و هم سفیر امریکا به نیابت از «مردم افغانستان» سخن می گویند. این مردم کی و کجاست که هرکسی ادعای خود را به آن نسبت می دهد؟ آیا مردم یک مفهوم برساخته ذهنی و انتزاعی است یا وجود خارجی هم دارد؟
 
اگر حکومت، دروغ می گوید و از مردم نمایندگی نمی کند، پس حمایت امریکا از آن طی سال های گذشته، چه توجیهی دارد؟ اگر سفیر امریکا راست می گوید باید روشن کند که صلاحیت سخنگویی از طرف مردم افغانستان را از کجا به دست آورده است.
 
اینجا اصولا هدف دفاع از دولت مستقر و موجود و توجیه فساد و سوء مدیریت و ناکارآمدی و ضعف آن نیست؛ بلکه بحث بر سر این است که چه کسی صلاحیت سخن گفتن از طرف مردم افغانستان را دارد؛ سفیر امریکا یا حکومت افغانستان؟
 
سؤال دیگر اینکه صلح تحمیلی و پنهانکارانه و پرسش برانگیز امریکا اولویت است یا انتخاباتی که دولت در نظر دارد برگزار کند؟
 
برای حل این مسایل، هیچ مرجعی با صلاحیت تر از خود مردم نیست. رفراندم و همه پرسی و پارلمان و نظرسنجی، کانال هایی است که می توان از مسیر آنها نظر مردم را درباره صلح و انتخابات و هر موضوع مبتلابه دیگر از جمله حضور یا عدم حضور نیروهای خارجی جویا شد. بنابراین، توجیه ادعاها و پنهان کردن پروژه های استعماری قدرت های خارجی یا عناصر فاسد داخلی به مردمی که هیچ سهمی در روند رویدادها ندارند، جفایی آشکار و اهانتی وقیح در حق مردم است.
https://avapress.com/vdcbwgb85rhb9ap.uiur.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما