قرار بود رهبران تکتهای انتخاباتی "دولتساز" و "ثبات و همگرایی" ساعت 8:30 شامگاه روز دوشنبه (25 سنبله) در یک مناظره رو در رو در تلویزیون خصوصی آریانا حاضر شوند.
آقای غنی اما برخلاف قرار و انتظار در آخرین لحظات، از شرکت در مناظره خودداری کرد.
آقای غنی با صدور اعلامیهای گفته است که عبدالله برنامه ندارد و اخلاق مبارزات انتخاباتی را رعایت نمیکند، از همین رو تا زمانی که او دیدگاهها و برنامههای خود را به مردم توضیح ندهد، تیم دولتساز این مناظره را به تعویق میاندازد.
عبدالله عبدالله اما با اشاره به شعار "حساب میدهیم و حساب میگیریم" تیم «دولتساز» گفت که همینجا جایش بود که غنی برای حساب دادن و حساب گرفتن می آمد.
صرف نظر از واکنش های مردم در شبکه های اجتماعی، از سرخوردگی و استیصال فعالان فیسبوکی وابسته به اردوگاه تبلیغاتی آقای غنی هم مشخص بود که او در ترک صحنه و انصراف از مناظره، دچار خطای بزرگی شد و بازینکرده باخت.
توجیهی که آقای غنی برای این تصمیم هم ارائه کرده، نه تنها موجه نیست؛ بلکه بسیار مضحک است. او گفته است که آقای عبدالله بی برنامه است و مناظره با او مفهومی ندارد. این در حالی است که اولا او پیش از این، وقتی شرایط حضور در مناظٰره را پذیرفته بود، می دانست که با چه کسی باید مناظره کند و اگر بحث بر سر بی برنامگی آقای عبدالله بوده، همان زمان هم می توانست همین بهانه را بیاورد و از قبول مناظره، خودداری کند نه اینکه در آخرین دقایق و در حالی که به قول منابع تلویزیون آریانا، عناصر امنیتی و مأموران گارد ریاست جمهوری هم در مرکز این شبکه در کابل، حضور یافته بودند تا تمهیدات امنیتی لازم برای حضور رییس جمهوری را فراهم کنند، از آن انصراف دهد و صحنه را ترک کند. آیا آقای غنی تنها چند دقیقه پیش از آغاز مناظره، باخبر شده که آقای عبدالله برنامه ندارد؟!
نکته دوم اینکه نداشتن برنامه از سوی نامزد رقیب، نه تنها نمی تواند دلیلی برای ترک صحنه مناطره باشد؛ بلکه بالعکس باید آقای غنی را برای حضور در آن، مصمم تر می ساخت؛ زیرا یک رقیب ضعیف و بی برنامه را آسان تر می توان شکست داد تا رقیبی که برنامه و حرفی برای گفتن دارد.
موضوع سوم هم اینکه شماری از فعالان فیسبوکی آقای غنی در توجیه تصمیم او گفته اند که این یک تصمیم تاکتیکی به منظور اعلام بی اعتنایی او نسبت به عبدالله بود! حتی اگر این برداشت را به عنوان دلیل اصلی ترک میدان مناظره از جانب آقای غنی در نظر آوریم، بازهم بازنده این بازی، جز خود او کس دیگری نبود؛ زیرا در نهایت، مردم و افکار عمومی، نتیجه گرفتند که غنی گریخت و در غیاب او، این عبدالله بود که با قدرت و شجاعت، میدانداری کرد و نتیجه گرفت که رقیب «فرار» کرد و از حساب دادن و حساب گرفتن که شعار کلیدی او در انتخابات پیش رو است، طفره رفت.
در این میان، یک شایعه دیگر نیز در فضای مجازی، فراگیر شده بود مبنی بر اینکه هردو نامزد رقیب ملزم بودند قبل از آغاز مناظره، آیاتی از قرآن کریم را تلاوت کنند و از آنجا که آقای غنی، پیش از این، خبط های فاحشی در انجام و ادای آداب و شعائر اسلامی مرتکب شده، نخواسته بار دیگر و در آستانه انتخابات، یک خطای بزرگ دیگر را مرتکب شود و در همین آغاز کار، عرصه را به نفع آقای عبدالله که سوابق جهادی دارد، ببازد.
اگرچه این امر نمی تواند با اصول یک مناظره انتخاباتی، همخوانی داشته باشد و بعید است اصولا در برنامه بوده باشد؛ اما به عنوان یک احتمال، طرح آن خالی از اشکال است.
افزون بر اینها گروهی دیگر از ناظران عقیده دارند که احتمالا مشاوران آقای غنی با توجه به مصاحبه های جداگانه او و آقای عبدالله در تلویزیون طلوع به این نتیجه رسیده اند که رییس جمهوری از ثبات و کنترل کافی بر خود برخوردار نیست و نمی تواند بر اعصابش مسلط باشد؛ بنابراین، بیم آن می رود که در مواجهه با آقای عبدالله که در هردو مصاحبه اخیر نشان داده است، با تأمل و تأنی، حساب شده و مسلط و بدون کمترین نشانی از خشم و عصبانیت و پرخاش به پرسش ها پاسخ می دهد، قافیه را ببازد و موجب رسوایی شود. بنابراین از او خواسته اند تا با پذیرش هزینه کمتر ترک میدان، از تحمل هزینه سنگین تر باختن در میدان مناظره، جلوگیری کند و از رفتن به مناظره، احتراز نماید.