تاریخ انتشار :شنبه ۱۳ میزان ۱۳۹۸ ساعت ۰۱:۵۹
کد مطلب : 192569
انتخابات افغانستان؛ جنگ آمارها و ادعاها
نهاد‌‎های ناظر انتخاباتی و جامعه مدنی از تغییر رو به افزایش ارقام رای دهندگان ابراز نگرانی کرده‌ می‌گویند که این مساله سلامت و شفافیت انتخابات را زیر سؤال برده است.
 
عزیزالله رفیعی؛ از فعالان ارشد مدنی، نشر و پخش آمارهای متناقض از شمار رای دهندگان انتخابات ریاست جمهوری از سوی کمیسیون انتخابات را نگران کننده خواند و گفت که تغییر ارقام رای دهندگان اذهان عامه را مغشوش ساخته و استقلال کمیسیون را زیر سؤال برده است.

کمیسیون انتخابات سه روز پس از انتخابات هم ارقام رای دهندگان در انتخابات ششم میزان را بیش از دو میلیون رای دهنده اعلام کرد و گفت که این ارقام تخمینی است و نهایی نمی‌باشد. از آن زمان تاکنون این آمار مرتب، تغییر کرده است.

روشن سیلن؛ یکی دیگر از فعالان مدنی نیز گفت که نبود ارقام قطعی رای دهندگان و مراکز باز در روز انتخابات یکی از نگرانی‌های جدی است.
 
طرح ادعاها و ارائه آمارهای مختلف از سوی نامزدها و ستادهای انتخاباتی هم یکی دیگر از موارد نگرانی فعالان مدنی محسوب می شود.
 
به نظر می رسد هرچه از روند شمارش آرا می گذرد، تردید مردم و ناظران نسبت به سلامت و شفافیت انتخابات نیز افزایش پیدا می کند.
 
در این میان، ابراز اطمینان های مکرر مقامات کمیسیون های انتخاباتی نیز نمی تواند اطمینان و اعتماد را به این روند بازگرداند؛ زیرا به باور منتقدان، انتشار آمارهای رو به افزایش از شمار افراد شرکت کننده در انتخابات و آرای ریخته شده به صندوق ها به تردید در دستبرد به آرا و پر کردن صندوق های رأی پس از انتخابات دامن می زند.
 
افزون بر این، یکی دیگر از نگرانی های جدی این است که حلقات قدرتمند برای به پیروزی رساندن نامزد مورد حمایت شان، حتی سیستم بیومتریک را نیز دور زده باشند و با استفاده از خود این سیستم، آمار رأی ها را برای فرد مورد نظر شان بالا برده باشند.
 
به عنوان نمونه، سه روز پیش، گلبدین حکمتیار؛ ادعا کرد که در ولسوالی روحانی بابای ولایت پکتیا که سال هاست از کنترل دولت خارج است و مرکز اداری ولسوالی در مرکز ولایت، قرار دارد، ۱۰ هزار رأی به حساب اشرف غنی، واریز شده است. او ادعا کرد که دوسوم کل آرای تیم دولت ساز در انتخابات، جعلی و تقلبی است.
 
حتی اگر این ادعای حکمتیار را نیز نادیده بگیریم، نکته مهمی که بی اعتمادی نسبت به شفافیت انتخابات را گسترش می دهد، این است که مواد حساس انتخاباتی، شامل فهرست رأی دهندگان، برگه های رأی، دستگاه های بیومتریک و... به برخی از مراکز رأی گیری فرستاده شده؛ اما به بهانه ناامنی در آنجا هیچ انتخاباتی به تاریخ ۶ میزان برگزار نشده است. بنابراین، ناظران انتخاباتی نیز نمی دانند که چه چیزی در آنجا اتفاق افتاده و از مواد حساس ارسال شده به این مناطق، چگونه محافظت شده است. آیا تضمینی وجود دارد که نشان دهد این مواد دوباره به سلامت و بدون استفاده به نفع یک نامزد مشخص، به مراکز کمیسیون انتخابات بازگردانده شده است؟
 
در ویدیوهایی که طی روزهای اخیر در شبکه های اجتماعی از جریان تقلب های صورت گرفته در انتخابات اخیر منتشر شده، چنین برمی آید که تقلب‌کاران به همه مواد حساس مورد نیاز برای یک روند رأی گیری از جمله دستگاه بیومتریک، دسترسی داشته اند. این در حالی است که یکی از خواسته های نامزدان برای تأمین شفافیت انتخابات، اعتبار دادن به آرای بیومتریک شده است؛ اما اگر تقلب کنندگان، آرای شان را ثبت بیومتریک کرده باشند، چگونه می توان شفافیت انتخابات را تضمین کرد و آرای پاک را از ناپاک تفکیک نمود؟
 
اینها همه مسایل و پرسش هایی است که در برابر شفافیت انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد و بر نتایج حاصل از آن، سایه انداخته است.
 
این وضعیت آشفته موجب شده است تا نامزدهای پیشتاز هریک به سهم خود با انتشار آمارهای مختلف، ادعای پیروزی زودهنگام کنند و بر این اساس، اگر کمیسیون های انتخاباتی به رسالت خطیر ملی خود در راستای شفاف سازی آمارها، مشخص کردن سرنوشت مواد حساس ارسال شده به مناطق به اصطلاح ناامن، دسترسی احتمالی تقلب کاران به مواد حساس و به ویژه دستگاه بیومتریک و آمارهای به شدت قابل تغییر رای دهندگان پس از انتخابات، به درستی عمل نکنند، نه تنها اعتماد مردم به انتخابات، احیا نخواهد شد؛ بلکه امکان دارد، نامزدهای پیشتاز نیز نتایج را نپذیرند و در نتیجه، یک بحران ویرانگر در کشور شکل بگیرد؛ بحرانی که بی تردید، یکی از مسؤولان مستقیم آن، کارگزاران و مدیران دستگاه های انتخاباتی خواهند بود.
https://avapress.com/vdcjm8evhuqehiz.fsfu.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما