مارک اسپر؛ وزیر دفاع امریکا گفته است که در اجلاس وزیران دفاع ناتو وضعیت امنیتی افغانستان به بحث و بررسی گرفته خواهد شد.
مارک اسپر، روز یکشنبه (28 میزان) وارد کابل شد و با اشرف غنی، وزیران دفاع و داخله و فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان دیدار کرد.
وی سپس در آستانه سفر به بروکسل گفت که چشم‌دید خود در این سفر را با شریکان ناتو در حاشیه نشست بروکسل شریک خواهد ساخت.
قرار است بروکسل روزهای چهارشنبه و پنجشنبه همین هفته میزبان وزیران دفاع ناتو باشد. موضوع افغانستان روز پنجشنبه در اجلاس ناتو بحث می‌شود.
وزیر دفاع امریکا در این باره گفت:"در اواخر همین هفته برای شرکت در اجلاس وزیران دفاع ناتو روانه بروکسل خواهم شد. افغانستان یکی از آجندای گفتگوها خواهد بود. انتظار دارم چشم‌دیدم را در اینجا با شریکان ما در میان بگذارم و حمایت دوامدار ما را در این ماموریت مهم ابراز کنم."
این نشست در شرایطی برگزار می شود که چشم انداز مأموریت نظامی ناتو در افغانستان از نظر کارشناسان مسایل امنیتی و نظامی، همچنان تیره و غبارآلود است. ناتو که همچنان متکی به قدرت سخت افزاری و منابع مالی امریکاست، در سایه سیاست های ملی گرایانه ترامپ، به شدت تضعیف شده است.
ترامپ در کارزارهای انتخاباتی اش ناتو را یک سازمان «منسوخ شده» توصیف کرده و گفته بود که دیگر اعضای این سازمان نیز باید سهم قابل توجهی در تأمین منابع مالی آن ایفا کنند.
او همچنین بارها تصریح کرده است که امریکا «پولیس جهان» نیست و نمی تواند هزینه های سنگین تأمین امنیت دیگر کشورها را به تنهایی برعهده بگیرد.
در افغانستان نیز سیاست کانونی ترامپ بر بازگشت نظامیان امریکایی به خانه، استوار است. او در همین چارچوب می خواهد با طالبان صلح کند تا زمینه برای خروج هزاران نظامی امریکایی از افغانستان فراهم شود.
پیش از این، گفته می شد که ۱۵ هزار سرباز امریکایی در افغانستان، مستقر هستند؛ اما به تازگی یک جنرال امریکایی، شمار این نیروها را ۱۳ هزار نفر ذکر کرده است؛ موضوعی که نشان می دهد ۲۰۰۰ تن از این نیروها خاک کشور را ترک کرده اند.
همزمان، روزنامه امریکایی نیویارک تایمز مدعی شده است که هزاران نظامی آن کشور، می خواهند مخفیانه از افغانستان خارج شوند. پیشتر دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا در اواسط تابستان امسال به «فاکس نیوز» گفته بود که شمار نیروهای امریکایی در افغانستان، حدود ۹۰۰۰ نفر است.
این آمارهای ضد و نقیض نشان می دهد که امریکا حاضر نیست درباره تعداد دقیق نیروهایش در افغانستان، معلومات بدهد.
نکته قابل تأمل این است که حتی دولت افغانستان به عنوان میزبان این نیروها هم نمی داند که شمار واقعی آنها چند است و این امر، پرسش های مهم و جدی را در خصوص استقلال و حاکمیت ملی افغانستان و احترام و اعتنای امریکا به آن به وجود می آورد.
به هر حال، همه چیز حاکی از آن است که امریکا می خواهد افغانستان را ترک کند. ترامپ همواره با تحقیر به مسایل افغانستان نگاه می کند و معتقد است که سربازان امریکایی که از دید او در جهان «نمونه» اند نباید در چنین جنگ حقیری قربانی شوند.
در چنین شرایطی سایر اعضای ناتو نمی توانند بدون امریکا به مأموریت دشوار و نفسگیر افغانستان ادامه دهند. آنها اگرچه به طور واضح، از سیاست های ترامپ در خصوص بسیاری از مسایل جهانی از جمله جنگ افغانستان، سرخورده و ناراضی اند؛ اما بدون همراهی و حمایت امریکا به تنهایی قادر به پیشبرد مأموریت های شان نیستند. در واقع، هژمونی و سروری غرب، به میزان زیادی به امریکا وابسته است و ناتو نیز همانگونه که بخش اعظم منابع مالی آن را امریکا تأمین می کند، سراسر در خدمت اهداف و منافع هژمونیک ایالات متحده است.
پرسش جدی و نگران کننده برای قدرت های اروپایی عضو ناتو اما تنها به سرنوشت جنگ افغانستان، محدود نمی شود، آنها نگران آینده خود این سازمان نظامی هستند؛ سازمانی که از دید ترامپ، «منسوخ» شده و به یک حربه از کارافتاده و کهنه شباهت دارد که دیگر به بقای پرهزینه آن نیازی نیست.
وضعیت بحرانی در افغانستان، قدرت گیری تروریزم، ظهور نسخه های جدید گروه های تروریستی و ضعف ساختاری دولت مورد حمایت غرب در کابل، مشکلات ناتو در ناتوانی برای شکستن بن بست افغانستان را چندین برابر افزایش می دهد، و اینهمه در حالی که امریکا در تدارک خروج از این جنگ است، چشم انداز پایان آبرومندانه این مأموریت را برای ناتو دشوار کرده است.
مارک اسپر، روز یکشنبه (28 میزان) وارد کابل شد و با اشرف غنی، وزیران دفاع و داخله و فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان دیدار کرد.
وی سپس در آستانه سفر به بروکسل گفت که چشم‌دید خود در این سفر را با شریکان ناتو در حاشیه نشست بروکسل شریک خواهد ساخت.
قرار است بروکسل روزهای چهارشنبه و پنجشنبه همین هفته میزبان وزیران دفاع ناتو باشد. موضوع افغانستان روز پنجشنبه در اجلاس ناتو بحث می‌شود.
وزیر دفاع امریکا در این باره گفت:"در اواخر همین هفته برای شرکت در اجلاس وزیران دفاع ناتو روانه بروکسل خواهم شد. افغانستان یکی از آجندای گفتگوها خواهد بود. انتظار دارم چشم‌دیدم را در اینجا با شریکان ما در میان بگذارم و حمایت دوامدار ما را در این ماموریت مهم ابراز کنم."
این نشست در شرایطی برگزار می شود که چشم انداز مأموریت نظامی ناتو در افغانستان از نظر کارشناسان مسایل امنیتی و نظامی، همچنان تیره و غبارآلود است. ناتو که همچنان متکی به قدرت سخت افزاری و منابع مالی امریکاست، در سایه سیاست های ملی گرایانه ترامپ، به شدت تضعیف شده است.
ترامپ در کارزارهای انتخاباتی اش ناتو را یک سازمان «منسوخ شده» توصیف کرده و گفته بود که دیگر اعضای این سازمان نیز باید سهم قابل توجهی در تأمین منابع مالی آن ایفا کنند.
او همچنین بارها تصریح کرده است که امریکا «پولیس جهان» نیست و نمی تواند هزینه های سنگین تأمین امنیت دیگر کشورها را به تنهایی برعهده بگیرد.
در افغانستان نیز سیاست کانونی ترامپ بر بازگشت نظامیان امریکایی به خانه، استوار است. او در همین چارچوب می خواهد با طالبان صلح کند تا زمینه برای خروج هزاران نظامی امریکایی از افغانستان فراهم شود.
پیش از این، گفته می شد که ۱۵ هزار سرباز امریکایی در افغانستان، مستقر هستند؛ اما به تازگی یک جنرال امریکایی، شمار این نیروها را ۱۳ هزار نفر ذکر کرده است؛ موضوعی که نشان می دهد ۲۰۰۰ تن از این نیروها خاک کشور را ترک کرده اند.
همزمان، روزنامه امریکایی نیویارک تایمز مدعی شده است که هزاران نظامی آن کشور، می خواهند مخفیانه از افغانستان خارج شوند. پیشتر دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا در اواسط تابستان امسال به «فاکس نیوز» گفته بود که شمار نیروهای امریکایی در افغانستان، حدود ۹۰۰۰ نفر است.
این آمارهای ضد و نقیض نشان می دهد که امریکا حاضر نیست درباره تعداد دقیق نیروهایش در افغانستان، معلومات بدهد.
نکته قابل تأمل این است که حتی دولت افغانستان به عنوان میزبان این نیروها هم نمی داند که شمار واقعی آنها چند است و این امر، پرسش های مهم و جدی را در خصوص استقلال و حاکمیت ملی افغانستان و احترام و اعتنای امریکا به آن به وجود می آورد.
به هر حال، همه چیز حاکی از آن است که امریکا می خواهد افغانستان را ترک کند. ترامپ همواره با تحقیر به مسایل افغانستان نگاه می کند و معتقد است که سربازان امریکایی که از دید او در جهان «نمونه» اند نباید در چنین جنگ حقیری قربانی شوند.
در چنین شرایطی سایر اعضای ناتو نمی توانند بدون امریکا به مأموریت دشوار و نفسگیر افغانستان ادامه دهند. آنها اگرچه به طور واضح، از سیاست های ترامپ در خصوص بسیاری از مسایل جهانی از جمله جنگ افغانستان، سرخورده و ناراضی اند؛ اما بدون همراهی و حمایت امریکا به تنهایی قادر به پیشبرد مأموریت های شان نیستند. در واقع، هژمونی و سروری غرب، به میزان زیادی به امریکا وابسته است و ناتو نیز همانگونه که بخش اعظم منابع مالی آن را امریکا تأمین می کند، سراسر در خدمت اهداف و منافع هژمونیک ایالات متحده است.
پرسش جدی و نگران کننده برای قدرت های اروپایی عضو ناتو اما تنها به سرنوشت جنگ افغانستان، محدود نمی شود، آنها نگران آینده خود این سازمان نظامی هستند؛ سازمانی که از دید ترامپ، «منسوخ» شده و به یک حربه از کارافتاده و کهنه شباهت دارد که دیگر به بقای پرهزینه آن نیازی نیست.
وضعیت بحرانی در افغانستان، قدرت گیری تروریزم، ظهور نسخه های جدید گروه های تروریستی و ضعف ساختاری دولت مورد حمایت غرب در کابل، مشکلات ناتو در ناتوانی برای شکستن بن بست افغانستان را چندین برابر افزایش می دهد، و اینهمه در حالی که امریکا در تدارک خروج از این جنگ است، چشم انداز پایان آبرومندانه این مأموریت را برای ناتو دشوار کرده است.
