کمیسیون حقوق بشر افغانستان اعلام کرده که در حمله هوایی ۱۲ روز قبل نیروهای خارجی به رهبری ناتو در ولسوالی شیندند هرات ۱۰ غیرنظامی کشته شده‌اند.
شهزاد اکبر؛ رئیس این کمیسیون گفت که سه زن و سه کودک نیز مشمول کشته‌شدگان هستند.
او افزود که پنج نفر در این حادثه زخمی شده‌اند که دو کودک نیز در میان آنان است.
براساس ادعای ناتو این حمله در ۱۸جدی در منطقه "پایکش" ولسوالی شیندند بر «یک پایگاه طالبان» انجام شد. کمیسیون حقوق بشر می‌گوید که هدف مرکز تصمیم‌گیری یک فرمانده گروه طالبان به نام ملا ننگیالی بوده؛ ولی خانه افراد مسکونی در نزدیکی این مرکز قرار داشته است.
خانم اکبر گفت که افراد کشته‌شده نیز اعضای خانواده این فرمانده گروه طالبان بودند.
این نهاد تاکید کرده که بر بنیاد اهداف و اصول حقوق بین‌الملل بشردوستانه و قوانین کشوری، آسیب رساندن به افراد غیرنظامی ممنوع است.
اگرچه کمیسیون حقوق بشر سرانجام کشته شدن افراد بی گناه و غیر نظامیان بی دفاع در حمله هوایی نیروهای ناتو در شیندند هرات را پذیرفت؛ اما به باور کارشناسان، این موضع گیری هرگز کافی نیست و نمی تواند مبنایی برای اجرای عدالت علیه جنایتکارانی قرار بگیرد که عمدا دست به کشتار غیر نظامیان زده اند.
از نظر منتقدان، کمیسیون حقوق بشر، اول اینکه چندین روز بعد از وقوع جنایت، موضع گیری می کند و این امر می تواند بخشی از پیامدهای قابل انتظار برای روشن شدن حقیقت و اعمال عدالت را مهار کند.
از سوی دیگر، به باور آنها آماری که از سوی کمیسیون حقوق بشر نیز تأیید شده بسیار کمتر از آن است که منابع محلی و شواهد عینی مطرح کرده اند و این در حالی است که نه کمیسیون حقوق بشر و نه هیچ نهاد مستقل و غیر مستقل دیگری برای بررسی این رویداد و روشن شدن واقعیت های تکان دهنده پشت پرده آن حمله مرگبار، هیأتی رسمی و با صلاحیت تعیین نکرده تا به طور مستند درباره آمار و شمار کشته شدگان و ابعاد جنایت صورت گرفته از سوی نیروهای ناتو، تحقیق کند و حقایق و یافته های خود را بدون هراس و سانسور با مردم و افکار عمومی افغانستان در میان بگذارد.
نکته دیگری که از نظر آگاهان در موضع کمیسیون حقوق بشر مورد تأکید قرار گرفته، کشته شدن اعضای خانواده فرمانده طالبان در حمله نیروهای ناتو است. این در حالی است که در قدم اول، هیچ سند معتبری وجود ندارد که نشان دهد غیر از اعضای خانواده ملا ننگیالی، هیچ غیر نظامی دیگری در آن حمله کشته نشده است. در قدم دوم نیز امریکا و ناتو حق ندارند به بهانه کشتن یک فرمانده نظامی طالبان، اعضای خانواده او را نیز بکشند؛ زیرا آنها غیر نظامی هستند و کشتن شان از مصادیق صریح جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.
در گزارش کمیسیون حقوق بشر همچنین تنها از طرف های جنگ خواسته شده که از ارتکاب این نوع اعمال و اقدامات، پرهیز کنند؛ زیرا کشتن غیر نظامیان برپایه قوانین بین المللی، ممنوع است! این در حالی است که این عمل، از سوی نیروهای خارجی ارتکاب یافته و کمیسیون حقوق بشر اگر به راستی از «حقوق بشر» دفاع می کند باید با استفاده از حق، صلاحیت و قدرت قانونی اش، عوامل این جنایت جنگی وحشتناک را شناسایی کرده و آنان را در برابر قانون و عدالت، پاسخگو سازد.
چرا هیچیک از این اتفاقات در این زمینه و زمینه های مشابه دیگر نمی افتد؟
زیرا امریکا قدرت دارد و عدالت بر زورمند تطبیق نمی شود حتی اگر مرتکب شنیع ترین جنایت های ضد بشریت شود!
ناتو در افغانستان گفته است که حمله بر ملا ننگیالی به درخواست مقام های افغان صورت گرفته است. حتی اگر این توضیح درست و واقعی هم باشد، آیا نیروهای خارجی نباید قبل از حمله نسبت به احتمال کشته شدن غیر نظامیان، تحقیق می کردند؟ آیا آنها هرگز از اینکه با حمله به یک منطقه مسکونی، ده ها نفر دیگر نیز ممکن است کشته شوند، هیچ نگرانی نداشتند؟
شوربختانه پاسخ همه این سؤال ها منفی است؛ به این دلیل که ناتو و امریکا می دانند که هیچکس در افغانستان جرأت ندارد که هویت و عوامل کشتار جنایتکارانه غیر نظامیان در هرات را افشا کند و آنها را به پای میز محاکمه بکشاند. آنها مطمئن هستند که شدیدترین واکنش، همین اعلامیه های بی مصرف کمیسیون حقوق بشر است که تنها به کار تدوین آمارها و گزارش های سالانه خودشان می آید و جز این، هیچ اثر دیگری نخواهد داشت. آنها پیشاپیش با خبر اند که زنان و کودکانی که در شیندند سلاخی شدند، هیچ پشتیبان و خونخواهی ندارند تا جنایتکاران و قاتلان شان را در برابر عدالت و قانون محاکمه کنند.
شهزاد اکبر؛ رئیس این کمیسیون گفت که سه زن و سه کودک نیز مشمول کشته‌شدگان هستند.
او افزود که پنج نفر در این حادثه زخمی شده‌اند که دو کودک نیز در میان آنان است.
براساس ادعای ناتو این حمله در ۱۸جدی در منطقه "پایکش" ولسوالی شیندند بر «یک پایگاه طالبان» انجام شد. کمیسیون حقوق بشر می‌گوید که هدف مرکز تصمیم‌گیری یک فرمانده گروه طالبان به نام ملا ننگیالی بوده؛ ولی خانه افراد مسکونی در نزدیکی این مرکز قرار داشته است.
خانم اکبر گفت که افراد کشته‌شده نیز اعضای خانواده این فرمانده گروه طالبان بودند.
این نهاد تاکید کرده که بر بنیاد اهداف و اصول حقوق بین‌الملل بشردوستانه و قوانین کشوری، آسیب رساندن به افراد غیرنظامی ممنوع است.
اگرچه کمیسیون حقوق بشر سرانجام کشته شدن افراد بی گناه و غیر نظامیان بی دفاع در حمله هوایی نیروهای ناتو در شیندند هرات را پذیرفت؛ اما به باور کارشناسان، این موضع گیری هرگز کافی نیست و نمی تواند مبنایی برای اجرای عدالت علیه جنایتکارانی قرار بگیرد که عمدا دست به کشتار غیر نظامیان زده اند.
از نظر منتقدان، کمیسیون حقوق بشر، اول اینکه چندین روز بعد از وقوع جنایت، موضع گیری می کند و این امر می تواند بخشی از پیامدهای قابل انتظار برای روشن شدن حقیقت و اعمال عدالت را مهار کند.
از سوی دیگر، به باور آنها آماری که از سوی کمیسیون حقوق بشر نیز تأیید شده بسیار کمتر از آن است که منابع محلی و شواهد عینی مطرح کرده اند و این در حالی است که نه کمیسیون حقوق بشر و نه هیچ نهاد مستقل و غیر مستقل دیگری برای بررسی این رویداد و روشن شدن واقعیت های تکان دهنده پشت پرده آن حمله مرگبار، هیأتی رسمی و با صلاحیت تعیین نکرده تا به طور مستند درباره آمار و شمار کشته شدگان و ابعاد جنایت صورت گرفته از سوی نیروهای ناتو، تحقیق کند و حقایق و یافته های خود را بدون هراس و سانسور با مردم و افکار عمومی افغانستان در میان بگذارد.
نکته دیگری که از نظر آگاهان در موضع کمیسیون حقوق بشر مورد تأکید قرار گرفته، کشته شدن اعضای خانواده فرمانده طالبان در حمله نیروهای ناتو است. این در حالی است که در قدم اول، هیچ سند معتبری وجود ندارد که نشان دهد غیر از اعضای خانواده ملا ننگیالی، هیچ غیر نظامی دیگری در آن حمله کشته نشده است. در قدم دوم نیز امریکا و ناتو حق ندارند به بهانه کشتن یک فرمانده نظامی طالبان، اعضای خانواده او را نیز بکشند؛ زیرا آنها غیر نظامی هستند و کشتن شان از مصادیق صریح جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.
در گزارش کمیسیون حقوق بشر همچنین تنها از طرف های جنگ خواسته شده که از ارتکاب این نوع اعمال و اقدامات، پرهیز کنند؛ زیرا کشتن غیر نظامیان برپایه قوانین بین المللی، ممنوع است! این در حالی است که این عمل، از سوی نیروهای خارجی ارتکاب یافته و کمیسیون حقوق بشر اگر به راستی از «حقوق بشر» دفاع می کند باید با استفاده از حق، صلاحیت و قدرت قانونی اش، عوامل این جنایت جنگی وحشتناک را شناسایی کرده و آنان را در برابر قانون و عدالت، پاسخگو سازد.
چرا هیچیک از این اتفاقات در این زمینه و زمینه های مشابه دیگر نمی افتد؟
زیرا امریکا قدرت دارد و عدالت بر زورمند تطبیق نمی شود حتی اگر مرتکب شنیع ترین جنایت های ضد بشریت شود!
ناتو در افغانستان گفته است که حمله بر ملا ننگیالی به درخواست مقام های افغان صورت گرفته است. حتی اگر این توضیح درست و واقعی هم باشد، آیا نیروهای خارجی نباید قبل از حمله نسبت به احتمال کشته شدن غیر نظامیان، تحقیق می کردند؟ آیا آنها هرگز از اینکه با حمله به یک منطقه مسکونی، ده ها نفر دیگر نیز ممکن است کشته شوند، هیچ نگرانی نداشتند؟
شوربختانه پاسخ همه این سؤال ها منفی است؛ به این دلیل که ناتو و امریکا می دانند که هیچکس در افغانستان جرأت ندارد که هویت و عوامل کشتار جنایتکارانه غیر نظامیان در هرات را افشا کند و آنها را به پای میز محاکمه بکشاند. آنها مطمئن هستند که شدیدترین واکنش، همین اعلامیه های بی مصرف کمیسیون حقوق بشر است که تنها به کار تدوین آمارها و گزارش های سالانه خودشان می آید و جز این، هیچ اثر دیگری نخواهد داشت. آنها پیشاپیش با خبر اند که زنان و کودکانی که در شیندند سلاخی شدند، هیچ پشتیبان و خونخواهی ندارند تا جنایتکاران و قاتلان شان را در برابر عدالت و قانون محاکمه کنند.
