سیدمصطفی حبیبی/ ما را به قدس چی. مردم افغانستان خودشان نیاز به حمایت دارند. حمایت از قدس برای رضایت ایران است. اینجا ایران نیست. این‌ها بخشی از پیام‌های برخی از شهروندان افغانستان و برخی از اتباع ایران است که در واکنش به تبلیغاتی که از سوی آزادیخواهان دنیا برای گرامی‌داشت از روز جهانی قدس صورت می‌گیرد، در فضای مجازی منتشر و یا در برخی از محافل شنیده می‌شود.

هر چند این افراد که خود را روشنفکر و در برخی موارد وطن‌دوست نیز می‌نامند، باید بدانند که قدس يا بيت‌المقدس، مسجد بزرگ و تاريخى در سرزمین فلسطین است که توسط حضرت داود نبى (ع) تهداب‌گذارى شد و حضرت سليمان (ع) که فرزند حضرت داود (ع) بود، علاوه بر وظيفه نبوت، قيادت و حکومت مقتدر و باشکوهی که ساخت، آن را تکمیل کرد.

اين مسجد قبله‌ى اول مسلمين می باشد، زيرا مسلمان‌ها تا زمانی که در مکه بودند به طرف بيت‌المقدس نماز مى‌خواندند و پس از هجرت به مدینه به سوی بيت‌الحرام نماز را ادا می نمایند، بدين‌ترتيب فلسطين سرزمين انبياء (ع)، مدفن حضرت ابراهيم خليل (ع) و معراج پیامبر اسلام (ص) به همین خاطر قدس (بيت‌المقدس) در نزد مسلمانان از جايگاه رفيعى برخوردار مى‌باشد.

حالا نزدیک به هفت دهه است، مسجدالاقصی به وسیله فرعونيان زمان، اشغال و غصب شده است، و مردم مظلوم فلسطین در بزرگترین زندان دنیا روزگار می‌گذرانند و هر روز ما شاهد ثبت صفحاتی از رشادت‌ها و اراده مردم مسلمان فلسطین در تاریخ این کشور هستیم.

کسانی که امروز خود را در محدوده جغرافیایی کشور خاصی محصور کرده، و نسبت به مسائل کلان جهان اسلام بی‌تفاوت می‌باشند، بدانند که بدونِ هر یک از کشورهای اسلامی پازل جهان اسلام کامل نیست و هر اتفاق و تحولی در یکی از کشورها، تاثیرش را بر روی سایر امت مسلمه می‌گذارد و گریزی از آن نیست.

سالهای نخستین اشغال قدس شریف، مسلمانان افغانستان، به رهبری شخصیت‌های دینی و با احساس این کشور به اهمیت و جایگاه رفیع مسجدالاقصی و بیت‌المقدس و ارتباط متین‌شان با باورهای اسلامی واقف شدند، آنها در نخستین روزهای اشغال بیت‌المقدس درصدد ایجاد حمايت از مجاهدین و مبارزین فلسطینی برآمدند.

در سال 1327 وقتی مردم افغانستان خبر اشغال فلسطين و جريان اولين جنگ اعراب و رژيم صهيونيستي را از طريق راديوی لندن و رسانه‌های ديگر شنيدند، استاد شعاع، مرحوم مجددی، علامه بلخی، مولانا محمد عطاالله فیضانی و دیگر بزرگان کشور که در اوج مبارزات سياسی‌شان در كابل بسر می‌بردند و مردم كابل و ولایات همجوار را به برگزاری تجمع و تظاهرات اعتراض‌آميز به مسجد پل خشتی فراخواندند.

در اين تظاهرات هزاران تن زن و مرد، شيعه و سنی شرکت نموده و حتی کمیته‌هایی را جهت جمع‌آوری كمک به ملت مظلوم فلسطين در نقاط مختلف افغانستان با همکاری علما و دانشمندان اهل تشیع و اهل تسنن تشكيل دادند.

علمای آن زمان در سخنرانی‌ها فریاد می‌زدند که: امروز يک ميليارد مسلمان در دنيا زندگی‌ می‌كنند، چه شده است اينها را كه كوچكترين حركت عليه استعمار پير انگليس و اين شيطان قرن انجام نمی‌دهند؟! چرا يک عده‌ی معدود صهیونیست نژادپرست و پول‌پرست آمده‌اند و فلسطين را گرفته‌اند. مگر اين‌ها به فلسطين اكتفا می‌كنند؟ اين‌ها هدف‌شان نيل تا فرات و از فرات تا ايران و از ايران تا هرات و از هرات تا بلخ و بخارا است، می‌خواهند در آينده بر همه جوامع اسلامی تسلط پيدا كنند و ذخاير طبيعی اين كشورها را غارت كنند. و در حقيقت نگذارند چيزی به نام اسلام قدرتمند، در جهان وجود داشته باشد و دنيا دربست بايد تحت سلطه‌ی استعمار و قدرت‌های استكباری باشد.

امروز شاهدیم که استکبار و صهیونیسم همان نقشه و طرحی که بر اساس آن اقدام به اشغال فلسطین کردند را نه تنها دنبال می‌کنند، بلکه بر جدّیت و توطئه‌های خود برای تحقق آن افزوده‌اند و کشورهای اسلامی مثل سوریه، عراق و حتی افغانستان را ناامن ساخته و درگیری مسائل فرعی نموده اند تا با فراغ بال بر اهداف شوم خود متمرکز باشند.

در حالی که برخی از مردم، نام افغانستان را در بوق و کرنا کرده و نمی‌خواهند فریاد دادخواهی مظلومین دیگر نقاط جهان را بشنوند، عادله راز،‌ نماینده دائمی کشورمان در سازمان ملل متحد، معاونت رئیس کمیته اعمال حقوق تخطی‌ناپذیر مردم فلسطین (CEIRPP) را بر عهده دارد.

کمیته اعمال حقوق تخطی‌ناپذیر مردم فلسطین، با قطعنامه 3376 مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1975 با هدف «یک برنامه برای قادرساختن مردم فلسطینی برای اعمال حق تخطی ناپذیر تعیین سرنوشت بدون مداخلهٔ خارجی، استقلال ملی و اقتدار ملی و بازگشت به خانه و املاک‌شان» تشکیل شده است.

گذشته از قوانین و مقررات تعیین‌شده از سوی جوامع بشری، به حكم آيه كريمه «اِنّ هذه اُمّتكم اُمَّةً واحدةً» همه مسلمانان در چارچوب مسووليت مشترک و متقابل قرار می‌گيرند بر اساس مفهوم «امت اسلامی» كه برخاسته از انديشه اسلامی و مستند به متون صريح و موكد دينی است ديگر مرزهای شناخته‌شده بين‌المللی و نژاد و زبان و حتی نوع حكومت‌ها نمی‌توانند هيچ مسلمانی را از شمول دايره امت بيرون ببرد و همه سرزمين‌های مسلمانان به عنوان سرزمين امت اسلامی در حمايت آحاد امت اسلامی قرار می‌گيرد از اين منظر ملت مسلمان افغانستان نمی‌تواند و نبايد خود را از سرنوشت ديگر ملت‌های اسلامی و مردمان مسلمان فارغ و جدا بداند.

از سوی دیگر فرهنگ اسلامی مملو از آموزه‌های مبارزه با ظلم و عدم پذيرش آن و حمايت از مظلومان است. «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ...» محمد (ص) فرستاده خداست و ياران و همراهانش بر كافران بسيار دل‌سخت و با يكديگر مهربانند...»

پيامبر اسلام (ص) فرمودند: «مَنْ اَصْبَحَ‌لا يَهتَمُ بِاُمُورِ المُسلِمينَ فَلَيْسَ بِمُسٌلِمِ» كسی كه صبح كند و به امور مسلمانان اهتمام نكند مسلمان نيست. همچنین حضرت امام علی (ع) فرموده‌اند:‌«كونوا لِلظالِمِ‌ خَصْما وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً» دشمن ستمگر و ياور ستم‌ديده باشيد.

در شرایط حساس کنونی که دشمنان آگاه و دوستان نادان، درصدد منحرف ساختن حرکت‌های اسلامی می باشند،بر اساس متون دینی، وظیفه اقشار مختلف جوامع اسلامی بخصوص مردم افغانستان است تا چون بزرگان و گذشتگان خود در قبال جامعه خویش احساس مسوولیت نموده و اجازه ندهند که قداست و معنویت حرکت‌های اسلامی با تعصبات بی‌جا و محدود شدن آن به نام اشخاص، گروه و کشور خاصی خدشه‌دار گردد.

با الهام و کمک از مطلب سید جعفر عادلی