افغانستان و دشمنی بی‌پایان پاکستان

شیرمحمد عباس استانکزی؛ معین سیاسی وزارت خارجه «امارت اسلامی» خطاب به رهبران پاکستان گفت: اگر برای گرسنگی خود نان پیدا می‌کنید ما را قربانی نکنید.

آقای استانکزی گفت: ما از ملت پاکستان می‎خواهیم که دهان مقامات خود را ببندد زیرا آنها عفت کلام را نگهداری نکرده و خلاف اصول بین المللی صحبت می‌کنند.

شهباز شریف؛ نخست وزیر پاکستان اخیرا ادعا کرده بود که افغانستان به مکان امن تروریست ها تبدل شده و نگرانی پاکستان با جهان درباره تهدید از افغانستان علیه دنیا، مشترک است.

آقای استانکزی گفت: "ما اظهارات اخیر شهباز شریف؛ نخست وزیر پاکستان در مورد افغانستان را به شدید‌ترین الفاظ تقبیح کرده و به هیچ کسی اجازه نمی‌دهیم که برخلاف امارت اسلامی افغانستان صحبت کند، من به آنها می‌گویم که اگر گرسنه هستید و می‌خواهید نان پیدا کنید ما را قربانی نکنید".

او گفت: "ما اسناد کافی داریم که هواپیمای بدون سرنشین از کدام کشور وارد خاک افغانستان می‌شود و در بدل هر پرواز میلیون‌ها دالر گرفته می‌شود، دیگر این تجارت را بس کنید".

این تازه ترین نشانه تنش و تخاصم میان دو کشور همسایه است؛ تنش و تخاصمی که عامل اصلی آن سیاست ها، موضع گیری ها و اقدامات خصمانه و خرابکارانه رژیم اسلام آباد علیه افغانستان است.

دیگر بحث فقط این نیست که پاکستان تلاش می کند افغانستان را به حیاط خلوت و عمق استراتژيک خود در منطقه تبدیل کند و از این رهگذر به منافع کلان و راهبردی اش در حوزه های مختلف دست یابد؛ بلکه همان گونه که در اظهارات صریح، متهورانه و بی پرده شیرمحمد عباس استانکزی؛ معین سیاسی وزارت امور خارجه «امارت اسلامی» نیز تصریح شده، پاکستانی ها برای پیدا کردن نان و سیر کردن شکم گرسنه مردم خود، بی پروا افغانستان را قربانی می کنند.

این سیاست همیشگی رژيم اسلام آباد بوده است؛ از زمان تجهیز و تحریک گروه های جهادی علیه رژيم های کمونیستی حاکم بر کابل تا دوران مجاهدین، جنگ های داخلی، ظهور طالبان، استقرار نظام جمهوری و امروز که بار دیگر کشور در اختیار «امارت اسلامی» قرار گرفته، این سیاست همچنان ثابت و پا برجاست و پاکستان هرگز بر مواضع خصمانه خویش در قبال افغانستان، تجدید نظر نکرده است.

این در حالی است که بربنیاد تحلیل ها و ارزیابی های کلاسیک، انتظار می رفت که پس از به قدرت رسیدن طالبان، پاکستان به آرزوی دیرینه خود یعنی تبدیل افغانستان به کشوری تحت سلطه خود، دست پیدا کرده و پیش بینی نمی شد که دخالت ها، تعرض ها، خصومت ها و اقدامات خصمانه رژيم اسلام‌ آباد علیه کشور ما دست کم آنگونه که در گذشته جریان داشت، تداوم داشته باشد.

وقایع چند هفته اخیر اما ثابت کرد که این ارزیابی از بنیاد نادرست بوده است. پاکستان به خصومت خود ادامه می دهد. یک دلیل آن این است که علیرغم ارزیابی های بدبینانه اولیه، «امارت اسلامی» دغدغه استقلال و تمامیت ارضی و حاکمیت ملی و منافع راهبردی کشور را دارد و مصمم است که در این باره در برابر همه رژيم هایی بایستد که سودای سلطه بر افغانستان را در سر می پرورانند و یا به منابع و منافع مشروع آن چشم دوخته اند.

بدیهی است که پاکستان در صف مقدم این رژيم ها قرار دارد. پس از پاکستان، امریکاست که در حال حاضر به کمک پاکستان بار دیگر فضای کشور ما را ناامن کرده و هر روز با پرواز هواپیماهای جاسوسی و تهاجمی خود به بهانه مبارزه با تروریزم، حاکمیت ملی کشور ما را نقض می کند.

واضح است که امریکا یک کشور متجاوز است و تعرضات هوایی آن ناقض بدیهی ترین اصول و قواعد بین المللی درباره استقلال و تمامیت ارضی کشورها می باشد؛ اما پاکستان هم شریک جرم امریکا است؛ زیرا به تعبیر درست آقای استانکزی برای به دست آوردن نان بار دیگر می خواهد کشور و مردم ما را قربانی کند.

«امارت اسلامی» برای درک بهتر دشمنی دیرینه و عمیق پاکستان با کشور ما در عین حال باید این واقعیت را در نظر بگیرد که چگونه پاکستان در طول ۲۰ سال سلطه اشغالگرانه امریکا و ناتو در خدمت آنها بود و با به اصطلاح «ائتلاف ضد تروریستی» به رهبری امریکا همکاری و در کشتن طالبان، مشارکت می کرد.

امروز نیز بار دیگر شاهد همان سیاست هستیم با اعطای پایگاه هوایی به امریکا و اجازه پرواز پرنده های مرگبار بی سرنشین امریکایی در فضای افغانستان.

بنابراین، خصومت پاکستان علیه افغانستان، پایان ناپذیر است و دولت مسلط بر کابل، مسئولیت دارد تا در برابر این سلطه گری، تجاوز و تجارت بی رحمانه با خون و جان افغان ها و به خطر افتادن تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشور توسط پاکستان و امریکا قاطعانه و مقتدرانه مقابله کند و تردیدی نیست که مردم افغانستان نیز در این رویکرد، همراه، مدافع و پشتیبان «امارت اسلامی» خواهند بود.