خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: افغانستان اکنون به فصل طلایی تاریخ خود دست یافته، استقلال کامل کشور به دست آمده، ارتش های متجاوز با سرخوردگی و شرمساری مجبور به فرار شده اند، ابرقدرت های شرق و غرب در برابر قدرت ایمان و اراده جهادی ملت افغانستان، زانو زده اند و اکنون لحظه ایجاد یک دولت مقتدر و مستقل ملی با مشارکت مشروع تمام اقوام و جریان های قومی و مذهبی کشور است.

۲۶ سالروز خروج نیروهای ارتش سرخ شوروی از افغانستان است. مردم افغانستان، در این روز، یکی از بزرگترین ثمرات جهاد جمعی خویش را به دست آوردند. مردم قهرمان و ایثارگر افغانستان با دست های خالی، راه را بر سلطه و سیطره و استعمار و نفوذ هژمونیک سردمداران توسعه طلب و استعمارگر شوروی پیشین و عمال و مهره های دست نشانده آنان سد کردند.
 
شکست ابرقدرت شوروی در آن روزگار، آغاز الهام بخشی شد برای سایر ملت های دربند تا علیه نیروهای متجاوز ارتش سرخ و حاکمیت های دست نشانده آن در سراسر جهان، دست به قیام و ایستادگی ایثارگرانه بزنند.
 
با به زانو درآمدن ابرقدرت شوروی و حاکمیت دست نشانده داخلی آن در افغانستان، راه و زمینه برای آغاز قیام های مردمی و تشکیل جنبش های آزادی بخش در دیگر کشورهای تحت سلطه این ابرقدرت کمونیستی هموار و فراهم شد.
 
امروزه در این که مجاهدت کم نظیر، حماسه آفرین و تاریخ ساز ملت بیدار و دیندار افغانستان، موجب فروریختن بنای بی بنیاد ایدئولوژی کمونیستی و نظام ها و سیستم های سیاسی مبتنی بر کمونیزم بی خدا در سراسر جهان گردید، تردیدی وجود ندارد؛ با خروج نیروهای اشغالگر شوروی اما ثمره مجاهدت کم نظیر ملت مسلمان افغانستان، دستخوش بازی های پنهان و پشت پرده برخی دیگر از قدرت های برتر خارجی شد.
 
مداخلات بی حد و حصر قدرت ها و خرده قدرت های جهان و منطقه در امور داخلی افغانستان، زمینه را برای درافتادن افغانستان به دام جنگ های خانمان برانداز داخلی و اختلافات و تفرقه های خانگی فراهم ساخت.
 
در کنار این بحران خردکننده و استخوان شکن، سکوت غیر قابل توجیه جامعه بین المللی نسبت به اوضاع آشفته و بحرانی افغانستان نیز زمینه ظهور گروه ها و شبکه های تروریستی بیرونی و بین المللی را مساعد ساخت؛ تا از کوهپایه های افغانستان به عنوان لانه هایی امن و مطمئن، در جهت حمله بر منافع طرف های متخاصم خویش در داخل افغانستان و دیگر نقاط جهان، سود ببرند.
 
به باور بسیاری از تحلیلگران مسایل افغانستان، اشتباه به فراموشی سپردن و چشم پوشیدن بر وضعیت بحرانی و نا به سامان به وجود آمده پس از خروج نیروهای ارتش سرخ شوروی پیشین از جانب جامعه جهانی و سازمان هایی که مستقیما مسئول کمک به ملت های تازه استقلال یافته و نظام های نوپا در سراسر جهان هستند، موجب شد تا نه تنها مردم افغانستان؛ بلکه کلیه ساکنان این دهکده جهانی، از شرایط بحرانی ایجادشده به موجب ظهور شبکه مخوف تروریزم بین المللی وابسته به قدرت های استعماری، متاثر گردند.
 
مردم افغانستان اما به نظر می رسد تاوانی به مراتب سنگین تر از همه طرف های تاثیرپذیر پرداختند؛ زیرا این ملت در کنار اینکه بار گران مبارزه سخت و سنگین علیه ارتش تا دندان مسلح سرخ را یکتنه بر دوش کشید، جنگ های خانمان سوز داخلی را نیز متحمل شد که حاصل آن، کشتار و ویرانی و مهاجرت و بی خانمانی و فروریختن بنیادهای اجتماعی و اقتصادی در مقیاس وسیع و در یک دوره زمانی که تاکنون نیز تداوم یافته است و به دنبال آن تبدیل کشور به حریم امن تروریزم بین المللی با حمایت مستقیم برخی از قدرت های برتر بین المللی و کشورهای منطقه بود.
 
با این حال، جامعه جهانی هم از تاوان و تبعات ویرانگر وانهادن افغانستان تازه استقلال یافته به خویش، چندان که تصور می شد در امان و برکنار نماند. به باور بسیاری از ناظران، دست کم بخشی از بن بست موجود افغانستان و نیز حملات یازدهم سپتامبر 2001 در امریکا و حملات مشابه قبل و بعد از آن در سایر نقاط جهان و تولد نسخه های تازه دیگر زیر نام تروریزم بین المللی، به نحوی از انحا، منبعث و متاثر از اغماض و چشم پوشی توجیه ناپذیر جامعه جهانی در خصوص بحران دامنگیر افغانستان، در روزهای دشوار پس از خروج ارتش سرخ است.
 
با این وجود، افغانستان اکنون به فصل طلایی تاریخ خود دست یافته، استقلال کامل کشور به دست آمده، ارتش های متجاوز با سرخوردگی و شرمساری مجبور به فرار شده اند، ابرقدرت های شرق و غرب در برابر قدرت ایمان و اراده جهادی ملت افغانستان، زانو زده اند و اکنون لحظه ایجاد یک دولت مقتدر و مستقل ملی با مشارکت مشروع تمام اقوام و جریان های قومی و مذهبی کشور است تا دست بیگانگان برای همیشه از این خاک، کوتاه شود و افغانستان به جای کانون ناامنی و بی ثباتی، به مرکز ثقل ثبات و استقرار سیاسی و امنیتی در منطقه و جهان تبدیل شود.