حامد کرزی؛ رئیس‌جمهور دیروز در انقره گفت که ایالات متحده باید اعتبار دستگاه قضایی افغانستان را به رسمیت بشناسد. او تاکید کرد افغانستان یک کشور مستقل است و اگر دستگاه قضایی تصمیم می‌گیرد برخی زندانیان را آزاد کند این مساله ارتباطی به امریکا ندارد.
او از امریکا خواست که از تعرض به دستگاه قضایی افغانستان دست بردارد.
اظهارات آقای کرزی پس از آزادی جنجال برانگیز ۶۵ نفر از زندان بگرام بیان شد.
رئیس‌جمهور این سخنان را در کنفرانس خبری در آنکارا و پس از گفتگوهای سه جانبه افغانستان، پاکستان و ترکیه، بیان کرد. امنیت و صلح در افغانستان محور اصلی این گفتگوها بود.
در دور تازه گفتگوها میان سه کشور شمار زیادی از مقام‌های امنیتی سه کشور شامل وزیر داخله و رئیس امنیت ملی ترکیه نیز شرکت کرده بودند.
دور تازه گفتگوهای سه جانبه در انقره با شعار "صلح با ثبات در قلب آسیا" برگزار شد.
در پایان گفتگوها، مقام‌های سه کشور گفتند به تلاش برای آوردن صلح به افغانستان ادامه خواهند داد.
با این حساب از دید بسیاری از کارشناسان، هشتمین نشست سه جانبه افغانستان، پاکستان و ترکیه نیز بدون هیچ دستاورد ملموس و عملی پایان یافت و تنها رهاورد این نشست، تعهد برای استمرار آن در آینده بود.
به رغم این مساله بسیاری از کارشناسان معتقدند که رییس جمهور کرزی و دولت افغانستان، همچنان تلاش می کنند؛ تا به طالبان امتیاز بدهند و به این ترتیب، با برآورده کردن یکجانبه خواست های آنها، به گمان خود روند صلح را تسریع و تسهیل می نمایند؛ اما با توجه به نتیجه و پیامد هشتمین نشست سه جانبه آنکارا، این امتیازها هیچ گرهی از بن بست صلح باز نکرده و نخواهد کرد؛ زیرا روند صلح به جای اعطای امتیازهای زودهنگام و یکجانبه به طالبان، به پیش نیازهای اساسی دیگری وابسته است که بدون تحقق عملی آنها، امکان موفقیت در این روند بسیار بعید و دشوار به نظر می رسد.
رییس جمهور کرزی خود نیز به گونه ای متوجه این واقعیت شده و به همین دلیل بارها بر آن به مثابه یک نیاز حیاتی برای پیروزی روند صلح، انگشت گذارده است و آن، همراهی و همکاری واقعی و صادقانه امریکا و پاکستان است.
رییس جمهور با تاکید بر این نکته که صلح در افغانستان نیازمند همکاری دو کشور امریکا و پاکستان است و به تعبیر او صلح را کسانی می توانند بیاورند که جنگ به راه انداخته اند، ابتدا می بایست این زمینه و امکان را فراهم کند؛ تا به دنبال آن، نوبت به پرداخت امتیاز و آزادی زندانیان برسد.
حتی در آن صورت، آزادی زندانیان هم نباید به صورت یکجانبه انجام گیرد؛ بلکه این امر، نیازمند گام های متقابل طرف دیگر نیز می باشد؛ در غیر آن، نه آزادی بی رویه و بی محاکمه زندانیان و نه برگزاری نشست هایی از قبیل نشست های هشتگانه ترکیه، هیچکدام به باز شدن گره صلح کمک نخواهند کرد.
این در حالی است که تنش با امریکا و در کنار آن تلاش برای نزدیک شدن به پاکستان و طالبان نمی تواند حاوی نتیجه ای برای تغییر روند راکد صلح باشد.
دولت در حالی که می داند امریکا، پاکستان و طالبان، زنجیره های بهم پیوسته ای هستند که بدون یکی از آنها، تفاهم و تعامل با دیگری ممکن نیست؛ بنابراین آزادی زندانیان، در این میان، جز تشویق و ترغیب طالبان به کسب امتیازهای بیشتر، هیچ اثری نخواهد داشت.
با اینهمه نباید از یاد برد که سخنان رییس جمهور مبنی بر آزادی و استقلال قوه قضاییه افغانستان و ذیحق نبودن واشنگتن برای مداخله در امور داخلی افغانستان، موضعی مبتنی بر قانون است و نمی توان آن را مردود شمرد.
امریکا حق خط و نشان کشیدن برای دستگاه قضایی افغانستان به مثابه یک کشور مستقل را ندارد؛ کما اینکه نمی تواند در زمینه تدوین قوانین افغانستان یا هر عرصه دیگر این کشور، مداخله نماید؛ خواه این مداخله زیر نام مبارزه با تروریزم باشد؛ خواه در قالب تنش های جاری در زمینه امضای پیمان امنیتی میان رییس جمهور کرزی و مقام های امریکایی.
او از امریکا خواست که از تعرض به دستگاه قضایی افغانستان دست بردارد.
اظهارات آقای کرزی پس از آزادی جنجال برانگیز ۶۵ نفر از زندان بگرام بیان شد.
رئیس‌جمهور این سخنان را در کنفرانس خبری در آنکارا و پس از گفتگوهای سه جانبه افغانستان، پاکستان و ترکیه، بیان کرد. امنیت و صلح در افغانستان محور اصلی این گفتگوها بود.
در دور تازه گفتگوها میان سه کشور شمار زیادی از مقام‌های امنیتی سه کشور شامل وزیر داخله و رئیس امنیت ملی ترکیه نیز شرکت کرده بودند.
دور تازه گفتگوهای سه جانبه در انقره با شعار "صلح با ثبات در قلب آسیا" برگزار شد.
در پایان گفتگوها، مقام‌های سه کشور گفتند به تلاش برای آوردن صلح به افغانستان ادامه خواهند داد.
با این حساب از دید بسیاری از کارشناسان، هشتمین نشست سه جانبه افغانستان، پاکستان و ترکیه نیز بدون هیچ دستاورد ملموس و عملی پایان یافت و تنها رهاورد این نشست، تعهد برای استمرار آن در آینده بود.
به رغم این مساله بسیاری از کارشناسان معتقدند که رییس جمهور کرزی و دولت افغانستان، همچنان تلاش می کنند؛ تا به طالبان امتیاز بدهند و به این ترتیب، با برآورده کردن یکجانبه خواست های آنها، به گمان خود روند صلح را تسریع و تسهیل می نمایند؛ اما با توجه به نتیجه و پیامد هشتمین نشست سه جانبه آنکارا، این امتیازها هیچ گرهی از بن بست صلح باز نکرده و نخواهد کرد؛ زیرا روند صلح به جای اعطای امتیازهای زودهنگام و یکجانبه به طالبان، به پیش نیازهای اساسی دیگری وابسته است که بدون تحقق عملی آنها، امکان موفقیت در این روند بسیار بعید و دشوار به نظر می رسد.
رییس جمهور کرزی خود نیز به گونه ای متوجه این واقعیت شده و به همین دلیل بارها بر آن به مثابه یک نیاز حیاتی برای پیروزی روند صلح، انگشت گذارده است و آن، همراهی و همکاری واقعی و صادقانه امریکا و پاکستان است.
رییس جمهور با تاکید بر این نکته که صلح در افغانستان نیازمند همکاری دو کشور امریکا و پاکستان است و به تعبیر او صلح را کسانی می توانند بیاورند که جنگ به راه انداخته اند، ابتدا می بایست این زمینه و امکان را فراهم کند؛ تا به دنبال آن، نوبت به پرداخت امتیاز و آزادی زندانیان برسد.
حتی در آن صورت، آزادی زندانیان هم نباید به صورت یکجانبه انجام گیرد؛ بلکه این امر، نیازمند گام های متقابل طرف دیگر نیز می باشد؛ در غیر آن، نه آزادی بی رویه و بی محاکمه زندانیان و نه برگزاری نشست هایی از قبیل نشست های هشتگانه ترکیه، هیچکدام به باز شدن گره صلح کمک نخواهند کرد.
این در حالی است که تنش با امریکا و در کنار آن تلاش برای نزدیک شدن به پاکستان و طالبان نمی تواند حاوی نتیجه ای برای تغییر روند راکد صلح باشد.
دولت در حالی که می داند امریکا، پاکستان و طالبان، زنجیره های بهم پیوسته ای هستند که بدون یکی از آنها، تفاهم و تعامل با دیگری ممکن نیست؛ بنابراین آزادی زندانیان، در این میان، جز تشویق و ترغیب طالبان به کسب امتیازهای بیشتر، هیچ اثری نخواهد داشت.
با اینهمه نباید از یاد برد که سخنان رییس جمهور مبنی بر آزادی و استقلال قوه قضاییه افغانستان و ذیحق نبودن واشنگتن برای مداخله در امور داخلی افغانستان، موضعی مبتنی بر قانون است و نمی توان آن را مردود شمرد.
امریکا حق خط و نشان کشیدن برای دستگاه قضایی افغانستان به مثابه یک کشور مستقل را ندارد؛ کما اینکه نمی تواند در زمینه تدوین قوانین افغانستان یا هر عرصه دیگر این کشور، مداخله نماید؛ خواه این مداخله زیر نام مبارزه با تروریزم باشد؛ خواه در قالب تنش های جاری در زمینه امضای پیمان امنیتی میان رییس جمهور کرزی و مقام های امریکایی.
