زنان کارگر؛ کار بیشتر مزد کمتر !

در ولایت بلخ زنانی هستند که برای کار در زمین های کشاورزی، در مقابل مزد کم استخدام می شوند. به گفته ی این زنان، کارشان زیاد، اما در بدل آن مزد کمی به دست می آورند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، در ماده هشتم قانون کار افغانستان در مورد زنان آمده است: "کارکنان در جمهوری اسلامی افغانستان دارای حق مساوی کار با مزد مساوی می باشند"، اما دیده می شود که این ماده از قانون کار در کشور عملی نمی شود و هیچ نظارتی بر آن نیز وجود ندارد.
فاطمه از جمله زنانی است که با شروع فصل کشت و زراعت، در زمین های زراعتی کار می کند. او که دارای ۵ فرزند و شوهر بیکار است، می گوید: از صبح تا شام در بدل ۱۲۰ افغانی "خیشاوه"( گرفتن علف های ارزه از کشت زراعتی) می کند.
وی که گرفتن این مقدار پول را در بدل کار خود اندک می داند، می گوید: "شوهرم بیکار است و همی ۱۲۰ افغانی از بیکار بودن کرده، بهتر است. اگر در خانه باشیم، کی همین را به ما می دهد؟".
معصومه زن دیگری است که در منطقه علی شیرنوایی با دو پسر و یک دختر نوجوان خود مصروف کمک به شوهر خود بالای زمین ها می باشد.
وی می گوید: "بعد از تمام کردن کارهای خانه هر روز به این جا می‌آیم تا به پدر اولادهایم کمک کنم. او تنها است و قیمت یک کارگر در روز ۳۰۰ افغانی می باشد. از همین خاطر شوهرم کارگر نمی گیرد و خودم با کمک اولادهایم، این کار را انجام می دهیم".
وی در ادامه صحبت هایش در مورد دست‌مزد خود گفت: "شوهرم با فروش محصولات زمین، پول هم پیش خودش است و تمام خرج خانه را برای ما می‌آورد".
معصومه در مورد دستمزد خود گفت: "شوهرم به عنوان دست مزد کار به ما چیزی نمی دهد و این رسم هم نیست که زن از شوهر خود دست مزد بگیرد. هرچند دلم می خواهد یک مقدار پول را برای خودم بدهد تا برایم طلا بخرم یا هم برای خود پس انداز نمایم".
این در حالی است که شاه ولی یکی از زمین داران منطقه علی شیرنوایی می گوید: "ما نظر به خواست خود خانم ها، آنها را به کار می گیریم".
وی گفت: "خود خانم ها نزد ما می آیند و تقاضای کار می کنند که آنها را در اینجا به کار بگیریم".
این زمین‌دار در ادامه بیان کرد: این خانم ها می گویند که بی بضاعت هستند و در خانه کارگر ندارند و می خواهند نان آور خانه باشند.
در همین حال حنیفه آشنا، مسئول جندر پروژه ملی باغداری و مالداری در زون شمال کشور با بیان این که تقریبا ۷۵ درصد کارهای کشاورزی در روستاها را خانم ها انجام می دهند، افزود: کار خانم ها در روستاها قابل دید نیست، هیچ کس به کار آنها اهمیت قایل نیست و اکثرعواید این خانم ها که حق خودشان است، به جیب مردان می رود.
خانم آشنا با ابراز این که یک پروژه جدید را برای رشد و توسعه بانوان در ولایت های شمالی در نظر دارند، گفت: پروژه قبلی ما که در این بخش داشتیم، تقریبا ۲۰۰ خانم کشاورز را تحت حمایت خود قرار دادیم، اما در پروژه یی که فعلا به دست داریم، این رقم به ۱۰۰۰ خانواده افزایش پیدا کرده است.
وی در ادامه گفت: این پروژه به حمایت بانک جهانی که تطبیق کننده آن وزارت زراعت می باشد، در سه ولایت شمالی بلخ، جوزجان و سرپل راه اندازی می شود.
در همین حال سید احمد امینی، عالم دینی با بیان این که در اصل، کار یک نوع عبادت است که این عبادت، مرد و زن نمی شناسد، گفت: در یک روایت از پیامبر اسلام(ص) نقل شده که پیامبر خدا فرموده است: "عبادت ده بخش دارد که از بین این ده بخش، افضل و بهتر آن کسب کردن روزی حلال است".
وی با بیان حدیث دیگری از حضرت علی(ع) گفت: از امیرالمومنین علی(ع ) روایت شده است که حضرت فرموده است: "بهترین تفریح کار کردن است" که نظر به این احادیث، نتیجه می گیریم که کار کردن و طلب روزی حلال، زن و مرد نمی شناسد.
امینی در ادامه سخنان خود، کار بیرون را مختص به مرد ندانسته می گوید: "در دین اسلام این نیست که کار بیرون فقط برای مرد باشد و کار منزل برای زن، اصلا کار داخل منزل هم وظیفه شرعی زن نیست و زنان می توانند هم در منزل و هم بیرون از منزل کار نمایند".
اما این عالم دینی تصریح کرد: پس اگر به همان میزانی که مرد کار می کند، زن هم کار کند، باید مزدشان مساوی باشد و هر دو، باید حقوق مساوی دریافت نمایند.
امینی با ابراز انتقاد از بعضی از کارفرماها بیان کرد: در حال حاضر بعضی کارفرماها در کارخانه ها از زن به عنوان بهترین و سالم ترین نیرو و بی توقع ترین نیروی کار، استفاه می کنند که بعضا منجر به سوء استفاده نیز می شود.
این عالم دینی از دادن مزد کم به خانم ها از طرف بعضی کارفرماها انتقاد کرده، گفت: در کار مساوی، حقوق مرد و زن مساوی است و باید خانم ها صدای خود را بلند نمایند و خواهان مزد بیشتر شوند.
امینی هم چنان اضافه نمود: نه تنها کسانی که در بیرون از خانه کار می کنند، حق مزد دارند، بلکه در قبال کار منزل هم از نظر شرعی می توانند از شوهر خود در بدل کار، مزد بخواهند.