بارش باران های بهاری اخیر در بامیان، امیدها برای پایان سال ها خشکسالی در این ولایت را زنده کرده است.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۲۳ ثور ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۱۹
کد مطلب : 163533
به گزارش آوا، ولایت بامیان یکی از ولایت های کوهستانی در مرکز کشور بوده که زندگی بیشتر ساکنان این ولایت متکی به زراعت و مالداری می‌باشد.
همه ساله با برفباری در فصل زمستان و آب شدن برف های ذخیره شده در کوه های مرتفع بامیان، منابع خوب آبی برای زمین های زراعتی ساکنان این ولایت فراهم می‌شود.
اما در زمستان سال گذشته به دلیل عدم بارش باران، بسیاری از شهروندان و کشاورزان بامیان، امید شان را برای کشت و زراعت از دست داده بودند و از اینکه بتوانند در سال جاری حاصلاتی را از زمین های زراعتی شان به دست آورند قطع امید کرده بودند.
بر اساس معلومات ارائه شده از سوی مقامات محلی ولایت بامیان، بیشترین ساحاتی که در معرشض خشکسالی شدید قرار دارند ولسوالی سیغان، یکاولنگ ۲ و ورس می‌باشند.
زمین های اکثر مناطق ولسوالی مرکز بامیان، یکاولنگ، سیغان، شیبر و ورس، از طریق آب های برف و باران آبیاری می‌شوند که سال‌هایی که بارش برف و باران در این ولایت صورت نگیرد، زمین های زراعتی در این ساحات از کِشت و زراعت باز می‌مانند.
اما با بارش باران های اخیر در این ولایت، شهروندان امید تازه‌ای نسبت به زراعت پیدا کرده اند و می‌گویند که در صورت تداوم باران ها می توانند روزنه امیدی برای فرار از خشکسالی ساکنان این ولایت باشد.
محمد کریم؛ یکی از دهقانانِ ساکن مرکز ولایت بامیان به خبرنگار آوا می‌گوید:"ما امید خود را از دست داده بودیم و از کشت زمین های زراعتی خود قطع امید کرده بودیم. مردم نباید از درگاه خداوند ناامید شوند. باران نعمت الهی است و در صورتی که این بارش ها دوام پیدا کند زمین های ما از زراعت و حاصل بازنخواهد ماند."
علاوه بر زمین های زراعتی و کشت در زمین های آبی، للمی‌کاری نیز بخشی از حاصلات عمده زراعتی ساکنان بامیان را تشکیل می‌دهد.
کشت گندم در کوه هایی که از زمان‌های بسیار دور بین مردم این ولایت رایج می‌باشد رابطه مستقیم با بارش برف و باران دارد.
تعداد زیادی از باشنده های بامیان که زمین زراعتی ندارند به للمی کاری رو آورده و غله‌های مورد نیاز شان را از این طریق به دست می‌آورند.
جواد؛ یکی از دهاقین منطقه "فیروزبهار" ولسوالی یکاولنگ به آوا می‌گوید:"بارش برف در زمستان برای دهاقین بسیار مفید است به خصوص آنهایی که زمین زراعتی ندارند و للمی کِشت می‌کنند. من هرسال بیش از ۳۰۰ سیر گندم را از زمین های للمی خود به دست می‌آورم و در صورتی که باران و یا برف نبارد امیدی برای حاصل برداری از این زمین‌ها ندارم."
مسؤولان ریاست زراعت ولایت بامیان، از نباریدن برف در زمستان جاری و کاهش میزان بارندگی در این ولایت ابراز نگرانی کرده و از تداوم بارندگی های اخیر در ولایت بامیان ابراز امیداوری می‌کنند.
به گفته این مسؤولان، میزان بارندگی در سال جاری ۵۰ درصد کاهش را نشان می‌دهد؛ اما با بارندگی طی روزهای اخیر امیدواری ها پیرامون تداوم این بارندگی ها وجود دارد.
مسؤولان اداره محلی ولایت بامیان می‌گویند که از مجموع زمین های بامیان تنها ۶ درصد آنها قابل کشت می‌باشند؛ اما به دلیل نبود آب در حال حاضر تنها ۲ درصد آنها کشت می‌شوند.
زراعت و مالداری بخش عمده زندگی ساکنان بامیان را تشکیل می‌دهد که همه ساله این دو بخش متاثر از میزان بارش برف و باران می‌باشد.
همه ساله با برفباری در فصل زمستان و آب شدن برف های ذخیره شده در کوه های مرتفع بامیان، منابع خوب آبی برای زمین های زراعتی ساکنان این ولایت فراهم می‌شود.
اما در زمستان سال گذشته به دلیل عدم بارش باران، بسیاری از شهروندان و کشاورزان بامیان، امید شان را برای کشت و زراعت از دست داده بودند و از اینکه بتوانند در سال جاری حاصلاتی را از زمین های زراعتی شان به دست آورند قطع امید کرده بودند.
بر اساس معلومات ارائه شده از سوی مقامات محلی ولایت بامیان، بیشترین ساحاتی که در معرشض خشکسالی شدید قرار دارند ولسوالی سیغان، یکاولنگ ۲ و ورس می‌باشند.
زمین های اکثر مناطق ولسوالی مرکز بامیان، یکاولنگ، سیغان، شیبر و ورس، از طریق آب های برف و باران آبیاری می‌شوند که سال‌هایی که بارش برف و باران در این ولایت صورت نگیرد، زمین های زراعتی در این ساحات از کِشت و زراعت باز می‌مانند.
اما با بارش باران های اخیر در این ولایت، شهروندان امید تازه‌ای نسبت به زراعت پیدا کرده اند و می‌گویند که در صورت تداوم باران ها می توانند روزنه امیدی برای فرار از خشکسالی ساکنان این ولایت باشد.
محمد کریم؛ یکی از دهقانانِ ساکن مرکز ولایت بامیان به خبرنگار آوا می‌گوید:"ما امید خود را از دست داده بودیم و از کشت زمین های زراعتی خود قطع امید کرده بودیم. مردم نباید از درگاه خداوند ناامید شوند. باران نعمت الهی است و در صورتی که این بارش ها دوام پیدا کند زمین های ما از زراعت و حاصل بازنخواهد ماند."
علاوه بر زمین های زراعتی و کشت در زمین های آبی، للمی‌کاری نیز بخشی از حاصلات عمده زراعتی ساکنان بامیان را تشکیل می‌دهد.
کشت گندم در کوه هایی که از زمان‌های بسیار دور بین مردم این ولایت رایج می‌باشد رابطه مستقیم با بارش برف و باران دارد.
تعداد زیادی از باشنده های بامیان که زمین زراعتی ندارند به للمی کاری رو آورده و غله‌های مورد نیاز شان را از این طریق به دست می‌آورند.
جواد؛ یکی از دهاقین منطقه "فیروزبهار" ولسوالی یکاولنگ به آوا می‌گوید:"بارش برف در زمستان برای دهاقین بسیار مفید است به خصوص آنهایی که زمین زراعتی ندارند و للمی کِشت می‌کنند. من هرسال بیش از ۳۰۰ سیر گندم را از زمین های للمی خود به دست می‌آورم و در صورتی که باران و یا برف نبارد امیدی برای حاصل برداری از این زمین‌ها ندارم."
مسؤولان ریاست زراعت ولایت بامیان، از نباریدن برف در زمستان جاری و کاهش میزان بارندگی در این ولایت ابراز نگرانی کرده و از تداوم بارندگی های اخیر در ولایت بامیان ابراز امیداوری می‌کنند.
به گفته این مسؤولان، میزان بارندگی در سال جاری ۵۰ درصد کاهش را نشان می‌دهد؛ اما با بارندگی طی روزهای اخیر امیدواری ها پیرامون تداوم این بارندگی ها وجود دارد.
مسؤولان اداره محلی ولایت بامیان می‌گویند که از مجموع زمین های بامیان تنها ۶ درصد آنها قابل کشت می‌باشند؛ اما به دلیل نبود آب در حال حاضر تنها ۲ درصد آنها کشت می‌شوند.
زراعت و مالداری بخش عمده زندگی ساکنان بامیان را تشکیل می‌دهد که همه ساله این دو بخش متاثر از میزان بارش برف و باران می‌باشد.
avapress.com/vdcippazpt1aqw2.cbct.html
تگ ها
پربازدیدترین
