حشر و نشر مردم با افراد معتاد به مواد مخدر علاوه بر این‌که ممکن است عامل بیماری‌های مختلف شود، افراد و اشخاص را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم معتاد می‌سازد و شاید یکی از عوامل عمده افزایش اعتیاد در کشور همین باشد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، "محمد تقی حسینی"، کارشناس اموراجتماعی در مصاحبه با آوا گفت: پیش از این معتادین در بزرگ شهرها از جمله شهر کابل عمدتا از چشم‌ها پنهان بودند و در زیر پل‌ها و پلچک‌ها شب و روز خود را می‌گذراندند، اما پس از آن‌که پولیس کابل در سال گذشته طی اقدامی آنان را از زیر پل‌ها و مخفی‌گاه‌ها بیرون کشید، پراکنده شدند و در حال حاضر با سایر مردم در کوچه و بازار مباشرت دارند.
به گفته او، در این روزها غرب کابل از پل هوایی کوته سنگی تا چوک شهید مزاری و جدول سرک‌ها، روزها پر از افراد معتاد است که علنا در هرگوشه‌ای مواد مصرف می‌کنند.
حسینی چشم‌دید خود را این‌گونه بیان می‌کند: "دست‌فروشان و دکانداران این مناطق ابتدا از حضور معتادین اذیت می‌شدند، اما به نظر می‌رسد که در حال حاضر مأنوس شده و در مباشرت به آنان عادت کرده‌اند".
به گفته وی، افراد معتاد همان جوانان ژنده‌پوش و از خود بی‌خبری هستند که اگر در میان مردم هم باشند، شناخته می‌شوند، اما برای جلوگیری از گشت و گذار آنان در میان عامه مردم، هیچ برنامه‌ای وجود ندارد.
به عقیده این کارشناس اموراجتماعی، حشر و نشر مردم با افراد معتاد به مواد مخدر، علاوه بر این‌که ممکن است عامل بیماری‌های مختلف شود، افراد و اشخاص را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم معتاد می‌سازد و شاید یکی از عامل عمده افزایش اعتیاد در کشور همین باشد.
حسینی تصریح کرد، سوال اساسی این‌جاست که فرد معتاد روزانه مصرف بالایی دارد و ممکن است این مصرف معیشت یک خانواده را تامین کند، پس این مواد که مصرف می‌شود از کجا می‌شود؟ بنابراین لازم است که مسوولین حکومتی به خصوص اداره مبارزه با مواد مخدر، عوامل اصلی و این‌که از چه منبعی به آنان مواد رسانده می‌شود را در کنار مبارزه با کشت و قاچاق در نظر داشته باشند.
وی خاطرنشان کرد: پدیده شوم مواد مخدر، میراث به میان آمده از چهار دهه جنگ در کشور است که افغانستان را در جمع بزرگترین کشورهای تولید و قاچاق آن قرار داده است. طی سال‌های گذشته پول‌های هنگفتی درعرصه مبارزه علیه مواد مخدر به مصرف رسید، اما نه تنها نتیجه مشخص نداشته، بلکه دامنه اثرات مهلک تولید مواد مخدر گسترده‌تر از پیش بالای جامعه بوده و نزدیک به سه میلیون از شهروندان کشور معتاد به مواد مخدر شده‌اند.
به باور این آگاه اموراجتماعی، تطبیق سیاست‌های بین‌المللی در راستای مبارزه علیه مواد مخدر در افغانستان و نحوه مصرف میلیاردها دالر در این زمینه تاهنوز ناکام بوده است.
وی اضافه کرد: مواد مخدر به عنوان یک منبع اقتصادی غیرقانونی، ضربه کلانی را بر پیکر اقتصاد قانونی کشور وارد ساخته و باعث نقض حاکمیت قانون شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که متأسفانه پولیس به عنوان مجری قانون و دستگاه عدلی و قضایی به عنوان مرجع تامین عدالت، آلوده به فساد بوده؛ از همین‌رو مناطق تحت زرع خشخاش در افغانستان افزایش یافته و تعداد قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر نه تنها رو به افزایش است، بلکه تعدادی از آن‌ها بعد از دست‌گیری آزاد یا تبرئه شده‌اند.
گفتنی است که مواد مخدر همواره یکی از منابع تمویل گروه‌های تروریستی به خصوص طالبان در کشور می‌باشد. گروه‌های تروریستی از کشت و قاچاق مواد مخدر حمایت نموده و سالانه بیشتر از هفتاد میلیون دالر از آن عاید دارند.
به نظر می‌رسد که تنها راه‌حل معقول این معضل اجتماعی، تشریک مساعی جامعه جهانی با دولت افغانستان در مبارزه با مواد مخدر، پاک کردن دستگاه عدلی و قضایی از فساد و بسیج ملی علیه این پدیده شوم می‌باشد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، "محمد تقی حسینی"، کارشناس اموراجتماعی در مصاحبه با آوا گفت: پیش از این معتادین در بزرگ شهرها از جمله شهر کابل عمدتا از چشم‌ها پنهان بودند و در زیر پل‌ها و پلچک‌ها شب و روز خود را می‌گذراندند، اما پس از آن‌که پولیس کابل در سال گذشته طی اقدامی آنان را از زیر پل‌ها و مخفی‌گاه‌ها بیرون کشید، پراکنده شدند و در حال حاضر با سایر مردم در کوچه و بازار مباشرت دارند.
به گفته او، در این روزها غرب کابل از پل هوایی کوته سنگی تا چوک شهید مزاری و جدول سرک‌ها، روزها پر از افراد معتاد است که علنا در هرگوشه‌ای مواد مصرف می‌کنند.
حسینی چشم‌دید خود را این‌گونه بیان می‌کند: "دست‌فروشان و دکانداران این مناطق ابتدا از حضور معتادین اذیت می‌شدند، اما به نظر می‌رسد که در حال حاضر مأنوس شده و در مباشرت به آنان عادت کرده‌اند".
به گفته وی، افراد معتاد همان جوانان ژنده‌پوش و از خود بی‌خبری هستند که اگر در میان مردم هم باشند، شناخته می‌شوند، اما برای جلوگیری از گشت و گذار آنان در میان عامه مردم، هیچ برنامه‌ای وجود ندارد.
به عقیده این کارشناس اموراجتماعی، حشر و نشر مردم با افراد معتاد به مواد مخدر، علاوه بر این‌که ممکن است عامل بیماری‌های مختلف شود، افراد و اشخاص را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم معتاد می‌سازد و شاید یکی از عامل عمده افزایش اعتیاد در کشور همین باشد.
حسینی تصریح کرد، سوال اساسی این‌جاست که فرد معتاد روزانه مصرف بالایی دارد و ممکن است این مصرف معیشت یک خانواده را تامین کند، پس این مواد که مصرف می‌شود از کجا می‌شود؟ بنابراین لازم است که مسوولین حکومتی به خصوص اداره مبارزه با مواد مخدر، عوامل اصلی و این‌که از چه منبعی به آنان مواد رسانده می‌شود را در کنار مبارزه با کشت و قاچاق در نظر داشته باشند.
وی خاطرنشان کرد: پدیده شوم مواد مخدر، میراث به میان آمده از چهار دهه جنگ در کشور است که افغانستان را در جمع بزرگترین کشورهای تولید و قاچاق آن قرار داده است. طی سال‌های گذشته پول‌های هنگفتی درعرصه مبارزه علیه مواد مخدر به مصرف رسید، اما نه تنها نتیجه مشخص نداشته، بلکه دامنه اثرات مهلک تولید مواد مخدر گسترده‌تر از پیش بالای جامعه بوده و نزدیک به سه میلیون از شهروندان کشور معتاد به مواد مخدر شده‌اند.
به باور این آگاه اموراجتماعی، تطبیق سیاست‌های بین‌المللی در راستای مبارزه علیه مواد مخدر در افغانستان و نحوه مصرف میلیاردها دالر در این زمینه تاهنوز ناکام بوده است.
وی اضافه کرد: مواد مخدر به عنوان یک منبع اقتصادی غیرقانونی، ضربه کلانی را بر پیکر اقتصاد قانونی کشور وارد ساخته و باعث نقض حاکمیت قانون شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که متأسفانه پولیس به عنوان مجری قانون و دستگاه عدلی و قضایی به عنوان مرجع تامین عدالت، آلوده به فساد بوده؛ از همین‌رو مناطق تحت زرع خشخاش در افغانستان افزایش یافته و تعداد قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر نه تنها رو به افزایش است، بلکه تعدادی از آن‌ها بعد از دست‌گیری آزاد یا تبرئه شده‌اند.
گفتنی است که مواد مخدر همواره یکی از منابع تمویل گروه‌های تروریستی به خصوص طالبان در کشور می‌باشد. گروه‌های تروریستی از کشت و قاچاق مواد مخدر حمایت نموده و سالانه بیشتر از هفتاد میلیون دالر از آن عاید دارند.
به نظر می‌رسد که تنها راه‌حل معقول این معضل اجتماعی، تشریک مساعی جامعه جهانی با دولت افغانستان در مبارزه با مواد مخدر، پاک کردن دستگاه عدلی و قضایی از فساد و بسیج ملی علیه این پدیده شوم می‌باشد.
