رییس مرکز تبیان با اشاره به اعمال مسلمانان و شیعیان در ابعاد فردی و اجتماعی، تأکید کرد که اگر جلسات دعا و محافل قرآنی به عمل رساننده نباشد و فرد را متحول نسازد، جایی را نمی‌گیرد. حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در عین حال با انتقاد از کسانی که میگویند «ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم»، تأکید کرد: "وقتی ما خود را در حوزه فردی ساختیم، به عنوان یک فرد مومن، متعهد و خودساخته، وظیفه داریم در اجتماع ورود پیدا کنیم و در جهت ساختن اجتماع کار کنیم".
تاریخ انتشار :پنجشنبه ۱۹ ثور ۱۳۹۸ ساعت ۱۴:۳۱
کد مطلب : 184795
حسینی مزاری در مراسم افتتاح مرکز قرآنی حضرت زهرا(س) در تهران؛
دعاها و قرآن خواندن و گریه کردن بدون تحول فردی به جایی نمی‌رسد/ فرد مومن وظیفه دارد در جهت ساختن اجتماع کار کند
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، حجت‌الاسلام والمسلمین سید عیسی حسینی مزاری که در مراسم افتتاح مرکز قرآنی حضرت زهرا(س) در میان جمعی از مهاجرین در تهران سخن می‌گفت، تأکید کرد که برگزاری یک چنین جلسات نشان می‌دهد افراد برگزارکننده و مؤمنینی که در چنین جلساتی شرکت می‌کنند، به دنبال خدای متعال اند و به نحوی می‌خواهند با خدای خود ارتباط بگیرند، اما اگر جلسات دعا و محافل قرآنی به عمل رساننده نباشند وبه دنبالش عمل نباشد، این دعاها، قرآن خواندن‌ها، روضه گوش دادن‌ها و گریه کردن‌ها جایی را نمی‌گیرد.
وی با انتقاد از کسانی که میگویند یک قطره اشک برای امام حسین(ع) انسان را به بهشت می‌برد، گفت: "به نظر من، رفتن انسان به بهشت با ریختن اشک برای امام حسین(ع) در هرحالتی با عدالت خدا سازگاری ندارد، بلکه آن اشکی برای آن حضرت انسان را به بهشت می‌برد که در انسان تحول ایجاد کند، انسان را خدایی بسازد، انسان از گذشته خود پشیمان شود".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری با بیان اینکه خروجی خواندن دعا و قرآن بایستی عمل باشد و عمل نیز در دو حوزه فردی و اجتماعی صورت می‌گیرد، تأکید کرد که عمل در حوزه فردی، باید برای ساختن خود در عرصه های عبادت، اعتقاد، اخلاق و سیاست باشد.
به گفته وی، اگر در زندگی ما اعمال عبادی درست شد و ما مطابق دستورات قرآن و ائمه معصومین(ع) عمل کردیم، همه امور زندگی سامان پیدا می‌کند.
از سوی دیگر، رییس مرکز تبیان افزود: "وقتی عقاید درست نداشته باشیم، عبادت هم بی‌معناست. عبادت بدون عقیده، عبادت خشک و بی‌حاصلی است که ما چیزی از آن به دست نمی‌آوریم".
وی با تأکید بر ورود به حوزه اخلاق در بعد فردی خاطرنشان کرد: "متأسفانه ما در بسا اوقات ادعای مسلمانی و شیعه بودن داریم، اما در بحث اخلاق خیلی مشکل داریم. یکی از معضلاتی که امروز در جامعه موانع بزرگی را در مسیر ما قرار داده، بحث اخلاق است".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در ادامه تصریح نمود که یک فرد مسلمان و شیعه باید در حوزه سیاست نیز حتما ورود داشته باشد؛ "اگرادعا کنیم که شیعه و اهل عبادت، اهل عقیده و اهل اخلاق هستیم، اما در بحث سیاست، تحلیل سیاسی نداشته باشیم، دوست و دشمن خود را نشناسیم، شگردهای دشمنان را در شرایط موجود تشخیص ندهیم و در کنار حق قرار نگیریم و در برابر باطل نایستیم، نباید نام خود را مسلمان و شیعه بگذاریم".
وی در حوزه بعدی، به عمل فرد در حوزه اجتماع اشاره کرد و گفت: "وقتی ما خود را در حوزه فردی ساختیم، به عنوان یک فرد مومن، متعهد و خودساخته وظیفه داریم در اجتماع ورود پیدا کنیم و در جهت ساختن اجتماع کار کنیم".
رییس خبرگزاری صدای افغان(آوا) با انتقاد از کسانی که میگویند ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، پاسخ داد: "کسانی که میگویند ما مأمور بردن مردم به بهشت نیستیم، خطای بزرگی را مطرح می کنند! شمایی که می‌گویید ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، کار پیامبران و کار ائمه معصومین(ع)، فقها، علما، مراجع و بزرگان دینی را زیر سوال می‌برید، کار قرآن کریم و سایر متون دینی را زیر سوال می‌برید! اگر کسی وظیفه بردن مردم را به بهشت نداشت، پیامبران مبعوث نمی‌شدند، ائمه معصومین(ع) این همه زحمت نمی‌کشیدند، علمای ما این همه خون دل نمی‌خوردند و اصولا امام حسین(ع) در کربلا این حرکت را روی دست نمی‌گرفت و اصولا معنای اقامه امر به معروف و نهی از منکر این است که ما باید زمینه را برای به بهشت بردن مردم فراهم کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در ادامه با طرح سؤال و پاسخ آن گفت: "چرا ما امروز در سطح دنیای اسلام و افغانستان این همه مشکل داریم؟ به خاطر اینکه ما سست هستیم، عمل نداریم و عملی بر اساس اصول دین و مذهب و بر اساس اصول اساسی اسلامی وجود ندارد!"
وی این سوال را در حوزه مهاجرین هم مطرح کرد و پاسخ داد: "مشکلاتی که امروز در سطح مهاجرین وجود دارد ناشی از مشکل در درون خود ماست! ما مردم در عرصه‌های مختلف، حتی در راستای تثبیت و حمایت از حقوق خود، بازتاب دادن و منعکس کردن خواسته‌های خود، درست عمل نمی‌کنیم و مشکل داریم".
رییس مرکز تبیان تصریح کرد: "انگشت انتقاد ما به سمت جمهوری اسلامی ایران نیست، جمهوری اسلامی ایران امروز در برابر کل دنیا ایستاده و تنها نظام اسلامی است که در معرض آماج مختلف قرار گرفته است، ما مسئولیت داریم از این نظام و از این حکومت اسلامی دفاع و حمایت بکنیم، اما حداقل باید در رابطه با مشکلات خود نیز توجه داشته باشیم!".
وی در پایان در مورد فعالیت‌های مرکز تبیان خاطرنشان کرد: "مرکز تبیان در جمهوری اسلامی ایران به طور جدی به دنبال احقاق حقوق مهاجرین و از میان برداشتن معضلات و مشکلات از مسیر راه آن‌ها است".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری از برنامه افتتاح دفتر مرکز تبیان در تهران در راستای رسیدگی به مسائل مهاجرین سخن گفت و از مهاجرین از هر قشر خواست که هر مشکل، معضل و بحثی که دارند، به آن‌ها منتقل کنند و از طریق دفتر تهران پیگیر خواهد شد.
وی در عین حال خواهان همکاری مهاجرین با مرکز تبیان شد و گفت: "هرکدامتان در هر رشته‌ای که توان دارید، باید در صحنه و برای رفع معضلات خودتان و همچنین سایر هموطنان مهاجر پا پیش بگذارید".
به گفته رییس خبرگزاری صدای افغان(آوا)، بر فرض در سطح مهاجرین مشکلی وجود نداشته باشد، برنامه دفاتر مرکزتبیان این است که از ظرفیت مهاجرین در راستای حمایت از برنامه‌های دینی و حرکت‌های مذهبی در داخل افغانستان استفاده کند؛ "اصل وظیفه مهاجرین هم همین است؛ مهاجرین اینجا نیامده که زندگی کنند و خوش بگذراند، ما باید در اینجا به عنوان سکوی حمایتی مردم افغانستان عمل کنیم".
متن کامل سخنرانی رییس مرکز تبیان به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي، وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي، وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي، يَفْقَهُوا قَوْلِي
اما بعد قال:
اللهم وأقم به الحق، وأدحض به الباطل، وأدل به أوليائك، وأذلل به أعداءك.
بسیار خوشحال هستم که در جمع مومنین هموطن در محفلی که به مناسبت افتتاح دارالقرآن حضرت زهرا(س) برگزار شده، حضور دارم.
طبعا برگزاری چنین مجالس و محافل و برقراری نشست‌هایی برای دعا و نیایش و همچنین ترویج فرهنگ قرآنی در رشد و ارتقاء زندگی انسان‌ها به خصوص مومنین تأثیر بسیار جدی دارد، بنابراین، من از برادرانی که در این امر پیشگام شدند، به خصوص جناب حاج محسن اکبرزاده که از شخصیت‌های پیشگام در این امر است، سپاس‌گزاری می‌کنم. من از خیلی سابق که ایشان را می‌شناسم، در چنین اموری دست خوبی داشته و همواره در امر برگزاری محافل دعا و نیایش، برگزاری دوره‌های قرآن و مراسم عزاداری و امثال آن پیشگام بوده و نمونه بارزش هم جلسه امروز است.
به هر حال من هم علاقه دارم که زیاد وقت عزیزان را نگیریم، و صرفا به بیان نکاتی که لازم است در این جلسه و با استفاده از این جلسه خدمت شما عرض کنم، بسنده می‌کنم و در آخر هم دعای خیر و التماس دعا خواهم داشت.
خواندن دعا و قرآن، گوش دادن روضه و ریختن اشک باید به عمل رساننده باشد
دعا و اقدام به برگزاری محافل قرآنی نشان می‌دهد که مؤمنین به دنبال برقراری ارتباط با خدای متعال هستند. برگزاری یک چنین جلسات نشان می‌دهد افرادی که برگزارکننده اند و مؤمنینی که در چنین جلساتی شرکت می‌کنند، خدا دوست اند، به دنبال خدای متعال اند و به نحوی می‌خواهند با خدای خود ارتباط بگیرند.
این روند و این شیوه، شیوه‌ای بسیار خوب و موثر است، اما آنچه که در بحث دعا مهم به نظر می‌رسد، اینکه این مراسم و این مجالس بایستی به عمل رساننده باشد. اگر جلسات دعا و محافل قرآنی به عمل رساننده نباشند و صرفا در این جلسات قرآن بخوانیم، با صوت زیبا هم بخوانیم، روضه‌های خوب و سوزناک هم خوانده شود، دعاهای خیلی خوب هم قرائت شود، اما به دنبالش عمل نباشد، بعد که از مجلس بیرون شدیم، همه چیز را فراموش کنیم، این دعاها، قرآن خواندن‌ها، روضه گوش دادن‌ها و گریه کردن‌ها جایی را نمی‌گیرد، این را به صورت قطع به شما عزیزان عنوان می‌کنم.
اگر کسانی میگویند که یک قطره اشک برای امام حسین(ع)، انسان را به بهشت می‌برد، به نظر من با عدالت خدا سازگاری ندارد. بله درست است اشک انسان را به بهشت می‌برد، در صورتی که آن اشک، در انسان تحول ایجاد کند، در صورتی که دعا در انسان تحول ایجاد کند، انسان را خدایی بسازد، انسان از گذشته خود پشیمان شود و با استفاده از همان حالی که پیدا می‌کند، با خدا و ائمه معصومین پیمان ببندد که دیگر از این لحظه در مسیر شما بوده و مطابق خواست شما عمل می‌کنم.
عمل انسان در دو راستا؛ فردی و اجتماعی
طبعا عمل هم بایستی در دو راستا باشد؛ یکی فردی و دیگر، اجتماعی.
عمل در حوزه فردی؛ عبادت، اعتقاد، اخلاق و سیاست
ـ عبادت
انسان در بحث عبادت باید در حوزه فردی تحول پیدا کند. اگر ما قبلا در این حوزه مشکل داشتیم، باید مشکلات خود را رفع کنیم. ما باید توجه جدی در خصوص نمازخواندن، روضه و در رابطه با سایر اعمال عبادی بکنیم. عزیزان اگر در زندگی ما اعمال عبادی درست شد و ما مطابق دستورات قرآن و دستورات ائمه معصومین(ع) در این عرصه درست وارد شدیم، بدانید که همه امور زندگی ما سامان پیدا می‌کند.
من در رابطه با این موضوعات و عناوین به تفصیل وارد نمی‌شوم، چون وقت نیست، لذا به صورت فهرست وار گذر می‌کنم.
ـ اعتقاد
ما باید در حوزه عبادت و اعتقاد در زندگی فردی خود توجه کنیم. معنا ندارد ما انسان باشیم، مسلمان باشیم، اما بعد عقیده درست و حسابی نداشته و در حوزه‌های مختلف و ابعاد گوناگون و در حول موضوعات متعدد خدایی، دینی، اسلامی، مذهبی و مکتبی مطلب خاصی از عقاید نداشته باشیم؛ این نمی‌شود. وقتی عقاید درست نداشته باشیم، عبادت هم بی‌معناست. عبادت بدون عقیده، عبادت خشک و بی‌حاصلی است که ما چیزی از آن به دست نمی‌آوریم. عبادت بایستی بر اساس ایمان قوی و عقاید محکم نسبت به خدا و ائمه معصومین(ع) و روز واپسین باشد.
ـ اخلاق
در بخش فردی، ما باید در حوزه اخلاق ورود پیدا کنیم. ما بایستی به عنوان یک فرد مسلمان در این حوزه جدی باشیم، اما متأسفانه در بسا اوقات ما ادعای مسلمانی و شیعه بودن داریم، در حوزه عبادت خم و راست می‌شویم، در حوزه عقاید اظهارات و تظاهراتی داریم، اما در بحث اخلاق خیلی مشکل داریم. یکی از معضلاتی که امروز در جامعه سنگ‌ها و موانع بزرگی را در مسیر ما قرار داده، بحث اخلاق است. مشکلاتی که ما امروز در داخل افغانستان داریم، معضلاتی که امروز در سطح مهاجرین وجود دارد، اختلافاتی و جنگ و جنجال‌هایی که هست، ضعف‌هایی که در عرصه‌های مختلف داریم، ناشی از بداخلاقی ما است.
بنابراین، این حوزه، حوزه خیلی مهمی است که بایستی ورود پیدا کنیم. یک انسان مسلمان در حوزه اخلاق باید متخلق باشد، ما الگوهای خیلی خوبی داریم، از پیامبر اسلام(ص) گرفته تا حالا، ما شخصیت‌های خیلی بزرگی داریم که می‌توانیم به آن‌ها در موضوع اخلاق تأسی بکنیم.
ـ سیاست
در حوزه سیاست نیز حتما باید یک فرد مسلمان و شیعه ورود داشته باشد. اگر ما ادعا کنیم که شیعه و اهل عبادت، اهل عقیده و اهل اخلاق هستیم، اما در بحث سیاست ورود نداشته باشیم، تحلیل سیاسی نداشته باشیم، دوست و دشمن خود را نشناسیم، شگردهای دشمنان را در شرایط موجود درست تشخیص ندهیم و در کنار حق قرار نگیریم و در برابر باطل نایستیم، نباید نام خود را مسلمان و شیعه بگذاریم. ما در دعاها اشتراک می‌کنیم، صبح‌های جمعه دعای ندبه می‌خوانیم و از خدا می خواهیم در ظهور حضرت حجت(ع) تسریع بفرماید، دعا می‌کنیم که خدایا اقم به الحق، حق را به وسیله حضرت قائم(عج) اقامه کن، باطل را نابود کن، و خواست‌های دیگر، خب، تحقق این خواست‌ها تنها با دعا می‌شود؟! تنها دست را بلند کنیم و گریه کنیم و اشک بریزیم، اما خود ما اصلا در این عرصه ورود نداشته باشیم، اصلا نفهمیم که حق چگونه اعاده می‌شود و امام مهدی(عج) چگونه حکومتی تشکیل می‌دهد! به دنبال تشکیل حکومت مهدوی هستیم، اما حاضر نیستم خود را به عنوان سربازان حاکمیت امام تربیت کنیم، این چه نوع شیعه‌گری است؟ این چه نوع فهم و شعور از مذهب و مکتب است؟ یقین بدانید اگر شیعیانی که ادعای شیعه‌گری دارند، اما در این عرصه ورود نداشته باشند، از هر رشته و قشری، فرقی نمی‌کند، عالم باشد یا غیرعالم، دانشجو یا دانش‌آموز، کارگر معمولی یا سرمایه‌دار و تاجر؛ هر فردی اگر دارای شعور سیاسی، مکتبی، مذهبی و اسلامی نباشد، ادعا نکند که ما شیعه هستیم و پیروان خالص حضرت امام زمان(عج) می‌باشیم.
در این صورت است که ما بهره‌ای از حرکت‌های دینی نمی‌بریم، ما بهره‌ای از نمازها و دعاهای خود نمی‌بریم، ما آیات متعدد قرآن داریم که ما را تشویق می‌کند که اشداء علی الکفار و رحماء بینهم باشید.
البته فرصت نیست من در این رابطه ورود پیدا کنم و عرایضی را به صورت مفصل خدمت شما داشته باشم.
بنابراین اولین خروجی حضور مومنین در مراسم دعا و جلسات قرآن، این است که ما در عرصه سازندگی فردی وارد شویم، خود را بسازیم، خود را مشغول به ساختن در این چهار حوزه‌ای که گفتم، بکنیم، در غیر آن صورت، ما از این مجالس بهره‌ای نمی‌بریم.
عمل در حوزه اجتماعی؛ وظایف فرد مومن خود ساخته در اجتماع
مسیر و جهت دوم عمل اجتماع است. خب وقتی ما خود را در حوزه فردی ساختیم، وظیفه فردی که در چهار حوزه بیان شده، ساخته شده، چیست؟ وظیفه این است که در خانه خود بنشینیم و فقط مشغول خود باشیم، مشغول زن و بچه خود باشیم، به فکر اجتماع و مردم نباشیم! خیر! ما به عنوان یک فرد مؤمن، متعهد و خودساخته وظیفه داریم در اجتماع ورود پیدا کنیم. وقتی وارد اجتماع شدیم، باید در جهت ساختن اجتماع در این چهار حوزه کار کنیم.
ما در حوزه عقاید اجتماعی، باید ببینیم که عقاید مومنین چگونه است؟ درست است یا اشتباه؟ اشتباهاتش چیست؟ ما باید در راستای تصحیح عقاید مؤمنین ورود پیدا کنیم، ما برای بردن دیگران به بهشت موظف هستیم. چند وقت پیش بعضی از شخصیت‌ها در ایران صحبت می‌کردند که ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، شما اشتباه می‌کنید که نیستید! شمایی که می‌گویی ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، کار پیامبران و کار ائمه معصومین(ع) را زیر سوال می‌برید، کار فقها، علما، مراجع و بزرگان دینی را زیر سوال می‌برید، شما کار قرآن کریم و سایر متون دینی را زیر سوال می‌برید! اگر قرار بر این بود که کسی وظیفه بردن مردم را به بهشت نداشته باشد، پیامبران مبعوث نمی‌شدند و ائمه معصومین(ع) این همه زحمت نمی‌کشیدند، علمای ما این همه خون دل نمی‌خوردند و اصولا امام حسین(ع) در کربلا این حرکت را روی دست نمی‌گرفت. بحث امر به معروف و نهی از منکر یعنی چه؟ ترویج معروف و مقابله با منکرات یعنی چه؟ برای اقامه این اصل اصیل اسلامی خون دادن و بها دادن یعنی چه؟ یعنی اینکه ما باید زمینه را برای به بهشت بردن مردم فراهم کنیم.
بنابراین است عناصری که به عنوان پیروان امام زمان(عج) می‌خواهند تبارز کنند، و وظیفه انجام بدهند، باید از حوزه خود و خانواده بیرون بیایند، به اعضای فامیل، قوم، قبیله، محله، شهرستان، ولایت و بعد به کل کشور بپردازند. البته یک مؤمن مسلمان تنها منحصر به یک کشور هم نمی‌شود و وقتی توان داشته باشد، باید به صورت منطقه‌ای و بین‌المللی عمل کند.
این‌جاست که افراد مؤمن، مسلمان و شیعه ساخته شده در حوزه‌هایی که یادآوری کردم، باید در حوزه اجتماع ورود پیدا کنند، در بحث عقاید مردم کار داشته و مبارزه نمایند، در بحث عبادت، اخلاق و سیاست عمومی در جامعه کار کنند و ورود داشته باشند، اظهار نظر نمایند، هدایت داشته باشند و اگر می‌بینند جایی خراب است، اصلاح کنند، در عرصه مسائل سیاسی در کنار حق قرار بگیرند، در برابر باطل قیام کنند، در رابطه با رفع مشکلات مومنین حضور داشته باشند و با همه توان، همه عوامل زندگی و با تمام جوارح به وظایف دینی و اسلامی خود عمل نمایند.
امروز چرا در سطح دنیای اسلام این همه مشکل داریم؟ با وصف اینکه خدا پشت ما است، 124 هزار پیامبر با ما هستند، پیامبر اسلام(ص)، قرآن خدا، دوازده امام(ع) و امام حاضر هم در کنار ما هستند، چرا این همه مشکل داریم؟ چرا شیعیان این همه معضل دارند؟ چرا این همه منفعل هستیم؟ چرا جزء جمعیت فعال تأثیرگذار در سطح اجتماع نیستیم؟ به خاطر این که ما در این عرصه‌ها سست هستیم، عمل نداریم. شما در سطح افغانستان مطالعه کنید، ببینید ما چقدر عالم داریم، چقدر حوزه‌های علمیه داریم، چند هزار حسینیه و مسجد و مراکز فرهنگی، دینی و مذهبی داریم؟ ما چقدر زمینه‌ها، فرصت‌ها و ظرفیت‌های دینی داریم، چرا این‌ها فعال نیستند؟ چرا در سطح رهبری و هدایت جامعه اسلامی تأثیرگذار نیستند؟ به خاطر اینکه بر اساس اصول دین و مذهب و بر اساس اصول اساسی اسلامی، عملی وجود ندارد!
ـ چرا در سطح مهاجرین این همه مشکل داریم؟ مشکل در درون خود ماست!
به همین خاطر ما امروز در داخل افغانستان درگیر معضلات و مشکلاتیم. ما چرا امروز در سطح جمهوری اسلامی ایران این همه مشکل داریم؟ چرا هنوز حقوق اساسی ما در سطح جمهوری اسلامی ایران تثبیت شده نیست؟ چرا هنوز هم ما گیر داریم؟ چرا هر روز با شخصیت، هویت و هست و بود ما بازی می‌شود؟ من این حرف‌ها را که اینجا می‌گویم، تنها در حضور شما نیست، بلکه من در مجالسی که شخصیت‌ها و بزرگواران ایرانی، مسئولین حوزات و ارگان‌های مختلف حضور دارند، این مسائل را مطرح کرده‌ام. در همین روزهایی که در تهران و قم بودم و با مسئولین ذی‌صلاح ایرانی صحبت داشتم و این مسائل را گفتم، چرا شخصیت ما این طوری است؟ چرا با شخصیت مهاجر بازی می‌شود؟ چرا مهاجر تکریم نمی‌شود؟ این ها از ناحیه جمهوری اسلامی نیست برادران من!
وقتی شما با بزرگترین و اثرگزارترین مسئول ایرانی صحبت می‌کنی و معضلات را می‌رسانی، این‌ها گوش می‌کنند، استقبال می‌کنند، من مشکلات و معضلات مهاجرین و این که اکثر مهاجرین نسبت به جمهوری اسلامی ایران دید منفی دارند و مخالف نظام اند را با این مسئولین مطرح کرده‌ام و این‌ها با کمال میل گوش دادند، اما مشکل در کجاست؟ مشکل در درون خود ماست! ما مردم در عرصه‌های مختلف، حتی در راستای تثبیت و حمایت از حقوق خود، بازتاب دادن و منعکس کردن خواسته‌های خود، درست عمل نمی‌کنیم و مشکل داریم. انگشت انتقاد ما به سمت جمهوری اسلامی ایران نیست، جمهوری اسلامی ایران امروز در برابر کل دنیا ایستاده و تنها نظام اسلامی است که امروز در معرض آماج مختلف فشارها قرار گرفته است، ما مسئولیت داریم از این نظام و از این حکومت اسلامی دفاع و حمایت بکنیم، اما حداقل در رابطه با مشکلات خود نیز توجه داشته باشیم! چرا نداریم؟ به خاطر اینکه ما اساسا در انجام وظایف دینی و اسلامی خود ضعف داریم.
این‌جاست که ما در این عرصه‌ها مشکل داریم، حقوق ما ضایع می‌شود، مشکلات بسیار مختلفی در موضوعات اداری داریم، در موضوعات سیاسی و مسائل مختلفی که امروز اینجا حضور داریم، این مشکلات وجود دارد؛ این‌جاست که برادران ما بایستی همان گونه که به وظایف فردی خود می‌پردازند و به موضوعات شخصی توجه دارند، بایستی در رابطه با مسائل اجتماعی نیز توجه داشته باشند.
ما امروز الحمدالله در جمهوری اسلامی ایران ده‌ها هزار روحانی داریم، ده‌ها هزار مهندس و دانشگاهی، سرمایه‌گذار، کاسب و کارگر داریم، اگر این‌ها با داشتن شعور سیاسی و برداشت‌های فکری در عرصه مسائل اجتماعی و سیاست عمل کنند، معلوم است که ما می‌توانیم موضوعات خود را حل کنیم. جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد، من در حوزه سرمایه گذاران با این‌ها صحبت کردم، در حوزه کسبه و بازاریان و در رابطه با کارت کار صحبت کردم، برای همه این‌ها راهکار وجود دارد، اگر مهاجرین ما با این فکر و اندیشه به صحنه بیایند، قطعا مسائل حل می‌شود.
این صحبت‌ها در رابطه با بحث اینکه دعا بایستی اثرگذار باشد، بود. در این دو حوزه، ما بایستی در حوزه فردی ساخته شویم، و بعد از ساخته شدن، باید در حوزه اجتماعی ورود پیدا کنیم و عمل نماییم، و این به نفع خود ماست. حتی ما اگر نعوذ بالله به فکر آخرت خود و خدا و پیامبر هم نباشیم، در راستای زندگی و رشد دادن زندگی خود و به دست آوردن اقتدار مادی هم که شده، باید توجه و عمل کنیم.
مرکز تبیان به دنبال احقاق حقوق مهاجرین است
نکته بعدی که می‌خواستم صرفا جهت اطلاع رسانی خدمت عزیزان عنوان بکنم، این است که مرکز تبیان در جمهوری اسلامی ایران به طور جدی به دنبال احقاق حقوق مهاجرین و از میان برداشتن معضلات و مشکلات از مسیر راه مهاجرین است. من قبلا با حاج آقای اکبرزاده در این رابطه صحبت کردم که قرار است دفتر مرکز تبیان در تهران افتتاح شود، به خصوص در عرصه ایجاد اتحادیه اصناف و بازاریان همانندی که در مشهد افتتاح کردیم. ما در اینجا(تهران) اقداماتی را روی دست خواهیم گرفت که ایشان محبت کردند و دعوت کردند که در این جلسه خدمت شما برسیم و مباحثی را عنوان کنیم. لذا ما در خدمت عزیزان مهاجر از هر قشر هستیم؛ هر مشکل، معضل و هر بحثی که وجود دارد، به ما منتقل کنند و ما از طریق بحث دفتر تهران پیگیر خواهیم بود.
در عین حال، ما تقاضای همکاری هم از شما داریم؛ هرکدام تان در هر رشته ای که توان دارید، باید در صحنه و برای رفع معضلات خودتان و همچنین سایر هموطنان مهاجر پا پیش بگذارید. گذشته از آن، بر فرض ما در سطح مهاجرین مشکل نداشته باشیم، برنامه دفاتر ما این است که از ظرفیت مهاجرین در راستای حمایت از برنامه‌های دینی و حرکت‌های مذهبی در داخل افغانستان استفاده کنیم. اصل وظیفه مهاجرین هم همین است؛ مهاجرین اینجا نیامده که زندگی کنند و خوش بگذراند، نه! ما باید در اینجا به عنوان سکوی حمایتی مردم افغانستان عمل کنیم؛ در عرصه‌های اقتصادی، اطلاع رسانی، تبلیغات و...، ما باید پیام مردم افغانستان را به مردم ایران برسانیم و زمینه‌های نزدیکی مردم دو کشور را فراهم نماییم، از این طریق، پیام مردم افغانستان را به دنیا منعکس کنیم و پیام مردم ایران را هم باید به مردم افغانستان برسانیم؛ به هر حال وظایف دینی و اسلامی جدی داریم که بایستی به آن عمل کنیم و انشالله تعالی در عمل به وظایف دینی خود توفیق داشته باشیم.
من بیش از این وقت عزیزان را نمی‌گیرم، انشالله امیدوار هستم که خدای متعال به همه ما توفیق عنایت کند تا برنامه‌ها و حرکتی را در پیش بگیریم که اول خدای متعال از ما خوشنود و راضی شود، سپس ائمه معصومین(ع) به ویژه حضرت امام زمان(عج) از ما شاد و خوشنود گردد و ما را به عنوان سربازان امام زمان(عج) تربیت و آماده بکند و انشالله توفیق سربازی عنایت کند.
خدای متعال ارواح طیبه شهدای اسلام، شهدای مقاومت، شهدای مردم افغانستان به خصوص شهدای ترور در هرات و کابل، مزارشریف و سایر ولایات اخصا شهدای 7 جدی مرکز تبیان که بیش از 50 نفر شهید و بیش از 90 نفر زخمی شدند را از ما شاد و خوشنود بگرداند، مشکلات و معضلات و همه مصائب را از سطح جامعه اسلامی به خصوص مردم افغانستان بزداید، انشالله خداوند عنایت کند تسهیلات و سهولت‌های زندگی در همه عرصه‌ها ایجاد شود و مردم افغانستان به خصوص مهاجرین از این مشکلات و معضلاتی که هست، نجات پیدا کنند.
وی با انتقاد از کسانی که میگویند یک قطره اشک برای امام حسین(ع) انسان را به بهشت می‌برد، گفت: "به نظر من، رفتن انسان به بهشت با ریختن اشک برای امام حسین(ع) در هرحالتی با عدالت خدا سازگاری ندارد، بلکه آن اشکی برای آن حضرت انسان را به بهشت می‌برد که در انسان تحول ایجاد کند، انسان را خدایی بسازد، انسان از گذشته خود پشیمان شود".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری با بیان اینکه خروجی خواندن دعا و قرآن بایستی عمل باشد و عمل نیز در دو حوزه فردی و اجتماعی صورت می‌گیرد، تأکید کرد که عمل در حوزه فردی، باید برای ساختن خود در عرصه های عبادت، اعتقاد، اخلاق و سیاست باشد.
به گفته وی، اگر در زندگی ما اعمال عبادی درست شد و ما مطابق دستورات قرآن و ائمه معصومین(ع) عمل کردیم، همه امور زندگی سامان پیدا می‌کند.
از سوی دیگر، رییس مرکز تبیان افزود: "وقتی عقاید درست نداشته باشیم، عبادت هم بی‌معناست. عبادت بدون عقیده، عبادت خشک و بی‌حاصلی است که ما چیزی از آن به دست نمی‌آوریم".
وی با تأکید بر ورود به حوزه اخلاق در بعد فردی خاطرنشان کرد: "متأسفانه ما در بسا اوقات ادعای مسلمانی و شیعه بودن داریم، اما در بحث اخلاق خیلی مشکل داریم. یکی از معضلاتی که امروز در جامعه موانع بزرگی را در مسیر ما قرار داده، بحث اخلاق است".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در ادامه تصریح نمود که یک فرد مسلمان و شیعه باید در حوزه سیاست نیز حتما ورود داشته باشد؛ "اگرادعا کنیم که شیعه و اهل عبادت، اهل عقیده و اهل اخلاق هستیم، اما در بحث سیاست، تحلیل سیاسی نداشته باشیم، دوست و دشمن خود را نشناسیم، شگردهای دشمنان را در شرایط موجود تشخیص ندهیم و در کنار حق قرار نگیریم و در برابر باطل نایستیم، نباید نام خود را مسلمان و شیعه بگذاریم".
وی در حوزه بعدی، به عمل فرد در حوزه اجتماع اشاره کرد و گفت: "وقتی ما خود را در حوزه فردی ساختیم، به عنوان یک فرد مومن، متعهد و خودساخته وظیفه داریم در اجتماع ورود پیدا کنیم و در جهت ساختن اجتماع کار کنیم".
رییس خبرگزاری صدای افغان(آوا) با انتقاد از کسانی که میگویند ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، پاسخ داد: "کسانی که میگویند ما مأمور بردن مردم به بهشت نیستیم، خطای بزرگی را مطرح می کنند! شمایی که می‌گویید ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، کار پیامبران و کار ائمه معصومین(ع)، فقها، علما، مراجع و بزرگان دینی را زیر سوال می‌برید، کار قرآن کریم و سایر متون دینی را زیر سوال می‌برید! اگر کسی وظیفه بردن مردم را به بهشت نداشت، پیامبران مبعوث نمی‌شدند، ائمه معصومین(ع) این همه زحمت نمی‌کشیدند، علمای ما این همه خون دل نمی‌خوردند و اصولا امام حسین(ع) در کربلا این حرکت را روی دست نمی‌گرفت و اصولا معنای اقامه امر به معروف و نهی از منکر این است که ما باید زمینه را برای به بهشت بردن مردم فراهم کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری در ادامه با طرح سؤال و پاسخ آن گفت: "چرا ما امروز در سطح دنیای اسلام و افغانستان این همه مشکل داریم؟ به خاطر اینکه ما سست هستیم، عمل نداریم و عملی بر اساس اصول دین و مذهب و بر اساس اصول اساسی اسلامی وجود ندارد!"
وی این سوال را در حوزه مهاجرین هم مطرح کرد و پاسخ داد: "مشکلاتی که امروز در سطح مهاجرین وجود دارد ناشی از مشکل در درون خود ماست! ما مردم در عرصه‌های مختلف، حتی در راستای تثبیت و حمایت از حقوق خود، بازتاب دادن و منعکس کردن خواسته‌های خود، درست عمل نمی‌کنیم و مشکل داریم".
رییس مرکز تبیان تصریح کرد: "انگشت انتقاد ما به سمت جمهوری اسلامی ایران نیست، جمهوری اسلامی ایران امروز در برابر کل دنیا ایستاده و تنها نظام اسلامی است که در معرض آماج مختلف قرار گرفته است، ما مسئولیت داریم از این نظام و از این حکومت اسلامی دفاع و حمایت بکنیم، اما حداقل باید در رابطه با مشکلات خود نیز توجه داشته باشیم!".
وی در پایان در مورد فعالیت‌های مرکز تبیان خاطرنشان کرد: "مرکز تبیان در جمهوری اسلامی ایران به طور جدی به دنبال احقاق حقوق مهاجرین و از میان برداشتن معضلات و مشکلات از مسیر راه آن‌ها است".
حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی مزاری از برنامه افتتاح دفتر مرکز تبیان در تهران در راستای رسیدگی به مسائل مهاجرین سخن گفت و از مهاجرین از هر قشر خواست که هر مشکل، معضل و بحثی که دارند، به آن‌ها منتقل کنند و از طریق دفتر تهران پیگیر خواهد شد.
وی در عین حال خواهان همکاری مهاجرین با مرکز تبیان شد و گفت: "هرکدامتان در هر رشته‌ای که توان دارید، باید در صحنه و برای رفع معضلات خودتان و همچنین سایر هموطنان مهاجر پا پیش بگذارید".
به گفته رییس خبرگزاری صدای افغان(آوا)، بر فرض در سطح مهاجرین مشکلی وجود نداشته باشد، برنامه دفاتر مرکزتبیان این است که از ظرفیت مهاجرین در راستای حمایت از برنامه‌های دینی و حرکت‌های مذهبی در داخل افغانستان استفاده کند؛ "اصل وظیفه مهاجرین هم همین است؛ مهاجرین اینجا نیامده که زندگی کنند و خوش بگذراند، ما باید در اینجا به عنوان سکوی حمایتی مردم افغانستان عمل کنیم".
متن کامل سخنرانی رییس مرکز تبیان به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي، وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي، وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي، يَفْقَهُوا قَوْلِي
اما بعد قال:
اللهم وأقم به الحق، وأدحض به الباطل، وأدل به أوليائك، وأذلل به أعداءك.
بسیار خوشحال هستم که در جمع مومنین هموطن در محفلی که به مناسبت افتتاح دارالقرآن حضرت زهرا(س) برگزار شده، حضور دارم.
طبعا برگزاری چنین مجالس و محافل و برقراری نشست‌هایی برای دعا و نیایش و همچنین ترویج فرهنگ قرآنی در رشد و ارتقاء زندگی انسان‌ها به خصوص مومنین تأثیر بسیار جدی دارد، بنابراین، من از برادرانی که در این امر پیشگام شدند، به خصوص جناب حاج محسن اکبرزاده که از شخصیت‌های پیشگام در این امر است، سپاس‌گزاری می‌کنم. من از خیلی سابق که ایشان را می‌شناسم، در چنین اموری دست خوبی داشته و همواره در امر برگزاری محافل دعا و نیایش، برگزاری دوره‌های قرآن و مراسم عزاداری و امثال آن پیشگام بوده و نمونه بارزش هم جلسه امروز است.
به هر حال من هم علاقه دارم که زیاد وقت عزیزان را نگیریم، و صرفا به بیان نکاتی که لازم است در این جلسه و با استفاده از این جلسه خدمت شما عرض کنم، بسنده می‌کنم و در آخر هم دعای خیر و التماس دعا خواهم داشت.
خواندن دعا و قرآن، گوش دادن روضه و ریختن اشک باید به عمل رساننده باشد
دعا و اقدام به برگزاری محافل قرآنی نشان می‌دهد که مؤمنین به دنبال برقراری ارتباط با خدای متعال هستند. برگزاری یک چنین جلسات نشان می‌دهد افرادی که برگزارکننده اند و مؤمنینی که در چنین جلساتی شرکت می‌کنند، خدا دوست اند، به دنبال خدای متعال اند و به نحوی می‌خواهند با خدای خود ارتباط بگیرند.
این روند و این شیوه، شیوه‌ای بسیار خوب و موثر است، اما آنچه که در بحث دعا مهم به نظر می‌رسد، اینکه این مراسم و این مجالس بایستی به عمل رساننده باشد. اگر جلسات دعا و محافل قرآنی به عمل رساننده نباشند و صرفا در این جلسات قرآن بخوانیم، با صوت زیبا هم بخوانیم، روضه‌های خوب و سوزناک هم خوانده شود، دعاهای خیلی خوب هم قرائت شود، اما به دنبالش عمل نباشد، بعد که از مجلس بیرون شدیم، همه چیز را فراموش کنیم، این دعاها، قرآن خواندن‌ها، روضه گوش دادن‌ها و گریه کردن‌ها جایی را نمی‌گیرد، این را به صورت قطع به شما عزیزان عنوان می‌کنم.
اگر کسانی میگویند که یک قطره اشک برای امام حسین(ع)، انسان را به بهشت می‌برد، به نظر من با عدالت خدا سازگاری ندارد. بله درست است اشک انسان را به بهشت می‌برد، در صورتی که آن اشک، در انسان تحول ایجاد کند، در صورتی که دعا در انسان تحول ایجاد کند، انسان را خدایی بسازد، انسان از گذشته خود پشیمان شود و با استفاده از همان حالی که پیدا می‌کند، با خدا و ائمه معصومین پیمان ببندد که دیگر از این لحظه در مسیر شما بوده و مطابق خواست شما عمل می‌کنم.
عمل انسان در دو راستا؛ فردی و اجتماعی
طبعا عمل هم بایستی در دو راستا باشد؛ یکی فردی و دیگر، اجتماعی.
عمل در حوزه فردی؛ عبادت، اعتقاد، اخلاق و سیاست
ـ عبادت
انسان در بحث عبادت باید در حوزه فردی تحول پیدا کند. اگر ما قبلا در این حوزه مشکل داشتیم، باید مشکلات خود را رفع کنیم. ما باید توجه جدی در خصوص نمازخواندن، روضه و در رابطه با سایر اعمال عبادی بکنیم. عزیزان اگر در زندگی ما اعمال عبادی درست شد و ما مطابق دستورات قرآن و دستورات ائمه معصومین(ع) در این عرصه درست وارد شدیم، بدانید که همه امور زندگی ما سامان پیدا می‌کند.
من در رابطه با این موضوعات و عناوین به تفصیل وارد نمی‌شوم، چون وقت نیست، لذا به صورت فهرست وار گذر می‌کنم.
ـ اعتقاد
ما باید در حوزه عبادت و اعتقاد در زندگی فردی خود توجه کنیم. معنا ندارد ما انسان باشیم، مسلمان باشیم، اما بعد عقیده درست و حسابی نداشته و در حوزه‌های مختلف و ابعاد گوناگون و در حول موضوعات متعدد خدایی، دینی، اسلامی، مذهبی و مکتبی مطلب خاصی از عقاید نداشته باشیم؛ این نمی‌شود. وقتی عقاید درست نداشته باشیم، عبادت هم بی‌معناست. عبادت بدون عقیده، عبادت خشک و بی‌حاصلی است که ما چیزی از آن به دست نمی‌آوریم. عبادت بایستی بر اساس ایمان قوی و عقاید محکم نسبت به خدا و ائمه معصومین(ع) و روز واپسین باشد.
ـ اخلاق
در بخش فردی، ما باید در حوزه اخلاق ورود پیدا کنیم. ما بایستی به عنوان یک فرد مسلمان در این حوزه جدی باشیم، اما متأسفانه در بسا اوقات ما ادعای مسلمانی و شیعه بودن داریم، در حوزه عبادت خم و راست می‌شویم، در حوزه عقاید اظهارات و تظاهراتی داریم، اما در بحث اخلاق خیلی مشکل داریم. یکی از معضلاتی که امروز در جامعه سنگ‌ها و موانع بزرگی را در مسیر ما قرار داده، بحث اخلاق است. مشکلاتی که ما امروز در داخل افغانستان داریم، معضلاتی که امروز در سطح مهاجرین وجود دارد، اختلافاتی و جنگ و جنجال‌هایی که هست، ضعف‌هایی که در عرصه‌های مختلف داریم، ناشی از بداخلاقی ما است.
بنابراین، این حوزه، حوزه خیلی مهمی است که بایستی ورود پیدا کنیم. یک انسان مسلمان در حوزه اخلاق باید متخلق باشد، ما الگوهای خیلی خوبی داریم، از پیامبر اسلام(ص) گرفته تا حالا، ما شخصیت‌های خیلی بزرگی داریم که می‌توانیم به آن‌ها در موضوع اخلاق تأسی بکنیم.
ـ سیاست
در حوزه سیاست نیز حتما باید یک فرد مسلمان و شیعه ورود داشته باشد. اگر ما ادعا کنیم که شیعه و اهل عبادت، اهل عقیده و اهل اخلاق هستیم، اما در بحث سیاست ورود نداشته باشیم، تحلیل سیاسی نداشته باشیم، دوست و دشمن خود را نشناسیم، شگردهای دشمنان را در شرایط موجود درست تشخیص ندهیم و در کنار حق قرار نگیریم و در برابر باطل نایستیم، نباید نام خود را مسلمان و شیعه بگذاریم. ما در دعاها اشتراک می‌کنیم، صبح‌های جمعه دعای ندبه می‌خوانیم و از خدا می خواهیم در ظهور حضرت حجت(ع) تسریع بفرماید، دعا می‌کنیم که خدایا اقم به الحق، حق را به وسیله حضرت قائم(عج) اقامه کن، باطل را نابود کن، و خواست‌های دیگر، خب، تحقق این خواست‌ها تنها با دعا می‌شود؟! تنها دست را بلند کنیم و گریه کنیم و اشک بریزیم، اما خود ما اصلا در این عرصه ورود نداشته باشیم، اصلا نفهمیم که حق چگونه اعاده می‌شود و امام مهدی(عج) چگونه حکومتی تشکیل می‌دهد! به دنبال تشکیل حکومت مهدوی هستیم، اما حاضر نیستم خود را به عنوان سربازان حاکمیت امام تربیت کنیم، این چه نوع شیعه‌گری است؟ این چه نوع فهم و شعور از مذهب و مکتب است؟ یقین بدانید اگر شیعیانی که ادعای شیعه‌گری دارند، اما در این عرصه ورود نداشته باشند، از هر رشته و قشری، فرقی نمی‌کند، عالم باشد یا غیرعالم، دانشجو یا دانش‌آموز، کارگر معمولی یا سرمایه‌دار و تاجر؛ هر فردی اگر دارای شعور سیاسی، مکتبی، مذهبی و اسلامی نباشد، ادعا نکند که ما شیعه هستیم و پیروان خالص حضرت امام زمان(عج) می‌باشیم.
در این صورت است که ما بهره‌ای از حرکت‌های دینی نمی‌بریم، ما بهره‌ای از نمازها و دعاهای خود نمی‌بریم، ما آیات متعدد قرآن داریم که ما را تشویق می‌کند که اشداء علی الکفار و رحماء بینهم باشید.
البته فرصت نیست من در این رابطه ورود پیدا کنم و عرایضی را به صورت مفصل خدمت شما داشته باشم.
بنابراین اولین خروجی حضور مومنین در مراسم دعا و جلسات قرآن، این است که ما در عرصه سازندگی فردی وارد شویم، خود را بسازیم، خود را مشغول به ساختن در این چهار حوزه‌ای که گفتم، بکنیم، در غیر آن صورت، ما از این مجالس بهره‌ای نمی‌بریم.
عمل در حوزه اجتماعی؛ وظایف فرد مومن خود ساخته در اجتماع
مسیر و جهت دوم عمل اجتماع است. خب وقتی ما خود را در حوزه فردی ساختیم، وظیفه فردی که در چهار حوزه بیان شده، ساخته شده، چیست؟ وظیفه این است که در خانه خود بنشینیم و فقط مشغول خود باشیم، مشغول زن و بچه خود باشیم، به فکر اجتماع و مردم نباشیم! خیر! ما به عنوان یک فرد مؤمن، متعهد و خودساخته وظیفه داریم در اجتماع ورود پیدا کنیم. وقتی وارد اجتماع شدیم، باید در جهت ساختن اجتماع در این چهار حوزه کار کنیم.
ما در حوزه عقاید اجتماعی، باید ببینیم که عقاید مومنین چگونه است؟ درست است یا اشتباه؟ اشتباهاتش چیست؟ ما باید در راستای تصحیح عقاید مؤمنین ورود پیدا کنیم، ما برای بردن دیگران به بهشت موظف هستیم. چند وقت پیش بعضی از شخصیت‌ها در ایران صحبت می‌کردند که ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، شما اشتباه می‌کنید که نیستید! شمایی که می‌گویی ما مأمور به بهشت بردن دیگران نیستیم، کار پیامبران و کار ائمه معصومین(ع) را زیر سوال می‌برید، کار فقها، علما، مراجع و بزرگان دینی را زیر سوال می‌برید، شما کار قرآن کریم و سایر متون دینی را زیر سوال می‌برید! اگر قرار بر این بود که کسی وظیفه بردن مردم را به بهشت نداشته باشد، پیامبران مبعوث نمی‌شدند و ائمه معصومین(ع) این همه زحمت نمی‌کشیدند، علمای ما این همه خون دل نمی‌خوردند و اصولا امام حسین(ع) در کربلا این حرکت را روی دست نمی‌گرفت. بحث امر به معروف و نهی از منکر یعنی چه؟ ترویج معروف و مقابله با منکرات یعنی چه؟ برای اقامه این اصل اصیل اسلامی خون دادن و بها دادن یعنی چه؟ یعنی اینکه ما باید زمینه را برای به بهشت بردن مردم فراهم کنیم.
بنابراین است عناصری که به عنوان پیروان امام زمان(عج) می‌خواهند تبارز کنند، و وظیفه انجام بدهند، باید از حوزه خود و خانواده بیرون بیایند، به اعضای فامیل، قوم، قبیله، محله، شهرستان، ولایت و بعد به کل کشور بپردازند. البته یک مؤمن مسلمان تنها منحصر به یک کشور هم نمی‌شود و وقتی توان داشته باشد، باید به صورت منطقه‌ای و بین‌المللی عمل کند.
این‌جاست که افراد مؤمن، مسلمان و شیعه ساخته شده در حوزه‌هایی که یادآوری کردم، باید در حوزه اجتماع ورود پیدا کنند، در بحث عقاید مردم کار داشته و مبارزه نمایند، در بحث عبادت، اخلاق و سیاست عمومی در جامعه کار کنند و ورود داشته باشند، اظهار نظر نمایند، هدایت داشته باشند و اگر می‌بینند جایی خراب است، اصلاح کنند، در عرصه مسائل سیاسی در کنار حق قرار بگیرند، در برابر باطل قیام کنند، در رابطه با رفع مشکلات مومنین حضور داشته باشند و با همه توان، همه عوامل زندگی و با تمام جوارح به وظایف دینی و اسلامی خود عمل نمایند.
امروز چرا در سطح دنیای اسلام این همه مشکل داریم؟ با وصف اینکه خدا پشت ما است، 124 هزار پیامبر با ما هستند، پیامبر اسلام(ص)، قرآن خدا، دوازده امام(ع) و امام حاضر هم در کنار ما هستند، چرا این همه مشکل داریم؟ چرا شیعیان این همه معضل دارند؟ چرا این همه منفعل هستیم؟ چرا جزء جمعیت فعال تأثیرگذار در سطح اجتماع نیستیم؟ به خاطر این که ما در این عرصه‌ها سست هستیم، عمل نداریم. شما در سطح افغانستان مطالعه کنید، ببینید ما چقدر عالم داریم، چقدر حوزه‌های علمیه داریم، چند هزار حسینیه و مسجد و مراکز فرهنگی، دینی و مذهبی داریم؟ ما چقدر زمینه‌ها، فرصت‌ها و ظرفیت‌های دینی داریم، چرا این‌ها فعال نیستند؟ چرا در سطح رهبری و هدایت جامعه اسلامی تأثیرگذار نیستند؟ به خاطر اینکه بر اساس اصول دین و مذهب و بر اساس اصول اساسی اسلامی، عملی وجود ندارد!
ـ چرا در سطح مهاجرین این همه مشکل داریم؟ مشکل در درون خود ماست!
به همین خاطر ما امروز در داخل افغانستان درگیر معضلات و مشکلاتیم. ما چرا امروز در سطح جمهوری اسلامی ایران این همه مشکل داریم؟ چرا هنوز حقوق اساسی ما در سطح جمهوری اسلامی ایران تثبیت شده نیست؟ چرا هنوز هم ما گیر داریم؟ چرا هر روز با شخصیت، هویت و هست و بود ما بازی می‌شود؟ من این حرف‌ها را که اینجا می‌گویم، تنها در حضور شما نیست، بلکه من در مجالسی که شخصیت‌ها و بزرگواران ایرانی، مسئولین حوزات و ارگان‌های مختلف حضور دارند، این مسائل را مطرح کرده‌ام. در همین روزهایی که در تهران و قم بودم و با مسئولین ذی‌صلاح ایرانی صحبت داشتم و این مسائل را گفتم، چرا شخصیت ما این طوری است؟ چرا با شخصیت مهاجر بازی می‌شود؟ چرا مهاجر تکریم نمی‌شود؟ این ها از ناحیه جمهوری اسلامی نیست برادران من!
وقتی شما با بزرگترین و اثرگزارترین مسئول ایرانی صحبت می‌کنی و معضلات را می‌رسانی، این‌ها گوش می‌کنند، استقبال می‌کنند، من مشکلات و معضلات مهاجرین و این که اکثر مهاجرین نسبت به جمهوری اسلامی ایران دید منفی دارند و مخالف نظام اند را با این مسئولین مطرح کرده‌ام و این‌ها با کمال میل گوش دادند، اما مشکل در کجاست؟ مشکل در درون خود ماست! ما مردم در عرصه‌های مختلف، حتی در راستای تثبیت و حمایت از حقوق خود، بازتاب دادن و منعکس کردن خواسته‌های خود، درست عمل نمی‌کنیم و مشکل داریم. انگشت انتقاد ما به سمت جمهوری اسلامی ایران نیست، جمهوری اسلامی ایران امروز در برابر کل دنیا ایستاده و تنها نظام اسلامی است که امروز در معرض آماج مختلف فشارها قرار گرفته است، ما مسئولیت داریم از این نظام و از این حکومت اسلامی دفاع و حمایت بکنیم، اما حداقل در رابطه با مشکلات خود نیز توجه داشته باشیم! چرا نداریم؟ به خاطر اینکه ما اساسا در انجام وظایف دینی و اسلامی خود ضعف داریم.
این‌جاست که ما در این عرصه‌ها مشکل داریم، حقوق ما ضایع می‌شود، مشکلات بسیار مختلفی در موضوعات اداری داریم، در موضوعات سیاسی و مسائل مختلفی که امروز اینجا حضور داریم، این مشکلات وجود دارد؛ این‌جاست که برادران ما بایستی همان گونه که به وظایف فردی خود می‌پردازند و به موضوعات شخصی توجه دارند، بایستی در رابطه با مسائل اجتماعی نیز توجه داشته باشند.
ما امروز الحمدالله در جمهوری اسلامی ایران ده‌ها هزار روحانی داریم، ده‌ها هزار مهندس و دانشگاهی، سرمایه‌گذار، کاسب و کارگر داریم، اگر این‌ها با داشتن شعور سیاسی و برداشت‌های فکری در عرصه مسائل اجتماعی و سیاست عمل کنند، معلوم است که ما می‌توانیم موضوعات خود را حل کنیم. جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد، من در حوزه سرمایه گذاران با این‌ها صحبت کردم، در حوزه کسبه و بازاریان و در رابطه با کارت کار صحبت کردم، برای همه این‌ها راهکار وجود دارد، اگر مهاجرین ما با این فکر و اندیشه به صحنه بیایند، قطعا مسائل حل می‌شود.
این صحبت‌ها در رابطه با بحث اینکه دعا بایستی اثرگذار باشد، بود. در این دو حوزه، ما بایستی در حوزه فردی ساخته شویم، و بعد از ساخته شدن، باید در حوزه اجتماعی ورود پیدا کنیم و عمل نماییم، و این به نفع خود ماست. حتی ما اگر نعوذ بالله به فکر آخرت خود و خدا و پیامبر هم نباشیم، در راستای زندگی و رشد دادن زندگی خود و به دست آوردن اقتدار مادی هم که شده، باید توجه و عمل کنیم.
مرکز تبیان به دنبال احقاق حقوق مهاجرین است
نکته بعدی که می‌خواستم صرفا جهت اطلاع رسانی خدمت عزیزان عنوان بکنم، این است که مرکز تبیان در جمهوری اسلامی ایران به طور جدی به دنبال احقاق حقوق مهاجرین و از میان برداشتن معضلات و مشکلات از مسیر راه مهاجرین است. من قبلا با حاج آقای اکبرزاده در این رابطه صحبت کردم که قرار است دفتر مرکز تبیان در تهران افتتاح شود، به خصوص در عرصه ایجاد اتحادیه اصناف و بازاریان همانندی که در مشهد افتتاح کردیم. ما در اینجا(تهران) اقداماتی را روی دست خواهیم گرفت که ایشان محبت کردند و دعوت کردند که در این جلسه خدمت شما برسیم و مباحثی را عنوان کنیم. لذا ما در خدمت عزیزان مهاجر از هر قشر هستیم؛ هر مشکل، معضل و هر بحثی که وجود دارد، به ما منتقل کنند و ما از طریق بحث دفتر تهران پیگیر خواهیم بود.
در عین حال، ما تقاضای همکاری هم از شما داریم؛ هرکدام تان در هر رشته ای که توان دارید، باید در صحنه و برای رفع معضلات خودتان و همچنین سایر هموطنان مهاجر پا پیش بگذارید. گذشته از آن، بر فرض ما در سطح مهاجرین مشکل نداشته باشیم، برنامه دفاتر ما این است که از ظرفیت مهاجرین در راستای حمایت از برنامه‌های دینی و حرکت‌های مذهبی در داخل افغانستان استفاده کنیم. اصل وظیفه مهاجرین هم همین است؛ مهاجرین اینجا نیامده که زندگی کنند و خوش بگذراند، نه! ما باید در اینجا به عنوان سکوی حمایتی مردم افغانستان عمل کنیم؛ در عرصه‌های اقتصادی، اطلاع رسانی، تبلیغات و...، ما باید پیام مردم افغانستان را به مردم ایران برسانیم و زمینه‌های نزدیکی مردم دو کشور را فراهم نماییم، از این طریق، پیام مردم افغانستان را به دنیا منعکس کنیم و پیام مردم ایران را هم باید به مردم افغانستان برسانیم؛ به هر حال وظایف دینی و اسلامی جدی داریم که بایستی به آن عمل کنیم و انشالله تعالی در عمل به وظایف دینی خود توفیق داشته باشیم.
من بیش از این وقت عزیزان را نمی‌گیرم، انشالله امیدوار هستم که خدای متعال به همه ما توفیق عنایت کند تا برنامه‌ها و حرکتی را در پیش بگیریم که اول خدای متعال از ما خوشنود و راضی شود، سپس ائمه معصومین(ع) به ویژه حضرت امام زمان(عج) از ما شاد و خوشنود گردد و ما را به عنوان سربازان امام زمان(عج) تربیت و آماده بکند و انشالله توفیق سربازی عنایت کند.
خدای متعال ارواح طیبه شهدای اسلام، شهدای مقاومت، شهدای مردم افغانستان به خصوص شهدای ترور در هرات و کابل، مزارشریف و سایر ولایات اخصا شهدای 7 جدی مرکز تبیان که بیش از 50 نفر شهید و بیش از 90 نفر زخمی شدند را از ما شاد و خوشنود بگرداند، مشکلات و معضلات و همه مصائب را از سطح جامعه اسلامی به خصوص مردم افغانستان بزداید، انشالله خداوند عنایت کند تسهیلات و سهولت‌های زندگی در همه عرصه‌ها ایجاد شود و مردم افغانستان به خصوص مهاجرین از این مشکلات و معضلاتی که هست، نجات پیدا کنند.
avapress.com/vdcb9ab8srhbwzp.uiur.html
تگ ها
مطالب مرتبط
[۱۹ ثور ۱۳۹۸] 
[۱ سنبله ۱۴۰۱] 
[۱ سنبله ۱۴۰۱] 
[۱ ثور ۱۳۹۹] 
