خبرگزاری صدای افغان (آوا) -بلخ: سالهاست که در شهرهای مختلف کشور، لباسهای مخصوص زنان بر روی جادهها و در معرض دید عموم مردم و توسط فروشندگانِ مرد فروخته میشود. این در حالی است که در کشورهای دیگر اسلامی و حتی تعدادی از کشورهای غیراسلامی نیز این لباسها از سوی فروشندگان زن و در فضایی سرپوشیده فروخته میشود و نه در مقابل دید رهگذران.
با گشت و گذاری ساده در بازارهای ولایات مختلف بخصوص شهر مزارشریف میبینیم که فروشندگان مرد با جار زدن با صدای بلند درصدد جذب مشتری برای فروش لباسهای مخصوص زنان هستند. قطعا خرید این لباسها از دکانها و غرفههای کنار سرکها و از دست فروشندگان مرد، برای بانوان بسیار آزاردهنده میباشد.
فاطمه سادات، یکی از باشندگان ولایت بلخ به خبرنگار آوا میگوید که فروش لباسهای مخصوص زنان در روی جادهها برای او بسیار آزاردهنده است و ضعف فرهنگ عمومی در جامعۀ ما را نشان میدهد.
به گفتۀ او فروش این لباسها توسط مردان در روی جادهها و در ملاء عام نشاندهندۀ بیحرمتی به عفت زنان میباشد، در حالی که دین مبارک اسلام ارزش زیادی نسبت به بانوان قائل است.
این باشندۀ شهر مزارشریف میگوید که طی 22 سال عمرش هیچگاه نتوانسته لباسها و وسایل مورد نیازش را در روی بازار از مردان بخرد و حتی هنگامی که از کنار غرفههای فروش این لباسها عبور میکند بسیار احساس شرم میکند.
همچنین نیلوفر نظری از دیگر باشندگان شهر مزارشریف معتقد است که در یک جامعۀ اسلامی زیبنده نیست که لباسهای مخصوص زنان در روی جادهها فروخته شود و چشم مردان اجتماع به این لباسها بیفتد و زمینۀ بیعفتیهای مختلف فراهم گردد.
نظری میگوید: زمانی که نیاز دارد تا چنین لباسهایی برای خود بخرد تمام باراز را طی میکند تا یک فروشندهای که پسری کوچک باشد پیدا نموده و وسایل مورد نیازش را از او خریداری کند.
از سویی هم خانمحمد دستفروش لباسهای مخصوص زنانه در بلخ به خبرنگار آوا میگوید: "چون فروشنده مردان هستند زنان بعضا آزادانه وسایلشان را خریده نمیتوانند و این مسئله برایشان بسیار شرمآور است".
وی میافزاید که رویۀ شماری از فروشندگان لباسهای مخصوص زنانه با تعدادی از زنان بسیار زشت است و بهتر است که این وسایل توسط زنان فروخته شود، ولی بنا به نبود فروشندۀ زن، مردان مجبور هستند این لباسها و وسایل را بفروشند.
در کنار این علیاکبر احمدی از دیگر شهروندان کشور عنوان میکند: "چون افغانستان یک کشور اسلامی و مردم آن مسلمان هستند، فروش لباسهای زنان بخصوص لباسهای زیرپوش زنان در بازارها و در حضور مردان و آن هم از سوی مردان و پسرانِ جوان خلاف اصول و اوامر اسلامی است و دولت باید سازوکاری فراهم کند تا لوازم مورد نیاز زنان و چیزهایی که زنان نمیتوانند آن را با آسودگیِ خاطر از نزد مردان خریداری کنند، توسط مردان به فروش نرسد."
البته به نظر میرسد که برای بهبود این شرایط، علاوه بر اینکه دولت باید از فروش لباسهای مخصوص بانوان توسط فروشندگان مرد جلوگیری نماید، بایستی برای ورود تعداد فروشندگان زنِ مورد نیاز به این عرصه و همچنین تهیۀ مکانهای مناسب برای ایجاد مغازههای فروش ویژۀ بانوان در سطح ولایات مختلف اقدام جدی و اصولی نماید.
در همین حال مولوی محمود دانشجو، رئیس حج اوقاف بلخ به آوا میگوید که "باید محل فروش وسایل مخصوص زنان، در حجاب و پوشیده باشد و نباید این لباسهای مخصوص زنان در کوچه و خیابان و در معرض نمایش صدها مرد به فروش رسانده شود."
دانشجو، فروش این لباسها را بر روی سرکها خلاف ارزشهای اخلاقی و فرهنگی دانسته و میافزاید که باید این لباسها در مکانی مخصوص و از سوی فروشندگانِ زن فروخته شود.
این در حالی است که در شهر مزارشریف تنها دو الی سه دوکانِ فروش لباس مخصوص زنان وجود دارد که فروشندگانِ آنها زن هستند. با این حال، شماری از زنان در بلخ میگویند که لباسهای مخصوص زنانه در این دوکانها با قیمتی گزاف به فروش میرسد و آنان مجبور میشوند این وسایل را با قیمت مناسبتری از روی سرکها و از فروشندگان مرد خریداری کنند.