نفاق و عدم وحدت در جامعه باعث اشغال کشور توسط آمریکا شد/ شهید «حسینی» فردی شجاع و با ایمان بود

خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: همایش گرامی‌داشت از ۳۵مین سالروز شهادت سپهسالار جهاد و فاتح بامیان، شهید سید ابراهیم شاه حسینی با هفت تن از یارانش عصر روز( پنج‌شنبه، ۲۰ جدی) از سوی بنیاد پیامبر اعظم(ص) با حضور علما، متنفذین، فرهنگیان و دانشجویان برگزار شد.

حجت الاسلام و المسلمین نوروز علی سلیمی، عالم دین، شهید سید ابراهیم شاه حسینی را فردی شجاع، باایمان و مدبر عنوان کرده و بیان داشت که شهید حسینی در راستای جهاد از مال و جان خود گذشت.
براساس سخنان او، شهید حسینی زمانی که می خواست بامیان را فتح کند، به افرادش توصیه کرد که در هنگام فتح به خانه، مال و ناموس مردم صدمه‌ ای وارد نگردد.
وی با بیان این که نفاق و عدم وحدت در جامعه افغانستان عامل اشغال کشور توسط آمریکا بود، افزود که جامعه بدون وحدت یک جامعه مرده محسوب می شود.
 
از سویی هم سیدابوالقاسم هادی، مسئول کمیته علما و روحانیون بنیاد پیامبر اعظم(ص)، مقام شهدا را نزد خداوند(ج) بلندمرتبه دانسته و افزود که دشمنان کشور با تفرقه افگنی به نام مذهب، قوم و نژاد باعث عقب ماندگی مردم افغانستان شده اند.

به گفته او، شوروی سابق با اشغال افغانستان عرصه را برای مردم تنگ ساخت و با آن‌هم تعدادی از مردان خدا(ج) صدا بلند کرده و در راه خداوند(ج) جهاد و علیه شوروی سابق قیام کردند.
 
سید حسن‌شاه رحیمی، استاد دانشگاه نیز طی سخنانی کودتای هفت ثور را آغاز روزهای تاریک و سیاه افغانستان بیان کرده و گفت، بعد از کودتای هفت ثور همه اقشار جامعه در حالت خفقان به سر می بردند.

وی شهید حسینی را فرد مصلح در بین تمام مردم از شیعه و سنی توصیف کرده و گفت: "آنان با بوتل های پر از تیل به مصاف توپ و تانک رفتند و با دستان خالی جهاد را علیه شوروی آن زمان آغاز کردند".
 

گفتنی است که شهید سید ابراهیم شاه حسینی فرزند سید علی احمد شاه حسینی در قریه بانگی دره ترکمن ولایت پروان چشم به جهان گشوده بود.  وی در زمان جهاد قیام خود را از چنداول کابل آغاز کرد و بعد از مدتی به زادگاهش ولایت پروان برگشت نموده و از آنجا جهاد را رهبری می کرد.
 این شهید در سال ۱۳۶۶ ولایت بامیان را فتح و بعد از آن رهبری تمام جبهات جهاد را به دست گرفته و چندی بعد مزارشریف را نیز از چنگ شوروی خارج کرده بود.
او بعد از مجاهدت بسیار در یک کمین افراد مسلح به تاریخ ۲۰ جدی سال ۱۳۶۸ در نزدیک زادگاهش در دره ترکمن با هفت تن از یارانش به شهادت رسید.