باشندگان ولسوالی دهنه غور در ولایت بغلان می گویند، که معلمین در این ولسوالی به وقت و زمان معین برای تدریس شاگردان حاضر نمی‎شوند.
به گزارش خبرگزاری آوا، تعدادی از باشندگان ولسوالی دهنه غوری ولايت بغلان از عملکرد معلمین مکاتب این ولایت شکایت دارند و می گویند که آنان (معلمین) به وقت و زمان معین خود برای تدریس شاگردان حاضر نمی‏شوند، چنانکه متعلمین هر روز بدون آنکه در مکتب درسی بخوانند، دوباره به خانه هایشان باز می گردند.
جان مراد يكتن از باشنده گان ولسوالي دهنه غوری ولایت بغلان مي‏گويد، كه مكاتب این ولسوالي، معلمين مكمل دارد، اما اكثريت معلمين به وقت و زمان معین شده براي تدريس شاگردان حاضر نمي‏شوند و اكثريت آنان به كارهاي شخصي خود مشغولند.
وی در ادامه مطلب فوق، تصریح کرد، که رياست معارف در رابطه با این موضوع کوتاهی می کند و مشکلات این شهرستان را به درستی پيگيري نمي‎كند.
این باشنده ها همچنان می‏گویند، که مکاتب این ولسوالی تعمیر استندرد ندارد، تعمیرهای فعلی مکاتب این ولسوالی برای تعداد شاگردان کافی نبوده و شاگردان مجبورند تا در فضای باز به ادامه تحصیل بپردازند.
احد يكی دیگر از باشندگان این والسوالي ضمن شکایت از وضعیت مكاتب دهنه غوری گفتف که اکثر مکاتب این ولسوالی تعمير ندارد و اکثر شاگردان در فضای باز و درگرما مصروف به تحصیل هستند، و همين مسئله سبب گردیده که اكثريت مردم نگذارند، اطفال شان به مکاتب بروند.
در این حال سید منصور، رییس معارف ولایت بغلان ضمن تایید مشکلات مکاتب این ولسوالی از عدم وجود مکاتب مناسب و استندرد در این ولایت می گوید، که آنان برنحوه دروس و شیوه تدریس در مکاتب دهنه غوری نظارت کامل دارند و تمام معلمین به وقت و زمان تعیین شده شان به تدریس شاگردان می‎پردازند.
وی تاکید کرد، که آنان بر تمام ولسوالي هاي ولايت بغلان هیات نظارت دارند كه ازمركز تعين شده و تمام شيوه تدريس و موجوديت استادان را در هنگام دروس شاگردان بررسي مي‏كنند و تا کنون هيچ شكايتی در مورد نبود استادان در جريان درس شاگردان براي آنان گزارش نشده است.
رییس معارف ولایت بغلان در رابطه با عدم وجود مکاتب استندرد در این ولایت می گوید، که ۵۰ فيصد از مكاتب ولايت بغلان داراي تعمير استندرد نیست و در اكثر ولسوالی ها و قریه های دور دست، مكاتب، منازل رهايشي و كرایه ای مي‏باشد.
این درحالیست که ولسوالی دهنه غوری بیش از صد قریه دارد و شاگردان در اکثریت نقاط این ولسوالی مجبورند تا برای رسیدن به مکاتب بیش از ده ها کیلومتر راه را پای پیاده طی کنند كه بعد از آن هم يا معلمين كافي در مكاتب براي تدريس آنان وجود ندارد ويا هم مكاتب تعمير درست ندارند تا شاگردان در آنجا به ادامه دروس خود بپردازند.