آوا - ورځني کتنه: د خپل نوم پر خلاف، ملګري ملتونه هېڅکله یو مستند نړیوال واک نه دی، چې د زبرځواکونو له ارادې څخه خپلواک وي. بلکه، دا د تسلط سیسټم په خدمت کې یوه اداره ده. له کلونو راهیسې د دغه سازمان امنیت شورا تل د استبدادي او استبدادي قدرتونو په لاس کې د زورواکو په توګه کار کوي چې په مظلومو ملتونو او خپلواکو هېوادونو باندې خپل غیر قانوني واکمني تحمیل کړي.
دخپریدو نیټه :يکشنبه ۳۰ اسد ۱۴۰۱ ساعت ۱۵:۱۰
د مطلب کود : 257424
اسوشیټیډ پریس د ملګرو ملتونو د ډیپلوماټانو په حواله راپور ورکړی چې روسیه او چین غواړي د اسلامي امارت ټولو ۱۳ چارواکو ته د نړۍ نورو هیوادونو ته د سفر اجازه ورکړل شي. په داسې حال کې چې امریکا او اروپايي هېوادونه په افغانستان کې د ښځو حقونو ته د نه درناوي او د یوه جامع حکومت د نه جوړولو په پلمه د «اسلامي امارت» د ۷ چارواکو د سفر د معافیت د غځولو غوښتنه کوي. دغه هېوادونه وايي، شپږ نور چارواکي باید د امنیت شورا د بندیزونو په لېست کې شامل شي.
متحده ایالاتو د پنجشنبې په ورځ وړاندیز وکړ چې په اوو تنو باندې د سفر بندیز بیرته ولګوي او د شپږو نورو لپاره معافیت وساتي؛ خو د دوی سفر باید یوازې قطر ته محدود وي. چیرته چې امریکا او طالبان مذاکرات کوي.
ډیپلوماټانو ویلي، چې روسیې او چین د طالبانو ټولو ۱۳ چارواکو ته د ۹۰ ورځو لپاره د سفر معافیت وړاندې کړی. خو یوازې روسیې، چین، قطر او د سیمې هېوادونو ته ولاړ شئ.
د ملګرو ملتونو په امنیت شورا کې لانجه په دې اړه نه ده چې د «اسلامي امارت» څومره چارواکي تر بندیزونو لاندې پاتې شي او که نه؛ بلکې د دې اختلاف اصلي بنسټ د تسلط کچه ده چې ستر قدرتونه غواړي پر افغانستان ولري.
که "اسلامي امارت" یا په نړۍ کې کوم بل نظام د نړۍ د خوړلو او استکباري قدرتونو تسلط ومني، هیڅکله به د بندیزونو په نښه نه شي. د غوره کولو لپاره، بندیز د تسلط سیسټم په خدمت کې یو له اغیزمنو تاکتیکونو څخه دی ترڅو هیوادونه اطاعت وکړي او د هغه امر ته غوږ ونیسي.
امریکا چې د دې پروګرام په سر کې ده، تل په ورته حالاتو کې ښودلې چې کله یې ستراتیژیکې ګټې تضمین شي، حتی له بدنامو رژیمونو سره هم یو ځای کېږي، ملاتړ یې کوي او هېڅکله هم د نورو هېوادونو په غوښتنه او په ښکاره ډول نه کېږي. نړیوال قوانین، په شمول د ملګرو ملتونو منشور، د بشري حقونو نړیوال کنوانسیونونه، او نور، د دوی په مشرانو بندیزونه یا حتی محدودیتونو ته اجازه نه ورکوي.
په دې برخه کې یوه ښکاره بیلګه له استبدادي عرب رژیمونو سره د امریکا چلند دی. امریکا له یوې خوا په سیمه کې خپل مغرور واکمني تحمیلوي، د عربي هیوادونو د تیلو زیرمې لوټوي او له بلې خوا پر دغو هیوادونو د ملیاردونو ډالرو جنګي وسلو او پوځي تجهیزاتو په پلورلو سره ډیره ګټه تر لاسه کوي او سیمه په یوه کنډواله بدلوي. د پوډرو پلورنځی؛ ورځ تر بلې د وسلو د سیالیو او خونړیو دښمنیو په وژونکي کندې کې ډوبیږي.
هلته د بشری حقونو تر ټولو ښکاره اصول د متحده ایالاتو په ښکاره ملاتړ سره په قصدی ډول ځنډول شوی دی، او هغه وینه تویونکی او استبدادی مشران چې حتی انتقادی خبریالان یې له منځه وړی او له منځه وړی، له مصونیت څخه برخمن دی او هېڅکله نه مجازات کیږی.
له همدې امله د زبرځواکونو ترمنځ چې د ملګرو ملتونو د امنیت شورا دایمي غړي دي پر طالب مشرانو د بندیزونو لګولو یا نه لګولو په اړه د اختلاف اصلی لامل د کابل پر اوسنیو مشرانو فشار اچول دي چې د زبرځواکونو مغرورې غوښتنې ومني. د یو داسې ځواک استعماري واکمنۍ چې پخوا یې په پوځي مبارزه کې له ذلت سره ماتې خوړلې وه او د خپل هیواد پریښودو ته اړ شوي وو.
په عین حال کې، ملګري ملتونه، د دې نوم په مقابل کې، هیڅکله یو مستند نړیوال واک نه دی چې د خپلو بنسټیزو زبرځواکونو له ارادې څخه خپلواک وي. بلکه، دا د تسلط سیسټم په خدمت کې یوه اداره ده. د دې سازمان د امنیت شورا له کلونو راهیسې تل د استبدادي او استعماري قدرتونو په لاس کې د زورواکو په توګه کار کوي چې په مظلومو ملتونو او خپلواکو هیوادونو باندې خپل غیر قانوني واکمني تحمیل کړي او په همدې اساس د دغه سازمان پر ضد بندیزونه، ګواښونه او تیري کوي. په نښه شوي هیوادونه، که اړتیا وي، له دې څخه د ملګرو ملتونو د امنیت شورا لخوا قانون جوړ شوی او وړاندیز شوی؛ په هرصورت، که چیرې د دې سازمان د دایمي غړو هیوادونو د ګټو د اختلافاتو یا ټکرونو له امله دا ډول پلیټ فارم چمتو نشي، لکه په ۲۰۰۳ کې د متحده ایالاتو لخوا د عراق نظامي اشغال، حتی د دې سازمان خورا څرګند قواعد او وړتیاوې له پامه غورځول.
په دې حساب، هغه فشارونه چې اوس د ملګرو ملتونو له خوا پر افغانستان روان دي، تر هغه به دوام ولري، تر څو چې «اسلامي امارت» پر خپل استقلال او د سترو قدرتونو له ارادې نه سرغړونې ته دوام ورکړي. خو که د اوسني نظام مشران د هېواد د خپلواکۍ یوه برخه له لاسه ورکړي، بهرنۍ تسلط ومني او متکبر زبرځواکونو ته امتیازات ورکړي، د دغو فشارونو حجم به هم کم شي.
متحده ایالاتو د پنجشنبې په ورځ وړاندیز وکړ چې په اوو تنو باندې د سفر بندیز بیرته ولګوي او د شپږو نورو لپاره معافیت وساتي؛ خو د دوی سفر باید یوازې قطر ته محدود وي. چیرته چې امریکا او طالبان مذاکرات کوي.
ډیپلوماټانو ویلي، چې روسیې او چین د طالبانو ټولو ۱۳ چارواکو ته د ۹۰ ورځو لپاره د سفر معافیت وړاندې کړی. خو یوازې روسیې، چین، قطر او د سیمې هېوادونو ته ولاړ شئ.
د ملګرو ملتونو په امنیت شورا کې لانجه په دې اړه نه ده چې د «اسلامي امارت» څومره چارواکي تر بندیزونو لاندې پاتې شي او که نه؛ بلکې د دې اختلاف اصلي بنسټ د تسلط کچه ده چې ستر قدرتونه غواړي پر افغانستان ولري.
که "اسلامي امارت" یا په نړۍ کې کوم بل نظام د نړۍ د خوړلو او استکباري قدرتونو تسلط ومني، هیڅکله به د بندیزونو په نښه نه شي. د غوره کولو لپاره، بندیز د تسلط سیسټم په خدمت کې یو له اغیزمنو تاکتیکونو څخه دی ترڅو هیوادونه اطاعت وکړي او د هغه امر ته غوږ ونیسي.
امریکا چې د دې پروګرام په سر کې ده، تل په ورته حالاتو کې ښودلې چې کله یې ستراتیژیکې ګټې تضمین شي، حتی له بدنامو رژیمونو سره هم یو ځای کېږي، ملاتړ یې کوي او هېڅکله هم د نورو هېوادونو په غوښتنه او په ښکاره ډول نه کېږي. نړیوال قوانین، په شمول د ملګرو ملتونو منشور، د بشري حقونو نړیوال کنوانسیونونه، او نور، د دوی په مشرانو بندیزونه یا حتی محدودیتونو ته اجازه نه ورکوي.
په دې برخه کې یوه ښکاره بیلګه له استبدادي عرب رژیمونو سره د امریکا چلند دی. امریکا له یوې خوا په سیمه کې خپل مغرور واکمني تحمیلوي، د عربي هیوادونو د تیلو زیرمې لوټوي او له بلې خوا پر دغو هیوادونو د ملیاردونو ډالرو جنګي وسلو او پوځي تجهیزاتو په پلورلو سره ډیره ګټه تر لاسه کوي او سیمه په یوه کنډواله بدلوي. د پوډرو پلورنځی؛ ورځ تر بلې د وسلو د سیالیو او خونړیو دښمنیو په وژونکي کندې کې ډوبیږي.
هلته د بشری حقونو تر ټولو ښکاره اصول د متحده ایالاتو په ښکاره ملاتړ سره په قصدی ډول ځنډول شوی دی، او هغه وینه تویونکی او استبدادی مشران چې حتی انتقادی خبریالان یې له منځه وړی او له منځه وړی، له مصونیت څخه برخمن دی او هېڅکله نه مجازات کیږی.
له همدې امله د زبرځواکونو ترمنځ چې د ملګرو ملتونو د امنیت شورا دایمي غړي دي پر طالب مشرانو د بندیزونو لګولو یا نه لګولو په اړه د اختلاف اصلی لامل د کابل پر اوسنیو مشرانو فشار اچول دي چې د زبرځواکونو مغرورې غوښتنې ومني. د یو داسې ځواک استعماري واکمنۍ چې پخوا یې په پوځي مبارزه کې له ذلت سره ماتې خوړلې وه او د خپل هیواد پریښودو ته اړ شوي وو.
په عین حال کې، ملګري ملتونه، د دې نوم په مقابل کې، هیڅکله یو مستند نړیوال واک نه دی چې د خپلو بنسټیزو زبرځواکونو له ارادې څخه خپلواک وي. بلکه، دا د تسلط سیسټم په خدمت کې یوه اداره ده. د دې سازمان د امنیت شورا له کلونو راهیسې تل د استبدادي او استعماري قدرتونو په لاس کې د زورواکو په توګه کار کوي چې په مظلومو ملتونو او خپلواکو هیوادونو باندې خپل غیر قانوني واکمني تحمیل کړي او په همدې اساس د دغه سازمان پر ضد بندیزونه، ګواښونه او تیري کوي. په نښه شوي هیوادونه، که اړتیا وي، له دې څخه د ملګرو ملتونو د امنیت شورا لخوا قانون جوړ شوی او وړاندیز شوی؛ په هرصورت، که چیرې د دې سازمان د دایمي غړو هیوادونو د ګټو د اختلافاتو یا ټکرونو له امله دا ډول پلیټ فارم چمتو نشي، لکه په ۲۰۰۳ کې د متحده ایالاتو لخوا د عراق نظامي اشغال، حتی د دې سازمان خورا څرګند قواعد او وړتیاوې له پامه غورځول.
په دې حساب، هغه فشارونه چې اوس د ملګرو ملتونو له خوا پر افغانستان روان دي، تر هغه به دوام ولري، تر څو چې «اسلامي امارت» پر خپل استقلال او د سترو قدرتونو له ارادې نه سرغړونې ته دوام ورکړي. خو که د اوسني نظام مشران د هېواد د خپلواکۍ یوه برخه له لاسه ورکړي، بهرنۍ تسلط ومني او متکبر زبرځواکونو ته امتیازات ورکړي، د دغو فشارونو حجم به هم کم شي.
avapress.com/vdcj8ae8xuqeixz.b,fu.html
ټګونه
ډیری لیدل شوي
۴
