اجلاس گروه ۲۰ با حضور رهبران کشورهای ثروتمند جهان، در شهر بریزبن در استرالیا برگزار شده است.
گفتگوهای این اجلاس دو روزه که سران امریکا، چین، روسیه و تعدادی دیگر از کشورهای جهان در آن شرکت دارند، بر موضوع رشد اقتصادی جهان متمرکز خواهد بود.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل، شرکت کنندگان این نشست را به تلاش بیشتر برای مقابله با ابولا، تغییرات آب و هوا و مناقشه اوکراین ترغیب کرد.
باراک اوباما؛ رییس جمهور امریکا تلاش کرده است به متحدان خود در منطقه آسیا - اقیانوس آرام اطمینان دهد که این منطقه همچنان برای امریکا اهمیت دارد.
هرمن ون رامپوو؛ رییس شورای اروپا گفته است که روسیه باید انتقال سلاح و نیرو را به اوکراین متوقف کند و نیروهایی را که هم اکنون در این کشور مستقر هستند، بیرون بیاورد.
آقای پوتین در آستانه اجلاس گروه ۲۰ گفت تحریم های امریکا و اتحادیه اروپا علیه روسیه، به این کشور ضربه‌ای نخواهد زد؛ اما به ضرر اقتصاد جهان خواهد بود.
به این ترتیب به نظر می رسد اجلاس گروه ۲۰ قدرت اقتصادی جهان نیز در فضایی آکنده از خصومت های سیاسی برگزار شود.
کارشناسان می گویند که پیش بینی می شود رییس جمهوری روسیه در این اجلاس با برخورد خصمانه قدرت های غربی و دیگر کشورهای تحت سلطه و نفوذ غرب مواجه شود.
بحران اوکراین که طی روزهای اخیر یکبار دیگر خبرساز شده است بر بخش عظیمی از موضوعات در دستور کار این اجلاس مهم جهانی در عرصه اقتصادی سایه خواهد انداخت.
روسیه تلاش خواهد کرد با حضور در این اجلاس، قدرت های غربی را متقاعد کند که با تحریم روسیه، اشتباه بزرگی را مرتکب می شوند.
ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه بارها و از جمله اخیرا در آستانه برگزاری این اجلاس اقتصادی به غرب هشدار داده است که وضع تحریم علیه روسیه، چیزی از قدرت آن کشور نخواهد کاست؛ اما تاثیرات وضعی آن، بر اقتصاد به بن بست خورده لیبرال سرمایه داری، ملموس و جبران ناپذیر خواهد بود.
این مواضع البته برخی کشورهای غربی یا همسو با غرب را به شدت تکان خواهد داد؛ البته نه لزوما امریکا را.
کشورهایی مانند آلمان که حدود ۲۴ درصد کل نیاز انرژی اش از سوی روسیه تامین می شود و همچنین فرانسه و برخی دیگر از کشورهای اروپایی، هشدارهای پوتین را جدی خواهند گرفت.
روسیه بارها در روابط خود با غرب، از اهرم صدور انرژی به این کشورها، بهترین استفاده را برده است.
در اوج تنش های اوکراین و تشنج در رابطه غرب با روسیه، ولادیمیر پوتین به چین سفر کرد؛ سفری که برای بسیاری از اروپایی ها و حتی امریکا، یک هشدار تلویحی به آنهایی بود که تصور می کنند با تحریم روسیه می توانند جلو بلندپروازی های نظامی و توسعه طلبی های سیاسی این کشور را بگیرند یا افتصاد آن را فلج کنند.
در آن سفر آقای پوتین، قراردادی به ارزش ۴۰۰ میلیارد دالر در زمینه صدور گاز روسیه به چین در مدت زمانی ۳۰ ساله امضا کرد.
امضای این قرارداد یک تکانه عظیم سیاسی و اقتصادی برای اروپا بود.
شماری از کارشناسان غربی در همان زمان این نکته را به قدرت های اقتصادی غربی یادآور شدند که رابطه غرب با روسیه به نحو بی سابقه ای به سمت تنش و رویارویی پیش می رود.
شاید عامل محرک این امر، بلندپروازی های روسیه و تصمیم پوتین برای احیای شوروی پیشین باشد؛ اما در نهایت، این پیام را به همراه دارد که منابع انرژی صادراتی روسیه به اروپا نمی تواند همیشگی باشد و این همکاری در عرصه اقتصادی، هرگز نمی تواند از گزند تنش های رو به گسترش سیاسی و صف آرایی های نظامی غرب و شرق، مصون و در امان بماند؛ بنابراین، اروپا باید برای تامین انرژی خود، به گزینه هایی غیر از روسیه فکر کند.
به این ترتیب، در نگاه نخست، شاید تصور شود که این پوتین خواهد بود که در اجلاس سران گروه ۲۰ در استرالیا به شدت تحقیر خواهد شد؛ اما در نهایت، روشن می شود که پوتین اهرمی نیرومند در اختیار دارد که هرگز اجازه نمی دهد چیزی از قدرت و جایگاه مهم این کشور در عرصه اقتصادی بکاهد و آن، وابستگی اروپا به گاز صادراتی روسیه است.
با این وجود نباید از یاد برد که پیش از این، قدرت های غربی، به دنبال الحاق کریمه به روسیه، از حضور در اجلاس گروه ۸ کشور صنعتی جهان که به میزبانی روسیه برگزار می شد، سر باززدند.
گفتگوهای این اجلاس دو روزه که سران امریکا، چین، روسیه و تعدادی دیگر از کشورهای جهان در آن شرکت دارند، بر موضوع رشد اقتصادی جهان متمرکز خواهد بود.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل، شرکت کنندگان این نشست را به تلاش بیشتر برای مقابله با ابولا، تغییرات آب و هوا و مناقشه اوکراین ترغیب کرد.
باراک اوباما؛ رییس جمهور امریکا تلاش کرده است به متحدان خود در منطقه آسیا - اقیانوس آرام اطمینان دهد که این منطقه همچنان برای امریکا اهمیت دارد.
هرمن ون رامپوو؛ رییس شورای اروپا گفته است که روسیه باید انتقال سلاح و نیرو را به اوکراین متوقف کند و نیروهایی را که هم اکنون در این کشور مستقر هستند، بیرون بیاورد.
آقای پوتین در آستانه اجلاس گروه ۲۰ گفت تحریم های امریکا و اتحادیه اروپا علیه روسیه، به این کشور ضربه‌ای نخواهد زد؛ اما به ضرر اقتصاد جهان خواهد بود.
به این ترتیب به نظر می رسد اجلاس گروه ۲۰ قدرت اقتصادی جهان نیز در فضایی آکنده از خصومت های سیاسی برگزار شود.
کارشناسان می گویند که پیش بینی می شود رییس جمهوری روسیه در این اجلاس با برخورد خصمانه قدرت های غربی و دیگر کشورهای تحت سلطه و نفوذ غرب مواجه شود.
بحران اوکراین که طی روزهای اخیر یکبار دیگر خبرساز شده است بر بخش عظیمی از موضوعات در دستور کار این اجلاس مهم جهانی در عرصه اقتصادی سایه خواهد انداخت.
روسیه تلاش خواهد کرد با حضور در این اجلاس، قدرت های غربی را متقاعد کند که با تحریم روسیه، اشتباه بزرگی را مرتکب می شوند.
ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه بارها و از جمله اخیرا در آستانه برگزاری این اجلاس اقتصادی به غرب هشدار داده است که وضع تحریم علیه روسیه، چیزی از قدرت آن کشور نخواهد کاست؛ اما تاثیرات وضعی آن، بر اقتصاد به بن بست خورده لیبرال سرمایه داری، ملموس و جبران ناپذیر خواهد بود.
این مواضع البته برخی کشورهای غربی یا همسو با غرب را به شدت تکان خواهد داد؛ البته نه لزوما امریکا را.
کشورهایی مانند آلمان که حدود ۲۴ درصد کل نیاز انرژی اش از سوی روسیه تامین می شود و همچنین فرانسه و برخی دیگر از کشورهای اروپایی، هشدارهای پوتین را جدی خواهند گرفت.
روسیه بارها در روابط خود با غرب، از اهرم صدور انرژی به این کشورها، بهترین استفاده را برده است.
در اوج تنش های اوکراین و تشنج در رابطه غرب با روسیه، ولادیمیر پوتین به چین سفر کرد؛ سفری که برای بسیاری از اروپایی ها و حتی امریکا، یک هشدار تلویحی به آنهایی بود که تصور می کنند با تحریم روسیه می توانند جلو بلندپروازی های نظامی و توسعه طلبی های سیاسی این کشور را بگیرند یا افتصاد آن را فلج کنند.
در آن سفر آقای پوتین، قراردادی به ارزش ۴۰۰ میلیارد دالر در زمینه صدور گاز روسیه به چین در مدت زمانی ۳۰ ساله امضا کرد.
امضای این قرارداد یک تکانه عظیم سیاسی و اقتصادی برای اروپا بود.
شماری از کارشناسان غربی در همان زمان این نکته را به قدرت های اقتصادی غربی یادآور شدند که رابطه غرب با روسیه به نحو بی سابقه ای به سمت تنش و رویارویی پیش می رود.
شاید عامل محرک این امر، بلندپروازی های روسیه و تصمیم پوتین برای احیای شوروی پیشین باشد؛ اما در نهایت، این پیام را به همراه دارد که منابع انرژی صادراتی روسیه به اروپا نمی تواند همیشگی باشد و این همکاری در عرصه اقتصادی، هرگز نمی تواند از گزند تنش های رو به گسترش سیاسی و صف آرایی های نظامی غرب و شرق، مصون و در امان بماند؛ بنابراین، اروپا باید برای تامین انرژی خود، به گزینه هایی غیر از روسیه فکر کند.
به این ترتیب، در نگاه نخست، شاید تصور شود که این پوتین خواهد بود که در اجلاس سران گروه ۲۰ در استرالیا به شدت تحقیر خواهد شد؛ اما در نهایت، روشن می شود که پوتین اهرمی نیرومند در اختیار دارد که هرگز اجازه نمی دهد چیزی از قدرت و جایگاه مهم این کشور در عرصه اقتصادی بکاهد و آن، وابستگی اروپا به گاز صادراتی روسیه است.
با این وجود نباید از یاد برد که پیش از این، قدرت های غربی، به دنبال الحاق کریمه به روسیه، از حضور در اجلاس گروه ۸ کشور صنعتی جهان که به میزبانی روسیه برگزار می شد، سر باززدند.
