خانم خدیجه بلخی، همچنین به حیث نماینده زنان مهاجر در کنفرانس های خارج از ایران نیز شرکت می کرد که از آن جمله می توان به دو سفر آلمان و یک سفر به انگلیس اشاره کرد.
سخنرانی های عالمانه و نظرات اندیشمندانه او در سمینارها و همایش های مختلف مؤکد شخصیت بارز سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اوست.
تاریخ انتشار :شنبه ۲۹ حمل ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۱۱
کد مطلب : 110036
خانم مرحومه خدیجه بلخی دومین فرزند ارشد خانواده علامه سترگ شهید سید اسماعیل بلخی(ره)، از میان ما رفت و عزیزان و دوستان را داغدار کرد و اگرچه وی کوله باری از کار و زحمت و فعالیت را در طول زندگی گهربار خود به دوش کشید اما در این فرصت فقط مختصری از زندگی نامه او را که توسط یکی از دوستان تهیه و تنظیم گردیده است از نظر شما می گذرانیم: .........................................................................
بانوی فاضله مرحومه حاجیه خدیجه بلخی، دومین فرزند علامه شهید سید اسماعیل بلخی (ره) در سال 1324 "ه.ش" در شهر هرات پای به عرصه گیتی نهاد. دوران سخت کودکی خود را در شرایط تبعید، مبارزه و زندان پدر با مرارت فراوان گذراند و شاهد مجالس و هم نشینی های سیاسی پدر بود. با وجود مشکلات عدیده سیاسی و اقتصادی خانواده، تحصیلات خود را در شهر کابل به پایان برد و به عنوان معلم، عضو معارف این شهر گردید. خانم بلخی ضمن تدریس در مدارس کابل، در مبارزات سیاسی پدر سهیم بوده همراه با برادر و خواهر، ناقل پیام ها و اشعار سیاسی پدر به مردم بود. بعد از شهادت علامه بلخی (ره) نیز در تنظیم اشعار و یادداشت های پدر نقش به سزایی داشت. مرحومه خانم خدیجه بلخی، دختر ارشد علامه بلخی(ره)، در آخرین سفر سیاسی پدر به عتبات عالیات و جمهوری اسلامی ایران با ایشان همسفر بود و خاطرات ارزنده ای از این سفر به یاد داشت. ازدواج ایشان با مرحوم سید مظفر حیدری، نوه دختری مرحوم میر اکبر آقای تکیه دار بود که ثمره آن یک پسر و چهار دختر می باشد. مرحومه بلخی در سال 1360 بعد از مفقود شدن تنها برادرش شهید سید علی آقا بلخی، استاد حقوق دانشگاه کابل همراه با خواهرش سناتور صدیقه بلخی و سایر اعضای خانواده به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت کردند. در بدو ورود به ایران، عضو تشکیلات مدرسه نیمه حوزه فاطمیه گردید و سپس در سال 1364 همراه با خواهرش انجمن ارشاد اسلامی زنان افغانستان را بنیان نهاد و زمینه تربیت و ترغیب زنان زیادی را در عرصه علمی، فرهنگی و سیاسی فراهم کرد. مرحومه بلخی، ضمن حضور در مبارزات سیاسی و فرهنگی در دوران مهاجرت و شرکت در اغلب کنفرانس ها و سمینارها خود نیز مبتکر و تدبیر کننده سمینارهای مختلفی در ارتباط با مسائل افغانستان به خصوص در زمینه مباحث زنان بود. او در سال 1371 همراه با دیگرخواهرش حاجیه صدیقه بلخی با همراه داشتن محموله ای از کمک های فرهنگی تبلیغی راهی ولایت بلخ گردید و ماه ها در آنجا به سر برد و در راستای تبلیغ و ترویج اهداف دینی و مذهبی رنج و تعب کار را تحمل کرد و نه تنها هیچ شکایتی از سختی کارنداشت که با عشق و علاقه روند را پی می گرفت و انگیزه بسیار قوی داشت تا همچنان این مسیر را پی بگیرد خانم خدیجه بلخی، همچنین به حیث نماینده زنان مهاجر در کنفرانس های خارج از ایران نیز شرکت می کرد که از آن جمله می توان به دو سفر آلمان و یک سفر به انگلیس اشاره کرد. سخنرانی های عالمانه و نظرات اندیشمندانه او در سمینارها و همایش های مختلف مؤکد شخصیت بارز سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اوست. خانم خدیجه بلخی ضمن فعالیت های سیاسی و فرهنگی، به عنوان اولین گوینده زن در رادیو برون مرزی (رادیو دری) شناخته می شود و صدای رسا و شیوای او سالها طنین انداز گوش مردم مسلمان و مجاهد افغانستان بود. وی علاوه بر گویندگی و نویسندگی، برنامه های مختلف رادیو به خصوص برنامه دینی و معارف را بر عهده داشت. مرحومه بلخی، نویسنده ای چیره دست و شاعری توانمند بود که مجموعه آثارش در آینده نزدیک در دسترس عموم قرار خواهد گرفت. وی همچنین به عنوان معلم قرآن، احکام، نهج البلاغه، تفسیر و اخلاق و ذاکر اهل البیت در جمع زنان مهاجر و انصار به خصوص قشر مستضعف جامعه فعالیت می کرد. مرحومه خدیجه بلخی بعد از پیروزی تقریبی مجاهدین و تشکیل حزب وحدت اسلامی از سوی احزاب هشتگانه مجاهدین، به حیث رئیس کمیسیون زنان حزب وحدت انتخاب گردید اما ناهماهنگی احزاب باعث شد تا هیچگاه در این سمت فعالیتی نداشته باشد. مرحومه بلخی از اعضای برجسته لویه جرگه اضطراری 1382 و اجلاس صلح افغانستان در سال 1389 بود که نظریات وی در این دو اجلاس مفید قرار گرفته است. از صفات بارز مرحومه خدیجه بلخی می توان به صبر و تحمل، گذشت و ایثار اشاره کرد. خانم خدیجه بلخی بانوی سیاستمدار، ادیب، اندیشمند و فرهنگی،عاقبت در بامداد دوشنبه تاریخ 24/1/1394 در بیمارستان قائم مشهد بر اثر عارضه قلبی جان به جهان آفرین تسلیم کرد. روحش شاد و یادش جاوید باد.
بانوی فاضله مرحومه حاجیه خدیجه بلخی، دومین فرزند علامه شهید سید اسماعیل بلخی (ره) در سال 1324 "ه.ش" در شهر هرات پای به عرصه گیتی نهاد. دوران سخت کودکی خود را در شرایط تبعید، مبارزه و زندان پدر با مرارت فراوان گذراند و شاهد مجالس و هم نشینی های سیاسی پدر بود. با وجود مشکلات عدیده سیاسی و اقتصادی خانواده، تحصیلات خود را در شهر کابل به پایان برد و به عنوان معلم، عضو معارف این شهر گردید. خانم بلخی ضمن تدریس در مدارس کابل، در مبارزات سیاسی پدر سهیم بوده همراه با برادر و خواهر، ناقل پیام ها و اشعار سیاسی پدر به مردم بود. بعد از شهادت علامه بلخی (ره) نیز در تنظیم اشعار و یادداشت های پدر نقش به سزایی داشت. مرحومه خانم خدیجه بلخی، دختر ارشد علامه بلخی(ره)، در آخرین سفر سیاسی پدر به عتبات عالیات و جمهوری اسلامی ایران با ایشان همسفر بود و خاطرات ارزنده ای از این سفر به یاد داشت. ازدواج ایشان با مرحوم سید مظفر حیدری، نوه دختری مرحوم میر اکبر آقای تکیه دار بود که ثمره آن یک پسر و چهار دختر می باشد. مرحومه بلخی در سال 1360 بعد از مفقود شدن تنها برادرش شهید سید علی آقا بلخی، استاد حقوق دانشگاه کابل همراه با خواهرش سناتور صدیقه بلخی و سایر اعضای خانواده به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت کردند. در بدو ورود به ایران، عضو تشکیلات مدرسه نیمه حوزه فاطمیه گردید و سپس در سال 1364 همراه با خواهرش انجمن ارشاد اسلامی زنان افغانستان را بنیان نهاد و زمینه تربیت و ترغیب زنان زیادی را در عرصه علمی، فرهنگی و سیاسی فراهم کرد. مرحومه بلخی، ضمن حضور در مبارزات سیاسی و فرهنگی در دوران مهاجرت و شرکت در اغلب کنفرانس ها و سمینارها خود نیز مبتکر و تدبیر کننده سمینارهای مختلفی در ارتباط با مسائل افغانستان به خصوص در زمینه مباحث زنان بود. او در سال 1371 همراه با دیگرخواهرش حاجیه صدیقه بلخی با همراه داشتن محموله ای از کمک های فرهنگی تبلیغی راهی ولایت بلخ گردید و ماه ها در آنجا به سر برد و در راستای تبلیغ و ترویج اهداف دینی و مذهبی رنج و تعب کار را تحمل کرد و نه تنها هیچ شکایتی از سختی کارنداشت که با عشق و علاقه روند را پی می گرفت و انگیزه بسیار قوی داشت تا همچنان این مسیر را پی بگیرد خانم خدیجه بلخی، همچنین به حیث نماینده زنان مهاجر در کنفرانس های خارج از ایران نیز شرکت می کرد که از آن جمله می توان به دو سفر آلمان و یک سفر به انگلیس اشاره کرد. سخنرانی های عالمانه و نظرات اندیشمندانه او در سمینارها و همایش های مختلف مؤکد شخصیت بارز سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اوست. خانم خدیجه بلخی ضمن فعالیت های سیاسی و فرهنگی، به عنوان اولین گوینده زن در رادیو برون مرزی (رادیو دری) شناخته می شود و صدای رسا و شیوای او سالها طنین انداز گوش مردم مسلمان و مجاهد افغانستان بود. وی علاوه بر گویندگی و نویسندگی، برنامه های مختلف رادیو به خصوص برنامه دینی و معارف را بر عهده داشت. مرحومه بلخی، نویسنده ای چیره دست و شاعری توانمند بود که مجموعه آثارش در آینده نزدیک در دسترس عموم قرار خواهد گرفت. وی همچنین به عنوان معلم قرآن، احکام، نهج البلاغه، تفسیر و اخلاق و ذاکر اهل البیت در جمع زنان مهاجر و انصار به خصوص قشر مستضعف جامعه فعالیت می کرد. مرحومه خدیجه بلخی بعد از پیروزی تقریبی مجاهدین و تشکیل حزب وحدت اسلامی از سوی احزاب هشتگانه مجاهدین، به حیث رئیس کمیسیون زنان حزب وحدت انتخاب گردید اما ناهماهنگی احزاب باعث شد تا هیچگاه در این سمت فعالیتی نداشته باشد. مرحومه بلخی از اعضای برجسته لویه جرگه اضطراری 1382 و اجلاس صلح افغانستان در سال 1389 بود که نظریات وی در این دو اجلاس مفید قرار گرفته است. از صفات بارز مرحومه خدیجه بلخی می توان به صبر و تحمل، گذشت و ایثار اشاره کرد. خانم خدیجه بلخی بانوی سیاستمدار، ادیب، اندیشمند و فرهنگی،عاقبت در بامداد دوشنبه تاریخ 24/1/1394 در بیمارستان قائم مشهد بر اثر عارضه قلبی جان به جهان آفرین تسلیم کرد. روحش شاد و یادش جاوید باد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - مشهدمقدس
avapress.com/vdcipuazqt1azu2.cbct.html
مطالب مرتبط
[۲۴ سرطان ۱۳۹۸] 
[۲۶ حمل ۱۳۹۴] 
[۲۹ حمل ۱۳۹۴] 
