فیلیپ هموند؛ وزیر خارجه انگلیس، روز چهارشنبه خطاب به پارلمان کشورش گفت که هیچ توافقی با ایران نمی‌توانست اسرائیل را راضی کند.
آقای هموند در پاسخ به سخنان یکی از نمایندگان اپوزیسیون که در اعتراض به توافق هسته‌ای با ایران از نارضایتی تل‌آویو در این خصوص یاد کرد، اظهار داشت:«سؤالی که باید از خود بپرسید این است که چه نوع توافقی می‌توانست رضایت تل‌آویو را در پی داشته باشد؟ پاسخ قطعاً این است که اسرائیل هیچ توافقی را با ایران نمی‌خواهد.»
وی گفت:«اسرائیل خواهان وضعیت دائمی تقابل است و به باور من این به نفع منطقه نیست و فکر نمی‌کنم به نفع ما هم باشد».
او بعدا به اسراییل رفت تا از نزدیک با رهبران این رژيم درباره توافق اتمی با ایران گفتگو کند.
وزیر دفاع امریکا هم قرار است به زودی به اسراییل و عربستان سفر کند و در این باره با مقامات این دو رژيم بحث کند.
همزمان وزیر خارجه سعودی به واشنگتن رفته و در سخنانی ایران را از استفاده از توافق اتمی برای ناامن سازی منطقه، برحذر داشته و برای «مقابله» با ایران در این خصوص، اعلام آمادگی کرده است.
سخنگوی نخست وزیر رژیم اسراییل نیز گفته نتانیاهو برای جلوگیری از رأی مثبت کنگره امریکا به توافق اتمی با ایران، حاضر است خود را بکشد!
این تلاش ها و تکاپوها این سؤال را برای ناظران ایجاد کرده است که محور بازنده توافق اتمی جهان با ایران، سرانجام چه خواهد کرد؟
به تعبیر دیگر آنها چه ابزارها، گزینه ها و اهرم هایی برای به کرسی نشاندن خواسته خود در این خصوص دارند؟
سخنان وزیر خارجه انگلیس در دفاع از امضای توافقنامه اتمی با ایران در برابر پرسش ها و نگرانی های لابی اسراییل در پارلمان انگلیس، کاملا دقیق و حساب شده بود؛ با این تفاوت که در این خصوص، در کنار نام رژیم اسراییل، نام برخی رژيم های عرب منطقه از جمله عربستان سعودی را نیز باید اضافه کرد.
بنیامین نتانیاهو؛ نخست رژيم اسراییل در یکی از واکنش هایش در برابر امضای توافقنامه اتمی با ایران گفت که او از هر راه ممکن تلاش خواهد کرد علیه برنامه اتمی ایران، اقدام کند. وی در ادامه افزود که در این زمینه، عربستان سعودی و مصر نیز در کنار اسراییل هستند.
این کاملا نشان می دهد که آل یهود و آل سعود در برابر راه حل صلح آمیز و دیپلماتیک مساله اتمی ایران، دست به دست هم داده اند و بر طبل جنگ می کوبند؛ اما آنها در این زمینه عملا شکست خورده اند، بنابراین، چاره ای جز تهدید ندارند.
واقعیت این است که آنها دیگر گزینه های زیادی برای فشار بر طرف های مذاکره کننده با ایران بر سر برنامه اتمی این کشور ندارند. همه کارت های خود را برای سد کردن راه هرنوع توافق اتمی با ایران، قبلا بازی کرده اند.
ترافیک سنگین دیپلماتیکی که این روزها در محورهای ریاض- تل آویو- واشنگتن- لندن شاهد آن هستیم، نشانه ضعف و استیصال و بی تابی ناشی از شکست سنگین محور بازنده توافق اتمی با ایران است.
آنها چاره ای ندارند جز اینکه به تعبیر سخنگوی نخست وزیر رژیم اسراییل خود را بکشند! ولی طنز تلخ روزگار این است که حتی اگر خود را بکشند نیز چیزی عاید شان نخواهد شد؛ زیرا منتها الیه خواسته آنها عدم دستیابی به توافق هسته ای با ایران بود که دیگر عملا از دست رفته است و اینک تنها امید آنها دو چیز است: یکی رد این توافق با رأی دوسوم اعضای کنگره امریکا و دوم، مشاهده تخلف از تعهدات مندرج در توافقنامه از سوی ایران و در پی آن، تلاش مجدد محور بازنده برای لغو توافق اتمی با ایران و بازگرداندن سریع تحریم های ضد ایرانی.
اما واقعیتی که وجود دارد این است که دوسوم اعضای کنگره امریکا هیچگاه بر سر رد توافق هسته ای با ایران، اجماع نخواهند کرد؛ زیرا در روز امضای این توافق، ۱۵۰ عضو کنگره که بیش از یک سوم را تشکیل می دهند با امضای نامه ای از این توافق اعلام حمایت و ابراز رضایت کردند. رای کمتر از دوسوم نیز از سوی رییس جمهوری امریکا وتو خواهد شد.
در خصوص نقض تعهدات نیز باید گفت که ایرانی ها بیشتر از غربی ها نگران نقض و تخلف از تعهدات هستند و این اتفاق اگر هم رخ دهد از سوی ایران، هرگز رخ نخواهد داد.
اینها مسایلی است که خود محور بازنده نیز می داند و به همین دلیل، فکر کردن به این مسایل، اعضای افراطی و جنگ سالار این محور را دیوانه می کند تا آنجا که حاضر اند خود را بکشند!
آقای هموند در پاسخ به سخنان یکی از نمایندگان اپوزیسیون که در اعتراض به توافق هسته‌ای با ایران از نارضایتی تل‌آویو در این خصوص یاد کرد، اظهار داشت:«سؤالی که باید از خود بپرسید این است که چه نوع توافقی می‌توانست رضایت تل‌آویو را در پی داشته باشد؟ پاسخ قطعاً این است که اسرائیل هیچ توافقی را با ایران نمی‌خواهد.»
وی گفت:«اسرائیل خواهان وضعیت دائمی تقابل است و به باور من این به نفع منطقه نیست و فکر نمی‌کنم به نفع ما هم باشد».
او بعدا به اسراییل رفت تا از نزدیک با رهبران این رژيم درباره توافق اتمی با ایران گفتگو کند.
وزیر دفاع امریکا هم قرار است به زودی به اسراییل و عربستان سفر کند و در این باره با مقامات این دو رژيم بحث کند.
همزمان وزیر خارجه سعودی به واشنگتن رفته و در سخنانی ایران را از استفاده از توافق اتمی برای ناامن سازی منطقه، برحذر داشته و برای «مقابله» با ایران در این خصوص، اعلام آمادگی کرده است.
سخنگوی نخست وزیر رژیم اسراییل نیز گفته نتانیاهو برای جلوگیری از رأی مثبت کنگره امریکا به توافق اتمی با ایران، حاضر است خود را بکشد!
این تلاش ها و تکاپوها این سؤال را برای ناظران ایجاد کرده است که محور بازنده توافق اتمی جهان با ایران، سرانجام چه خواهد کرد؟
به تعبیر دیگر آنها چه ابزارها، گزینه ها و اهرم هایی برای به کرسی نشاندن خواسته خود در این خصوص دارند؟
سخنان وزیر خارجه انگلیس در دفاع از امضای توافقنامه اتمی با ایران در برابر پرسش ها و نگرانی های لابی اسراییل در پارلمان انگلیس، کاملا دقیق و حساب شده بود؛ با این تفاوت که در این خصوص، در کنار نام رژیم اسراییل، نام برخی رژيم های عرب منطقه از جمله عربستان سعودی را نیز باید اضافه کرد.
بنیامین نتانیاهو؛ نخست رژيم اسراییل در یکی از واکنش هایش در برابر امضای توافقنامه اتمی با ایران گفت که او از هر راه ممکن تلاش خواهد کرد علیه برنامه اتمی ایران، اقدام کند. وی در ادامه افزود که در این زمینه، عربستان سعودی و مصر نیز در کنار اسراییل هستند.
این کاملا نشان می دهد که آل یهود و آل سعود در برابر راه حل صلح آمیز و دیپلماتیک مساله اتمی ایران، دست به دست هم داده اند و بر طبل جنگ می کوبند؛ اما آنها در این زمینه عملا شکست خورده اند، بنابراین، چاره ای جز تهدید ندارند.
واقعیت این است که آنها دیگر گزینه های زیادی برای فشار بر طرف های مذاکره کننده با ایران بر سر برنامه اتمی این کشور ندارند. همه کارت های خود را برای سد کردن راه هرنوع توافق اتمی با ایران، قبلا بازی کرده اند.
ترافیک سنگین دیپلماتیکی که این روزها در محورهای ریاض- تل آویو- واشنگتن- لندن شاهد آن هستیم، نشانه ضعف و استیصال و بی تابی ناشی از شکست سنگین محور بازنده توافق اتمی با ایران است.
آنها چاره ای ندارند جز اینکه به تعبیر سخنگوی نخست وزیر رژیم اسراییل خود را بکشند! ولی طنز تلخ روزگار این است که حتی اگر خود را بکشند نیز چیزی عاید شان نخواهد شد؛ زیرا منتها الیه خواسته آنها عدم دستیابی به توافق هسته ای با ایران بود که دیگر عملا از دست رفته است و اینک تنها امید آنها دو چیز است: یکی رد این توافق با رأی دوسوم اعضای کنگره امریکا و دوم، مشاهده تخلف از تعهدات مندرج در توافقنامه از سوی ایران و در پی آن، تلاش مجدد محور بازنده برای لغو توافق اتمی با ایران و بازگرداندن سریع تحریم های ضد ایرانی.
اما واقعیتی که وجود دارد این است که دوسوم اعضای کنگره امریکا هیچگاه بر سر رد توافق هسته ای با ایران، اجماع نخواهند کرد؛ زیرا در روز امضای این توافق، ۱۵۰ عضو کنگره که بیش از یک سوم را تشکیل می دهند با امضای نامه ای از این توافق اعلام حمایت و ابراز رضایت کردند. رای کمتر از دوسوم نیز از سوی رییس جمهوری امریکا وتو خواهد شد.
در خصوص نقض تعهدات نیز باید گفت که ایرانی ها بیشتر از غربی ها نگران نقض و تخلف از تعهدات هستند و این اتفاق اگر هم رخ دهد از سوی ایران، هرگز رخ نخواهد داد.
اینها مسایلی است که خود محور بازنده نیز می داند و به همین دلیل، فکر کردن به این مسایل، اعضای افراطی و جنگ سالار این محور را دیوانه می کند تا آنجا که حاضر اند خود را بکشند!
