غدیر، چشمه ساری در کویرستان تفتیده آفرینش!

 در آیین پویا و حیا تبخش اسلام، اعیاد و مناسبت های گوناگون و ارزشمندی وجود دارد که هر کدام به نوبه خویش، جایگاه رفیع و بلندی را به خود اختصاص داده اند. اعیادی چون عید سعید اضحی و عید سعید فطر و مناسبت هایی چون ولادت های با سعادت انبیاء، اولیاء و اولیای عظام خداوند متعال و ایام میمونی چون روز عرفه و امثال آن و شب های مبارکی چون شب قدر و ... همه و همه مناسبت های فرخنده و با میمنتی است که در اسلام وجود داشته و مسلمانان نیز ارزش و بهای ویژه و فوق العاده ای به آنها قائلند.
شکی وجود ندارد که برترین و مقدس ترین عید در اسلام، عید سعید اضحی یا قربان است که خداوند متعال در قرآن مجید نیز از آن به عید بزرگ الهی تعبیر و تجلیل کرده است. عید سعید فطر نیز در درجه دوم از اهمیت و بزرگی قرار دارد و البته در مقایسه با عید سعید قربان به عید کوچک در میان امت اسلامی معروف می باشد.
در کنار این اعیاد با شکوه و متعالی، عید بزرگ و با عظمت دیگری نیز وجود دارد که در نوع خودش بی بدیل و منحصر به فرد بوده و از نظر ارزش و اعتبار نیز در جایگاه حساس و رفیعی قرار دارد. آن عید خجسته و با عظمت، عید بزرگ ولایت و امامت، عید غدیر خم است. عیدی که نوید دهنده آغاز فصل بشکوه امامت و ولایت جانشینان بر حق رسول گرامی اسلام از سوی خداوند متعال است.
عیدی که با نصب حیدر کرار به عنوان پیشوا و امام مومنان، آغاز شده و با ظهور و طلوع دوازدهمین خورشید ولایت، مهدی امت (عج) به انجام خواهد رسید. بر اساس تفاسیر و تاویل هایی که از امامان معصوم بدست ما رسیده است، آیاتی از سوره مائده در روز عید غدیر به پیامبر عظیم الشان اسلام، وحی شده است: امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما (مسلمانان) تمام کردم و راضی شدم به اینکه اسلام دین شما باشد. امروز، کافران از دین شما مایوس شدند، پس از آنان نترسید و از من بترسید.
و پیش از نزول این آیات، آیه شریفه ابلاغ به رسول گرامی اسلام نازل شد و ایشان (ص) ماموریت یافتند تا موضوع مهم و سرنوشت سازی را به جمعیت صد هزار نفری آن روز مسلمانان در حجة الوداع و در غدیر خم، ابلاغ کند که بر اساس آیه ابلاغ اگر رسول خدا (ص) آن موضوع را به اطلاع امت مسلمان نرساند، مانند آنست که اصلاً رسالت خویش را انجام نداده است!
ای رسول: برسان آنچه را که از سوی پروردگارت به تو نازل شده است؛ پس اگر این کار نکنی؛ ( و آن موضوع را ) به مسلمانان ابلاغ نکنی، پس در اصل و اساس، رسالتت را انجام نداده ای! و خداوند (ج) تو را از خطرمردم حفظ می کند.
با توجه به لحن شدید و جدی آیات فوق، حالا پرسش این است که آن موضوع چه بوده و در چه درجه ای از اهمیت و حساسیت قرار داشته است که نگفتن و نرساندن آن به مردم، به مثابه انجام ندادن رسالت نبی گرامی اسلام (ص) قلمداد گردیده است.
آیا می توان ادعا کرد که مراد از آن موضوع مهم و سرنوشت ساز صرف بیان و ابلاغ یکی یا چند حکم جزئی فقهی بوده که رعایت آن اگر چه مهم و لازم است، اما به یقین در آن درجه ای از اهمیت و اعتبار قرار ندارد که بیان نکردن و عدم ابلاغ آن، مساوی باشد با بطلان رسالت و نبوت پیامبر بزرگ اسلام و از طرفی اکمال دین و اتمام نعمت نیز در گرو ابلاغ آن حکم جزئی فقهی باشد!!
پس مراد چیست و چه تفسیری می تواند حق مطلب را ادا نموده و موجبات آرامش روح و روان جوامع اسلامی را فراهم کند؟
آنچه در متون مذهبی شیعه اثنا عشری وجود دارد و با آیات مورد بحث و سخنان پیامبر بزرگوار اسلام نیز همخوانی عام و تمام دارد، این است که اکمال دین و اتمام نعمت، موضوع امامت و ولایت و جانشینی ظاهری و باطنی امام علی (ع) و یازده فرزند بزرگوار او از نبی مکرم اسلام است که با ختم نبوت و رسالت آن حضرت، مقام و منصب امامت از ایشان به علی ابن ابیطالب، منتقل می شود و از علی (ع) به امام حسن و همینطور این سلسله نورانی ادامه پیدا می کند تا می رسد به حضرت مهدی موعود (عج) که با ظهور پربرکتش، کوشش چندین صد ساله ی تمامی انبیاء و ائمه الهی ببار خواهد نشست و صدای سبز و رسای عدالت و دین باوری در گوش پهنه گیتی طنین انداز خواهد شد. آری، غدیر، درخت تنومند و باروری است که شاخه های پر شکوفه آن در زمان ظهور مهدی موعود (عج) ببار خواهد نشست.