آیا حزب اسلامی در کنار پاکستان می ایستد؟

حزب اسلامی گلبدین حکمتیار که در زمره نیروهای مسلح مخالف دولت کابل قرار دارد، طی ده سال اخیر همواره در حال مبارزه با دولت افغانستان و حامیان غربی آن قرار داشته است.
این حزب، مسئول بخش وسیعی از حملات و کشتارهای ده سال اخیر بر علیه دولت افغانستان و نیروهای خارجی دانسته می شود و حملاتی که عمدتا در ولایات شمالی افغانستان در این چند سال به وقوع پیوسته به نوعی به حزب اسلامی و عناصر ذی نفوذ این گروه در حوزه شمال، نسبت داده شده است.

شماری از مجاهدین سابق، جنگجویان این حزب را مسئول کشتار فرماندهان و رهبران جهادی می دانند که طی ده سال گذشته از سوی عناصری که هیچگاه مورد پیگرد و شناسایی قرار نگرفتند، ترور شدند.

گلبدین حکمتیار بارها حکومت رییس جمهور کرزی را غیرملی و "دست نشانده" توصیف کرده و آن را فاقد صلاحیت لازم برای مذاکره دانسته است؛‌ به رغم این موضوع، اخیرا به نقل از سخنگویان این حزب گزارش شد که هیاتی از سوی وی به منظور گفتگو با امریکایی ها و دولت افغانستان به کابل اعزام شده است.

گلبدین حکمتیار که گفته می شود در مکان نامعلومی به سر می برد، اخیرا در مصاحبه با بی بی سی اعزام این هیات به کابل را تایید کرده و گفته است که این هیات با رییس جمهور افغانستان و جنرال دیوید پترایوس؛ فرمانده پیشین نیروهای امریکایی در افغانستان و رییس کنونی سازمان جاسوسی امریکا(سیا) دیدار و گفتگو کرده است.

ظاهرا این نخستین بار است که یک مقام بلندپایه حزب اسلامی در خصوص ماموریت این هیات به این صراحت سخن می گوید.
آقای حکمتیار همچنین در ادامه این گفتگو تصریح کرده است که این هیات دریافته است که امریکایی ها طرح مشخصی برای پایان جنگ و آینده افغانستان ندارند و دولت افغانستان نیز نه طرح مشخصی دارد و نه اختیار لازم برای پیشبرد برنامه ها را.
رهبر حزب اسلامی، با ایجاد دفتر سیاسی در بیرون از افغانستان از سوی نیروهای مسلح مخالف دولت افغانستان، مخالفت کرده و آن را نوعی تبعید تلقی کرده است. او گفته است که برای حزب اسلامی نیز پیشنهاد مشابهی شده؛ اما وی آن را نپذیرفته است.

وی افزوده است:"من گفته ام که از تماس های جداگانه هر گروه با نیروهای خارجی خودداری شود. تا تجربه های تلخ گذشته تکرار نگردد. ما باید از راه توطئه های پنهانی و به حمایت و زور بازوی خارجی ها و بیگانگان در رسیدن به قدرت، دوری کنیم. باید شرایط و وضعیتی را ایجاد کنیم تا نیروهای خارجی بدون قید و شرط افغانستان را ترک کنند و پس از حصول استقلال، حکومت مردمی ایجاد شود و این یگانه راه مطمئن پایان جنگ است."
حکمتیار در خصوص نیروهای خارجی و دولت کابل گفته است:"همه باید بدانند همانگونه که شوروی سابق نتوانست و موفق نشد حکومت کمونیست ها را در افغانستان حفظ کند. آمریکا نیز به هیچ عنوان قادر نیست، حیات حکومت و حاکمیت دست نشانده های خود را تضمین کند. در این زمینه تجربه ناکام سی سال گذشته، برای عبرت آنها(قدرت های خارجی) کافی است."
این مواضع حزب اسلامی نشان می دهد که این گروه در تلاش است تا فاز مستقلی را برای گفتگوهای صلح به خود اختصاص دهد؛ فازی که شاید بتوان آن را بیشتر نزدیک و متاثر از مواضع پاکستان در قبال صلح در افغانستان دانست.
پاکستان اخیرا در تلاش است تا مذاکرات صلح را از کنترل امریکایی ها خارج کند و برای رسیدن به این منظور، می خواهد از تمامی مهره ها و امکاناتی استفاده کند که در اختیار این کشور قرار دارند.

حزب اسلامی با ورود یکجانبه و مستقلانه به میدان مصالحه، تلاش می کند هم از روند گفتگوهای صلح عقب نماند و هم به نوعی نشان دهد که عدم حضور این حزب در این روند می تواند برای آینده ثبات در افغانستان خطرساز باشد.

مخالفت ضمنی این حزب با موضع طالبان در خصوص مذاکره نیز نشان می دهد که حزب اسلامی اگرچه نمی خواهد با دولت افغانستان وارد گفتگو شود؛ اما مذاکره با امریکایی ها را نیز نوعی سازش پذیری با نیروهای اشغالگر می داند؛ درست به همین دلیل است که شاید بتوان مواضع این حزب را متاثر از رویکرد پاکستان نسبت به روند صلح در افغانستان تلقی کرد.